"You can get addicted to a certain kind of sadness"

Een zin die door mijn hoofd blijft spoken vanavond. Het is echt waar voor mij. Soms voel ik me zo leeg dat ik die sadness opzoek, dan voel ik in elk geval wat anders dan uitzichtloosheid. Het laat me voelen dat er betere tijden zijn geweest die nog ergens in m'n hoofd rondspoken. Helaas nooit de goede gevoelens die ik toen heb gevoeld. Alleen de nostalgische neerslachtigheid.

Je kan er verslaafd aan raken. Ik heb het nodig. Zo nu en dan; realiteitsbesef. Vaak om dan de volgende dag er weer tegenaan te gaan en er wat van te maken. Soms om weg te kwijnen in die sadness, dag na dag tot het einde zoek is. Ik weet het nooit vooraf, maar die momenten kunnen soms zo intens 'fijn' zijn.

 
What humans define as sane is a narrow range of behaviors. Most states of consciousness are insane. Don't be too hard on yourself!

"You can get addicted to a certain kind of sadness"

Een zin die door mijn hoofd blijft spoken vanavond. Het is echt waar voor mij. Soms voel ik me zo leeg dat ik die sadness opzoek, dan voel ik in elk geval wat anders dan uitzichtloosheid. Het laat me voelen dat er betere tijden zijn geweest die nog ergens in m'n hoofd rondspoken. Helaas nooit de goede gevoelens die ik toen heb gevoeld. Alleen de nostalgische neerslachtigheid.

Je kan er verslaafd aan raken. Ik heb het nodig. Zo nu en dan; realiteitsbesef. Vaak om dan de volgende dag er weer tegenaan te gaan en er wat van te maken. Soms om weg te kwijnen in die sadness, dag na dag tot het einde zoek is. Ik weet het nooit vooraf, maar die momenten kunnen soms zo intens 'fijn' zijn.

Ik merk persoonlijk dat ik ook vaak negatieve dingen kijk  op tv en weinig inlevingsvermogen heb bij positieve verhalen, het is net of je een soort erkenning zoekt.
Net of je het zwarte gevoel niet los wil laten.

Goed weekend Kaji en sterkte

Ik herken het heel erg van mijn partner. Hij dronk soms bewust te veel bier, zette dan zijn koptelefoon op,  luisterde muziek en huilde. Dat was voor hem de enige manier om bij zijn gevoel te komen en dat had hij af en toe nodig. Hoe vreemd ook (voor mij dan), het luchtte hem op.

Ik herken bij mezelf een hang naar zwarte kant, mislukking en zo. Hierin rondvoelend kwam ik ook iets triomfantelijks tegen als een soort van “kijk eens waar ik tegen kan” een bewijs van sterk zijn dus.....soort puberale instelling.
Handiger zou misschien zijn die energie te gebruiken om uit de zwartigheid te blijven. Dat leer ik misschien nog wel....
Wel zoek ik tv programma’s om te lachen, geen zware stof. En bewust zoeken naar iets positiefs of moois om naar te kijken in de natuur. Dat geeft even lucht

Ik herken bij mezelf een hang naar zwarte kant, mislukking en zo. Hierin rondvoelend kwam ik ook iets triomfantelijks tegen als een soort van “kijk eens waar ik tegen kan” een bewijs van sterk zijn dus.....soort puberale instelling.
Handiger zou misschien zijn die energie te gebruiken om uit de zwartigheid te blijven. Dat leer ik misschien nog wel....
Wel zoek ik tv programma’s om te lachen, geen zware stof. En bewust zoeken naar iets positiefs of moois om naar te kijken in de natuur. Dat geeft even lucht

ja dat herken ik ook wel, ik merk ook echt dat ik er bijna niks meer bij voel.
Het is niet zo zeer van kijk eens hoe sterk ik ben....meer van "kijk eens hoe ellendig de wereld kan zijn"
Heb dat puberale meer in,  "moet de beste zijn...kijk eens wat ik kan"