Goedemorgen Alex,   niet iets om je op te verheugen nee, al is het waarschijnlijk prima te doen. Ik heb volgende week een coloscopie. Ook zoiets fijns. 

Sterkte!

Goedemorgen Alex,   niet iets om je op te verheugen nee, al is het waarschijnlijk prima te doen. Ik heb volgende week een coloscopie. Ook zoiets fijns. 

Sterkte!

Dank je Mabel en ook goedemorgen. Het was goed te doen inderdaad, maar nooit een pretje zoiets. Ik zei ook dat ik me nu net een vrouw voelde bij de gynaecoloog..... Dat brak het ijs wel een beetje. De prostaat was iets vergroot, maar niet al te veel. Wat goed nieuws was, was de uitslag van de bloedafname van afgelopen vrijdag. De PSA waarde was gezakt van 6,7 naar 1,4 en dat heft de verdenking voor prostaatkanker op.
Opgelucht verliet ik het ziekenhuis. 
Coloscopie is helemaal geen pretje, lijkt me. Heb ik nog nooit gehad gelukkig. Ik lees dat je dan wel een roesje krijgt, klopt dat? Heb je poliepen oid?
Sterkte alvast  .

Lieve groet, Alex

Alex, ik dacht even dat je veel gedronken had als in alcohol...  maar ik neem aan gewoon water haha
Gelukkig dat de testuitslag goed was, opluchting lijkt me..

Hallo Alex , 

Heel mooi dat er geen alarmerende uitslag was . Heb je dat ook maar weer gehad!

Hoe t er bij mij van binnen uitziet is me volstrekt n raadsel . Evt poliepen worden meteen verwijderd. 

Liefs!

Was inderdaad behoorlijk opgelucht toen ik het ziekenhuis uit kwam afgelopen woensdag. 
Zaterdag weer lekker op de crosstrainer en de hometrainer gestaan. Nou ja, lekker? Vooral als ik klaar ben, onder de douche sta en naar huis fiets voelt het lekker! Thuiskomen is dan ook zo fijn. Dat vind ik, over het algemeen, de momenten dat ik mij het prettigst voel...... Na te hebben gefitnesst, te hebben gewerkt of wat dan ook, thuis komen.
Dat zijn mijn gelukkigste momenten, denk ik vaak. Vooral als ik NET thuis ben, want dat fijne gevoel zakt meestal wel wat in.

Zondagmiddag ga ik weer eens naar de schouwburg. Voor de Corona was ik daar mee begonnen en voor de komende tijd heb ik weer wat voorstellingen uitgezocht. Het Nationaal Jeugd Jazz Orkest staat op het menu. Ik ga alleen. Spannend, maar ook leuk. Altijd weer een drempel om overheen te gaan en angst om onder ogen te zien. Ik ga er ook van genieten, dat weet ik.

Wat ik bij mezelf bespeur is, dat ik steeds meer iets krijg van "ik doe het wel alleen". Of ik dat nu positief of negatief vind, dat weet ik niet. Misschien is het ook wel neutraal, het is wat het is.
Een goede relatie met mezelf vind ik het belangrijkste en wat er nog bij komt is meegenomen. Diep en intens iets met een ander.....daarvoor ben ik niet in de wieg gelegd, geloof ik. Dan bedoel ik niet perse een relatie. Diepe, intense vriendschappen? Ik heb ze niet en misschien ook nooit gehad, maar misschien ben ik er ook blind voor. Als ik eens verliefd was en een vriend had, was dat vaak wel intens. Ben ook wel eens "ziek" van verliefdheid geweest. Was ook nog wederzijds     Daar kwam ook behoorlijk wat verlatingsangst bij kijken. Doodsbang was ik om hem te verliezen. Is meer dan 30 jaar geleden. Hij was mijn laatste grote liefde, maar die gevoelens van mij waren soms vreselijk. Zo onzeker en zo bang om hem te verliezen........
Wat ik hier nou mee probeer te zeggen, weet ik niet. Wil, geloof ik, uitzoeken hoe ik in contacten met mensen sta en wat ik wil met mensen en wat ik ze nou te bieden heb. Wat dat betreft lijk ik wel een puber van 59 jaar.... Getver of toch niet getver?
Als 59 jarige moet ik dit toch allemaal weten? Ik hou er voor nu ook over op, want dadelijk is er geen chocolade meer van te maken en ik moet naar bed, zei Duimelot  .

Groetjes, Alex

Bovenstaande nog eens gelezen en ik kan er wel chocolade van maken. Hoop dat een ander dat ook kan, maar ik begrijp mijn "gepuzzel" wel.
Wat minder "puzzelen" en wat meer "met de stroom mee gaan" zou niet verkeerd zijn.

Om 15.00 uur begint de voorstelling waar ik naartoe ga. Beetje zenuwachtig ben ik wel, maar het is te doen. Vlieg niet bij de muren op, ha, ha, ha..... Ja, een beetje lucht erbij!!

Groetjes, Alex

Vanmorgen naar de kapper geweest. Wat een heerlijke temperatuur buiten, lekker fris. De zomer staat op het punt om te verdwijnen en dat stemt mij tevreden. Voel me al opknappen. 
Ook het feit dat ik geen contact meer heb met die ene vriendin, doet me goed. Ook zij laat niks van zich horen. Ik vermoed dat we er allebei niet zo veel trek meer in hebben. 

Ben wel (te) veel aan het "puzzelen" met betrekking tot wat ik nu met mensen heb en wil. Daar wordt ik niet altijd vrolijk van. Zojuist bij de kapper was het erg gezellig en heb leuke gesprekken aangeknoopt. Ook wel wat persoonlijker. Dat gaat me ook goed af en vind ik ook fijn. Als ik dan kijk naar hoeveel vrienden ik heb, stemt me dat minder vrolijk.
Hoewel ik ook wel steeds meer iets krijg van "Ik red het ook prima in mijn eentje", maar dat vind ik niet zo gunstig voor mijn narcisme.
Het forum stemt me ook niet altijd vrolijk. Confronteert mij met het feit dat ik erg afhankelijk ben van "steun". Heeft te maken met mijn lichte narcisme en de angst om niet gezien te worden, vermoed ik...... In de jaren 90 zei een therapeut: "Alex reageert sterk op steun". Daar doet het me aan denken. Heb ik niet alleen hier, maar ook op mijn werk herken ik het wel. Het maakt je/me afhankelijk en daar baal ik van!

Groetjes, Alex

Wat is er mis met steun Alex? 
Bijna ieder mens heeft wel iets van steun nodig.
Tenzij je echt een eenzame knorrepot wil worden die geen mens wil zien, hahaha
(sorry voor de knorrepotten hier, jullie moeten er ook zijn hoor) 
Nou ja, ik denk dat eenzame knorrepotten misschien zelfs niet op een forum willen lezen. 

En misschien vind je wel weer nieuwe aansluiting bij andere vrienden. Soms ben je veranderd en passen je vrienden gewoon niet meer. Dat happens..  Je probeerd het in ieder geval een beetje vriendelijk af te sluiten, dat dat van de andere kant niet zo gezien word is jammer..

Ik sluit me aan bij Joy Alex,

 je bent gewoon niets meer of minder dan  een mens tussen de mensen. 
Je mag steun ontvangen en vragen en ook geven, maar het moet allemaal niet .

Probeer de wat te stoppen met jezelf te belagen met dat narcisme label.   Het is slechts een manier om iets te duiden hè . Het is geen feit en ook geen keiharde waarheid.  Het moet geen molensteen worden die om je nek hangt. 

Mij komt het soms over  dat na je 40e vriendschap een soort afnemend fenomeen lijkt te zijn . De bereidheid er moeite in te stoppen neemt af, en ik merk het bij mezelf ook wel. 
  
Misschien is het ook een leeftijdding? 
Mijn moeder van 95 woont zelfstandig aanleun in een complex waar bijna  iedereen er zo bij zit . Zou je denken dat  err contacten ontstaan. . Nou dat is dus echt amper het geval . Daar moet echt iets voor georganiseerd worden - en dan nog. 
Ik heb er ook geen verklaring voor eigenlijk, maar  het kan me soms echt wel verbazen. 

Groetjes

Ik sluit me aan bij Joy Alex,

 je bent gewoon niets meer of minder dan  een mens tussen de mensen. 
Je mag steun ontvangen en vragen en ook geven, maar het moet allemaal niet .

Probeer de wat te stoppen met jezelf te belagen met dat narcisme label.   Het is slechts een manier om iets te duiden hè . Het is geen feit en ook geen keiharde waarheid.  Het moet geen molensteen worden die om je nek hangt. 

Mij komt het soms over  dat na je 40e vriendschap een soort afnemend fenomeen lijkt te zijn . De bereidheid er moeite in te stoppen neemt af, en ik merk het bij mezelf ook wel. 
  
Misschien is het ook een leeftijdding? 
Mijn moeder van 95 woont zelfstandig aanleun in een complex waar bijna  iedereen er zo bij zit . Zou je denken dat  err contacten ontstaan. . Nou dat is dus echt amper het geval . Daar moet echt iets voor georganiseerd worden - en dan nog. 
Ik heb er ook geen verklaring voor eigenlijk, maar  het kan me soms echt wel verbazen. 

Groetjes

Hallo Joy en Mabel, 

Er is inderdaad niks tegen steun Joy, maar ik begrijp wel wat die therapeut toen bedoelde.
Dat ik wel erg afhankelijk was van "steun" en dat ik als het ware "verdween" als er geen "steun" kwam. Met steun bedoel ik dan ook aandacht, bijval, applaus en die hele reutemeteut...... Alles in mij was daar toen op gericht. Dat is in de loop van de tijd een stuk beter geworden. Het "kleine jongetje" is wat volwassener geworden, maar ik zie zo nu en dan nog wel sporen van dat jochie. Dat vind ik moeilijk en soms pijnlijk, maar het is niet erg dat hij er nog is. Dat jochie hoort ook bij mij. Zou nog wel wat liever voor hem kunnen zijn. Ben nog niet uitgeleerd  .

Dat heb je wel goed gezien Mabel, dat ik mezelf momenteel belaag met dat narcisme label en dat het als een molensteen om mijn nek hangt. Toen ik het las, kwam dat wel even binnen..... Ben blij met jouw feedback! Ik ben meer dan dat narcisme of dan wat dan ook. Een mens tussen de mensen, niet meer en niet minder. Zo simpel is het eigenlijk.
Bedankt Mabel  !

Zou best eens kunnen, dat het een "leeftijdsding" is........ Die afname van de behoefte aan vriendschap. De behoefte aan een relatie is bij mij sowieso afgenomen, naarmate ik ouder werd. Vriendschap is niet meer zo'n fenomeen inderdaad, het is soms ook een "pakketje schroot met een dun laagje chroom" gebleken. Niet dat vriendschap onbelangrijk is, maar.......... Daar kom ik dus even niet uit. Misschien ben ik er ook minder goed in dan ik had gedacht of had gehoopt?

Groetjes, Alex

---

Goedemorgen Alex,   niet iets om je op te verheugen nee, al is het waarschijnlijk prima te doen. Ik heb volgende week een coloscopie. Ook zoiets fijns. 

Sterkte!

Hoe ging jouw coloscopie deze week, Mabel?
Is daar nog iets uitgekomen?

, Alex