Hoi allemaal !!

Mijn naam is Rob en ben 37 jaar .
Ongeveer een maand geleden rond 5 september is m’n wereld ingezakt .
Ik voelde me op een vrijdag middag ineens hee raar , en daar bedoel ik mee dat ik vanaf dat moment geen ene sfeer meer voelde en als ik steel voel dat is het de verkeerde sfeer die ik op de plek of of het moment hoor te voelen. Niets is vanaf die dag leuk en kan me nergens op verheugen . 
Waarbij er verschrikkelijk veel onrust in mijn lichaam en hoofd bij komt kijken. Elk moment trek ik me er doorheen maar t blijft zo zwaar .
Vanaf de eerste week dat ik het heb loop ik al bij de huisarts en heb daarbij eigenlijk na heel mijn verhaal citalopram 20 mg voorgeschreven gekregen. De eerste week moest ik beginnen met 10 mg en de week erna 20 mg waar ik nu 4 weken aan zit . Ik weet dat iedereen altijd teveel verwacht van die mediacatie en t liefst dat het de dag erna al werkt . Maar dat is helaas natuurlijk niet zo. Maar mijn vraag is of mensen dit herkennen en ook de vraag of het zo kan zijn dat je je een aantal dagen redelijk voelt en daarna weer een aantal dagen naar beneden zakt. En wat ik ervaar is dat als het donker word savonds en de lichtjes gaan aan dat ik me iets beter voel. Klinkt dat bekend bij jullie ?

Dank jullie wel mensen en wens jullie ook heel veel sterkte in de moeilijke periode 

Liefs Rob

Hoi Rob,

Allereerst welkom op dit forum. Zoals je wellicht al hebt gezien, kun je hier je verhaal kwijt zonder dat er over je wordt geoordeeld.
Zelf heb ik iets soortgelijks meegemaakt als jij, nl. van het ene op het andere moment in een negatieve spiraal terechtgekomen (zo'n 34 jaar geleden). Je weet niet wat je overkomt en schrikt je rot. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat dat getriggerd heeft.
Voor wat betreft de medicatie, verwacht daar idd geen wonderen van. Meestal helpt het je wel enigszins stabiel te blijven, maar er zullen altijd wel mindere dagen tussen zitten. Medicatie op zich is niet voldoende, het volgen van therapie is zeker aan te bevelen. En je beter voelen als het donker wordt, ik denk dat dat heel persoonlijk is. Zelf voel ik mij het best als ik (bij uitzondering) goed heb geslapen, maar naarmate de dag vordert zakt het peil.

Anyway, sterkte en wellicht tot sprekens!

Hallo allemaal,
Mijn gebruikersnaam is traantje omdat ik me al zolang ik me herinner meer verdrietig dan vrolijk heb gevoeld.
Meer gehuild dan gelachen heb en vaker depressief dan positief in het leven stond wat ik ook probeerde.
Ik merkte rond mijn 20 jaar dat ik anders was dan andere mensen.
Ik merkte het aan mijn reacties op gebeurtenissen en hoe ik me continu voelde zoals hierboven is beschreven.
Ik heb van alles toen geprobeerd, teunisbloemolie, valeriaan, een hypnotiseur, psycholoog en later drie maal een opname, gesprekken met psychiaters en behandelaars in combinatie met medicatie.
Er zijn veel gebeurtenissen uit mijn leven die mijn depressie kunnen verklaren, een jeugd met een aan alcohol verslaafde vader, drie huwelijken waarbij ik bij de laatste zwaar mishandeld ben en een verkeersongeluk.
Verder ben ik verslaafd geweest aan cannabis en alcohol.
Mijn diagnose is PTSS, bipolair, borderline en verslavingsgevoelig.
Op dit moment zit ik in de rustigste fase van mijn leven en ben ik door de laatste juiste therapieën en medicatie een normaal mens.
dat klinkt gek, maar zo voelt het omdat ik eindelijk een moeder voor mijn kinderen kan zijn , geen kind gedrag meer vertoon en een normaal leven leid.
En ik ben blij dat de manie zover als weg is , maar waarom blijf ik me dan zo depressief voelen.
Misschien omdat ik me schuldig voel over wat ik mijn kinderen heb aangedaan en verdriet heb omdat ik zoveel van hun jeugd heb gemist.
Ik weet het niet, feit is dat ze nu volwassen zijn en ik hier alleen achterblijf terwijl ik nu eindelijk een goede moeder zou kunnen zijn.
Misschien heb ik pech omdat in mijn tijd ze nog niet zoveel wisten van bipolair etc. want ik denk als dat wel zo was ik al veel eerder de juiste hulp had gekregen...

Hoi danny , 

Super bedankt voor je reactie !
Ik snap dat dat bij ieder persoon anders is dat je je op bepaalde momenten beter en vertrouwder kan gaan voelen . En bij mij is dat op dit moment savonds. Dan komt het vertrouwen en me fijne gevoel een beetje terug.
En kwa die medicatie weet ik dat het een steun is en bij mij werkt hij nog niet optimaal zeg maar . En morgen heb ik een telefonisch intakegesprek gesprek voor me nieuwe psycholoog en dat schijnt een hele goede te zijn dus ik hoop uiteindelijk dat hij of zij mij er door heen kan helpen . Ik heb dit allemaal in 2003 al een x gehad en ben er uiteindelijk wel door de medicatie ( fluoxetine ) boven op gekomen alleen had nooit verwacht dat me dit nog eens zou gebeuren. Maar danny ?... had of heb jij dan ook dat alles om je heen anders voeld dan dat het hoort te voelen kwa sfeer ? Want dat maakt mij zo bang .

Groetjes Rob

Dag Rob

Dat je je s avonds beter voelt is een meest voorkomend verschijnsel bij depressie. Dagschommeling heet het en is misschien logisch omdat je dan het opzien tegen de dag achter de rug hebt en er niet veel meer hoeft of kan. 
Over medicatie ja dat terugzakken, dat is erg naar. Het gebeurt als je nog net niet op de juiste hoeveelheid medicatie zit. Angstig omdat je telkens denkt dat het wat beter begint te gaan en dan zak je weer terug. Het instellen op de juiste dosis verlengt de inregelperiode. Zo kun je wel een tijdje bezig zijn. De meeste antidepressiva nemen 4-6 weken voor je er effect van merkt
Dan merk je vaak eerst het activerende effect op. Pas later komt de stemmingsverbetering.
Ook dat kan naar zijn, actiever maar nog somber. En bij elke aanpassing van de dosis kan de gehele periode ook weer wat verlengd worden, alsof je een stukje opnieuw moet beginnen. Naar allemaal. Mij helpt het om achterom te kijken naar hoe ik er een of twee maanden daarvoor aan toe was. Dan zie je pas dat je toch wel wat vooruit gegaan bent. Ook de omstanders zien vaak verbeteringen die je zelf nog niet bewust waarneemt. Beetje in contact blijven met heb omgeving helpt dus ook wel. Je hebt dit al eens meegemaakt dus hebt al de ervaring dat je erbovenop kunt komen. Dat is mooi om voor ogen te houden nu. Succes!

Hoi danny , 

Super bedankt voor je reactie !
Ik snap dat dat bij ieder persoon anders is dat je je op bepaalde momenten beter en vertrouwder kan gaan voelen . En bij mij is dat op dit moment savonds. Dan komt het vertrouwen en me fijne gevoel een beetje terug.
En kwa die medicatie weet ik dat het een steun is en bij mij werkt hij nog niet optimaal zeg maar . En morgen heb ik een telefonisch intakegesprek gesprek voor me nieuwe psycholoog en dat schijnt een hele goede te zijn dus ik hoop uiteindelijk dat hij of zij mij er door heen kan helpen . Ik heb dit allemaal in 2003 al een x gehad en ben er uiteindelijk wel door de medicatie ( fluoxetine ) boven op gekomen alleen had nooit verwacht dat me dit nog eens zou gebeuren. Maar danny ?... had of heb jij dan ook dat alles om je heen anders voeld dan dat het hoort te voelen kwa sfeer ? Want dat maakt mij zo bang .

Groetjes Rob

Hoi Rob,

Ik was aan het werk in een fotohandel, stond een camera uit te leggen aan een klant, en ineens wist ik niet meer wat ik aan het doen was. Ik kreeg hevige angst hierdoor, heb het gesprek met de klant overgedragen aan een collega en ben naar huis gegaan. Dit was het begin van een lang traject met angststoornissen en depressie. Wat er toen precies is gebeurd is mij nog steeds niet duidelijk, wellicht iets van een identiteitscrisis, want ik ben daarna een heel ander mens geworden, en, net wat jij zegt, de wereld voelde heel anders. Ik ben ook nooit meer de persoon geworden die ik was, en dat vind ik ook niet erg, want ik kan nu dieper in mijzelf kijken dan daarvoor, en ben uiteindelijk een completer mens geworden (ooit heb ik een boek van William James gelezen, dat ging over mensen die tweemaal worden geboren, m.a.w. een complete bewustzijns verandering ondergaan, wellicht is het zoiets). Nu ben ik wederom, of nog steeds depressief, en lig ik in scheiding na een moeizaam huwelijk. Gelukkig zijn de angstklachten aanzienlijk minder.

Hallo allemaal,
Mijn gebruikersnaam is traantje omdat ik me al zolang ik me herinner meer verdrietig dan vrolijk heb gevoeld.
Meer gehuild dan gelachen heb en vaker depressief dan positief in het leven stond wat ik ook probeerde.
Ik merkte rond mijn 20 jaar dat ik anders was dan andere mensen.
Ik merkte het aan mijn reacties op gebeurtenissen en hoe ik me continu voelde zoals hierboven is beschreven.
Ik heb van alles toen geprobeerd, teunisbloemolie, valeriaan, een hypnotiseur, psycholoog en later drie maal een opname, gesprekken met psychiaters en behandelaars in combinatie met medicatie.
Er zijn veel gebeurtenissen uit mijn leven die mijn depressie kunnen verklaren, een jeugd met een aan alcohol verslaafde vader, drie huwelijken waarbij ik bij de laatste zwaar mishandeld ben en een verkeersongeluk.
Verder ben ik verslaafd geweest aan cannabis en alcohol.
Mijn diagnose is PTSS, bipolair, borderline en verslavingsgevoelig.
Op dit moment zit ik in de rustigste fase van mijn leven en ben ik door de laatste juiste therapieën en medicatie een normaal mens.
dat klinkt gek, maar zo voelt het omdat ik eindelijk een moeder voor mijn kinderen kan zijn , geen kind gedrag meer vertoon en een normaal leven leid.
En ik ben blij dat de manie zover als weg is , maar waarom blijf ik me dan zo depressief voelen.
Misschien omdat ik me schuldig voel over wat ik mijn kinderen heb aangedaan en verdriet heb omdat ik zoveel van hun jeugd heb gemist.
Ik weet het niet, feit is dat ze nu volwassen zijn en ik hier alleen achterblijf terwijl ik nu eindelijk een goede moeder zou kunnen zijn.
Misschien heb ik pech omdat in mijn tijd ze nog niet zoveel wisten van bipolair etc. want ik denk als dat wel zo was ik al veel eerder de juiste hulp had gekregen...

hoi Traantje,

welkom op het forum, Ik denk dat er best wat mensen zijn die je verhaal herkennen en zich in je kunnen verplaatsen. Naar voor je dat je je zo depressief blijft voelen, terwijl je er al heel veel aan gedaan hebt. Ik hoop dat je hier vindt wat je zoekt, sterkte.

groet,
Run

Hoi allemaal !!

Mijn naam is Rob en ben 37 jaar .
Ongeveer een maand geleden rond 5 september is m’n wereld ingezakt .
Ik voelde me op een vrijdag middag ineens hee raar , en daar bedoel ik mee dat ik vanaf dat moment geen ene sfeer meer voelde en als ik steel voel dat is het de verkeerde sfeer die ik op de plek of of het moment hoor te voelen. Niets is vanaf die dag leuk en kan me nergens op verheugen . 
Waarbij er verschrikkelijk veel onrust in mijn lichaam en hoofd bij komt kijken. Elk moment trek ik me er doorheen maar t blijft zo zwaar .
Vanaf de eerste week dat ik het heb loop ik al bij de huisarts en heb daarbij eigenlijk na heel mijn verhaal citalopram 20 mg voorgeschreven gekregen. De eerste week moest ik beginnen met 10 mg en de week erna 20 mg waar ik nu 4 weken aan zit . Ik weet dat iedereen altijd teveel verwacht van die mediacatie en t liefst dat het de dag erna al werkt . Maar dat is helaas natuurlijk niet zo. Maar mijn vraag is of mensen dit herkennen en ook de vraag of het zo kan zijn dat je je een aantal dagen redelijk voelt en daarna weer een aantal dagen naar beneden zakt. En wat ik ervaar is dat als het donker word savonds en de lichtjes gaan aan dat ik me iets beter voel. Klinkt dat bekend bij jullie ?

Dank jullie wel mensen en wens jullie ook heel veel sterkte in de moeilijke periode 

Liefs Rob

Hoi Rob,

Je verhaal is heel herkenbaar. Hoewel ik iets geleidelijker aan in mijn depressie gezakt ben. Ik heb in korte tijd nu 2 ophogingen gehad waarna ik me na een week of twee iets beter voelde en dacht dat ik de goede kant opging om vervolgens weer terug te zakken naar het lege doelloze gevoel. Ik voel me ook in de avonden op mijn best. Slaap daarnaast ook slecht waardoor ik vaak rond 3 uur een aantal uurtjes wakker ben en me ook redelijk voel. Maar in de ochtend zodra ik gedoucht en met alles klaar ben word ik helemaal moedeloos en heb ik geen idee hoe de dag door te komen. Dwing mezelf om iedere dag er even uit te gaan en bijv te wandelen. Maar zit nu al een paar dagen in een flow waarin ik ook dat zinloos vind omdat ik me niet beter ga voelen. Maar probeer iig m’n ritme te behouden en m’n dingen te doen. 

Groetjes Maria

dank je wel voor je antwoord Maria !!

ik slaap wel goed alleen ben ik vroeg wakker en probeer ik dan nog te blijven liggen maar ben dan zo onrustig dat ook me spieren gewoon helemaal stijf staan . Ook hou ik me dagelijkse ritme gewoon aan , elke dag naar werk en me werk doen en savonds er gewoon voor me gezin proberen te zijn . Ik heb zelf een zoontje van 3 die heel druk is haha en een hoop aandacht vraagt maar dat is soms best moeilijk in deze periode .

gr Rob 

Hoi Rob,

Je verhaal is heel herkenbaar. Hoewel ik iets geleidelijker aan in mijn depressie gezakt ben. Ik heb in korte tijd nu 2 ophogingen gehad waarna ik me na een week of twee iets beter voelde en dacht dat ik de goede kant opging om vervolgens weer terug te zakken naar het lege doelloze gevoel. Ik voel me ook in de avonden op mijn best. Slaap daarnaast ook slecht waardoor ik vaak rond 3 uur een aantal uurtjes wakker ben en me ook redelijk voel. Maar in de ochtend zodra ik gedoucht en met alles klaar ben word ik helemaal moedeloos en heb ik geen idee hoe de dag door te komen. Dwing mezelf om iedere dag er even uit te gaan en bijv te wandelen. Maar zit nu al een paar dagen in een flow waarin ik ook dat zinloos vind omdat ik me niet beter ga voelen. Maar probeer iig m’n ritme te behouden en m’n dingen te doen. 

Groetjes Maria

---

hoi dipjes , 

ik ben zo blij met deze reactie van je !!
dat doet mij heel veel !!
soms denk je echt dat je de enige bent op de wereld die zich zo voelt .
daarom ben ik ook heel blij met jullie reacties .
en wat je zegt om achterom te kijken hoe je je de eerste week je voelde ja dat is dan toch wel een verschil inderdaad . En toen ik net begon met de medicatie kon ik niet eens eten !! Ik had een hele droge mond en het was net of er een knoop in me maag zat . Nu eet ik dan wel gelukkig weer want was best wel iets afgevallen en mensen zagen het ook aan me . En ik merk dat op sommige momenten dat ik me ergens op
kan verheugen soms . Maar dan ga ik zelf weer denken van hé ..... gaat het slechte gevoel weg en dan creëer je eigenlijk zelf weer de negatieve gevoelens . Het is gewoon een hele moeilijke periode dit en de hoop is om er snel uit te komen maar nogmaals zo blij met je berichtje !!

gr rob


Dag Rob

Dat je je s avonds beter voelt is een meest voorkomend verschijnsel bij depressie. Dagschommeling heet het en is misschien logisch omdat je dan het opzien tegen de dag achter de rug hebt en er niet veel meer hoeft of kan. 
Over medicatie ja dat terugzakken, dat is erg naar. Het gebeurt als je nog net niet op de juiste hoeveelheid medicatie zit. Angstig omdat je telkens denkt dat het wat beter begint te gaan en dan zak je weer terug. Het instellen op de juiste dosis verlengt de inregelperiode. Zo kun je wel een tijdje bezig zijn. De meeste antidepressiva nemen 4-6 weken voor je er effect van merkt
Dan merk je vaak eerst het activerende effect op. Pas later komt de stemmingsverbetering.
Ook dat kan naar zijn, actiever maar nog somber. En bij elke aanpassing van de dosis kan de gehele periode ook weer wat verlengd worden, alsof je een stukje opnieuw moet beginnen. Naar allemaal. Mij helpt het om achterom te kijken naar hoe ik er een of twee maanden daarvoor aan toe was. Dan zie je pas dat je toch wel wat vooruit gegaan bent. Ook de omstanders zien vaak verbeteringen die je zelf nog niet bewust waarneemt. Beetje in contact blijven met heb omgeving helpt dus ook wel. Je hebt dit al eens meegemaakt dus hebt al de ervaring dat je erbovenop kunt komen. Dat is mooi om voor ogen te houden nu. Succes!

Welkom op het forum Rob! Hier zijn we allemaal gelijk. Ik hoop dat je hier vindt wat je zoekt.