Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Verdrietige student


#31

Nee, mijn partner is er de laatste keer uitgekomen zonder medicijnen, maar met EMDR in combinatie met wekelijkse gesprekken. De gesprekken heeft hij nu nog. Een cursus mindfulness lijkt me voor hem ook wel geschikt, want je ziet soms toch wel een andere gedachtengang als "normaal". Aan de andere kant: ik hou van hem zoals hij is (natuurlijk liever zonder depressie), dus helemaal standaard en normaal hoeft hij van mij niet te worden! Voor hem moet het leefbaar zijn. Dat is het streven.
Antwoord

#32

Hoe is het nu?

Met mij beetje mwah... Ben het zat, maar probeer er niet teveel bij stil te staan en het over te laten waaien..
Antwoord

#33

Het gaat! Gisteren goed gesprek gehad met psycholoog. Hij geeft aan dat ik geen depressie heb maar depressieve angstige en wanhopige gevoelens ivm crisis. Ik kan namelijk wel nog genieten van dingen al zijn die momenten niet altijd en vaak aanwezig. Komende week op vakantie daar heb ik dus wel zin in. Maar wat ik met mijn leven aan moet? Welke richting moet ik het geven? Etc. Geen idee! Zal blij zijn als ik wat meer rust en antwoorden in mezelf heb gevonden. Psych gaf wel aan dat ik misschien de dosis moet ophogen van AD in overleg met huisarts. Wellicht dat ik dan iets meer rust krijg. 

Blijf je wel nog de leuke dingen doen? Hoe gaat het eigenlijk met je zwangerschap? Verder geen complicaties? Ik hoop dat je er toch van kunt genieten zo af en toe!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Geoir :   • Momtobe
Antwoord

#34

Het ging zo goedbij totdat het weekend voorbij was.  Nu ook mwa en ik voel me fysiek ook echt ziekig. Hoop stiekem dat het een buikgriep achting iets is dat gewoon alles verstoord, niet alleen mijn lichaam maar ook het herstelproces van de depressie.  Hopen dat het overwaait dan ook maar... heb volgende week pas weer een gesprek dus kan verder ook niet veel. 

Mom: jij hebt toch ook therapie ofzo of niet?


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Momtobe
Antwoord

#35

@Liz Bah, rottig hè zo'n periode! Als je erin zit, lijkt het zo uitzichtloos. Een "voordeel" is dat ik het herken van eerdere periodes, ook dacht dat het nooit meer beter zou worden en dat ik (met die ervaring) weet dat het echt anders gaat worden. Al kan ik het me nu gewoon niet voorstellen hoe het is om me echt gelukkig te voelen, dat gaat gewoon wel weer komen. 

Ik ben niet zwaar zwaar depressief. Ik leef mijn leven, maar echt genieten is er nu niet bij. Niet leuk.
Volgens mij zit er stijgende lijn in en mijn man zei dat ook. Hij vindt me stabieler  (paar weken geleden had ik soms huilbuien Wink) en ik heb nu twee nachten doorgeslapen. En ook weer wat meer eetlust. Lichamelijk lijkt het dus alsof ik aan het verbeteren ben en dan volgt het hoofd hopelijk ook snel. Wil gewoon heel graag een goede moeder worden. Een happy mom!! En me weer mezelf voelen.

Ik heb op dit moment geen therapie, ook nog nooit echt gehad. Ik ben er nu wel mee bezig om het te gaan opstarten. Als het goed is, word ik een dezer dagen gebeld voor een intake. Er zijn toch wel dingen in mijn karakter en dingen uit jeugd die me (onbewust) neerdrukken of kwetsbaar maken voor negatieve gedachten denk ik. Ik ben wel heel benieuwd wat dat mij gaat brengen, gek genoeg heb ik er wel zin in om aan de slag te gaan. 

Heel verhaal! T komt allemaal goed. En dan denken we terug aan deze tijd en zeggen we dat we er nog wijzer van zijn geworden  Rolleyes
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Momtobe :   • Liz is fighting
Antwoord

#36

Momtobe! Je klinkt positief hoor! En accepteren is ook wel heel belangrijk. Ik merk dat ik vaak verwacht dat ik me op een bepaalde manier moet voelen bij een bepaalde situatie. Als ik me dan bijvoorbeeld niet zo voel dan ben ik teleurgesteld. Dubbelop negatieve gevoelens dus (snap je het nog? ;)). Accepteren dat je je somberder voelt, toch "leuke" dingen blijven doen.. en dan opeens spontaan je onverwachts ergens goed bij voelen. Dat is denk ik de eerste stap omhoog... a
Antwoord

#37

Inderdaad! Verdrietig  en somber over het feit dat je verdrietig en somber bent.... lekker behulpzaam.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Geoir
Antwoord

#38
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 09-06-2017, 11:22 door Momtobe.)

Hey studentje,

Fijn dat je er even uitgaat en goed dat je daar ook zin in hebt!

Meid, zo'n crisis is best te begrijpen. Het is voor sommige mensen (ik had het zelf ook) gewoon vervelend om nog niet te weten waar het heengaat in het leven. Die onzekerheid, het gevoel om "achter te blijven bij anderen", niet willen falen. Het is soms wel verfrissend om te horen dat heel veel mensen aangemodderd hebben en uiteindelijk toch hun plekje vinden in het leven.

Ik ben niet jaloers op mensen die nog in studietijd zitten. Vond dat ongewisse echt heel vervelend. Inmiddels vaste baan, koophuis, getrouwd en kind op komst. Geeft heel veel rust. Komt bij jou ook nog, hoor! Je bent nog zo jong.

Lekker genieten van de vakantie! Niet teveel tobben over de toekomst, dat komt allemaal wel. Er zijn er zoveel die niet in een rechte lijn, maar met omwegen op hun plek terecht komen.

Ad verhogen kan zeker wel effect hebben. Ik heb het eerder ook meegemaakt dat op minimale dosis de scherpe kantjes eraf waren. Maar met wat meer, ik echt weee mezelf werd en weer vrolijk kon zijn. Geef het een kans!

Ik doe ook nog wel leuke dingen. Mijn buik danst op en neer, daar kan ik wel echt van genieten. Er zijn meer mensen in mijn omgeving die gek op me zijn dan ik nu zelf denk. Komt omdst ik mezelf nu gewoon niet zo leuk vind  Rolleyes

Liefs, mommy  Wink

@liz en @geoir

Haha inderdaad.. negatieve spiraal. Big Grin Stom he. Hoop dat ik kan leren om dat om te buigen. Tips welkom! Wink
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Momtobe :   • Geoir
Antwoord

#39

Dankjewel Momtobe!! Het gaat ook goed komen met me, dat vertrouwen ben ik niet kwijt gelukkig. En ik ben heeeeeel blij met de klik die ik nu met mijn psycholoog heb. Dat is ook heel veel waard! 

Lijkt me heerlijk die rust! Geniet er maar lekker van samen! Fijn ook dat je man je zo kan steunen! Gaat helemaal goed komen, kan niet anders!
Antwoord

#40

(18-05-2017, 14:57)Momtobe schreef: Hey Skanul,

Ik snap je vraag. Hij is ook lastig. Kip en ei verhaal: wat komt er eerst?

In mijn geval kan ik zeggen dat ik dat ook zeker onderzocht heb. Ik heb er met psycholoog over gepraat en eigenlijk komt daar heel weinig uit.
 Kom uit leuk gezin, lieve ouders die nog bij elkaar zijn. Zie er leuk uit, heb zonder problemen mijn vwo en studie doorlopen. Nooit gepest, heb een hele leuke man en een goed sociaal leven. Niks mis mee en dus ook niks om depressief van te worden.

 Een mens wordt dus niet altijd depressief door een moeilijke jeugd of een nare gebeurtenis: het kan ook liggen aan een disbalans in de hersenen.  Vooral de erfelijke component speelt dan erg mee. In mijn familie komt het veel voor. Best wel ok functioneren zonder, maar met gewoon veel en veel gelukkiger zijn. Er zijn dus vele slikkers in de fam, allemaal leuke gelukkige mensen, maar wel met een pilletje. 

Eenmaal depressief, word je altijd negatief. Over alles ga je malen en twijfelen. Dat is dus de depressie, dat ben je niet zelf. 

In mijn geval is het dus zo dat ik door depressie problemen creëer in mijn hoofd. En niet dat ik door problemen depressief word. 

Je zou het een beetje kunnen vergelijken met diabetes. Bij sommige mensen kan het misschien opgelost worden door gezond te leven. Maar als er iets mis is met je lichaam, er zijn stoffen uit balans, dan moet je ook gewoon medicijnen gebruiken. 

Ik denk dat praten goed is, maar je moet ook reëel 
Zijn. Soms moet je het chemisch oplossen.
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)