Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Verdrietige student


#11

Hey Skanul,

Ik snap je vraag. Hij is ook lastig. Kip en ei verhaal: wat komt er eerst?

In mijn geval kan ik zeggen dat ik dat ook zeker onderzocht heb. Ik heb er met psycholoog over gepraat en eigenlijk komt daar heel weinig uit.
 Kom uit leuk gezin, lieve ouders die nog bij elkaar zijn. Zie er leuk uit, heb zonder problemen mijn vwo en studie doorlopen. Nooit gepest, heb een hele leuke man en een goed sociaal leven. Niks mis mee en dus ook niks om depressief van te worden.

 Een mens wordt dus niet altijd depressief door een moeilijke jeugd of een nare gebeurtenis: het kan ook liggen aan een disbalans in de hersenen.  Vooral de erfelijke component speelt dan erg mee. In mijn familie komt het veel voor. Best wel ok functioneren zonder, maar met gewoon veel en veel gelukkiger zijn. Er zijn dus vele slikkers in de fam, allemaal leuke gelukkige mensen, maar wel met een pilletje. 

Eenmaal depressief, word je altijd negatief. Over alles ga je malen en twijfelen. Dat is dus de depressie, dat ben je niet zelf. 

In mijn geval is het dus zo dat ik door depressie problemen creëer in mijn hoofd. En niet dat ik door problemen depressief word. 

Je zou het een beetje kunnen vergelijken met diabetes. Bij sommige mensen kan het misschien opgelost worden door gezond te leven. Maar als er iets mis is met je lichaam, er zijn stoffen uit balans, dan moet je ook gewoon medicijnen gebruiken. 

Ik denk dat praten goed is, maar je moet ook reëel 
Zijn. Soms moet je het chemisch oplossen.
Antwoord

#12

(18-05-2017, 14:57)Momtobe schreef: Hey Skanul,

Ik snap je vraag. Hij is ook lastig. Kip en ei verhaal: wat komt er eerst?

In mijn geval kan ik zeggen dat ik dat ook zeker onderzocht heb. Ik heb er met psycholoog over gepraat en eigenlijk komt daar heel weinig uit.
 Kom uit leuk gezin, lieve ouders die nog bij elkaar zijn. Zie er leuk uit, heb zonder problemen mijn vwo en studie doorlopen. Nooit gepest, heb een hele leuke man en een goed sociaal leven. Niks mis mee en dus ook niks om depressief van te worden.

 Een mens wordt dus niet altijd depressief door een moeilijke jeugd of een nare gebeurtenis: het kan ook liggen aan een disbalans in de hersenen.  Vooral de erfelijke component speelt dan erg mee. In mijn familie komt het veel voor. Best wel ok functioneren zonder, maar met gewoon veel en veel gelukkiger zijn. Er zijn dus vele slikkers in de fam, allemaal leuke gelukkige mensen, maar wel met een pilletje. 

Eenmaal depressief, word je altijd negatief. Over alles ga je malen en twijfelen. Dat is dus de depressie, dat ben je niet zelf. 

In mijn geval is het dus zo dat ik door depressie problemen creëer in mijn hoofd. En niet dat ik door problemen depressief word. 

Je zou het een beetje kunnen vergelijken met diabetes. Bij sommige mensen kan het misschien opgelost worden door gezond te leven. Maar als er iets mis is met je lichaam, er zijn stoffen uit balans, dan moet je ook gewoon medicijnen gebruiken. 

Ik denk dat praten goed is, maar je moet ook reëel 
Zijn. Soms moet je het chemisch oplossen.

Dankje voor je antwoord. Het is goed dat je het chemische aspect voor mij nog eens benadrukt. Het is een deeltje dat ik steeds over het hoofd zie. En het maakt het makkelijker om te aanvaarden dat ik medicatie nodig heb.

Gr, Skanul
Antwoord

#13

@ MOM: ben het zo ongelooflijk met je eens. Wat je ook eerder schrijft over de problemen die eerst geen problemen zijn, maar door de sombere gedachten absoluut wel problemen worden. Slik je de medicatie, dan is dezelfde werkelijkheid ineens volledig anders beoordeeld, ben je sterk en krachtig om het leven aan te kunnen en zeker niet 'veranderd' in een gevoelloze zombie, of in een ander persoon. In mijn ervaring kan ik weer relativeren waar ik dat eerst niet meer kon.
Na de eerste depressie en medicatie ( citalopram)  was ik daar echt boos en geschokt over. Dat de stofjes in mijn hoofd zooooo bepalend kunnen zijn. Was ik dus maanden zo verdrietig en ziek geweest, gewoon door ontbrekende stofjes.....

@ Skanul: zet em op lieverd. Ik vermoed  (hoop ;-) ) dat jij gaat zijn zoals Mom! Je hele leven worstel je al in meer of mindere mate met die gevoelens. Misschien gaat de wereld wel voor je open?!  Dat hoop ik echt voor je. En weet je: het leven is te kort.... veel te kort... om zo maanden en maanden of jaren en jaren te worstelen en zo ongelukkig te zijn. Als een pilletje je daar doorheen helpt, of er vanaf helpt....so what?


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Skanul
Antwoord

#14

@Skanul: ik gebruik ook 6 medicijnen per dag. Niet voor depressie. Als ik ze niet gebruik, wordt ik gegarandeerd ziek. Dus ik slik ze. What's the difference?
Antwoord

#15

(19-05-2017, 10:59)Positiva schreef: @Skanul: ik gebruik ook 6 medicijnen per dag. Niet voor depressie. Als ik ze niet gebruik, wordt ik gegarandeerd ziek. Dus ik slik ze. What's the difference?

Ik weet dat ik het niet rationeel bekijk. Is moeilijk uit te leggen... Het gaat om hulp kunnen vragen en hulp durven toelaten. Medicatie is niet wat ik écht nodig heb. Maar ik hoop dat het mij zal helpen om te kunnen vragen en toelaten wat ik wél nodig heb.
Misschien erg om te zeggen, maar ik had liever medicatie nodig voor iets lichamelijks dan voor mijn hoofd. Al begin ik nu beetje bij beetje in te zien dat het ook iets lichamelijk is, naast het emotionele aspect van de depressie.
Antwoord

#16

Ik vind het niet erg dat je dat zegt. Alhoewel ik het er niet mee eens ben. Maar ik hoop dat de nieuwe weg die ze in Nederland zijn ingeslagen, meer openheid over depressie, deze vooroordelen zal veranderen. Blijkbaar hebben de "depressievelingen" daar dus zelf ook last van. Ik zie het zo: ziek=ziek. In welk deel van je lichaam dat ook is. Soms genees je ook vanzelf van een keelontsteking, maar soms heb je antibiotica nodig. So what? Als het niet lukt zonder medicijnen, zie ik echt het probleem van medicijnen slikken niet. Natuurlijk zie ik wél het probleem van verslaving (mijn partner was verslaafd aan Oxazepam) en de gewenningsperiode/uitproberen van diverse soorten enz... Zeg maar de bijkomende problemen. Dus: ik duim dat je direct de juiste medicijnen krijgt!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Skanul
Antwoord

#17

Mee eens Positiva.

Op het moment dat hormonen ons vrouwen beïnvloeden, vinden we dat  ook wel moeilijk... toch? Ik vond het in ieder geval een lastig te accepteren feit toen ik jonger was, dat sommige vrouwen echt veranderen in heksen op bepaalde dagen. Of dat we dan minder aankunnen. En dat ik ook last had van de hormonen en dat het ook veranderde in de loop der jaren. Maar langzaam is dat besef wel gekomen en begrijp ik dat het leren omgaan met deze hormoonschommeling niet altijd even makkelijk is. Voor vrouwen niet en voor mannen/partners ook niet.  Ook heeft niet iedereen het in dezelfde mate, daardoor blijft de worsteling ook meer bestaan. Het is niet te vangen in een standaard.

Zo zijn ook de hormonen in onze hersenen, die ons dagelijks functioneren beïnvloeden, zonder de juiste balans een probleem die in ons geval leidt tot depressie. Deze hormonen/neurotransmitters zijn van levensbelang voor allerlei processen in ons denken en voelen. Ergens associëren we wie we zelf zijn, toch ook met ons denken en voelen en ons brein. Het lijkt een soort mysterie wie we nu werkelijk zijn. Als je medicatie moet gaan slikken om die stofjes te beïnvloeden, hebben veel mensen het gevoel dat ze aan hun 'ik' zitten te knoeien. En dat is een misverstand die wijd verspreid is. Dit soort gedachten worden ook door de geschiedenis beïnvloed. Dat ze zijn gaan begrijpen mensen niet 'gek' zijn maar 'ziek', en dat bij de juiste behandeling mensen weer 'normaal' zijn is eigenlijk nog niet zo lang geleden. Daardoor is er nog steeds schaamte aan de ene kant en vooroordelen aan de andere kant. Misopvattingen dus aan alle kanten.
En er zijn mensen die succesvol zijn en gelukkig en ineens een depressie krijgen en er zijn mensen die onder druk hebben gestaan en pijnlijke dingen meemaken en een depressie krijgen. Het is niet eenduidig.
Maar we weten ondertussen wel, dat er gelukkig fysiek van alles aan de hand is waar ze proberen wat aan te doen. En thank God voor medicijnen, en ik heb intens medelijden met de mensen die alles al hebben geprobeerd en nergens op reageren.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#18

Verdrietige student, hoe is het nu met je?
Antwoord

#19

Hee Momtobe,

Het gaat beter met me! Geen heftige depressieve gevoelens meer maar wel nog steeds in de knoop. Vragen als; hoe ga ik mijn studie afmaken? Voel ik echt genoeg voor mijn vriend? (Hij is overigens super lief en er 100% voor mij) Zijn lastig. Ik kom op dit moment nog erg moeilijk bij mijn gevoel. Maakt me onzeker. Ik hoop dat dat met de tijd steeds meer terug komt. Maar nu heb ik vooral het gevoel te moeten vluchten. Relatie uitmaken, stoppen met studie en naar andere kant van de wereld reizen. 

Hoe zat dat bij jou en relaties toen je je nog depressief voelde?
Antwoord

#20
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-06-2017, 09:41 door Momtobe.)

Hi,

Goed zeg! De weg omhoog is gevonden dus. Blijf vertrouwen dat het beter wordt!

Dat gevoel niet goed genoeg te zijn is begrijpelijk. Hoort aan ene kant bij depressie en aan de andere kant is het ook gewoon echt zwaar voor je vriend. Je bent geneigd om ontzettend met jezelf bezig te zijn wat (zonder dat je daar wat aan kunt doen) best egoistisch is. Het is ook wel de reden dat ik mezelf vaak dwing om dingen te doen waar ik ontzettend tegenop zie, puur voor hem. 

Toch meegaan ergens naartoe, toch leuke dingen verzinnen (terwijl ik het zelf niet leuk vind), toch proberen om niet steeds over mijn rotgevoel te praten maar juist interesse in hem te tonen. 

Lastig, maar probeer het maar!

En...even eerlijk: ik zou nu graag ook even weggaan van alles (dan wel mijn vent meeWink en dan vrolijk terugkomen als mezelf die alles ziet zitten en plezier in het leven heeft. Gewoon zoals iedereen.

Zit dus nu ook in flinke dip...blegh!
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)