Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Terugkerende depressies en loopbaan


#1

Beste allemaal,

Ik ben 33 jaar en ga momenteel door mijn derde episode. Hoewel ik het altijd probeer, blijft mijn depressie een invloed hebben op mijn functioneren. Eigenlijk op alle aspecten. Dus ook op mijn werk. Tijdens iedere episode komt het voor dat ik uitval op mijn werk. Langer dan twee maanden ben ik nooit thuis en dan start ik onder druk van mijn werkgever met reintegreren. Inmiddels werk ik bij mijn derde werkgever.

Maar ik weet niet hoe het verder moet. Begrijp mij niet verkeerd: ik wil graag werken! Mijn vraag is dan met name welke aanpassingen jullie gemaakt hebben in jullie loopbaan om stabieler te blijven? Bijvoorbeeld aanpassing van het aantal uren of het type werk. En hoe jullie met werk omgaan tijdens jullie depressie? Bij deze episode ben ik 3 weken ziek thuis geweest en toen boventallig begonnen. Mijn bedrijfsarts heeft deze periode verlengd, omdat ik soms de uren niet haalde. En omdat ik nog veel last heb van stemmingswisselingen. Onlangs moest ik op gesprek bij een verzuimcoach en zij vertelde dat dit niet mag en ik na 4 weken normaal inzetbaar moet zijn, maar ditvoelt niet goed. Nu maak ik mij zorgen om gevolgen.

GROETjes, Marjolein
Antwoord

#2

Hoi Marjolein,

Ik snap echt niet hoe je dat doet. Binnen twee maanden terug op werk en dan ook nog eens met die druk van je werkgever... Mijn hemel.
Ik zit zelf inmiddels zes maanden thuis en heb echt nog geen flauw idee wanneer ik terug ga. Er mankeert nog zo veel met me, ik functioneer nog lang niet voldoende om weer te werken.
Erg knap vind ik het dus!

Ik zou willen dat ik het antwoord wist op de rest van je vele vragen. Ik worstel er zelf ook mee. Ik zie mijzelf in ieder geval niet meer fulltime werken. Dan leef ik om te werken, en dat kan gewoon niet de bedoeling zijn. Dat wil ik niet. Ik vind het leven al moeilijk genoeg zonder werk, dus laat staan met.

Heb je eigenlijk professionele hulp en/of medicatie nu hierbij?

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#3

Hoi Sanna,

Dankjewel voor jouw reactie. 
Het gaat mij ook allemaal veel te snel en heb besloten om beter mijn grenzen aan te geven. 
Momenteel nog veel last van stemmingswisselingen en op zo’n momenten kan ik vrij weinig. Ik zal echt de druk van reintegreren bij mijzelf gaan verlagen. Het duurt mij ook allemaal te lang. Ben nu ook 6 maanden onderweg. 

Momenteel krijg ik hulp van een psychologe en psychiater. Heb dus ook medicijnen, maar daar hebben we ook nog niet de goede mix gevonden. Krijg jij ook hulp? En hoe pak jij de gesprekken met je bedrijfsarts en leidinggevende aan? Ik voel zelf altijd zoveel druk. 

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#4

Hey Marjolein,

Wat ongelofelijk goed dat je je grenzen beter aangeeft! Dat heeft bij mij ook even geduurd hoor, en daardoor een maand gekwakkeld met werken/ziek zijn, voor ik me echt ziek meldde.
Stemmingswisselingen zijn zo naar en ontzettend slopend. Heel logisch dat je weinig kan op die momenten hoor!

Jammer dat je nog niet de juiste mix medicijnen hebt. Soms duurt het gewoon even voor de goeie gevonden zijn. Zal duimen dat het snel goed zit!

Het punt is dat ik niet in NL woon, en hier worden dingen wat anders geregeld. Er is geen bedrijfarts bijvoorbeeld en met leidinggevende is er af en toe contact. Ik houd het bewust wat vaag naar hen toe over wat ik precies mankeer. Dat kan gelukkig omdat ik elke 2 weken naar de huisarts moet die een ziektebriefje uitschrijft. Heb je die niet, dan heb je wel problemen.
Die druk voelde ik vooral ook erg in het begin, toen men er nog van uit ging dat ik niet superlang ziek zou zijn, tot ze door kregen dat het toch wel wat ernstiger was. Sindsdien is de druk wat minder gelukkig.

Blijf je naast werk en therapie ook wel bezig met dingen voor jezelf? Sporten of hobbies die je doet? Dat is ook altijd belangrijk he!

Heel veel sterkte!

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#5

(02-04-2018, 10:25)DSanna schreef: Hey Marjolein,

Wat ongelofelijk goed dat je je grenzen beter aangeeft! Dat heeft bij mij ook even geduurd hoor, en daardoor een maand gekwakkeld met werken/ziek zijn, voor ik me echt ziek meldde.
Stemmingswisselingen zijn zo naar en ontzettend slopend. Heel logisch dat je weinig kan op die momenten hoor!

Jammer dat je nog niet de juiste mix medicijnen hebt. Soms duurt het gewoon even voor de goeie gevonden zijn. Zal duimen dat het snel goed zit!

Het punt is dat ik niet in NL woon, en hier worden dingen wat anders geregeld. Er is geen bedrijfarts bijvoorbeeld en met leidinggevende is er af en toe contact. Ik houd het bewust wat vaag naar hen toe over wat ik precies mankeer. Dat kan gelukkig omdat ik elke 2 weken naar de huisarts moet die een ziektebriefje uitschrijft. Heb je die niet, dan heb je wel problemen.
Die druk voelde ik vooral ook erg in het begin, toen men er nog van uit ging dat ik niet superlang ziek zou zijn, tot ze door kregen dat het toch wel wat ernstiger was. Sindsdien is de druk wat minder gelukkig.

Blijf je naast werk en therapie ook wel bezig met dingen voor jezelf? Sporten of hobbies die je doet? Dat is ook altijd belangrijk he!

Heel veel sterkte!

Groetjes,
Sanna
Dankjewel Sanna voor je lieve reactie! Dat doet mij goed. Ik voel mij soms zo onbegrepen.
Inmiddels heb ik op mijn werk mijn grenzen aangegeven, maar dit werd mij niet in dank afgenomen. Gelukkig mag ik volgende week ook naar de bedrijfsarts. Tot nu toe heb ik met dese arts goed kunnen praten en wordt vooral de druk opgevoerd door mijn leidinggevende. Deze kijkt niet naar wat wel kan ,maar vooral waar ik naartoe moet. Zelf wil en kan ik ook wat uurtjes werken, maar niet als eindverantwoordelijke en dat wordt wel nu van mij verwacht. Die hoge verwachting en het neerbuigende gedrag als ik niet voldoe aan de verwachting zorgen ervoor dat ik mij nog slechter voel.

Ik heb gelukkig hobbies zoals lezen en kleding naaien. En dan heb ik nog een gezin, huisdieren en een klein maar betrokken sociale kring waar ik op kan terugvallen en waarmee ik leuke dingen kan doen.
Heb jij ook hobbies? 

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#6

Er heerst ook veel onbegrip voor wat 'wij' hebben. En dat anno 2018, eigenlijk een schande maar goed.

Heel goed dat je op je werk nu duidelijk bent geweest met je grenzen! Natuurlijk willen zij van management dat soort dingen niet horen. Want dan kost je geld en moeite en allerlei dingen meer, en management houdt niet van moeilijke mensen en daar dingen voor moeten doen.
Lekker het probleem bij HUN laten. Jij kan er namelijk helemaal NIKS aan doen dat je ziek bent en werkt hard aan je herstel.
Klinkt alsof de bedrijfsarts er gelukkig wel meer van begrijpt. Samen een plan maken en dan met een paar uur per dag/week weer langzaam terug aan het werk. Dat lijkt mij het meest logische. 
Blijf helder en duidelijk in je communicatie. Neerbuigend gedrag naar jou toe slaat nergens op, dus sterk in je schoenen blijven staan! Je had er ook voor kunnen kiezen om in de ziektewet te blijven, ipv denk je al aan het terugkeren op werk.

Heel goed dat je een aantal mensen/dingen om je heen hebt om bezig te blijven!
Mijn hobbies vallen wat stil doordat ik veel last heb van de reuma in m'n handen laatste tijd (lezen, schrijven, schilderen) maar ik heb een mooi neefje van bijna 3 en een prachtige boxer van 9.
Naar buiten kom ik niet echt, teveel angsten en gedoe, maar wordt aan gewerkt.

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#7

Pff ja het is mij wat. 
Mijn grootste angst is dat zij mij ontslaan en dat ik dan zonder uitkering op straat sta. Te ziek om te werken.

Verder ook zorgen naar de toekomst. Ik wil biet steeds uitvallen en afgekeurd door terugkerende depressies wordt je hier ook niet. 

Ik ga eens opstaan uit bed. Ik merk dat er alweer doemscenario’s opkomen.

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#8

Hai marjolein sta jij dan niet in het doelgroepregister voor een passende baan?ik ben zelf al jaren chronisch depressief en sta sinds kort daarin want depressieve mensen hebben een gebruiksaanwijzing nodig en parttime werken lijkt mij handiger aangezien depressie onze energie op zuigt.succes dame
Antwoord

#9

Hoi,

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet tegen mijn werkgever durf te vertellen. 

Het scheelt dat ik het werk makkelijk aankan op goede dagen dus op slechte dagen lukt het ook wel met wat moeite dus ik probeer altijd door te zetten. Ik heb ook vaak periodes waarbij ik ''niet ernstig depressief''' ben. Ik kan dan dus 8 uur werken maar daarna is het ook wel klaar. Dat kost me ook wel een bult energie!

Als het echt niet meer gaat dan boek ik een lange vakantie naar de zon en dan heb ik iets om naar uit te kijken.  Mijn manager is vrij makkelijk met vakanties opnemen dus ik kan dan relatief snel mijn koffers inpakken en gaan.  Ook werk ik veel van huis. Het blijft niet makkelijk maar zo probeer ik het momenteel te managen. Over een weekje ga ik weer vliegen!

x
Antwoord

#10

(27-03-2018, 18:57)Letitgo schreef: Beste allemaal,

Ik ben 33 jaar en ga momenteel door mijn derde episode. Hoewel ik het altijd probeer, blijft mijn depressie een invloed hebben op mijn functioneren. Eigenlijk op alle aspecten. Dus ook op mijn werk. Tijdens iedere episode komt het voor dat ik uitval op mijn werk. Langer dan twee maanden ben ik nooit thuis en dan start ik onder druk van mijn werkgever met reintegreren. Inmiddels werk ik bij mijn derde werkgever.

Maar ik weet niet hoe het verder moet. Begrijp mij niet verkeerd: ik wil graag werken! Mijn vraag is dan met name welke aanpassingen jullie gemaakt hebben in jullie loopbaan om stabieler te blijven? Bijvoorbeeld aanpassing van het aantal uren of het type werk. En hoe jullie met werk omgaan tijdens jullie depressie? Bij deze episode ben ik 3 weken ziek thuis geweest en toen boventallig begonnen. Mijn bedrijfsarts heeft deze periode verlengd, omdat ik soms de uren niet haalde. En omdat ik nog veel last heb van stemmingswisselingen. Onlangs moest ik op gesprek bij een verzuimcoach en zij vertelde dat dit niet mag en ik na 4 weken normaal inzetbaar moet zijn, maar ditvoelt niet goed. Nu maak ik mij zorgen om gevolgen.

GROETjes, Marjolein
Hoi Marjolein,
Het patroon van werk en uitval ken ik goed. De interval tussen de werkzaamheden wordt bij mij langzaam groter: eerst zat ik een paar maanden in de WW en vrij recentelijk ben ik 1,5 jaar uit de running geweest. Sinds oktober 2018 probeer ik weer op te krabbelen met een baan van 40 uur per week waarbij ik vol gas moest geven (ontslag na 5 maanden) en een wat rustiger baan met werk wat ik totaal niet kon en leuk vond (ontslag na 4 maanden).

Mijn advies is dan ook om in ieder geval niet voor het volle aantal uren aan de slag te gaan als dat niet gaat. Je kunt misschien even een gesprek met je huisarts inplannen: die kan het advies van de bedrijfsarts herzien. Het antwoord van je verzuimcoach begrijp ik niet helemaal: waarom zou je na 4 weken normaal inzetbaar moeten zijn. Is er een soort van standaard tijd waarbinnen iemand genezen moet zijn en inzetbaar is?  

Ik wens je in ieder geval veel sterkte en succes met je zoektocht naar een oplossing.

Groet,
Edward
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
05-01-2018, 17:27
Laatste bericht: Raya



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)