Hallo allemaal, 

Afgelopen week heb ik me aangemeld op dit forum, omdat ik behoefte heb aan contact met lotgenoten. 

Mijn naam is IvonneSG, 47 jaar en getrouwd. Ik heb jarenlang therapie gehad voor oa bipolaire stoornis,  cptss, APS,  en nog meer. Een aantal jaar geleden heb ik die periode afgesloten, omdat het oprecht goed met me ging. Ook dankzij de medicijnen die me stabiel houden. Nu is er de afgelopen anderhalf jaar heel veel heftigs gebeurd, en helaas stapelde het zich allemaal op. Nu ben ik weer depressief. Ik ben bij de huisarts geweest,  en deze heeft me (weer) doorverwezen naar de GGZ. Daarnaast moest ik mijn onderhoudsdosering citalopram ophogen naar 20mg. Er staat een nieuwe afspraak met de huisarts over anderhalve week en dan kijken we hoe het er dan voorstaat.

Jullie begrijpen wel dat ik enorm baal van het feit dat ik nu wéér in dit schuitje zit. Ik voel me erg eenzaam,  omdat ik (afgezien van mijn man) erg weinig steun heb gekregen voor wat er de laatste 18 maanden is gebeurd (oa het plotselinge overlijden van mijn biologische moeder op 69 jarige leeftijd). Ik zie het allemaal somber in. Wat ik leuk vond om te doen, doet me niet veel meer. Het liefst wil ik me verstoppen onder veel dekens op de bank; tegelijkertijd schiet ik enorm in de stress omdat ik niets gedaan krijg; wat moet ik die hele dag doen? ' s Avonds ga ik naar bed, en zie alweer op tegen de volgende dag. Schiet lekker op, hè?!

Zijn er mee4 mensen die, na jaren van stabiel-zijn, toch weer 'afglijden' en in de negatieve spiraal terecht komen? Hoe peppen jullie jezelf op (vraag aan iedereen)? Ervaren jullie (genoeg) steun en begrip vanuit jullie omgeving? Hoe komen jullie door je dag?

Lang verhaal. Vragen staat vrij. Ik zou he5 fijn vinden als ik wat reacties krijg.

Groetjes van IvonneSG

Welkom  


Rot om te horen dat het allemaal weer minder gaat. Wellicht aan de late kant maar toch, nog gecondoleerd met je moeder. Dit helpt ook niet echt mee.
Verder kan ik je helaas niet helpen, heb geen ervaring met medicijnen, therapie en dergelijke. Dat andere waar je het over heb klinkt wel een beetje bekend ja. Heb zelf ook dingen die ik leuk vind/vond waar eigenlijk niet of nauwelijks iets van komt. En als ik dat beetje zin heb dan is het weer van; hoe zal ik het doen? misschien zo, of zo ...? Zal ook wel aan leggen dat ik nog al chaotisch ben.

Over wat je de hele dag moet doen? Heb je geen hobbies ofzo? Dat je lid word van een club (op internet of in het echt). Dat je er ook even uit ben. Zelf heb ik een aantal hobbies waar ik wel wat tijd mee zoet ben en doordeweeks moet ik ook een beetje werken.

Welkom

Beste don't know, Dank voir je welkom!

Je schrijft:

"Over wat je de hele dag moet doen? Heb je geen hobbies ofzo? Dat je lid word van een club (op internet of in het echt). Dat je er ook even uit ben. Zelf heb ik een aantal hobbies waar ik wel wat tijd mee zoet ben en doordeweeks moet ik ook een beetje werken."

Ja, ik heb hobby's. En dat die doe ik ook. Alleen heb ik er geen plezier meer aan. Dat is juist een van de problemen...
Groetjes van IvonneSG

Wel jammer om te horen, van die hobbies. Wat voor hobbies heb je dan?
En hoe komt het dan dat je er geen plezier meer aan heb? Weet je niet wat je er mee wil gaan doen, of wat je wil doen / maken of ... 
Zelf heb ik vaak dat ik me af vraag waarom? waarvoor? Het is leuk om te maken maar ...

Hoi Yvonne,

Welkom hier . Ik heb Cptss. Ben in verleden weleens stabiel geweest, (maar niet lang). 

Er is niet veel nodig om door n gebrekkig fundament te zakken. 
Iets wat je ergens  raakt en in ergens in je aanhaakt en het gevoel nergens op terug te kunnen/ mogen vallen. Vast zitten en geen uitweg zien . 
 Bij een onveilige jeugd wordt dat ook vrij snel getriggerd. Een glijbaan de put in.

Fijn dat je een partner hebt . Dat zal wat veiligheid geven, hoop ik . 

Voot lotgenotensteun kun je hier prima terecht,  vrijwel iedereen  hier voelt zich beperkt of niet gesteund/ gehoord/gezien/ gevoeld of begrepen.

Dus schrijf gerust met ons mee. 

Mijn enige tip is , haal die weerstand eraf, constateer  dat je nu eenmaal de put in bent gegleden. Het is geen vergrijp en je bent niet in gevaar.
 Je mag depressief zijn . 

De dag doorkomen is voldoende, verwacht niet dat je plezier aan hobby's beleefd. Het is al heel mooi als het opbrengt , wat afleiding hebt , of alleen al een paar uur verder bent.  

Wurg je zelf niet door dingen waar je tegen opziet en waar je van vindt dat dat niet zo zou moeten zijn. Je mag gerust van dingen afzien, en kiezen voor rust , veiligheid, terugtrekken. 

 Stop het geworstel en van jezelf te  eisen dat je wat anders voelt dan hetgeen je 'zou moeten' voelen   , schrijf van je af  als je die behoefte hebt.

 Zelf vind ik het fijn om erover te lezen, boeken en artikelen waarin ik dingen van mezelf herken, dat ik me niet zo abnormaal voel, voor zover mn focus het toelaat. Maar dat heeft niet iedereen .

Groetjes

---

Hoi Yvonne,

Welkom hier . Ik heb Cptss. Ben in verleden weleens stabiel geweest, (maar niet lang). 

Er is niet veel nodig om door n gebrekkig fundament te zakken. 
Iets wat je ergens  raakt en in ergens in je aanhaakt en het gevoel nergens op terug te kunnen/ mogen vallen. Vast zitten en geen uitweg zien . 
 Bij een onveilige jeugd wordt dat ook vrij snel getriggerd. Een glijbaan de put in.

Fijn dat je een partner hebt . Dat zal wat veiligheid geven, hoop ik . 

Voot lotgenotensteun kun je hier prima terecht,  vrijwel iedereen  hier voelt zich beperkt of niet gesteund/ gehoord/gezien/ gevoeld of begrepen.

Dus schrijf gerust met ons mee. 

Mijn enige tip is , haal die weerstand eraf, constateer  dat je nu eenmaal de put in bent gegleden. Het is geen vergrijp en je bent niet in gevaar.
 Je mag depressief zijn . 

De dag doorkomen is voldoende, verwacht niet dat je plezier aan hobby's beleefd. Het is al heel mooi als het opbrengt , wat afleiding hebt , of alleen al een paar uur verder bent.  

Wurg je zelf niet door dingen waar je tegen opziet en waar je van vindt dat dat niet zo zou moeten zijn. Je mag gerust van dingen afzien, en kiezen voor rust , veiligheid, terugtrekken. 

 Stop het geworstel en van jezelf te  eisen dat je wat anders voelt dan hetgeen je 'zou moeten' voelen   , schrijf van je af  als je die behoefte hebt.

 Zelf vind ik het prettig om erover te lezen, boeken en artikelen waarin ik dingen van mezelf herken.  

Groetjes

Hoi Yvonne,

Welkom hier . Ik heb Cptss. Ben in verleden weleens stabiel geweest, (maar niet lang). 

Er is niet veel nodig om door n gebrekkig fundament te zakken. 
Iets wat je ergens  raakt en in ergens in je aanhaakt en het gevoel nergens op terug te kunnen/ mogen vallen. Vast zitten en geen uitweg zien . 
 Bij een onveilige jeugd wordt dat ook vrij snel getriggerd. Een glijbaan de put in.

Fijn dat je een partner hebt . Dat zal wat veiligheid geven, hoop ik . 

Voot lotgenotensteun kun je hier prima terecht,  vrijwel iedereen  hier voelt zich beperkt of niet gesteund/ gehoord/gezien/ gevoeld of begrepen.

Dus schrijf gerust met ons mee. 

Mijn enige tip is , haal die weerstand eraf, constateer  dat je nu eenmaal de put in bent gegleden. Het is geen vergrijp en je bent niet in gevaar.
 Je mag depressief zijn . 

De dag doorkomen is voldoende, verwacht niet dat je plezier aan hobby's beleefd. Het is al heel mooi als het opbrengt , wat afleiding hebt , of alleen al een paar uur verder bent.  

Wurg je zelf niet door dingen waar je tegen opziet en waar je van vindt dat dat niet zo zou moeten zijn. Je mag gerust van dingen afzien, en kiezen voor rust , veiligheid, terugtrekken. 

 Stop het geworstel en van jezelf te  eisen dat je wat anders voelt dan hetgeen je zou moeten voelen   , schrijf van je af  als je die behoefte hebt.

 Zelf vind ik het prettig om erover te lezen, boeken en artikelen waarin ik dingen van mezelf herken. 

Groetjes

---

Goedemorgen 

Ik las jullie uitwisseling en dacht: Ja acceptatie maakt wel een verschil. Het worstelen, zo dichtbij en doorgaand zonder end, dat is uitputtend. Er komt nu na verloop van tijd wel wat berusting bij mij. Maar dat is niet hetzelfde als acceptatie. Gisteren op bezoek bij 80+ er in rolstoel met half verlamd lijf. Terwijl ik daar zat belde een zeer oude practische blinde vriendin op. Toen dacht ik: tel je zegeningen…..ik zie nog, loop nog, heb een lieve partner. En ja ik ben somber en vaag ongerust overdag. S avonds wordt het minder of is weg. Ja moeite met actief zijn. Maar ook hulpverlening en medicatie aan mijn kant, er is iets tegen te doen weet ik uit ervaring. Vandaag met mate iets doen moet maar genoeg zijn. Heb veel gewerkt, ben geoensioneerd. Kijken wat op mn pad komt is ook een mogelijkheid. Ik hoef niet altijd het voortouw en alles in d ehand te houden. Niet altijd maar soms is ook mooi

Wel jammer om te horen, van die hobbies. Wat voor hobbies heb je dan?
En hoe komt het dan dat je er geen plezier meer aan heb? Weet je niet wat je er mee wil gaan doen, of wat je wil doen / maken of ... 
Zelf heb ik vaak dat ik me af vraag waarom? waarvoor? Het is leuk om te maken maar ...

Het maakt toch niet uit wat voor hobby's ik heb. Ik weet niet hoe het komt dat ik er geen plezier meer aan heb. Maar is dat niet eigen aan een depressie? Ik vind het een beetje raar dat je dat niet begrijpt. Jij bent immers zelf toch ook depressief?!

---

Goedemorgen 

Ik las jullie uitwisseling en dacht: Ja acceptatie maakt wel een verschil. Het worstelen, zo dichtbij en doorgaand zonder end, dat is uitputtend. Er komt nu na verloop van tijd wel wat berusting bij mij. Maar dat is niet hetzelfde als acceptatie. Gisteren op bezoek bij 80+ er in rolstoel met half verlamd lijf. Terwijl ik daar zat belde een zeer oude practische blinde vriendin op. Toen dacht ik: tel je zegeningen…..ik zie nog, loop nog, heb een lieve partner. En ja ik ben somber en vaag ongerust overdag. S avonds wordt het minder of is weg. Ja moeite met actief zijn. Maar ook hulpverlening en medicatie aan mijn kant, er is iets tegen te doen weet ik uit ervaring. Vandaag met mate iets doen moet maar genoeg zijn. Heb veel gewerkt, ben geoensioneerd. Kijken wat op mn pad komt is ook een mogelijkheid. Ik hoef niet altijd het voortouw en alles in d ehand te houden. Niet altijd maar soms is ook mooi


Goedemiddag Mabel en Liefde+Hoop,
Dank jullie wel voor jullie berichtjes. Die deden/ doen me goed. Ik vind hetbest lastig om het 'moeten' los te laten.  Ik voel me al slecht en vrij nutteloos.  Mijn huisarts raadde me aan om in ieder geval structuur in mijn dag te houden. En dat probeer ik dan ook. Maar verder probeer ik 'het' een beetje los te laten. Thnx.