Sinds September 2017 zit ik ziek thuis met een zware depressie en burn-out. Inmiddels er ook achter gekomen dat ik zeer waarschijnlijk borderline heb, met daarnaast nog een aantal complexen (Angst, stress, sociaal, en slaapproblemen).
Nu woon ik niet in Nederland maar in een ander EU-land, met dus heel wat andere regeltjes en geneuzel.

Tot September 2018 heb ik ziektegeld ontvangen (zo ongeveer 30%), maar dat is dus maar voor 1 jaar en daarna val je in een zwart gat. Dit was voor mij op voorhand niet bekend en werd mij ook niet op tijd verteld. 
Kortom, ik zit alweer een geruime tijd zond geld, maar de kosten lopen gewoon door.

Het verhaal wordt nog mooier - mijn huidige wergever stuurt ineens vanuit het niet een brief dat ik op staande voet ontslagen ben omdat ik hen niet op de hoogte heb gehouden en dus zonder reden afwezig was van werk. In al die tijd hebben ze mij geen enkel moment echt bijgestaan qua ziekte en hulp of iets van die strekking.
Ik heb verder gewoon ziektebriefjes van de dokter nodig, en dus ook gehaald bij mijn huisarts, voor de gehele periode. Zelfs nog tot en met half januari (mijn contract liep eind december automatisch af). Dus er klopt niks van wat ze zeggen. Daarnaast klopten nog een aantal andere zaken niet ook, en moet ik nu dus juridische hulp gaan inschakelen om dat deel te gaan regelen.

Maar nu kom het
Ik kreeg gisteren en vandaag wat berichten/telefoontjes over een tijdelijk baan, voor 3 1/2 maand, met het dubbele salaris als wat ik voorheen verdiende.
Voor mijn gezondheid is het misschien niet de slimste optie. Ik heb nog steeds heel veel last van paniekaanvallen als ik 'naar buiten' ga, slaap zeker niet goed, maar heb aan de andere kant ook simpelweg geld nodig wil ik een dak boven mijn hoofd hebben. Nu die 3 maandjes werken, betekent dat ik daarna de rest van het jaar zonder zorgen weer aan mijn gezondheid kan werken.

Is het dan gek dat ik dit ook echt overweeg te gaan doen? Of zit ik nu in een bepaalde 'high' fase van mijn stoornis(sen xD) en zou ik het beter niet kunnen doen. Argh, die twijfel steeds!

Dus nu mijn vraag:
Wat vinden jullie nu van de hele situatie? Graag jullie mening!

Hoi Sanna,

Poeh wat een moeilijke situatie.
De vraag is natuurlijk of je dit kunt volhouden. Is dit bij dezelfde werkgever of ergens anders? En voor hoeveel uur per week? Zelf denk ik niet dat het verkeerd is om te gaan starten met werken, maar zelf zou ik niet meteen voor heel veel uren per week gaan om een goede balans te kunnen zoeken tussen inspanning en ontspanning. Misschien kan werken je ook wat afleiden van de depressie en de overige zaken die niet lekker lopen?

Liefs,
Marjolein

Zo herkenbaar haha: enthousiast zijn, maar bang dat straks blijkt dat het niet zo verstandig was.(heb geen borderline btw)
Wat mij helpt is het even opzij leggen en er een nachtje over slapen. De volgende dag kan ik er vaak wat helderder naar kijken.
Mag je dat werk trouwens aannemen qua regelgeving? Als dat kan en je hebt het geld hard nodig, zou ik het ook overwegen als ik jou was.

Zo herkenbaar haha: enthousiast zijn, maar bang dat straks blijkt dat het niet zo verstandig was.(heb geen borderline btw)
Wat mij helpt is het even opzij leggen en er een nachtje over slapen. De volgende dag kan ik er vaak wat helderder naar kijken.
Mag je dat werk trouwens aannemen qua regelgeving? Als dat kan en je hebt het geld hard nodig, zou ik het ook overwegen als ik jou was.

Haha, wel fijn dat het enigszins herkenbaar is though  Dat maakt het in mijn hoofd weer iets rustiger xD
Het opzij leggen ga ik ook even doen. Maandag kan ik langs het juridisch loket die vaker met dit soort zaken heeft gedeald, en kan ik dus duidelijk advies inwinnen wat te doen met de situatie van mijn vorige werkgever.

Mijn ziektebriefje loopt tot half januari. Naar mijn inziens zou ik dus nu gewoon kunnen gaan werken, want ik sta ook niet meer onder contract van mijn vorige werkgever - dat liep eind dec. dus gewoon af, en daarnaast hebben we me ook nog ontslagen, dus nog meer zonder werk kan ik niet echt zitten denk ik xD

Er lopen wel UWV-achtige procedures op dit moment, maar tjah... Die zullen ook begrijpen dat ik geld nodig heb om te overleven right? Tot een bepaalde hoogte dan toch. De main reason dat ik ook een tijdelijke baan doe, waarvan ik dus het eind al kan zien. Je hebt altijd recht op een aantal verlofdagen, en een verkoudheidje kan ook altijd gebeuren, dus in dat opzicht is de periode van het werken te overzien voor me. Denk ik. Hoop ik. Vermoed ik.

Wel de enige reden waarom ik dit wil gaan doen is puur geld. Niks meer, niks minder. Voor mijn gezondheid zou het beter zijn het waarschijnlijk niet te doen, en zeker niet fulltime, maarja, 3 maandjes......

Bij welke gedachte voel je je het prettigst? Zonder werk en zonder geld, of met tijdelijk werk met geld? Voor jouw gezondheid zou het waarschijnlijk beter zijn om het niet te doen, denk je. Maar het lijkt me ook niet bevorderlijk voor de gezondheid om de touwtjes niet aan elkaar te kunnen knopen.. Maar goed, ik heb makkelijk praten zonder depressie of andere extraatjes

Hoi Marjolein en Positiva,

Dank ook nog voor jullie inzichten uiteraard!

Hoewel het voor mijn gezondheid waarschijnlijk beter zou zijn om zoveel mogelijk stress te vermijden, is de keuze mij nu eigenlijk 'uit handen genomen' door het feit dat mijn broertje ontslagen is. Met andere woorden, er komt niet voldoende geld binnen als ik thuis blijf en heb dus geen andere keuze om de baan te accepteren.
Dus dat is wat we gaan doen. Verstand op nul en ruim 3 maanden knallen. Eind mei ben ik dan klaar en hopelijk heeft mijn broertje tegen die tijd weer een vaste baan.

Wel ga ik deze week nog langs de psychiater, broertje kan nu mee voor de vertaling, en wie weet kan ik nog iets aan medicatie krijgen waardoor ik minder last heb van de stress/paniek/drukte etc. Of een bepaald iets, geen idee xD Vragen staat vrij, en dan staat het in ieder geval genoteerd ook dat ik echt maar tijdelijk werk vanwege mijn gezondheid.

Ik houd jullie op de hoogte, voor de geïnteresseerden.

Groetjes,
Sanna

Hoi Sanna,

Wat een pech dat je broertje nu ontslagen is. Blijkbaar (spiritueel gezien) is het toch echt de bedoeling dat je nu gaat werken. Wie weet, doet het je juist heel goed. Succes in ieder geval met je nieuwe baan.

Liefs,
Marjolein

Hoi Sanna,

Wat een pech dat je broertje nu ontslagen is. Blijkbaar (spiritueel gezien) is het toch echt de bedoeling dat je nu gaat werken. Wie weet, doet het je juist heel goed. Succes in ieder geval met je nieuwe baan.

Liefs,
Marjolein

Bedankt Marjolein!

Ik probeer mijzelf inderdaad ook gewoon voor te houden dat 'het zo moet zijn' op dit moment. Ik vind het zelf best een fijn idee dat ik kan aftellen en het dus niet iets oneindigs is, en inderdaad, wie weet hoe ik me aan het eind van deze periode voel en dit alles ervaar.
Voorlopig vind mijn lichaam de stress van de laatste dagen niet leuk, maar nu is er in ieder geval duidelijkheid dus ik hoop dat dat helpt in mijn hoofd.
De 13e begin ik pas, dus heb nog een weekje de tijd gelukkig

Liefs,
Sanna

Ik wens je alvast succes Sanna! Gaat vast goed komen.

Bedant Positiva!
Ik voel de stress wel duidelijk, maar heb veel over mijzelf geleerd. Ken de valkuilen, maar ook hoe ik er mee om kan gaan. Work in progress dus!


Overigens vandaag bericht gehad van zowaar de NL UWV. Schijnbaar heb ik recht op een WIA uitkering, echter, pas als je twee jaar langdurig ziek bent. Dat is dus officieel pas halverwege de zomer. Tot die tijd zit ik dus echt in een zwart gat qua geld gezien, dus zal UWV toch ook moeten inzien dat ik niet anders kon dan een - bewust! - een TIJDELIJKE baan aan te nemen van iets meer dan 3 maanden, tot zij mijn WIA aanvraag verder in behandeling kunnen nemen.
Ben benieuwd hoe dat loopt.