Hallo allemaal,

Dit is denk ik voor mij een hele stap om hier te vertellen wat ik voel. Of beter gezegd wat ik niet meer voel. Er zit een muur tussen mij en emoties. Alles is te veel alles is te druk. Lichamelijk schiet het ook niet op. Last van spanningen in keelgebied en naast depressie ook nog eens hypochonder (hoera) ik ben wel tot de conclussie gekomen dat ik toch echt uit deze put moet klimmen en niemand anders. Mijn vader is psychiater en moeder psycholoog en dan toch zo in depressie zitten (maar ondertussen denken dat het wellicht iets ernstigs is) wil zo graag genieten. Dit wens je je ergste  vijand niet toe! Is elke dag een marteling

Welkom op het forum Bloempje. Herkenning vind je hier genoeg. En door elkaar te steunen ook een beetje verlichting in de strijd tegen de depressie misschien.