Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven



Register or login to view the content
@ Positiva, dat klopt helemaal wat je zegt Positiva! Mijn vriend heeft lange tijd gezegd dat hij het fijn vond om bij me te zijn maar er ook last van had. Ik vond dat zo moeilijk te begrijpen. Maakte me behoorlijk angstig, bang dat hij elk moment zou kunnen besluiten om dan maar niet meer te komen.

MAAR....

Dat is weer overgegaan! Sterker nog, nu we voorzichtig met verbouwen zijn begonnen is hij hier eigenlijk bijna altijd, alleen maar niet als zijn kinderen om de week het wknd bij hem zijn en soms incidenteel niet ivm kids.
Is nog maar een paar weken zo en er is ook verder niet over gesproken maar hij is er gewoon. Wauw! Fijn. Ik heb er stapels wasgoed bij (ook vanwege kluskleding) en her en der staan/liggen spullen van hem maar je hoort mij niet klagen! :-) 

Hij vind het ook echt fijn samen merk ik. Als ik zeg dat ik iets later naar een afspraak moet en we nog even samen koffie kunnen drinken zegt hij 'oh gezellig'. Terwijl hij 6 maand geleden alleen maar 'alleen' zegde te willen zijn.

Ook als hij naar zijn woonplaats is geweest en volgende ochtend daar weer moet zijn heb ik gemerkt dat hij toch naar mij toe komt, terwijl het voor hem natuurlijk veel handiger en minder vermoeiend is om dan in zijn appartement te gaan slapen.

En niet alleen denkt hij meer in samen/relatie ook beschouwt hij zich meer betrokken bij mijn kids. Dat was hij jaren geleden natuurlijk ook maar ik was behoorlijk verbaasd toen ik hem vorige week ovee zijn 4 kinderen hoorde praten; hij heeft er immers zelf maar 2!

Oh dit verhaal hoort eigenlijk in andere topic realiseer ik me nu. Sorry, misschien kopieer ik het ook nog wel daar daartoe.
Maar ik wilde hiermee iig Liz een hart onder de riem steken; geef het wat tijd, geef jezelf wat tijd! Heel herkenbaar dat het samenzijn je veel energie kost maar dat kan ook 'gewoon' weer overgaan!
Register or login to view the content
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Leeuwin :   • Liz is fighting
Antwoord


Hi leeuwin,


Het is waar wat je zegt.  Ik weet nu alleen ook dat er meer aan de hand is en het gelukkig niet lag aan mijn bezoek. Want dat was prima denk ik. 
Ik heb sinds een week geen licht of energie of positiviteit meer ervaren en wel weer bijwerkingen als misselijkheid gapen dufheid en diarree. Daarnaast ben ik al meer dan twee weken ongesteld. Er gaat echt iets mis en ik weet niet wat. Ik moet terug naar de psychiater voor een goede beoordeling van de medicatie denk ik. 
Ik vrees er voor dat ik mogelijk moet wisselen van AD .  Mijn afspraak staat pas de 29ste dus ik heb hulp gevraagd via de mail . Hopelijk krijg ik vandaag nog antwoord.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


Vandaag even bij de therapeut geweest die overlegt heeft met de psychiater, de me heeft doorverwezen naar de huisarts om eerst alle lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Tja.... morgen dus bellen met de huisarts voor een afspraak. Ik heb haar pas 1 x gezien als nieuwe huisarts en toen stuurde ze me zonder hulp weg, maar op woensdag zit er altijd een vervanger. Dus ik hoop dat ik morgen terecht kan.
Voel me vandaag denk ik wel weer ietsjes beter.... lichtpuntje...


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


Hoi Liz,

Heb je al een reactie op jouw email ontvangen?
Ben ook benieuwd naar jouw tweede ervaring met je huisarts.
Met mij gaat het vrij aardig. Ik ben gestopt met roken en dat gaat mij niet in mijn kouwe kleren zitten.
Ik rookte al vanaf mijn dertiende jaar. Gelukkig heb ik wel een E sigaret met een beetje nicotine. Maar het kost me nog wel
moeite om van de shag af te blijven.
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert
Antwoord


(15-06-2017, 22:13)Bert schreef: Hoi Liz,

Heb je al een reactie op jouw email ontvangen?
Ben ook benieuwd naar jouw tweede ervaring met je huisarts.
Met mij gaat het vrij aardig. Ik ben gestopt met roken en dat gaat mij niet in mijn kouwe kleren zitten.
Ik rookte al vanaf mijn dertiende jaar. Gelukkig heb ik wel een E sigaret met een beetje nicotine. Maar het kost me nog wel
moeite om van de shag af te blijven.
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert

Ben bij de therapeut geweest, een dag vervroegd. Die heeft alles opgeschreven en is direct bij de psychiater naar binnen gelopen. Besloten werd dat ik eerst naar de huisarts moest. Daar ben ik gisteren geweest en die wil het nog een week aankijken. Daarbij komt dat ik echt elke dag weer een beetje beter lijk te worden. De huisarts zei dat ik waarschijnlijk een soort buikgriepvirus heb opgelopen en door de depressie daar nogal emotioneel ook op heb gereageerd. Zoiets.
Ik ben op woensdag gegaan en dan zit er een vervanger :-P. Ben dus niet bij de officiele huisarts geweest. Ik denk dat ik een woensdagpatient ben....

Knap van je dat je stopt met roken! Is ook best lastig. Ik weet hoe fijn het is om wel te roken. Helpt de E sigaret je?  Het is wel zo de ene veel beter nabootst als roken dan de ander. Weet niet wat je gebruikt, maar dat zou nog kunnen helpen. En verder moet je er doorheen he...
Heel veel sterkte iig!


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


Wat is dat toch?

Wat is dat toch, ik voelde me een tijdje aardig goed en vrijwel ineens gaat het een stukje minder.
Wat is dat toch dat ik me somber voel, ik kan er geen reden voor verzinnen.
De laatste week begon mijn dagritme te verschuiven, werd pas om half elf wakker. Ik had er vrijwel ineens helemaal geen zin meer in.
Wat is dat toch? Is het die gedachte die steeds in mijn hoofd op duikt "Is dat het nu, mijn leventje"?
Ik heb er gisteren aan toe gegeven en bewust de keus gemaakt een paar biertjes teveel te drinken. Door gegaan tot 's avonds half elf, zodat ik zeker wist dat ik wel zou slapen. Dus een beetje brak vanmorgen. Ik had gelukkig een koffie afspraak met een vriendin, had daar ook een beetje naar toe geleefd. Is dat het, voel ik mij eenzaam?
Is er wel een reden te verzinnen waarom ik plotseling zo'n dip krijg? Is het een restverschijnsel, iets wat blijft terug komen?
Moet ik daar mee leren om gaan? Ik voel mij daar machteloos bij, het lijkt iets waar ik geen invloed op uit kan oefenen, zo voelt het. Dat maakt me boos. Moet ik er blij mee zijn dat mijn laatste depressie wat lichter aanvoelde? Ik heb wel bijna twee maanden bijna niets kunnen ondernemen. Vaak denk ik dat ik op de goede weg ben maar vandaag word ik er moedeloos van.
Ik ga morgen maar naar mijn werk. Was niet gepland maar het lijkt nu belangrijk mijn dag structuur vast te houden en om collega's te ontmoeten. Moet zeggen dat ik er van baal.

Groet,  Bert
Antwoord


Lieve Bert, vergeet je nu niet dat iedereen dat wel eens heeft?  Als je er te ver in wegzakt is het natuurlijk wel belangrijk om te kijken waar het door komt. Ik snap wel dat je er van baalt. Maar een dagje somberen is toch niet erg? Mijn partner heeft laatst ook zo'n dag gehad, maar is er uiteindelijk zelfs beter uit gekomen. 
Hoe voel je je nu?
Antwoord


Hoi Bert,

Mindere dagen hebben alle mensen, zeggen ze. Je depressie van 2 mnd in de winter was je behoorlijk goed door gekomen. Weet je wat ik denk?
Dat je soms je portie aan mindere dagen gewoon wel even gehad hebt en dat die dus bij ons harder aankomen. Waardoor het allemaal komt weten we niet altijd. Of het medicatie is, of vermoeidheid, of een virusje dat je lichaam even aan het bestrijden was of eenzaamheid waar we van balen.... alles kan.

Ik hoop dat je het weer snel te boven komt en dat je meer goed gezelschap kunt opzoeken. Voor mij is dat echt een grote verbetering als ik goed gezelschap heb.

Sterkte!

Liz


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


Hoi Positiva en Liz,

Ik had hier een berichtje geplaatst, maat hij is foetsie. Zeker op een verkeerd knopje gedrukt.
Het gaat vandaag wat beter met me. De laatste vier dagen ging het niet best.
Maar ik stond vanmorgen op met wat meer energie. Voel weer wat meer de kracht, ook een soort verbetenheid, om de draad weer op te pakken. Boodschappen binnen en de afwas gedaan. Schouderklopje Bert. Hi.
Raar hoe dat ineens zo kan gaan. Gelukkig wel met jullie in gesprek gebleven en met een collega op het werk.
Hoe gaat het nu met jullie?
Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord


Goed dat je je toch nog ergens aan hebt weten vast te houden. Ook al zijn wij het maar.. Wink Grapje Liz! 
Hier gaat het eigenlijk prima. Zoals jij laatst ook al zei vind ik dat altijd lastig om op dit forum te zeggen omdat het met veel mensen natuurlijk niet prima gaat. Klinkt vreemd, maar de terugslag van mijn partner vorige week heeft hem goed gedaan. Hij is er sterker uit gekomen en zei zelf ook dat het voelt alsof hij steeds dichter bij me kan komen. Dat de blokkades weg gaan. Misschien zijn het inderdaad leermomenten, die tegenslagen. Even ergens bij stil staan, een pas op de plaats maken of een andere weg inslaan. Ik weet het ook niet. Maar een zware leerschool is het wel.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Liz is fighting
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 48,224 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)