Mijn dochter (21) is terug van 2 weken werkreis.
Heel fijn dat ze koos om weekend bij ons te zijn. Toch voel ik me gespannen. Wil het graag leuk hebben/maken voor haar maar het is me te veel. Haar gepraat met mijn vrouw, de gezelligheid, het is te indringend... Ik zit er bij met een puzzle, zeg soms wat maar heb het ook nodig me wat af te sluiten. Het kost energie. 
Erg vind ik dat want ik hou erg van haar. 
We gaan zo wandelen dat gaat hoop ik wat beter. Daarna gaat ze terug naar Amsterdam, daar zie ik dan ook weer tegenop. Wat een gedoe toch......

Hoi Dipjes,

Dat klinkt bekend, dat je zin hebt in een bepaald bezoek, maar als het zover is, is het te druk en weet je geen weg met jezelf. Je wil er graag bij zijn, maar eigenlijk is het te veel. Zo'n wandeling is dan een goede oplossing, ik hoop voor je dat dat wat makkelijker ging. Ik heb het thuis vaak ook, als alle kinderen binnen zijn vind ik het te druk, maar als ze allemaal hun ding doen voel ik me alleen. Heel herkenbaar allemaal Dipjes, sterkte er mee. Ik hoop dat je och nog een beetje kan genieten van haar aanwezigheid nu.

groet,
Run

Hoi Dipjes,

Lastig dat je dit soort dingen als een dilemma ervaart, het gevoel is ook niet vatbaar voor logica dus ik zou mij er zo min mogelijk in verdiepen.

Probeer te genieten van je mooie dochter en het het beste van te maken, als je je best doet is het al goed genoeg want het komt vanuit je hart. Het is mooi dat je met een depressie/rotgevoelens toch nog moeite voor iemand wilt doen, dat is eigenlijk heel positief in mijn ogen.

Groetjes van Shalin

Shalin en Run

Wat is dat toch fijn van dit forum dat je soms heel snel een andere kijk op dingen kan krijgen. Even een frisse blik van iemand anders uitproberen. Het werkt! Dank jullie zeer

Shalin en Run

Wat is dat toch fijn van dit forum dat je soms heel snel een andere kijk op dingen kan krijgen. Even een frisse blik van iemand anders uitproberen. Het werkt! Dank jullie zeer

Je aanwezigheid is meestal ook al genoeg, maar herken je manier van denken.