Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Een luisterend oor


#21

Hallo Domino,

Tja daar vraag je met wat. Hoe ziet mijn week eruit.
Ik heb op dit moment geen werk en moet dus geregeld solliciteren. Dat is zo goed als kansloos, ik ben namelijk al een ouwe bok die twee jaar van zijn pensioen af zit. Maar ik kan er niet mee zitten.
Ik heb voor mijzelf besloten dat ik met pensioen ben, wat wel een fijn gevoel is.
Verder werk ik als ervaringsdeskundige (vrijwillig) bij MEE.

Ik heb dus het voorrecht rustig mijn balans te vinden tussen ontspanning en werk.
Net als jij blijf ik dicht bij mijn gevoel en als ik keuzes wil maken komt de vraag " Voelt het goed" al snel bovendrijven.
Ik wil (moet) dit nog dagelijks doen. Weer even landen en aarden in mijn stoel. Neem ook rustig de tijd om even na te denken of terug te kijken op mijn dag en keuzes.
Als ik vrij ben doe ik het rustig aan. Om een uur of negen uit bed en om half twaalf er weer in. Dus wel een redelijk vast ritme. Net als jij kijk rustig mijn mail na. Lees mijn krantje in de bieb. Maak een wandeling meestal door het dorp. Of ik ben bezig met een doorloper (puzzelboekje). Verder schrijf ik op dit forum. Tenslotte ik besteed aardig wat tijd op internet om te lezen over nieuwe ontwikkelingen in de GGZ of nieuwe kennis over verschillende psychiatrische diagnoses en verslaving.

Dan mijn werk. In twee jaar geleden begonnen met drie dagdelen per week. Tegenwoordig hangt het af van de activiteiten die voor die week gepland staan. Als voorbeeld mijn activiteiten van vorige week.
Maandag.
- Een overleg met een beleidsmedewerker en mijn coördinator. Onderwerp: Evaluatie van de samenwerking tussen MEE en de gemeente.
- Met een cliënt naar Versa raadslieden om advies te vragen over een regeling te treffen bij een schuld die hij heeft.
Dinsdag vrij
Woensdag
- Werkoverleg bij Mee. Ik werk in een team van ervaringsdeskundigen.
- 's middags naar een POH van een huisarts met een collega van Versa. Onderwerp: Aan welke laagdrempelige (inloop) activiteiten hebben mensen met GGZ achtergrond behoefte?
- Daarna een overleg over bovenstaand onderwerp. En besproken wat ik eind van de maand ga vertellen over dit onderzoek in een korte presentatie. 
Donderdag
Met een cliënt naar een gemeenteconsulent om te praten over een grote schuld die hij heeft opgebouwd en met bijstandsuitkering niet meer kan aflossen. Daarna bij hem thuis uitgebreid nagepraat. Eigenlijk komt het er op neer dat eerst een fors afkick traject moet doorlopen voor hij in aanmerking komt voor schuldsanering.
Vrijdag vrij.

En dan is het weer weekend!
Zondag
Koffiebezoek bij een vriendin.

Zo dan heb je een beetje een beeld Domino.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#22
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23-11-2017, 18:53 door domino.)

Hallo Bert,

Dat was ook mijn eerste reactie toen ik jouw vraag las naar mijn week; 'Tja". Het is ook niet echt iets wat je vaak aan iemand vraagt, maar wel leuk vind ik dat je het vroeg.
Kan me voorstellen dat dat niet meevalt als je inderdaad net van je pensioen af zit. Dan lijkt me dat een fijn gevoel om al besloten te hebben dat het gewoon al zo is, met pensioen zijn.

Het werk wat je omschrijft bij de MEE klinkt interessant, lijkt me heel leerzaam, ook omdat je met zoveel verschillende mensen te maken hebt en communiceert. En dat je anderen kunt helpen vind ik heel mooi. Heb vroeger in de zorg gewerkte met mensen met een verstandelijke handicap en vond dit erg interessant en fijn om te doen. Ben er uiteindelijk mee gestopt doordat ik in een burn out raakte en daarna omdat ik me niet meer prettig voelde in het werk, mede omdat er erg veel veranderde op dat moment  door de persoonsgebonden budgetten. Maar goed dat is een ander verhaal, maar ik vind het concept van mensen kunnen helpen nog steeds erg mooi.

Dat is inderdaad fijn als je het voorrecht hebt om die balans te vinden tussen werk en ontspanning. Ik sta er ook dagelijks bij stil dat ik geluk heb dat ik zoveel tijd heb op dit moment om me echt en alleen maar te kunnen concenteren op mezelf. Ik besef me dat dit een luxe is.

Het is een strijd die ik ook al jaren voer met mezelf, het telkens weer terug komen in mijn gevoel. Omdat soms angsten en onzekerheden het vaak van me overnemen en als een situatie dan niet veilig genoeg voor me aanvoelt raak ik uit balans. Maar de laatste jaren ging het beter. In iedergeval bijf ik er elke keer weer aan werken om terug te komen in mijn gevoel en erbij te blijven en mijn onzekerheden en angsten te overwinnen. Het leven is te mooi om er zo moeilijk over na te denken zei mijn vader een tijdje terug tegen mij. Hij heeft wel makkelijk praten dacht ik, want hij slikt al jaren seroxat omdat hij besloten heeft de depressieve gevoelens niet meer te willen voelen en ze ook niet aan kan denkt hij.  Toen zat ik nog midden in de paniek en angst. Maar ik dacht ook ja je hebt ook gelijk, maar ik voelde het niet. Nu het beter gaat voel ik het weer en het is ook zo, je kunt het leven beter voelen. In je gevoel is het veel minder complex, het is het hoofd dat het zo ingewikkeld maakt. 

Klinkt in iedergeval al wel als een flinke weekvulling het vrijwiilligerswerk.

Groetjes Domino

Dank je wel Positiva,
Vind het ook fijn om weer beter in mijn vel te zitten.
Antwoord

#23

He Brutus, heb je al contact gehad met de depressievereniging?
Antwoord

#24

(28-11-2017, 15:34)Positiva schreef: He Brutus, heb je al contact gehad met de depressievereniging?
Hoi Positiva,

Ik heb eergisteren een mail ontvangen. Ik zou voor een aantal locatie in aanmerking komen maar berijp dat de wachttijden om ook daadwerkelijk aan te kunnen sluiten aanzienlijk zijn. Het idee wat ik er bij heb om met anderen te delen en ervaringen van hen te horen was vooral voor mij een zoektocht om te voorkomen dat ik ooit weer in een soortegeijke situatie wil komen. Zal wel met mijn gemoedstoestand te maken hebben maar krijg nu het gvoel dat ik al weer er in een volgende depressie kan zitten voor je aan zou kunnen sluiten.

Ik ga wel aanmelden in de hoop dat er misschien toch ruimte komt

Bert
Antwoord

#25

Hoi Brutus,

Das vervelend dat het zo lang duurt. Regio waar ik woon was direct plek. Maar daar heb jij niks aan. Spijtig voor je. 

Groet Anouk
Antwoord

#26

Jammer ja. Het is altijd balen om te moeten wachten terwijl je voelt dat je er nú aan toe bent. Helaas gaat het in de "psychische" wereld vaak zo. Hoe gaat het nu met je?
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)