Hallo beide,

Hier ook  n verlangen naar gezonde hechtingen.

 Alleen als je zelf niet goed gehecht  bent is dat heel moeilijk voor elkaar te krijgen. 

Ik voel me ook niet aangetrokken namelijk tot mensen die wel gezond gehecht zijn. Om de reden dat ik daar niets van mezelf in herken, het 'resoneert" niet , geen klankbord , dingen niet aan kunnen voelen : gewoon geen ervaring met langdurige negatieve levenservaringen en wat dat met je doet. 
Dat betekent ook dat ik dus erg moet oppassen omdat de mensen met wie ik dan omga mij dan  ook weer kunnen beschadigen met hun verstoorde hechting patroon.  
Zoiets sijpelt overal in door,  er lijkt geen ontsnappen aan .   


Mijn psychologe zegt ook : een mens blijft  je vroege hechtingsrelaties herhalen.  Ik begrijp ook wel hoe dat werkt.

Wat ik ooit niet kreeg wat nodig was ga ik later ook niet meer krijgen, en kan ik ook niet geven . Het is er gewoon niet ' ingestopt'. 

Ik ben inmiddels zo overgevoelig voor onveiligheid ( ben dan ook gediagnosticeerd met cptss en ik denk dat dat klopt ) dat dat ook niet meer gaat lukken, mijn wantrouwen is daar echt te groot voor geworden, dit kleurt mijn blik, handelen, gevoel,  eigenlijk alles tussen mij en de ander. 

Net als Roon heb ik ook gebruikt,  wegwerp en als bruikbaar weer aangehaald als gewenst/nodig worden - ervaringen ,  voornanelijk vanuit de vroege jeugd  .  Later herhaalde zich dat.
Je raakt in je basisvertrouwen beschadigd. 

Het is als dat bange aapje wat in het filmpje van de uitzending van zomergasten /b vandekolk werd getoond. Het zoekt wanhopig in een onbekende ruimte naar iets van Veiligheid wat er niet of halfslachtig is. Je ziet de enorme stress van dat aapje.  Met zo'n aapje is het ook makkelijk sollen en daar zat bij mij  de ellende. Kort gezegd.

Nou  ben ik echt wel wat meer dan een bange aap, maar de hoop  op  ongedwongen ontspannen veilige verbindingen  is  me inmiddels wel behoorlijk vergaan .  De stress is gebleven.
En dat ligt  niet bij de ander maar bij mij van binnen.  Dat verlangen blijft wel , is inherent aan het  menszijn.

Op mijn dertigste ben ik gestopt met relaties. Hoewel ik jaren later nog eens een keertje een jaartje verkering heb gehad. 
De laatste 7 jaar gebeurt er niets meer op dit vlak en ik denk dat ik ook niet meer trek. 

Op vriendschap gebied  is de boel behoorlijk uitgekleed, naarmate ik zieker ben geworden. Ik ben enorm teruggeworpen op mezelf daardoor. 
Dit heeft  wantrouwen / onveiligheid verergert. 

Nou tja , dus zo zit dat bij mij . 
Weinig luchtigs aan helaas...

Liefs!

Bedankt voor het delen Mabel! Het veroorzaakt zelfs wat vochtige ogen bij mij. Niet omdat ik medelijden heb of jou zielig vind, want dat zijn termen waar ik een hekel aan heb!
Het doet pijn, omdat ik het ook herken. Dat dat wat je vroeger niet of te weinig gekregen hebt, zo lang doorwerkt in het leven als volwassene.
"Het verlangen blijft  ".

Liefs, Alex

hoi Mabel 

ik vind het fijn dat je het deelt je bent al goed voor het forum maar dat je je zo openstelt petje af heb ik respect voor 
wat ik al vaker zeg tegen jou je ben altijd goed voor het forum je geeft duidelijke antwoorden en je hebt respect voor iedereen en je word niet boos als mensen maar een ding posten op het forum ik vind het soms wel irritant als iemand wat hier neer zet en dan niet meer de moeite neemt om te reageren daarom was ik meestal af of mensen blijven reageren 

al met al je ben een goede voor het forum Mabel

Ook wel pijn om je bericht hier Mabel..

En een beetje herkenning, al zit ik nog in de fase dat ik het hoe dan ook tóch wil proberen.. ook wetende dat je elkaar nooit zal kunnen geven wat je vroeger gemist hebt..  Misschien moet je voor jezelf die veiligheid maken? Of proberen accepteren dat dat er gewoon nooit helemaal is? 

Nou ja, alsjij geaccepteerd hebt dat het in je eentje is dan snap ik dat maar toch gun ik je nog iets van vriendschap, contact
En op het forum ben je voor mij ook een fijn klankbord
en vind het knap dat je ondanks je bagage toch nog verder modderd als ik dat mag zeggen zo.

Groet!

Hoi Mabel,

Mooi hoe je het verwoord hebt en ik begrijp je herkenning in mijn verhaal, omdat ik jouw verhaal dan weer 'voel'. 

De wens om het wel aan te gaan tegenover de angst dat het toch weer fout gaat. Het willen vertrouwen op de ander, maar je afvragen of dat wel echt kan?
Het niet willen kwetsen en niet gekwetst willen worden. Het geven en nemen (al is dat laatste vaak moeilijker voor mij/jou?, dan het eerste) van weerszijde. De normen en waarden, het respect, eigenlijk de basisgevoelens die ik (jij?) blijkbaar heel anders ervaar dan (bijna) alle mensen om me heen... En dat ik juist verlang naar iemand die dat begrijpt en kan invoelen, zonder dat ik daarmee bedoel dat we het altijd eens hoeven te zijn.

Daarnaast is denk ik mijn kwetsbaarheid om niet gezien en/of gehoord te worden altijd iets wat op de loer ligt. Net zoals een stukje gemis van erkenning. 

Het lastige is dan inderdaad om het toch weer met iemand aan te gaan; want dat is 'gevaarlijk'. Dan kan je weer gekwetst worden en dat wil ik niet. toch heb ik me voorgenomen om als ik het weer aanga, dit langs me neer te gaan leggen (of op z'n minst er meer rekening mee houden dat het er is en dit het niet laten saboteren). Ja, dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk vanuit de pijn uit het verleden en de ervaringen die je hebt opgedaan in de loop der jaren. Ik heb me ook voorgenomen om meer naar mezelf te luisteren en te doen wat ik wil, in plaats van altijd maar rekening te houden met wat de ander wil. En ook dat gaat met vallen en opstaan, maar het gebeurt nu gelukkig wel. Het betekent afscheid nemen van verschillende mensen en ik ben nu best veel alleen zijn. Maar liever alleen alleen, dan samen eenzaam zeg ik vaker. En als dit betekent dat ik andere mensen moet kwetsen, dan is dat nu maar even zo. Niet omdat ik dat wil, maar omdat ik het nodig heb om te kunnen veranderen.

Groetjes,
Roon

Ik had hier een heel flauw liedje geschreven, maar toen ik het net nog eens las vond ik dat het wel wat "gek aanstekerig" overkwam. Dat was niet de bedoeling, dus heb ik het verwijderd.

Groetjes, Alex

Volgens mij is de boom omgewaaid...

(sarcastisch grapje Roon) 

Maar ook herkenning in wat je schrijft hoor.

Nieuwe boom opzetten?

Ik had hier een heel flauw liedje geschreven, maar toen ik het net nog eens las vond ik dat het wel wat "gek aanstekerig" overkwam. Dat was niet de bedoeling, dus heb ik het verwijderd.

Groetjes, Alex

Hoi Alex,

Ik ben nu wel benieuwd natuurlijk. Naar het liedje maar ook wat je bedoelt met "gek aanstekerig". Ik ken die uitdrukking blijkbaar niet...?

Groetjes,
Roon

---

Volgens mij is de boom omgewaaid...

(sarcastisch grapje Roon) 

Maar ook herkenning in wat je schrijft hoor.

Nieuwe boom opzetten?

Hoi Joy,

Ik denk dat de droogte van de afgelopen periode toch teveel is geweest voor de boom... En je weet, dan houden de wortels het niet he.

Ik had ook al wat sarcastische gedachten, moet ik eerlijk zeggen. Zoiets als of iedereen hier depressief is ofzo, omdat ik weinig activiteit zag. Maar wist niet of dat grapje gewaardeerd zou worden. Van de andere kant: je moet ook jezelf zijn/worden/blijven ... 

Groetjes,
Roon

Ja iedereen hier is ook depressief Roon!
Zelf gebruik ik sarcasme soms om de boel wat "luchtig" te houden of om mezelf staande te houden.
Maar  ik kan me voorstellen dat sommige grappen voor sommige mensen echt te ver gaan dus dat houd ik wel in m'n achterhoofd. 
Laatst had iemand ook een grove grap gemaakt en dat ging over een voor mij trauma-gerelateerd onderwerp waar ik moeite mee heb, daar kon ik dus ff níet mee lachen..  Nou ja, degene weet dat ook niet van mij dus ik heb me ff teruggetrokken om het van me "af te schudden".

Wat voor boom gaan we nu planten?
Een treurwilg?

Ja iedereen hier is ook depressief Roon!
Zelf gebruik ik sarcasme soms om de boel wat "luchtig" te houden of om mezelf staande te houden.
Maar  ik kan me voorstellen dat sommige grappen voor sommige mensen echt te ver gaan dus dat houd ik wel in m'n achterhoofd. 
Laatst had iemand ook een grove grap gemaakt en dat ging over een voor mij trauma-gerelateerd onderwerp waar ik moeite mee heb, daar kon ik dus ff níet mee lachen..  Nou ja, degene weet dat ook niet van mij dus ik heb me ff teruggetrokken om het van me "af te schudden".

Wat voor boom gaan we nu planten?
Een treurwilg?

Hoi Joy,

Dat weet ik, heb er zelf ook last van en ben daarom ook hier op de site terechtgekomen. Maar daarom zeg ik het er ook bij en het is niet mijn bedoeling iemand te kwetsen; sterker, neem mezelf ermee op de hak. Hoop dat men dat kan inzien.

Maar als het iemand kwetst, mijn excuses dan bij deze.

Een treurwilg is een idee. Maar niet zich luchtig idee. Dan denk ik toch meer aan de kamerplant Monstera: daar zitten nogal wat (lucht-)gaten in ?.
Of een sanserveria: die ververst de lucht goed...

Wat denk jij?

Groetjes, 
Roon

Mij heb je in ieder geval niet gekwetst Roon, 
Ik ben ook af en toe wel te vinden om wat grappen mee te maken, zelfs een beetje grof soms hoor.. Al ligt dat er wel net eraan wie het zegt en of ik me verder gewoon geaccepteerd en in m'n waarde gelaten voel door degene die grappen maakt. 

De treurwilg was ook een sarcastisch grapje, hahaha
Al vind ik het wel eigenlijk mooie bomen!