Hoi allemaal,
Ik ben Saby en weet sinds kort dat ik een bipolaire stoornis heb. 
Een aantal jaar geleden zag ik het leven niet meer zitten en hoopte elke avond dat ik in mijn slaap zou overlijden. Toen kwam ik voor het eerst te lopen bij de GGZ. Toen zeiden ze dat ik dysthyme stoornis had. Met behulp van citalopram kwam ik er weer boven op. 
Aantal jaren later kreeg ik weer een zware depressie dus wederom citalopram en na een tijdje ging het weer. 
Afgelopen april voelde ik weer dat ik depressief werd, dus wederom citalopram. Echter ging het dit keer niet zoals voorheen. Ik kreeg enorme pieken en enorme dalen met doodsgedachten. 
Uiteindelijk bij de crisisdienst terecht gekomen door die gedachten. Het bleek dat ik een bipolaire stoornis heb. Achteraf vallen alle puzzelstukjes nu op hun plaats. Ook voor mijn man, die me overigens enorm steunt. De vele sombere buien tegenover de buien dat ik de beste ben en alles kan!  Het impulsieve gedrag….
Ik slik nu 1200 mg lithium en 2,5 mg olanzapine. 
Ook heb ik nog oxazepam wanneer nodig. Gelukkig kan ik zeggen dat ik die afgelopen anderhalve week niet meer nodig heb. Ook de olanzapine gaat er straks helemaal af, maar deze heb ik nu nog even nodig om de pieken tegen te houden.  Na een piek heb ik namelijk steeds een enorm dal en dus nare gedachten. 
Al met al is de mega storm op zee nu gaan liggen. 
Ik weet nog niet wat de toekomst mij en mijn gezin gaat brengen. Hoe gaat het met werken bijvoorbeeld. Kan ik nog terug naar mijn werk?
Ook ben ik nog niet zover om mijn vrienden op de hoogte te stellen. Bang voor hun reactie. 
Mijn familie en schoonfamilie weten het wel en reageren allemaal super lief. 
Ook als ik een dag aangeef dat ik even rust neem, want te veel doen zorgt voor een piek en na die piek… 
Ik hoop hier lotgenoten te treffen.

Welkom op het forum

Ik heb iemand leren kennen waar ik jaren geleden ook een hevige relatie mee had. De gevoelens borrelen weer enorm op maar hij heeft de diagnose bipolaire stoornis type 1 gekregen. Zijn manische en depressieve periodes zijn allebei heel heftig volgens hem. Zelf heb ik twee tienerdochters en twijfel enorm of een relatie met deze persoon een goed idee is. Als hij in een goeie normale fase zit is hij een heel aangenaam persoon, heel lief en goed maar ik ben zo bang voor die andere fases. Heeft iemand tips om hiermee om te gaan of die in eenzelfde situatie zit?

Groetjes

Lieloe

Ik heb iemand leren kennen waar ik jaren geleden ook een hevige relatie mee had. De gevoelens borrelen weer enorm op maar hij heeft de diagnose bipolaire stoornis type 1 gekregen. Zijn manische en depressieve periodes zijn allebei heel heftig volgens hem. Zelf heb ik twee tienerdochters en twijfel enorm of een relatie met deze persoon een goed idee is. Als hij in een goeie normale fase zit is hij een heel aangenaam persoon, heel lief en goed maar ik ben zo bang voor die andere fases. Heeft iemand tips om hiermee om te gaan of die in eenzelfde situatie zit?

Groetjes

Lieloe

 
Ik ben al ruim 25 jaar samen met de liefde van mijn leven. Hij heeft al het nodige met mij meegemaakt maar hij houd van mij. 
Nu moet ik zeggen dat ik nog nooit een psychose heb gehad en ik hoop het ook nooit te krijgen. 
Wel heb ik meerdere depressies gehad en ook meerdere hypomanies. 
Ik denk dat je naar je gevoel moet luisteren.