Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

zin of onzin


#21

Lieve Sanna,

Je post doet me huiveren. Ik heb zo met je te doen en ik zou willen dat ik je leed wat kon verzachten.
Even voor mijn begrip: waar, in welk buitenland/stad, woon je eigenlijk? Antwoord, als je wilt antwoorden, eventueel privé!?

Quote: Ik heb geen mensen om me heen en ook dat maakt me niet ongelukkig in ieder geval. En dan komt het volgende probleem, want over een paar dagen moet ik terug naar mijn gekke huishouden van moeder, broertje, neefje van 3 en tante met down-syndroom (niet te vergeten mijn boxer van 10 <3) Eerlijk? Ik zie er nu al tegenop. Ik weet dat het alleen zijn voor langere tijd niet verantwoord is voor mij, dan raak ik in paniek van de kleinste dingen (ofja, dat was voorheen dan toch het geval) maar die drukte? Ik red het niet meer. En dan heb ik het nog niet eens over werk gehad.

In bovenstaande quote zie ik, en jij waarschijnlijk ook, sowieso al twee dingen die je anders zou kunnen doen. 1) Probeer iig zoveel mogelijk te genieten van het moment en kom lekker tot rust. 2) Angst hebben voor iets dat voorheen gebeurde, brengt gegarandeerd die ellende weer voort.

Maar, ... als je dan toch over de nabije toekomst na wilt denken, probeer dan eens een complete makeover:

                                                                ga zelfbewust terug en claim je plek.

Dan straal je uit dat jij voor en over jezelf beslist. Baken duidelijk je grenzen af en blijf voor jezelf opkomen. Dat zal even wennen en misschien schrikken zijn voor de anderen, maar daar komen ze wel overheen. Werk dit de komende dagen nu eens op papier uit. Vanaf het moment dat je binnenkomt met een: "jongens, ik heb eens goed nagedacht en ik wil de zaken vanaf nu anders gaan doen."

Idee?

groet,
Ray
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Ray :   • Sanna
Antwoord

#22

Dag Ray,

Dank voor je sympathie.

Je hebt zeker gelijk met je woorden, en ik ga proberen om nog meer van het nu te genieten dan ik al doe.
Mijn plek claimen als ik terug ga is echter niet zo makkelijk gedaan als gezegd en niet omdat ik dat niet wil - ik ben daar ten slotte al maanden mee bezig - maar meer omdat het simpelweg niet kán.
Financieel, Psychisch, Fysiek en niet te vergeten schuldgevoel. Een lang verhaal verder waar ik je in PM wel meer in detail zal vertellen.

Ik zit dus gewoon echt zo vast en dat maakt denk ik ook dat ik de zin van het leven niet meer zo zie. Omdat ik geen uitweg heb.

Nu nog even een paar dagen genieten van de rust en stilte om me heen.

Groetjes, 
Sanna
Antwoord

#23

Lekker genieten van de rust, en die heerlijke stilte Wink
En gewoon lekker doen wat je wilt doen, nu kan het zonder dat iemand je dwarsboomt Tongue
Ik doe dat ook, alleen ja ik zit dus altijd beneden met alles wat hier woont dus ja xD

Maar een koptelefoon doet wonderen hoor.  Angel
Antwoord

#24

(06-06-2018, 19:14)Whatever schreef: Een boom zet zuurstof om, een dier bemest de grond en verspreid de zaden van vruchten.
Wat is de mens zijn rol eigenlijk hier?

Moet je eens achter je kijken als je een grote bah hebt gedaan. Waar blijft dat, denk je?  Cool 


groet,
Ray
Antwoord

#25

(06-06-2018, 21:54)Whatever schreef: Dat wordt weggespoeld met vers drinkbaar water om daarna gefilterd in de zee geloosd te worden. Nuja, in de kanalen die naar zee leiden.
Hallo Whatever,

Treffende naam. Het was een retorische vraag, bij de weg.

Maar je hebt gelijk wat de zin betreft, al bekijk ik het vanuit de agnostische hoek. Ik herken veel van mezelf (rond mijn 20ste, ik ben nu 58) in je zienswijze. 
Voortschrijdend inzicht heeft me geleerd dat ik zelf doelen moet stellen om mijn leven zinvol te maken. Dat werkt momenteel voor mij.

Hoe zit dat bij jou? Ik ben echt benieuwd hoe jij het leven de moeite waard houdt.

groet,
Ray
Antwoord

#26

Of er écht een zin (Of onzin) van het leven is weet ik niet. Waar ik zelf altijd veel voldoening uit haal is klaarstaan voor anderen, ook al vergeet ik daarbij op mezelf te letten. Als ik aan het eind van de dag weet dat ik voor iemand de dag iets beter heb kunnen maken dan ben ik tevreden en voor mij geeft dat het leven zin. 

Al moet ik ook eerlijk bekennen dat er zeker dagen zijn waarop ik het idee heb dat het leven geen enkele zin heeft, simpel aanmodderen en mezelf de pleuris werken zonder het gevoel ook maar een stap verder te zijn, mijn stinkende best doen en mezelf nog waardeloos voelen. Helaas horen die dagen erbij. Ik probeer mezelf voor te houden dat ze overgaan en probeer alsnog klaar te staan voor mensen die het nodig hebben.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Pamat2 :   • Ray
Antwoord

#27

(18-06-2018, 19:38)Pamat2 schreef: Of er écht een zin (Of onzin) van het leven is weet ik niet. Waar ik zelf altijd veel voldoening uit haal is klaarstaan voor anderen, ook al vergeet ik daarbij op mezelf te letten. Als ik aan het eind van de dag weet dat ik voor iemand de dag iets beter heb kunnen maken dan ben ik tevreden en voor mij geeft dat het leven zin. 

Al moet ik ook eerlijk bekennen dat er zeker dagen zijn waarop ik het idee heb dat het leven geen enkele zin heeft, simpel aanmodderen en mezelf de pleuris werken zonder het gevoel ook maar een stap verder te zijn, mijn stinkende best doen en mezelf nog waardeloos voelen. Helaas horen die dagen erbij. Ik probeer mezelf voor te houden dat ze overgaan en probeer alsnog klaar te staan voor mensen die het nodig hebben.

Hoi Pamat,

Dank voor je reactie.

Inderdaad is klaarstaan voor anderen altijd goed, vaak ook voor jezelf. En doorknokken is een helemaal goeie eigenschap.

groet,
Ray
Antwoord

#28

Mijn vraag is dus niet óf het leven zin heeft, maar waarom het zin zou moeten hebben (vanuit niet-religieus perspectief).

Wat een goeie vraag jemig dat roept echt van alles binnen in mij op.
Het is ook iets wat me dagelijks bezig houd al van kinds af aan. Mensen om me heen met al hun ambities dromen en idealen, die ik niet had mijn enige zin in het leven was innerlijke rust vinden, weg komen uit de strijd thuis en toen ik er uiteindelijk uit was nog meer verlangen naar los kunnen laten van alle pijn en boosheid van binnen. Omdat als de omstandigheden veranderen ik nog niet veranderd was.

Weerstand voel ik: waarom moet het leven zin hebben, kan ik er niet gewoon zijn. En vanuit dat zijn wel zien wat er gebeurd. Want als ik me afvraag moet het zin hebben roept het woord moeten weerstand bij me op haha. Het is mijn innerlijke strijd met "moeten". Het voelt ook als iets opgelegd krijgen door de maatschappij dat we het leven zin moeten geven, maar is dat niet iets wat pas later komt. We doen iets en ervaren daarna pas dat het zin heeft gehad of niet. Is het niet gewoon allemaal ervaring, ervaring hoe iets is om te leven en om te ervaren of dat zin heeft of niet? 

Grappig. Ben er innelijk nog niet mee klaar met deze vraag, dankje wel Ray

Gr. Domino
Antwoord

#29

Hallo Domino,

Ik had al op mijn zevende jaar het gevoel dat ik anders was en er niet bij hoorde. Dat is mijn hele leven zo gebleven.
Veel moeten van mijzelf en mijzelf conformeren aan wat de ander belangrijk vond. 

Vandaag heb ik een andere gevoelswereld. Ik zit nog bijna dagelijks in mijn stoel en voel hoe het voelt. Of ik nog steeds een beetje blij ben met mijzelf. Of ik in balans ben. Ik sta nog regelmatig stil bij wat ik voor de nabije toekomst graag wil. Voorheen was het vooral "moeten'.
Uiteindelijk stel ik mijzelf kleine doelen, waarbij ik het gevoel heb dat ik "er toe doe."
Dat is heel lang anders geweest en heb er hard voor gewerkt, maar vandaag zit ik met een zekere innerlijke rust in mijn stoel en pik ik de mooie krenten uit de pap.

Groet,  Bert
Antwoord

#30

[hide]Mijn partner kreeg met vaderdag een boek van zijn zoon: "de edele kunst van Not giving a f*ck" van Mark Manson. Ik heb helaas maar een paar bladzijdes kunnen lezen, toen nam hij het mee naar huis. Mijn motto was altijd "je moet altijd blijven dromen". Dat was voor mij ook wel een soort zin van het leven: een doel voor ogen hebben (dat kan heel klein, maar ook heel groot zijn) en dat proberen te bereiken. Het moet niet als falen voelen als je het doel niet bereikt. Stel gewoon het doel bij.. Dat idee. Mark Manson heeft daar een heel andere kijk op. Hij zegt: dat er veel mensen bezig zijn met het proberen zich goed te voelen, en wanneer ze zich goed voelen, ze er alles aan proberen te doen dit gevoel te behouden. Het resultaat is een innerlijke strijd die heel vermoeiend is, zodat je je uiteindelijk gestrest en juist níet goed voelt. Zijn letterlijke tekst is:  

"Het verlangen naar positievere ervaringen is in wezen een negatieve ervaring. Terwijl daarentegen de acceptatie van een negatieve ervaring in feite juist een positieve ervaring is." 

Daarbij had ik toch wel zo'n gevoel van "daar zit wat in". Misschien toch eens dat boek terug vragen..
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)