IK kan weer niet slapen, alles maalt door mijn hoofd. Ik weet niet of het bij jullie ook zo gaat maar het leven wordt hoe langer hoe moeilijker. Ik word ouder en krijg mijn gevoel maar niet op orde en ik ben moe zeer moe. Het jarenlange vechten om te overleven eist zijn tol. Het doen alsof , alsof het goed gaat , begint me moeilijker en moeilijker af te gaan. Eigenlijk gaat het niet meer en zou ik het liefste verdwijnen. Elke dag is moeilijk en moet ik worstelen tegen mijn demonen en gevoelens die op en af met me gaan. Ik kan de pijn in het verleden niet plaatsen en ik kom nog steeds niet uit dat kluwen van onmacht , wanhoop en onrechtvaardigheid wat me is aangedaan. Mijn emoties gaan op en af en ik zit veelal op een roller coaster van emoties, van enige rust maar weinig sprake. Ik vind mijn draai hier niet op aarde en zoek tevergeefs naar een uitweg, ik doe gewoon elke dag mijn dingen en wat van me verwacht word maar ik zie het nut er niet meer van in. Ik zou het liefste niemand meer zien , vooral degene niet  meer die me veel pijn heeft gedaan in het verleden. Ik voel me gewoon nooit goed in mijn vel of eventjes twee uur en het derde uur is het weer mis. Het gaat op en af, de schommelingen zijn er teveel aan. Ik hoop dat ik een oplossing vind. Ik kan het niet meer. Bedankt dat ik hier effe mijn hart kan luchten en dat ik echt kan zeggen hoe het met me gaat maar het gaat niet meer... Cyranno

IK kan weer niet slapen, alles maalt door mijn hoofd. Ik weet niet of het bij jullie ook zo gaat maar het leven wordt hoe langer hoe moeilijker. Ik word ouder en krijg mijn gevoel maar niet op orde en ik ben moe zeer moe. Het jarenlange vechten om te overleven eist zijn tol. Het doen alsof , alsof het goed gaat , begint me moeilijker en moeilijker af te gaan. Eigenlijk gaat het niet meer en zou ik het liefste verdwijnen. Elke dag is moeilijk en moet ik worstelen tegen mijn demonen en gevoelens die op en af met me gaan. Ik kan de pijn in het verleden niet plaatsen en ik kom nog steeds niet uit dat kluwen van onmacht , wanhoop en onrechtvaardigheid wat me is aangedaan. Mijn emoties gaan op en af en ik zit veelal op een roller coaster van emoties, van enige rust maar weinig sprake. Ik vind mijn draai hier niet op aarde en zoek tevergeefs naar een uitweg, ik doe gewoon elke dag mijn dingen en wat van me verwacht word maar ik zie het nut er niet meer van in. Ik zou het liefste niemand meer zien , vooral degene niet  meer die me veel pijn heeft gedaan in het verleden. Ik voel me gewoon nooit goed in mijn vel of eventjes twee uur en het derde uur is het weer mis. Het gaat op en af, de schommelingen zijn er teveel aan. Ik hoop dat ik een oplossing vind. Ik kan het niet meer. Bedankt dat ik hier effe mijn hart kan luchten en dat ik echt kan zeggen hoe het met me gaat maar het gaat niet meer... Cyranno

Hoi Cyranno,

Ik las ook net nog een stukje mee in de chat. Ik voel met je mee (zowel dat ik met je meeleef als dat ik je woorden herken)
Ik vraag me nog wel af... Is het mogelijk om degenen die jou pijn gedaan hebben dan ook uit je leven te zetten? Ik ken jouw situatie natuurlijk niet maar dat vroeg ik me even af.


Heb jij wel eens geniet momentjes of goede periodes tussendoor?

Hoi Cyranno,

Ik las ook net nog een stukje mee in de chat. Ik voel met je mee (zowel dat ik met je meeleef als dat ik je woorden herken)
Ik vraag me nog wel af... Is het mogelijk om degenen die jou pijn gedaan hebben dan ook uit je leven te zetten? Ik ken jouw situatie natuurlijk niet maar dat vroeg ik me even af.


Heb jij wel eens geniet momentjes of goede periodes tussendoor?

Hoi Djyn bedankt om me te lezen en dat je met me meevoelt. Ik heb wel  goede periodes tussendoor maar ze duren nooit echt lang en ik schommel veel in mijn emoties. Het grote probleem is dat ik al heel lang worstel , toen ik jonger was kon men me niet helpen met mijn persoonlijkheidsstoornis , men was nog niet echt op de hoogte van dit alles en ik werd opgenomen en dan weer naar huis gestuurd. Zo ging het dertig jaar lang. Enkel de laatste jaren heb ik begeleiding kunnen vinden. En ben ik wat gestabiliseerd , ik ben ook niet meer  zo zelfdestructief. Het leven kabbelt maar verder want er is veel dat ik nu niet meer aankan. Ik heb beperkingen, niet veel stress en uitdaging op tijd rusten enz. Ik ben heel moe. Die moeheid voel ik de hele dag door. Alles vraagt me inspanning om tot een goed einde te brengen maar ik doe mijn best. Wel ja toen ik jong was kom ik uit een disfunctioneel gezin , een alcoholische vader en een zus die veel ouder is en heel narcistisch met me omging. Ik was haar grote rivaal , ze hebben me veel pijn gedaan en achter haar gedrag schuilt nog steeds veel rivaliteit . Ik heb sporadisch contact durf het niet om de banden volledig te breken omdat ik me dan heel schuldig voel. Maar ik wil wel het contact op een laag pitje zetten. Mijn ma die er steeds was voor  mij is nu op hoge leeftijd gestorven. De laatste jaren hebben we haar verzorgd. Ik heb een zwaar verleden en een moeilijk leven maar wil blijven vechten voor mijn vriend met wie ik samenwoon en mijn beste vriendin met wie ik een heel goed contact heb. Verder wil ik zo weinig mogelijk mensen zien. Hoe gaat t met jou nu? Groetjes cyranno