Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

realiteit


#1

Hoi ben effe een paar dagen naar mijn vriendin geweest , het heeft me heel goed gedaan en ook een heel heftig gesprek gehad met haar . Ze was heel begripvol en luisterde maar en ik kon niet stoppen van huilen. Over mijn wens om eens naar een gesprek te gaan in de grote stad bij een levenseinde kliniek. Gewoon om eens mijn wens te kunnen verwoorden hoe klaar ik ben met mijn leven. Een gesprek die mijn diepste wens mag verwoorden. In de levenseinde kliniek werken vrijwilligers die naar je luisteren en als je naar een psychiater wil gaan of een medewerker moet je een consult aanvragen. Het deed me goed ook het gesprek met mijn vriendin. Nu weer thuis gekomen begint alles weer van voor af aan , de praktische zaken die moeten geregeld worden , de financiën , het moeilijke contact met de familie, het dagelijkse huishouden en boodschappen kortom alles weer... Daarnaast kan ik mijn avondmedicatie niet volledig meer innemen en moet ik minderen , voor lichamelijke redenen. Dat zal ik sowieso ook wel weer voelen. 
Mijn psycholoog is in verlof en de GGZ ook ik ga door met beide therapieën maar ik ga ook eerlijk mijn wens verwoorden waar ik dagelijks mee worstel nl mijn leven vroegtijdig beëindigen met euthanasie na een lange traject begeleiding. Het is aanvaarding dat ik niet meer kan genezen , hooguit stabiliteit enigszins... Het geeft me rust deze denkwijze. De hoop dat er toch tevens een oplossing is voor het langdurig lijden , begonnen in de adolescentie en tot aan mijn vijftigste levensjaren, ik ben er klaar mee. Ik weet niet of de therapie die ik bij de psycholoog ga doorlopen me nog kan helpen maar ik ga er mee door. We zien wel ik verwacht geen genezing meer.
In ieder geval de uitstap naar mijn vriendin de wandelingen en diepe gesprekken waren heel mooi , nu ben ik weer thuis en bots ik op onbegrip laat staan ik ook iets uit van mijn echte wensen. Dit was in een notendop wat hier leeft bij me ik wens jullie allemaal nog een fijne avond groetjes Cyranno
Antwoord

#2

hier een gemeende knuffel lieve Cyranno 

je weet je kan mij altijd bereiken Wink

liefs J
Antwoord

#3

Hallo cyranno , 
Je kan hier gerust over je levenseinde wens schrijven . Misschien is het een goed idee om er dan eens te gaan praten, misschien kan je ze ook bellen?  Ik heb geen idee eigenlijk.

Het gevoel dat het allemaal maar niet ophoud herken  ik wel. Dat het allemaal een eindeloos slechte film is die maar  eeuwig voor duurt en maar niet ophoudt. 

Liefs
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-07-2023, 17:30 door cyranno.)

Dank je lieve misterj ik heb veel aan jou dat weet je mijn oprechte dank daarvoor en ik heb ook veel aan dit forum dank aan iedereen.

(25-07-2023, 17:02)Mabel schreef: Hallo cyranno , 
Je kan hier gerust over je levenseinde wens schrijven . Misschien is het een goed idee om er dan eens te gaan praten, misschien kan je ze ook bellen?  Ik heb geen idee eigenlijk.

Het gevoel dat het allemaal maar niet ophoud herken  ik wel. Dat het allemaal een eindeloos slechte film is die maar  eeuwig voor duurt en maar niet ophoudt. 

Liefs

Hallo Mabel , ja ik ga er hier over schrijven dat steunt me veel hier op het forum en ik heb al eens gebeld maar er zijn vrije consultaties met vrijwilligers en je kan er op bepaalde uren gewoon terecht. Voor een langere consultatie moet je wel een afspraak dan maken maar het is heel goed bereikbaar met de trein en dan effe een taxi omdat ik wel emotioneel ga zijn , ja het houdt maar niet op , ja dat is de realiteit en het is niet anders. Maar de grootste oorzaak is het jarenlange vechten van in de adolescentie tot nu tegen een persoonlijkheidsstoornis die  altijd op de achtergrond is en die mijn hele leven heeft gekleurd en bepaald. Nu is er enigszins stabiliteit maar dat is ook wel gezegd alles. Verder is het gewoon moeilijk. Maar je begrijpt het jammer genoeg ook wel hoe is t nu met jou? Groetjes hoor Mabel
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 27-07-2023, 11:47 door Joy.)

Cyranno, wat fijn om te lezen dat je hebt kunnen praten met je vriendin.

Voor mij ervaar ik het ook als fijn als er wat mensen zijn die niet oordelen of afkeurend reageren op zo'n wens of onderwerp en dat je er even over kunt hebben zonder dat het meteen 'weg' moet.
Wel vind ik het best lastig om alles precies te verwoorden op papier ( dat is wat levenseindeconsulent van mij vroeg bij de aanvraag )
Ongeacht wat je gaat doen, wel of niet verder en hoelang.. zo'n gesprek kan best opluchting geven
Al is het maar omdat iemand gewoon een luisterend oor bied. Hopelijk heb je dan ook iemand die niet oordeelt en een fijn gesprek.
Als het serieuzer word zijn er wel ook best wat praktische zaken waar je over na moet denken, dat vond ik zelf wel vreemd om over na te denken. Maar het komt vast goed.

Ik kan me echt voorstellen dat je er helemaal klaar mee bent Cyranno, na zoveeel jaar. Al die therapie, al de medicatie.. Voor nu wens ik je nog veel moed en kracht om even verder te gaan en ook rust, rust in jezelf. 
Wat vervelend dat je je medicatie niet meer kunt nemen! Hopelijk slaap je dan wel nog wat

En als je nog eens wil schrijven dan schrijf maar gerust. Hier of in m'n mailbox. 
Liefs en een knuffel!
Antwoord

#6

(27-07-2023, 11:44)Joy schreef: Cyranno, wat fijn om te lezen dat je hebt kunnen praten met je vriendin.

Voor mij ervaar ik het ook als fijn als er wat mensen zijn die niet oordelen of afkeurend reageren op zo'n wens of onderwerp en dat je er even over kunt hebben zonder dat het meteen 'weg' moet.
Wel vind ik het best lastig om alles precies te verwoorden op papier ( dat is wat levenseindeconsulent van mij vroeg bij de aanvraag )
Ongeacht wat je gaat doen, wel of niet verder en hoelang.. zo'n gesprek kan best opluchting geven
Al is het maar omdat iemand gewoon een luisterend oor bied. Hopelijk heb je dan ook iemand die niet oordeelt en een fijn gesprek.
Als het serieuzer word zijn er wel ook best wat praktische zaken waar je over na moet denken, dat vond ik zelf wel vreemd om over na te denken. Maar het komt vast goed.

Ik kan me echt voorstellen dat je er helemaal klaar mee bent Cyranno, na zoveeel jaar. Al die therapie, al de medicatie.. Voor nu wens ik je nog veel moed en kracht om even verder te gaan en ook rust, rust in jezelf. 
Wat vervelend dat je je medicatie niet meer kunt nemen! Hopelijk slaap je dan wel nog wat

En als je nog eens wil schrijven dan schrijf maar gerust. Hier of in m'n mailbox. 
Liefs en een knuffel!

Hoi Joy, ik ga je nog wel een berichtje sturen in je mailbox tot dan groetjes Cyranno
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)