Vorige week was ik telkens in de ochtend misselijk. Ik had er het raden naar waarom?? Ik was misselijk en draaierig en had nul procent energie , iets wat me vaak wel overkomt ook in de ochtend. Ben naar de dokter geweest en ja bloedafname. Er kwam niks aan de oppervlakte alles ok. Maar ik ben s morgens helemaal niet fit en ook in de loop van de dag heb ik weinig energie. Ja alles ok maar ja in mijn hoofd minder. Ik heb er genoeg van van die vage klachten en die verschrikkelijke vermoeidheid en dat er dan niks wordt gevonden. Ja ik mankeer niks lichamelijks maar ja ik voel het niet zo en wat ik niet durf te zeggen aan de hulpverleners is dat ik het niet zie zitten om oud te worden. Ik voel er niks voor om oud te worden , na alle jaren van onrust pijn en wanhoop wil ik nu rust maar ik heb ipv rust vele lichamelijke symptomen. Ik durf het niet te zeggen aan de psychiater ook , maar zal toch eerlijk moeten zijn. Ik hoop dat ik niet oud hoef te worden zeker niet met alle psychische en lichamelijke mankementen. IN augustus naar de psychiater nog misschien even spreken van mijn levensmoeheid??? Zijn er hier ook mensen die vele lichamelijke somatische klachten hebben? Ik hoor het graag groetjes Cyranno

Ja hoor. Ik heb ook diverse klachten die niet te achterhalen zijn. Ik heb bijvoorbeeld snel last van duizeligheid. Ben ik mee naar de fysiotherapeut geweest, die heeft me wat testjes laten doen en…. niks gevonden. Ik aanvaard het maar. De huisarts vermoei ik niet meer met mijn vage klachten. Het is niet duidelijk aanwijsbaar. Ik zou natuurlijk door een heel traject in het ziekenhuis kunnen gaan. Kost mij 385 euro, de verzekeraar heel wat meer en de uitslag zal waarschijnlijk zijn: u moet meer bewegen, kom wat vaker onder de mensen en zorg voor wat meer plezier in het leven. Oftewel ga aan een sport doen.

Ja hoor. Ik heb ook diverse klachten die niet te achterhalen zijn. Ik heb bijvoorbeeld snel last van duizeligheid. Ben ik mee naar de fysiotherapeut geweest, die heeft me wat testjes laten doen en…. niks gevonden. Ik aanvaard het maar. De huisarts vermoei ik niet meer met mijn vage klachten. Het is niet duidelijk aanwijsbaar. Ik zou natuurlijk door een heel traject in het ziekenhuis kunnen gaan. Kost mij 385 euro, de verzekeraar heel wat meer en de uitslag zal waarschijnlijk zijn: u moet meer bewegen, kom wat vaker onder de mensen en zorg voor wat meer plezier in het leven. Oftewel ga aan een sport doen.

hoi zzoeffix , dank je wel voor jouw reactie hoor! Ja ik herken je antwoord, ik heb ook veel last van duizeligheid en nog vele andere dingen die mijn leven vergallen. Ik ben eerst en vooral moe van het jaren vechten tegen mijn persoonlijkheidsstoornis zonder echte hulp , en nu ik een beetje stabieler  ben beginnen de lichamelijke klachten. Ik ben het heel erg moe aan t worden; de huisarts ja dit was ook de laatste keer dat ik vraag vanwaar het komt want ze vinden niks bah. Maar ik voel me beroerd , volgens mij is het van het jarenlange vechten tegen mijn stoornis dat mijn lichaam eigenlijk moegestreden is laat staan mijn geest bah. Ja ik herken me totaal in jouw berichtje. altijd raad geven die totaal niet aan de orde is. BIj mij spreken ze me aan op mijn overgewicht terwijl ik er totaal niet van wakker lig omdat mijn problemen veel erger zijn dan dat gewicht
Ik snap de mensen niet meer en zij mij ook niet. Morgen even vertellen aan de psycholoog dat ik het allemaal moe ben. Eerlijk zijn en zeggen waar t op staat . IK zie t niet meer zitten groetjes C.

Ik heb ook klachten lichamelijk Cyranno. 

Ad heeft mijn gewicht  verstoord, want greep in op het hongencentrum in de hersenen. Dus ook overgewicht hier. Nooit meer eraf gekregen. 
Ad ging zn  werk ook niet meer te doen en sindsdien is het knudde, maar kan dus ook niet meer stoppen met Ad want dan word ik te ziek en ontregeld,  fysiek en  mentaal. 
Dus troep in mijn lijf, voor niets. Moet ook weer afgebroken worden. 

Terugkijken zijn het voornamelijk de ad afbouwpogingen geweest die mijn opgebouwde leven  hebben geruïneerd. Werk kwijt ,sociale steun verloren erbij door het onbegrip. 
Arbeidsongeschikt geraakt. 
Laag inkomen , hoge zorgkosten, isolement en geen perspectief. Over de ervaringen met de GGZ  ga ik het even niet hebben.

Hormoon verstoringen typerend vanuit ontwikkelingstrauma/ teveel stress vroege jeugd gehad . Gestoorde metylering heet dat,  daardoor klachten rond de cyclus gekregen.  
Heb ook  overgangsklachten. Gewrichtsklachten.

Ziekte van Lyme, ziekte van Pfeiffer gehad. Ontstekingscellen in mijn bloed zijn altijd hoog. 

Heb een enzym wat niet werkt en een DNA paspoort, snel over gedoseerd,  veel (psycho) farma wordt niet afgebroken. 


Heb een fase van COPD . Nog steeds nicotine verslaafd, maar vape nu. Stoppen lukte niet. 

Nog wat zogenaamde genetische foutjes waardoor blaasproblemen ontstonden. Voor geopereerd.

Snel overprikkeld, onverklaarbaar laag energiepeil. Chronische moe.
 Slechte conditie.

Vanuit de jeugd meegekregen: teveel stresshormonen,  te hoge spierspanning chronische kaakproblematiek ( klemmen) waarvoor ook chronisch behandeld moet worden. 
Cptss: Dissocieren . Angsten .  Depressiviteit. Geheugen en concentratieproblemen. 

En zoals Zoef al opmerkte, netwerk opbouwen zeer moeizaam, isolement, 

Goede Zelf zorg is moeizaam : dwz structuur, activiteiten, dagelijks gezond eten, zorgen voor beweging, zorgen voor goede relaties/ onderhoud.  Er is amper een familieband/ slecht. 'Leuke dingen doen, beleving van ontspanning en plezier' .  Nihil.

Fijn al die adviezen, maar ik kan ze eenvoudigweg maar zeer beperkt opbrengen, of het is er gewoon niet meer. Ben op domweg overleven ingesteld. 

Dus zo. 

Als het allemaal voelt als ondankbaar  geploeter,  hoe hou je het dan vol?
 Ik krijg die hele beleving ook niet echt veranderd.

Ik heb er geen antwoord op 

Het lijkt me terecht dit uit te spreken tegen de huisarts. 

Ik vraag me ook regelmatig af, die ouderdom met al die gebreken erbij nog door , wat is dat nou voor een perspectief? 

Ik probeer maar bij de dag te leven en er niet over na te denken, wat ik nog aan verwachtingen/ hoop heb..  levert mij alleen maar meer stress op. Iets met boeken, veel liggen , teruggetrokken leven met een heel beperkte  actieradius. Ik probeer nog wat aansluiting te vinden om de hoek, in de buurt. Heb nog één close vriend. Contacten veeal per telefoon en tekst.

Liefs en sterkte Cyranno!

Oh dokter! Ik heb net de limoncello ontdekt. Wat een gevaarlijk lekker spul is dat.

Ik heb ook klachten lichamelijk Cyranno. 

Ad heeft mijn gewicht  verstoord, want greep in op het hongencentrum in de hersenen. Dus ook overgewicht hier. Nooit meer eraf gekregen. 
Ad ging zn  werk ook niet meer te doen en sindsdien is het knudde, maar kan dus ook niet meer stoppen met Ad want dan word ik te ziek en ontregeld,  fysiek en  mentaal. 
Dus troep in mijn lijf, voor niets. Moet ook weer afgebroken worden. 

Terugkijken zijn het voornamelijk de ad afbouwpogingen geweest die mijn opgebouwde leven  hebben geruïneerd. Werk kwijt ,sociale steun verloren erbij door het onbegrip. 
Arbeidsongeschikt geraakt. 
Laag inkomen , hoge zorgkosten, isolement en geen perspectief. Over de ervaringen met de GGZ  ga ik het even niet hebben.

Hormoon verstoringen typerend vanuit ontwikkelingstrauma/ teveel stress vroege jeugd gehad . Gestoorde metylering heet dat,  daardoor klachten rond de cyclus gekregen.  
Heb ook  overgangsklachten. Gewrichtsklachten.

Ziekte van Lyme, ziekte van Pfeiffer gehad. Ontstekingscellen in mijn bloed zijn altijd hoog. 

Heb een enzym wat niet werkt en een DNA paspoort, snel over gedoseerd,  veel (psycho) farma wordt niet afgebroken. 


Heb een fase van COPD . Nog steeds nicotine verslaafd, maar vape nu. Stoppen lukte niet. 

Nog wat zogenaamde genetische foutjes waardoor blaasproblemen ontstonden. Voor geopereerd.

Snel overprikkeld, onverklaarbaar laag energiepeil. Chronische moe.
 Slechte conditie.

Vanuit de jeugd meegekregen: teveel stresshormonen,  te hoge spierspanning chronische kaakproblematiek ( klemmen) waarvoor ook chronisch behandeld moet worden. 
Cptss: Dissocieren . Angsten .  Depressiviteit. Geheugen en concentratieproblemen. 

En zoals Zoef al opmerkte, netwerk opbouwen zeer moeizaam, isolement, 

Goede Zelf zorg is moeizaam : dwz structuur, activiteiten, dagelijks gezond eten, zorgen voor beweging, zorgen voor goede relaties/ onderhoud.  Er is amper een familieband/ slecht. 'Leuke dingen doen, beleving van ontspanning en plezier' .  Nihil.

Fijn al die adviezen, maar ik kan ze eenvoudigweg maar zeer beperkt opbrengen, of het is er gewoon niet meer. Ben op domweg overleven ingesteld. 

Dus zo. 

Als het allemaal voelt als ondankbaar  geploeter,  hoe hou je het dan vol?
 Ik krijg die hele beleving ook niet echt veranderd.

Ik heb er geen antwoord op 

Het lijkt me terecht dit uit te spreken tegen de huisarts. 

Ik vraag me ook regelmatig af, die ouderdom met al die gebreken erbij nog door , wat is dat nou voor een perspectief? 

Ik probeer maar bij de dag te leven en er niet over na te denken, wat ik nog aan verwachtingen/ hoop heb..  levert mij alleen maar meer stress op. Iets met boeken, veel liggen , teruggetrokken leven met een heel beperkte  actieradius. Ik probeer nog wat aansluiting te vinden om de hoek, in de buurt. Heb nog één close vriend. Contacten veeal per telefoon en tekst.

Liefs en sterkte Cyranno!

Hoi lieve Mabel is best ook een hele boterham. Bedankt voor je openheid wat is het ook niet makkelijk hoor Mabel een ellenlange lijst aan klachten en vele herken ik ook. Overgewicht ik krijg het er ook niet vanaf... maar ja minste van mijn zorgen want er is ook veel  overgewicht in de familie en met de ad en antipsychotica ben ik veel aangekomen. Stoppen met ad daar mag ik niet aan denken zelfs niet aan afbouwen. Mijn psychotherapeut stuurde erop aan maar ik weet dat medicatie de boel onderdrukt maar ik durf er niet aan te komen , wil ook geen ellende. Werk kwijt , laag inkomen ik herken het helemaal. Wel vrijwilligerswerk maar slechts één maal per week een namiddag is genoeg hoor meer kan ik niet opbrengen. Ja de zorgkosten ik heb het gevoel we er allemaal zelf moeten voor opdraaien , mijn lichaamstherapeut heb ik alvast stopgezet want 60 euro per keer vind ik gewoon te veel geld. Daarnaast heb ik geen zin meer in therapie het schip is al verdronken ik heb veel verloren in mijn jongere jaren. Gewrichtsklachten ken ik ook hoor en zware benen de eerste vijftien minuten van mijn wandelingen moet ik echt op mijn tanden bijten. Ook chronisch moe. Och mabel ik vraag het me elke dag af wat een perspectief ? Ouder worden en nu al zoveel klachten ik vraag het me ook af. Wat knap van je dat je met de dag kan leven. Gelukkig heb je nog één close vriend waar je nog eens je hart kan luchten. Dat heb ik gelukkig ook en dit forum...De ziekte van Lyme is dat door een teken beet ?? Hoe moeilijk voor jou ik leef echt met je mee. Ik ga ook aan je denken als ik het moeilijk heb met mijn lichamelijke klachten... Ja de GGZ , ik ben ermee gestart zal gauw zien of ze me een beetje kunnen helpen maar eigenlijk geen zin meer in therapie. De lichaamsgerichte therapie heb ik gestopt ik heb er gewoon geen zin meer in vind het moeilijk om nog aan mezelf te werken. Ik ben stabiel dat is alles maar geluk ja dat ervaar ik niet zo meer. Nogmaals bedankt voor je openheid en heel veel sterkte hoor mabel veel liefs van Cyranno

Hallo Cyranno,

 Lyme  krijg je inderdaad via een tekenbeet. Ik woonde in het verleden aan de Bosrand , ben zo doende regelmatig gestoken. 

Een lichaam hebben een vergt ook best veel onderhoud, maar ik vond het feit dat ik überhaupt al bestond al een hoop gedoe. 

Het gaat ook nogal veel over zelfliefde en Zelfzorg. Daar word je ook niet mee geboren, ik  kon het allemaal niet zo opbrengen . 

Verder is er  ook nog zoiets als domme pech, ongelukkige omstandigheden, invloed van de omgeving enzo. Men doet allemaal maar alsof het allemaal maakbaar is, en allemaal in je bereik en binnen je eigen inspanningen mogelijk. Nou dat is een grote misvatting, zoals ik het zie.

Tja , ik doe er met terugwerkende kracht toch niets meer aan. Anders had ik dat toen wel gedaan, als ik dat had gekund. Nou jammer dan, dus niet blijkbaar. 

Ik probeer maar te denken, ik doe het maar met wat er is, en hier en daar kan ik wellicht  nog wat veranderen om mijn welzijn te bevorderen.  Mocht  er nog iets iets heel fijns gaan gebeuren, een mooie kans, weet ik veel wat,  prima. Ik laat me graag verrassen.
Maar heel grote doelen of dromen  zie ik niet meer zo voor me. Ik heb geen zin meer om te gaan lopen rennen voor iets. 

N zekere stabiliteit heb je ook wel nodig, dat kan een heel groot en belangrijk doel in het leven zijn. Kijk daar niet op neer , zou ik je willen zeggen. Dat is niet niets. 

Kijk tenslotte sukkelen we allemaal maar een partij voort,  iedereen mankeert wel wat, over de 40 al helemaal. In mijn omgeving is het best onrustig, mensen zijn heel gestrest, worden ook sneller best ernstig ziek. Iedereen wordt ouder. Ik vind die middelbare leeftijd niet zo'n genot. 

 Anderzijds:
We hoeven ook  niet meer jong, aantrekkelijk, slim   en vooruitstrevend te zijn en in competitie om de boel binnen te halen. Die hysterie gaat er echt  een beetje af,  hoop ik. 

 Dat vind ik ook zijn charme hebben. Het gaat er wellicht wat relaxter allemaal op worden onderling, mogelijk ook wat ontspannender, gezelliger, vriendschappelijker, als het allemaal niet meer zo op de spits wordt gedreven en er toe moet doen. 

Ik ga in ieder geval geen Fitbejaarde worden die nog allerlei doelen moeten halen met een volle agenda, en weet ik veel wat. En foto's op de social media. 
Dan leef ik wel 15 jaar korter. 

Wanneer is het  'goed genoeg' is de vraag. 
Kijk, je familie zal er nooit een gezellige boel op worden. ( Die van mij ook niet).
Doe je niets aan, laat maar.
 Slanker zul je niet worden,  tenzij je er een hoop gedoe van maakt.  Niets mis mee , als je dat op kan brengen.( Ik vooralsnog niet) 
 Maar misschien geniet je wel van eten, nou , beter! 
Doe dat vrijwilligerswerk alleen als je er een beetje plezierigheid uithaalt, maar niet omdat je nuttig moet zijn door een of ander schuld gevoel. 
Er is geen schuld, je bent niemand wat  verplicht . 
Geeft het alleen eigenlijk maar stress dan ga gewoon iets anders doen. Het alleen maar wat leuk hebben en ontspanning is ook  goed genoeg , dat kan zelfs al een hele opgave zijn! . 

Misschien het leven maar wat rustiger, aangenamer en simpeler maken , binnen de mogelijkheden die we wel hebben , en daar vrede in nastreven. 
( Ps voor zolang het duurt he , voor hetzelfde geld:  morgen vervloek ik t hele bestaan weer )


Liefs!