Gister raakte ik in crisis gisteravond. Ik was zoo boos , ik denk een boosheid van jaren ver , ik was onredelijk naar mijn partner toe en beschuldigde hem van verschillende dingen , waar ik nu veel spijt van heb. Ik was heel boos bijna agressief en het heeft een uurtje geduurd , ik slaagde er niet in om mijn emoties te controleren , woede , wanhoop en van alles waar ik geen  controle meer over had. Ik heb het zo gehad met dit alles. Het is zo slopend en ook mijn vriend werd heel erg boos. Maar ja terecht denk ik , ik mag me niet zo ventileren op die manier...
De buren hebben het ook gehoord op dezelfde etage want de buurvrouw keek me heel venijnig aan als ik haar tegen kwam op straat deze namiddag. Ook de tv triggert me op vele manieren. Ik heb besloten nu heel selectief te kiezen waarnaar ik kijk. IK kijk gelukkig veel voetbal en dat ontspant me maar bij andere programma s triggert de tv me soms. Och het is zo moeilijk , ik heb het moeilijk met emotieregulatie. Nu ga ik me echt gaan controleren en ik wil nooit geen ruzie meer met mijn partner want dat loopt al snel uit de hand. Als ik overstuur ben ja dan wordt ie ook boos hij kan er niet mee om als ik hem onterecht ga aanvallen. En dat snap ik ergens wel maar kon hij me op dat moment maar kalmeren maar dat lukt niet. Nu nooit meer zover laten komen, de crisis tijdig opmerken en mij niet laten meeslepen. Het was weer moeilijk gelukkig kan ik het hier eens kwijt dank aan iedereen die dit leest groetjes Cyranno

Lieve Cyranno

Vervelend dat je zo boos werd..
maar weetje, eens boos zijn hoort bij het leven vind ik. Het boos worden is een teken dat er iets is waar je wat aan wil doen. 
Wat en hoe vervolgens, dat is een ander verhaal..
Nooit meer ruzie lijkt me geen optie in een gezonde relatie. In een gezonde relatie is soms wat ruzie nodig. Wel belangrijk hoe dat dan gaat natuurlijk. 

Kun je erover praten met je partner nadat jullie een beetje gekalmeerd zijn? Kunnen jullie beide sorry zeggen en toegeven dat je bepaalde (bv. heel kwetsende dingen) eigenlijk niet had willen zeggen?

Met m'n ex had ik op een gegeven moment afgesproken dat als het te hoog opliep, voor hem of mij, we dan aangeven even weg te gaan en er later op terug komen. Eerder ging hij dan gewoon weg zonder iets te zeggen en dat triggerde mij ENORM; voor mij was het weggaan is weg blijven, #&#! (een hoop scheldwoorden)
Als ik er nu aan terug denk moet ik een beetje erom lachen dat ik toen eens al z'n spullen naar buiten gegooid had vanuit 3 hoog. Hij vond het (begrijpelijk) niet zo grappig op dat moment. 

Datzelfde probeer ik nu ook weer met m'n meneer. (niet z'n spullen naar buiten gooien dan, hahaha) Als het te hoog oploopt even zeggen dat we een korte pauze nemen om weer wat tot rust te komen en later erop terugkomen.

Of hier even lekker alles van je afschrijven!

Ach , vreselijk dit  Cyranno, voor jou en partner. Denk dat dat Joy gelijk heeft , dat het niet zo realistisch is om allerlei absolute zaken ertegen over te zetten .   Eerder dat je in de aanloop tot  n woede uitbarsting kan uitstappen/ afbuigen . 

Ik vraag me eigenlijk af of je partner zou willen leren hoe hij jou kan kalmeren. Dat zou toch n uitkomst kunnen bieden. 
Hij woont ten slotte met jou samen en hij zal niet alleen jou maar ook zichzelf daarmee helpen. 

Misschien heb je hier iets aan ,  mocht je er nog niet bekend mee zijn . Misschien kan het ook online gevolgd, zonder ggz gedoe. 
https://www.trimbos.nl/docs/1cc39728-84e...1575273878

En nog n verhaal om te lezen dat je niet de enige bent... mischien wil je wat inspiratie.. ..https://traumanet.nl/ervaringsverhaal-annemarije-sjoerdsma/

Heel veel sterkte , het zal even duren maar je komt wel weer in rustiger vaarwater...

Liefs,!

Hoi lieve Joy en Mabel , ja de woede is er en komt zo nu en dan hevig naar boven. Ik ben ook zo ontzettend kwaad doorheen al die jaren , het is een woede van jaren heen omwille van die psychische problemen. Mijn partner kan er niet zo mee om. Hij wordt dan ook kwaad omdat ik hem eigenlijk onredelijk aanval maar hij is het weer vlug vergeten. De dag erop beginnen we weer opnieuw. Maar ik doe er alles aan om geen uitbarstingen te krijgen want die kunnen best hevig zijn. Nu op dit moment ga ik alles wat mij triggert uit de weg. Het helpt wel. Mijn partner is ook niet kalm als ik in crisis ben en gooit dan olie op het vuur wat me nog meer ophitst. Maar ja de kunst is de crisis voor te zijn. Als ik merk dat ik in crisis zal gaan ja dan kan ik enkele dingen doen om me af te leiden. Het mag en kan sowieso niet teveel gebeuren want dat zou de relatie ook kunnen schaden. Maar er is een groot minpunt dat we niet kunnen praten. Mijn man staat daar niet voor open. Hij praat niet graag over emotionele dingen. Vind dat ook helemaal niet nodig . Ik zou liever kunnen filosoferen en gesprekken voeren en voelen alsof het mijn beste vriend is maar dat zit er niet in.
Ja Joy we kunnen er best wel eens om lachen zoals je de spullen van je ex drie hoog hebt neergegooid , ik herken het zou het in mijn woede ook kunnen doen heel herkenbaar maar ja achteraf voel ik me dan best niet goed en enorm schuldig. Ik voel me voor veel dingen echt schuldig , ik voel me soms schuldig dat ik leef . Voelde me ook niet welkom op de wereld in mijn familie ( enkel van mijn moeder ).
Lieve  Mabel ik ga zeker eens kijken naar die link bedankt alvast. Groetjes C.

Je daarna even schuldig voelen om hoe boos je was lijkt me ook normaal Cyranno. En je partner zal dat als het goed is ook wel enigzinds hebben. Als dat niet zou zijn dan zou ik me eerder zorgen maken
Maar natuurlijk niet schuldig voelen zodanig dat je je schuldig voelt dat je leeft, dat is waarschijnlijk vanuit trauma?  Dat herken ik ook wel..

Misschien dat je partner ook weet dat een deel van je boosheid vanuit verleden is. Momenten waarop je toen niet boos kon/mocht of durfde zijn die dan nu extra meekomen. M'n ex wist ook van m'n verleden.
Lijkt me lastig als hij het niet nodig vind om te praten en jij wel die behoefte hebt. Hij zal het waarschijnlijk lastig vinden om over z'n emoties te praten. De instelling van, hup doorgaan en we hebben het er niet meer over. Dat kan hij ook van huis uit hebben meegekregen; niet over emoties praten, niet nodig, niet wenselijk ect.

Met m'n ex kan ik me nog zo voor me halen hoe heel de parkeerplaats en het grasveldje ernaast vol lag met z'n kleding, overal shirts, broeken en sokken.. een hele kledingexplosie leek het wel, hahaha
en een knuffelbeertje dat ik van hem had  ): 
Toen waren er ook al gsm's, hij had z'n gsm niet mee, die lag op tafel en die heb ik als eerst kapot gegooid omdat ik hem niet kon bellen waarom hij wegging en of hij nog van plan was terug te komen.
Daar was hij wel een beetje boos over want het was een duur ding.
Maar het heeft voor ons toen uiteindelijk wel ertoe geleid dat we gepraat hebben en de afspraak maakte van de time-out.
Hij wou even weg omdat hij bang was dat de ruzie zou escaleren en we elkaar een klap zouden gaan geven
(dus eigenlijk een goed teken dat hij even weg wilde)
Alleen dat hij gewoon weg ging zonder iets te zeggen, te midden van een dikke discussie, dat triggerde mij heel erg en werd ik alleen maar extra boos. 
Het knuffelbeertje heb ik nu nog steeds bewaard als aandenken  (: 

Nou, veel liefs en succes Cyranno
En hopelijk wil je partner er toch even over praten

Hallo Cyrano,

goed om alweer van je te lezen, dat je boven water bent, uit de woede en ook alweer wat kan reflecteren .

Lijkt me vrij normaal dat je je rot en schuldig over zoiets voelt.

Eigenlijk ook ergens wel fijn dat je partner de volgende dag  alles 'vergeten' is en opnieuw kan beginnen. Misschien ook wel een beetje vreemd, maar het is toch een heel  stuk prettiger dan dat je allerlei zaken nagedragen worden, met ellenllang gedoe wat daarna gaat spelen. 
Het heeft ook voordelen bedoel ik maar. 

Het is idd jammer dat hij niet wil/ kan  praten, maar zoals ik het lees zit t er gewoon niet in. Dan wordt het trekken aan een dood paard als je het toch wilt. 

Ik hoop dat het bijvoorbeeld met je vriendin wel kan.  Het is fijn om  vrij te kunnen praten over kwesties en gevoelens. Kan het niet met je vriend, dan kan het wellicht ergens anders. 

Die woede herken ik wel, in de zin van in het nauw gedreven voelen ,gek worden van alles om je heen en in jezelf en dat niet kunnen uiten, en de spanning loopt maar op. Niet begrepen, niet gezien, niet gehoord worden, geen hulp voelen.  Onder druk gezet voelen , beslissingen moeten nemen terwijl je niet weet waar je staat, wat nou verstandig is . Etc.

Ongewenst in het bestaan voelen,  onterecht  minderwaardig en rot bejegend voelen  om redenen die niets met je te maken hadden als bron van  woede  herken ik ook . Dat is ellendig om in je basis met je mee te dragen, het gevoel dat je fout en verkeerd bent , of voor spek en bonen aanwezig, je doet er niet echt toe, je telt niet mee. 
Al slaat het nergens  op, zoiets kan je achteraf prima zien, maar daarmee gaat toch niet echt meer weg. 

Nou was woede voor mij door mijn verleden heen ook wel een drive om koppig en vastberaden door te zetten, en me niet uit het veld te laten slaan. 
Ook n bron van energie zal ik maar zeggen, maar tja ... toch ook geen heel fijne bron. 
Net als jij, had ik het  ook liever allemaal helemaal anders gehad van binnen.

Ik vroeg me af wat voor dingen je helpen als de spanning zo oploopt. 

Liefs !

Hallo Cyrano,

goed om alweer van je te lezen, dat je boven water bent, uit de woede en ook alweer wat kan reflecteren .

Lijkt me vrij normaal dat je je rot en schuldig over zoiets voelt.

Eigenlijk ook ergens wel fijn dat je partner de volgende dag  alles 'vergeten' is en opnieuw kan beginnen. Misschien ook wel een beetje vreemd, maar het is toch een heel  stuk prettiger dan dat je allerlei zaken nagedragen worden, met ellenllang gedoe wat daarna gaat spelen. 
Het heeft ook voordelen bedoel ik maar. 

Het is idd jammer dat hij niet wil/ kan  praten, maar zoals ik het lees zit t er gewoon niet in. Dan wordt het trekken aan een dood paard als je het toch wilt. 

Ik hoop dat het bijvoorbeeld met je vriendin wel kan.  Het is fijn om  vrij te kunnen praten over kwesties en gevoelens. Kan het niet met je vriend, dan kan het wellicht ergens anders. 

Die woede herken ik wel, in de zin van in het nauw gedreven voelen ,gek worden van alles om je heen en in jezelf en dat niet kunnen uiten, en de spanning loopt maar op. Niet begrepen, niet gezien, niet gehoord worden, geen hulp voelen.  Onder druk gezet voelen , beslissingen moeten nemen terwijl je niet weet waar je staat, wat nou verstandig is . Etc.

Ongewenst in het bestaan voelen,  onterecht  minderwaardig en rot bejegend voelen  om redenen die niets met je te maken hadden als bron van  woede  herken ik ook . Dat is ellendig om in je basis met je mee te dragen, het gevoel dat je fout en verkeerd bent , of voor spek en bonen aanwezig, je doet er niet echt toe, je telt niet mee. 
Al slaat het nergens  op, zoiets kan je achteraf prima zien, maar daarmee gaat toch niet echt meer weg. 

Nou was woede voor mij door mijn verleden heen ook wel een drive om koppig en vastberaden door te zetten, en me niet uit het veld te laten slaan. 
Ook n bron van energie zal ik maar zeggen, maar tja ... toch ook geen heel fijne bron. 
Net als jij, had ik het  ook liever allemaal helemaal anders gehad van binnen.

Ik vroeg me af wat voor dingen je helpen als de spanning zo oploopt. 

Liefs !

Ja Mabel de woede je beschrijft het maar al te goed , het niet kunnen en mogen uiten van hoe je je voelt vb je kan tegen niemand echt zeggen hoe je je voelt... Er is ook een hoop frustratie bij als ik besef dat ik daarom op de wereld ben gekomen om zo af te zien , ze mogen het hebben dat leven dan . Ik loop niet te hoog op met mijn leven , daar  ben ik heel boos over dat er niemand mij heeft geholpen nog dokters nog opname nog begeleiding niet in school enz toen ik kind was en adolescent waar mijn problemen daar al zijn gestart. Ik werd ziek op mijn veertiende jaar . Ik voel me ongewenst in het bestaan net zoals je zegt , minderwaardig ook en voor spek en bonen aanwezig ook bij de naaste kennissen en familie want mijn zus speelt altijd de eerste viool mensen nemen nooit contact met me op wel met haar.
Ja woede doet mijn lichaam pijn en kwaad ik probeer het allemaal heel goed van af te zetten ook me zoveel mogelijk af te leiden en mijn triggers uit de weg te gaan.
Wat er me helpt is heel vaak muziek , ook spirituele mantra s en muziek doen me heel goed op  you tube staan veel mantra muziek en dat kalmeert mijn geest en lichaam heel goed. Ik reageer trouwens heel goed op spirituele zaken . Ik heb vroeger reiki gedaan deed me ook heel goed. Maar muziek werkt helend voor me. Als ik overstuur ben kan ik niet naar buiten om te wandelen dus ga ik maar naar mijn slaapkamer koptelefoon aan en mantra muziek.
Mijn vriend neen die houdt niet van praten hebben ze ook in zijn familie nooit echt gedaan. Ik vind dat jammer en moeilijk maar met mijn vriendin kan ik wel goed praten maar die heeft niet zoveel tijd die moet zoveel uit  werken gaan . Ze heeft het heel moeilijk  op t werk door het hoge tempo en druk ...
Bedankt om zo goed te beschrijven waar woede om gaat dank je mabel groetjes C.

Ach Cyranno,
 het is zwaar om zoiets bij je te dragen en al helemaal niet als je het bestaan als n straf ervaart.  Konden we onszelf maar s ervan bevrijden,  (dat wil iedereen op dit forum graag. ) 

Maar toch mooi dat je goed reageert op spirituele zaken! Daar valt nog winst in te halen , dat is erg in opkomst . Bovendien mag je ook wel gewoon iets fijns in je leven hebben. 

Toevallig bezocht ik vandaag een  open dag van een  spirituele vereniging. 
Er was zoveel aanbod aan activiteiten dat ik nog niet eens met alles heb kunnen kennismaken.  

Ik was bij een soundhealingconcert , liggen bij klankschalen. Wel mooi, ontspannend. 

Liefs!

Ja Joy ik snap de woede en de triggers die je  had . Het is inderdaad een soort woede dat je nooit mocht uiten en dat er dan allemaal uit komt. Mijn partner weet van mijn problemen met mijn verleden en familie maar kan de lading emotie die ik er bij heb niet voelen want hij  heeft die problemen niet , is ook veel assertiever dan mij. Hij komt altijd voor zichzelf op en voelt zich er helemaal niet schuldig bij. Van t praten neen dat hebben ze in zijn familie nooit gedaan praten over iets hij vindt het ook overbodig en snapt mijn gevoeligheid dan niet waarom maak ik me zo een zorg ? Dat vraagt ie zich dan af....
Jouw idee van een time out is ook wel goed. Als ik woedend word ga ik gauw naar de slaapkamer en luister wat spirituele muziek om me vlug te kalmeren maar nog beter is mijn gevoelens op tijd een halt toe te roepen , ze op te merken en de triggers uit de weg te gaan anders word ik volledig overspoeld. Dat overspoeld zijn gebeurt regelmatig dus de kunst is de crisis op te merken voor hij volledig ontspoort. Ik heb veel werk aan mezelf dat wel haahha groetjes Joy