Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Zo ontzettend moe


#1

Hoi allemaal,

Ik weet het even allemaal niet zo goed meer. Ik ben het vertrouwen in mezelf, mijn lichaam en omgeving kwijt. Ik ben ook zoooo ontzettend moe. Mijn psychiater vind het zorgelijk en laat mijn bloed eens goed onderzoeken. Ik ben ook schildklierpatient. Doordat het me allemaal niet lukt om mijn leven weer op de rails te krijgen voelt het echt zo als falen. Ik heb ook nog 2 jonge kinderen/ gezin om voor te zorgen. Mijn omgeving bedoeld het vast allemaal goed, maar ze blijven ideeen aandragen. Ik ben gewoon sjacherijnig van de vermoeidheid. En dat was ik normaal nooit. Ook geirriteetd naar de kinderen die verdienen dat niet
Antwoord

#2

Register or login to view the content
Antwoord

#3

Hoi Minnie mouse,

Mijn omgeving blijft triggeren. Ik kan heel moeilijk voor mezelf opkomen. En daar wordt misbruik van gemaakt. Ik volg angsttherapie en schematherapie. 
Ik ben ook heel bang om niet meer van de depressie af te komen en niet meer te kunnen genieten. Angsten wordt er gek van...
Antwoord

#4

Register or login to view the content
Antwoord

#5

Hoi hoi,

Dank je wel weer voor je reactie. Mijn psychologe heeft dit ook zo uitgelegd. Ik kan er later ook op terug kijken en denken heb ik me daar zo druk om gemaakt. Maar op dat moment voel en zie ik het niet. Vind dat zelf ook heel vervelend. Door de vermoeidheid, blijf ik ook wel hangen denk ik...
Antwoord

#6

Ik ben een vader van 2 jon gen kinderen en ik heb ook de dingen gehad die jij nu beschrijft. Bij mij werd ook wel een gezegd om mijn bloed te laten testen, maar daar kwam niet helemaal niets uit. Ik ben alcoholverslaafd geweest en ben daarvoor lange tijd onder behandeling geweest van de brijder. Daar werkte een man die mij nog de meest praktische tips van iedereen heeft gegeven. Meer nog dat alle dingen van de psychologen bij elkaar. 
De praktische dingen zijn niet zo moeilijk om uit te proberen, als je wil kan ik er best een aantal van noemen.
Het is een hel om je zo te voelen en ik zou je zoveel beter willen wensen.

Je ziet hoogstwaarschijnlijk het lichtje in de tunnel maar niet. Die heb ik ook lange tijd niet gezien. Ik wil je alleen zeggen dat die er wel is. Je moet hem alleen nog zien te vinden.
Ik hoop voor je dat je partner en je kinderen het een beetje begrijpen en je kunnen steunen. Dat doen ze bij mij en dat geef me, elke dag weer, een heel goed gevoel.
Antwoord

#7

Hoi Erik,

Dank je wel voor je reactie. Ik ben inderdaad op zoek naar licht in de tunnel. Ik ben nu al een hele tijd aan het ' strijden' en veel therapie verder. Maar ik heb het gevoel dat alles is open gegooid van mijn trauma's en dat alles maar half verwerkt is. Ondanks antidepressiva pieker ik enorm veel. Uit mijn bloeduitslag is gebleken dat ik bloedarmoede heb. Dat verklaard ook wel de extra vermoeidheid. Ik zou graag tips willen ontvangen. Ik zou graag willen genieten van mijn gezin. Heb ook jonge kinderen( 4,7) mijn partner vind het lastig. Helpt me wel, maar wil ook wel graag verder leven alsof er niks is. Bedankt alvast.
Antwoord

#8

Mijn kinderen zijn bijna even oud. Mijn dochter is 4 en mijn zoon wordt in september 7 Wink

Goed dat je een oorzaak hebt gevonden voor je moeheid. Ik hoop dat je je wat minder moe voelt als de bloedarmoede wat beter is.
Ik weet uit ervaring dat je ook heel erg moe kunt worden als je depressief bent. Ik wordt vooral moe van het piekeren. Dit zijn zogenaamde energie vreters. Ik moest op een gegeven moment de energievreters gaan opschrijven en op hetzelfde papier de energie gevers. Als je merkt dat je energie verbruikt probeer dan de energiegevers uit.

Er is een website 'stop het getob'. Dit is een soort training. Ik pieker niet meer zoveel, dus ik heb hem niet gedaan. Ik heb er hele goede verhalen over gehoord.
https://mneme.psy.vu.nl/stophetgetob/

Loop je over straat en je merkt dat je depressief bent, let dan eens op hoe je kijkt. Naar beneden kijken versterkt het negatieve gevoel. Door wat meer omhoog te kijken wordt je vaak iets positiever. Volgens mij heeft dat met lichaamshouding te maken. Door omhoog te kijken ga je wat meer fier door de straat. 'Kijk mij eens lopen'. Lach dan eens naar een voorbijganger, meestal krijg je dan een lach terug.

Als je piekert ben je of in het verleden of in de toekomst bezig. Dat zijn dingen die je nu niet kunt oplossen. Vaak kom je dan in een spiraal terecht die je meer laat piekeren. Zeg dan hardop 'STOP'. Je komt dan in het heden terecht en het gepieker stopt dan. Dit is heel grappig, want het werkt echt. Soms werkt het maar een seconde, maar het is wel een manier om het te stoppen.

Kijk maar eens of je er iets aan hebt.

Ik zou wel willen dat ik aan mijn trauma's kon werken. Mijn therapeuten hebben gezegd dat ik de boel niet moet gaan opengooien. Ik raak er hoogstwaarschijnlijk zo door ontregeld dat ik er misschien nooit meer bovenop kom.
Antwoord

#9

Hoi Erik,

Ik zal je tips eens gaan proberen. Ik ben wel het type persoon dat graag zo min mogelijk laat blijken aan mijn overige omgeving dat ik depressief ben. Vaak als mensen het horen zeggen ze jij? Ik ben gewend om een masker te dragen, ( ik heb zeker 24 jaar, op 10 jarige leeftijd opgelopen en begonnen) met alles rond gelopen. Dus moet ook heel hard werken, en gaan merken dat nee zeggen mag en kan. En stoppen met pleasen, dat ik boos mag worden mag, dat ik mag zijn wie ik ben. Bij iedere situatie komt er wel iets voor waardoor ik dus ozeker wordt, pieker of ik het wel goed doe. Ik wordt ook af en toe gek van mezelf. Maar mijn psychologe zegt ook heeft zijn tijd nodig. Heb de diagnoses ptss gegenaliseerde angststoornis. Nu proberen te genoeten van de vakantie! Bedankt!
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)