Ondanks het voetje voor voetje beter gaat blijft de ochtend start een naar probleem.
Het herinnert me aan dat ik als kind soms wel eens kon wrokken juist op uitjes als ik mijn zin in een detail niet kreeg. Een vreselijke eigenschap waar ik me voor schaam. De sfeer voor anderen verpestend.Mijn vorige psych riep eens uit “Het lijkt wel of u niet beter WILT worden” Als ik actief ben voel ik me beter maar die eerste stap is zo een drempel he. Gaat gepaard met vage angst. Wat kan er wel allemaal niet gebeuren als ik actief wordt? Valt dan alle achterstallige werk in een keer weer in mijn schoot?
Toch heb ik met name op het gebied van “een voor een dingen doen en afmaken” vooruitgang geboekt. Het zal wel moeten wennen dit betere evenwicht, het voelt wiebelig. Soms heb ik weer even grip op de situatie en voelt het goed. Terugslag maakt gewoon heel erg veel indruk. Leren verdragen daarvan is een leerdoel. 
Ik heb dat altijd overschreeuw door adhd gedrag, telkens iets nieuws. Dus meer meditatief, in het hier en nu zijn is mijn opgave denk ik. Dat ik me daar niet meteen beter bij voel moet ik denk ik leren uithouden. Groei doet pijn he. 
Herkennen jullie dit?

Ook "normale" (excuus  ) mensen hebben daar last van Dipjes. Voor mij zou het helpen een schemaatje te maken met dilemma's/werkzaamheden---acties (of niet) en eventueel waarom wel/niet---wanneer?---gevolg van de actie---bij negatief gevolg: wat kan er aan gedaan worden? Bij positief gevolg: jippiejahee!
Je kunt het schema natuurlijk zo uitgebreid maken als jij wilt. In ieder geval moet je er dan bewust over nadenken waarom je dingen uitstelt of moeilijk vindt. Dat is al winst.

Ook "normale" (excuus  ) mensen hebben daar last van Dipjes. Voor mij zou het helpen een schemaatje te maken met dilemma's/werkzaamheden---acties (of niet) en eventueel waarom wel/niet---wanneer?---gevolg van de actie---bij negatief gevolg: wat kan er aan gedaan worden? Bij positief gevolg: jippiejahee!
Je kunt het schema natuurlijk zo uitgebreid maken als jij wilt. In ieder geval moet je er dan bewust over nadenken waarom je dingen uitstelt of moeilijk vindt. Dat is al winst.

Goh zo kijk ik er inderdaad nooit naar!
Ik kom niet verder dan: ik weet dat wandelen goed is maar ik voel veel weerstand. Uitstellen, schuldig, uiteindelijk veel tijd met getob kwijt en toch wandelen als t koud en bijna donker is. Simpeler en beter is dan smorgens gaan dan heb je alvast een positief ding achter je en mist een stuk twijfelen schuld en spijt.
Simpel eigenlijk als je er naar kijkt inderdaad. De vraag of ik er zin in heb is eigenlijk heel niet relevant. Het positief effect is gewoon veel groter als ik het eerder doe. Wat een inzicht weer. Mooi he elkaar op gedachten brengen! Dankjewel 
Positiva