Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Werken tijdens je depressie?


#1

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik anderhalf jaar depressief en met een vaststellingsovereenkomst bij mijn werkgever weggegaan. Ik heb een WW en hierdoor dus ook de verplichting om te solliciteren. Dit doe ik dan ook netjes. Echter, ik voel mij nog steeds niet voldoende hersteld om te gaan werken. Dit vind ik erg lastig, want ik wil wel heel graag. Ik voel steeds een soort twijfel. Zou werken mij kunnen helpen met mijn depressie of werkt het juist averechts? En wat is verstandig om te doen qua inkomen. Als ik al ga werken, wil ik met weinig uren gaan starten. Ik zou dan recht hebben om aanvulling vanuit mijn WW. Of is het juist verstandig om mij ziek te gaan melden bij UWV. Omdat ik nu een vaststellingsovereenkomst heb getekend durf ik dit niet.

Ergens zit er in mij ook een soort gevoel van niet meer willen wachten. Verder willen gaan met mijn leven ondanks mijn depressie en hier hoort ook werken bij. Aan de andere kant ook het feit dat ik nog steeds geen medicatie heb gevonden die mij voldoende helpt. Hoe doen jullie dit? Werken met een depressie of niet?

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#2

(16-05-2019, 10:56)Letitgo schreef: Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik anderhalf jaar depressief en met een vaststellingsovereenkomst bij mijn werkgever weggegaan. Ik heb een WW en hierdoor dus ook de verplichting om te solliciteren. Dit doe ik dan ook netjes. Echter, ik voel mij nog steeds niet voldoende hersteld om te gaan werken. Dit vind ik erg lastig, want ik wil wel heel graag. Ik voel steeds een soort twijfel. Zou werken mij kunnen helpen met mijn depressie of werkt het juist averechts? En wat is verstandig om te doen qua inkomen. Als ik al ga werken, wil ik met weinig uren gaan starten. Ik zou dan recht hebben om aanvulling vanuit mijn WW. Of is het juist verstandig om mij ziek te gaan melden bij UWV. Omdat ik nu een vaststellingsovereenkomst heb getekend durf ik dit niet.

Ergens zit er in mij ook een soort gevoel van niet meer willen wachten. Verder willen gaan met mijn leven ondanks mijn depressie en hier hoort ook werken bij. Aan de andere kant ook het feit dat ik nog steeds geen medicatie heb gevonden die mij voldoende helpt. Hoe doen jullie dit? Werken met een depressie of niet?

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#3

(16-05-2019, 10:56)Letitgo schreef: Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik anderhalf jaar depressief en met een vaststellingsovereenkomst bij mijn werkgever weggegaan. Ik heb een WW en hierdoor dus ook de verplichting om te solliciteren. Dit doe ik dan ook netjes. Echter, ik voel mij nog steeds niet voldoende hersteld om te gaan werken. Dit vind ik erg lastig, want ik wil wel heel graag. Ik voel steeds een soort twijfel. Zou werken mij kunnen helpen met mijn depressie of werkt het juist averechts? En wat is verstandig om te doen qua inkomen. Als ik al ga werken, wil ik met weinig uren gaan starten. Ik zou dan recht hebben om aanvulling vanuit mijn WW. Of is het juist verstandig om mij ziek te gaan melden bij UWV. Omdat ik nu een vaststellingsovereenkomst heb getekend durf ik dit niet.

Ergens zit er in mij ook een soort gevoel van niet meer willen wachten. Verder willen gaan met mijn leven ondanks mijn depressie en hier hoort ook werken bij. Aan de andere kant ook het feit dat ik nog steeds geen medicatie heb gevonden die mij voldoende helpt. Hoe doen jullie dit? Werken met een depressie of niet?

Groetjes,
Marjolein


Hallo Marjolein,

Wat is precies een vaststellingsovereenkomst?

Kan me voorstellen dat dit lastige afwegingen zijn Marjolein. Wat is wijsheid?
Ik denk dat je eerst het gevoel moet krijgen dat werken echt mogelijk is, voldoende zelfvertrouwen.
Iedereen is natuurlijk wat onzeker als je er een tijd uit bent, maar je snapt het verschil waarschijnlijk wel.
Het moet wel een beetje goed voelen!
Ik begrijp natuurlijk dat je vind dat werken er bij hoort. Maar als het deels ook voelt als moeten tegen beter weten in, tja?

Zou werken mij kunnen helpen met mijn depressie of werkt het juist averechts? 
Als het gaat om leren omgaan met jouw depressieve gevoelens en ook werken, gaat het al snel over balans, inzicht en mogelijkheden.
Je bent slim genoeg, maar in hoeverre jij in balans bent kan alleen jij inschatten.

Weet niet wat er in jouw situatie mogelijk is, maar wat bij mij op kwam wat een re-integratie traject door een onafhankelijke partij.
Die mogelijkheid zou je kunnen onderzoeken.

Hoor het graag.

Groet, Bert
Antwoord

#4

Hoi Bert,

Door het ondertekenen van een vaststellingsovereenkomst zijn mijn oude werkgever en ik in goed overleg uit elkaar gegaan. Voordat ik deze ondertekende heb ik mij beter moeten melden en hierdoor heb ik nu een WW. En een verplichting tot solliciteren. We hadden gehoopt dat ik nu wel hersteld zou zijn. Dat is helaas niet zo.

Ik ben wel al een tijdje bezig met vrijwilligerswerk en dat gaat goed. Ik hoef nooit te verzuimen. En dat is mijn grootste angst als ik weer start met werken... dat ik het niet volhoud.

Ik ben ook bang voor het inkomsten verlies, want ik heb wel besloten dat ik minder ga werken. En als ik het dan niet volhoud houd ik nog minder per maand overhoud.


Daarbij komt ook nog dat ik nog steeds op zoek ben naar medicatie die mij helpt. Pff het is me wat!


Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#5

Hey Marjolein,

Een ontzettend lastige situatie - ik weer er alles van!

Ik had het 'geluk' dat ik werd aangenomen als een Consultant voor een periode van 3 maanden, waarna ik dus wist dat het voorbij was. Het was enorm zwaar, en nu, de eerste 'vrije' week, ben ik echt een wrak. Alles doet zeer, elk geluid, licht of prikkel is al snel te veel en ik kan heel weinig. 
De afgelopen 3 maanden werkte ik fulltime, na een periode van anderhalf jaar thuis te hebben gezeten, en ik denk dat je dan over gaat in een soort van oer-modus ofzo. In mijn geval, ik had geen keuze, ik moest wel, want we hadden het geld nodig. Hoe dat over een aantal weken is weet ik nog niet. Voor nu sta ik mezelf toe gewoon weer even ziek te zijn, want dat is iets wat ik niet heb gedaan de laatste periode. Ik werkte, extra medicatie, slapen... Eigenlijk niks voor mezelf gedaan. Heel zwaar dus.

Ik vind het rot dat je je beter hebt moeten melden om die verklaring te moeten ondertekenen, terwijl je eigenlijk gewoon nog steeds ziek was en nu nog bent. Je moet echt ontzettend goed blijven luisteren naar jezelf, en zoals Bert aangeeft, kan je daar best ondersteuning bij krijgen van een reïntegratie project (volgens mij ook vanuit het UWV?).
Maar nogmaals, alleen als jij daar aan toe bent. Het is namelijk niet niks om na zo'n lange periode terug aan het werk te gaan, alle stress die het met zich mee brengt, de verplichting die je dan hebt. Praat daar goed over met iemand, misschien ook met je psychiater? Hij kent jou inmiddels ook beter, kent jouw zoektocht naar medicatie en kan vanuit zijn professie ongetwijfeld ook een oordeel geven hierover.

Doe in ieder geval niks overhaast of omdat je denkt dat het moet. Jij bepaalt.

Heel veel sterkte <3

Liefs,
Sanna
Antwoord

#6

Als niet-depressieve lijkt het mij verstandig om eerst de eventuele wijziging van medicijnen af te wachten. Zoals je zelf al aangeeft: je gaat er financieel niet op voorruit als je gaat werken, dus wat zou dan de reden zijn om dat te gaan doen? Omdat "het zo hoort"? Ik denk dat het op het moment voor jou alleen verstandig is als de reden zou zijn "daar wordt ik gelukkiger van" of "dan voel ik me prettiger". Je kunt die stap ook over een half jaar zetten toch? Dus eigenlijk zou je je moeten afvragen: als ik ga werken, doe ik dan dan echt omdat ik het zelf graag wil?
Antwoord

#7

(16-05-2019, 22:04)Sanna schreef: Hey Marjolein,

Een ontzettend lastige situatie - ik weer er alles van!

Ik had het 'geluk' dat ik werd aangenomen als een Consultant voor een periode van 3 maanden, waarna ik dus wist dat het voorbij was. Het was enorm zwaar, en nu, de eerste 'vrije' week, ben ik echt een wrak. Alles doet zeer, elk geluid, licht of prikkel is al snel te veel en ik kan heel weinig. 
De afgelopen 3 maanden werkte ik fulltime, na een periode van anderhalf jaar thuis te hebben gezeten, en ik denk dat je dan over gaat in een soort van oer-modus ofzo. In mijn geval, ik had geen keuze, ik moest wel, want we hadden het geld nodig. Hoe dat over een aantal weken is weet ik nog niet. Voor nu sta ik mezelf toe gewoon weer even ziek te zijn, want dat is iets wat ik niet heb gedaan de laatste periode. Ik werkte, extra medicatie, slapen... Eigenlijk niks voor mezelf gedaan. Heel zwaar dus.

Ik vind het rot dat je je beter hebt moeten melden om die verklaring te moeten ondertekenen, terwijl je eigenlijk gewoon nog steeds ziek was en nu nog bent. Je moet echt ontzettend goed blijven luisteren naar jezelf, en zoals Bert aangeeft, kan je daar best ondersteuning bij krijgen van een reïntegratie project (volgens mij ook vanuit het UWV?).
Maar nogmaals, alleen als jij daar aan toe bent. Het is namelijk niet niks om na zo'n lange periode terug aan het werk te gaan, alle stress die het met zich mee brengt, de verplichting die je dan hebt. Praat daar goed over met iemand, misschien ook met je psychiater? Hij kent jou inmiddels ook beter, kent jouw zoektocht naar medicatie en kan vanuit zijn professie ongetwijfeld ook een oordeel geven hierover.

Doe in ieder geval niks overhaast of omdat je denkt dat het moet. Jij bepaalt.

Heel veel sterkte <3

Liefs,
Sanna
Hoi lieve Sanna, 

Wat fijn om van je te horen. Alleen had ik stiekem gehoopt dat het wat beter met je zou gaan. 
Zijn die drie maanden al voorbij? De tijd is gevlogen. Hoewel dat voor jou zo niet gevoeld hebben. Je hebt puur overleefd. Ik hoop dat je je snel weer iets beter voelt.

Ja, ik had gehoopt dat de rust die ik van mijn oude werkgever kreeg door te ondertekenen met het zetje zou geven om te herstellen. Helaas niet... 

Sinds ik in de WW zit heb ik al twee keer een uitnodiging gekregen voor een gesprek en gisteren belde iemand die mijn CV op werk.nl had gezien. Pff ik wil onder de radar blijven.. en ergens wil ik ook niet meer wachten.

Mijn psychiater vindt ook dat ik mijzelf teveel onder de druk zet en dat is misschien ook wel zo. En toch denk ik steeds: heeft wachten wel zin? Ik wacht al zolang totdat het beter gaat. En dat doet het niet...

Liefs,
Marjolein
Antwoord

#8
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 17-05-2019, 21:13 door Jorin.)

(16-05-2019, 10:56)Letitgo schreef: Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik anderhalf jaar depressief en met een vaststellingsovereenkomst bij mijn werkgever weggegaan. Ik heb een WW en hierdoor dus ook de verplichting om te solliciteren. Dit doe ik dan ook netjes. Echter, ik voel mij nog steeds niet voldoende hersteld om te gaan werken. Dit vind ik erg lastig, want ik wil wel heel graag. Ik voel steeds een soort twijfel. Zou werken mij kunnen helpen met mijn depressie of werkt het juist averechts? En wat is verstandig om te doen qua inkomen. Als ik al ga werken, wil ik met weinig uren gaan starten. Ik zou dan recht hebben om aanvulling vanuit mijn WW. Of is het juist verstandig om mij ziek te gaan melden bij UWV. Omdat ik nu een vaststellingsovereenkomst heb getekend durf ik dit niet.

Ergens zit er in mij ook een soort gevoel van niet meer willen wachten. Verder willen gaan met mijn leven ondanks mijn depressie en hier hoort ook werken bij. Aan de andere kant ook het feit dat ik nog steeds geen medicatie heb gevonden die mij voldoende helpt. Hoe doen jullie dit? Werken met een depressie of niet?

Groetjes,
Marjolein

Hoi Marjolein,

Ik denk er eigenlijk hetzelfde over als Positiva.
Ik denk dat je zelf aanvoelt wanneer het moment daar is, tenminste dat had ik. En vooral eerlijk naar jezelf zijn wat jouw motivatie is om weer te gaan werken. Wil je het bijvoorbeeld omdat je het thuis zitten zat bent of omdat je het idee hebt dat het nu wel weer lang genoeg geduurd heeft?
Rustig opbouwen indien mogelijk. Misschien kan je met jouw beroep eerst 2 halve dagen werken?
Hoeveel uur vrijwilligerswerk doe je nu? Zou je dat willen inruilen voor vast werk?

Ziek melden binnen 4 weken na afloop contract, dan kloppen ze aan bij jouw vorige werkgever. In theorie is daarna het UWV verantwoordelijk, maar ik heb geen idee hoe dit in de praktijk gaat. 
Ziek melden zou voor jou fijn kunnen zijn, omdat zij je kunnen begeleiden met re-integreren en de nieuwe werkgever evt. een subsidie kan krijgen om jou te laten re-integreren.

Succes met beslissenSmile
Antwoord

#9

Lieve Positiva en Jorin,

Dankjewel voor jullie nuchtere kijk hierop. Dat kon ik wel even gebruiken. Ik wil vooral gaan werken omdat ‘dat hoort’ en dat ik er ‘klaar mee ben’ . Ik wil een gewoon leven ondanks mijn depressie. En daar hoort werken bij.
Maar misschien ook wel niet... ik ben hard aan de weg aan het timmeren op het gebied van acceptatie. Steeds meer zie ik de depressie als een ziekte i.p.v. een zwakheid. En eigenlijk geldt dat ook met werken zo. Iemand die fysiek ziek is, stuur je ook niet werken. En toch verwacht ik dat van mijZelf. Dat is misschien niet eerlijk...

Ik doe nu 3 uurtjes per week vrijwilligerswerk en in juni komt er nog een uurtje bij. Ik heb in het begin geholpen met een achterstand in administratief werk daar en toen ging ik twee keer twee uurtjes. Dat ging goed. Ik vind het leuk dat ik met vrijwilligerswerk weer een beetje meedoe. Ik hoor weer ergens bij.

Van origine ben ik zelf psycholoog, maar door mijn terugkerende depressies hier nooit in gewerkt. Heel veel ervaring wel met administratief werk en in het klantcontact. Daar zoeken ze veel mensen, maar meestal vanaf 24 uur. Dat wil ik niet meer, zoveel uren. Ik overweeg ook om bijvoorbeeld in een winkel te werken. Dat heb ik altijd tijdens mijn studie gedaan en vond ik superleuk. Of in de zorg als woonhulp of zorgondersteuner. 

Liefs,
Marjolein
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Letitgo :   • Jorin
Antwoord

#10

Hoi Marjolein,

Herkenbaar je vragen... Ik worstel daar ook mee. Ik kon geen vaststellingsovereenkomst krijgen omdat de bedrijfsarts me niet beter wilde melden. Toen heb ik op een gegeven moment zelf ontslag genomen omdat ik helemaal klaar was met steeds weer mislukte reïntegratiepogingen en het gewoon nog niet veel beter ging dan tijdens mijn ziekmelding. Ik kon toen ruim een maand later toch gekeurd worden bij het UWV en ben voorlopig afgekeurd. Maar zou net als jij weer aan het werk willen omdat ik dat als m'n plicht voel. Volgende week vrijdag heb ik een telefonische afspraak met een vrouw van UWV werk. Ik ga gewoon eerlijk tegen haar zijn en met haar overleggen wat wel en niet verstandig is. De dagen duren nu steeds erg lang en kom ik haast niet door. Ik doe 1x per week 2 a 3 uur vrijwilligerswerk, maar voel me daar ook niet echt op m'n plek. Ik wacht het gesprek af en dan zien we wel weer. Hopelijk niet weer een negatieve ervaring met reïntegreren, want dat is echt niet fijn. Ook voor jou: niet te snel weer aan het werk gaan, wat niet gaat, gaat niet. Je gezondheid is het belangrijkste nu. 

Succes en sterkte!
Groetjes, Aline
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
29-01-2019, 16:47
Laatste bericht: JammerendeJenny
  Depressie en studeren Started by Drifter
3 Replies - 4,724 Views
13-09-2017, 23:43
Laatste bericht: Drifter
08-01-2017, 21:27
Laatste bericht: Positiva



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)