Allereerst moet ik mij eigenlijk verontschuldigen. Toen ik mij hier, kort geleden,  inschreef en over lotgenoten las voelde ik een zekere deugd. In de zin van: " Ik ben niet alleen." Achterna realiseerde ik mij dan dat dit onterecht en egoïstisch was. Sorry daarvoor. Ik ben wel blij dat ik hier een topic kan schrijven. Ik zit in de dieperik sedert eind 2017. Ik kon de negatieve spiraal maar niet doorbreken. Mijn PTSS was nog niet zo erg als na de moordaanslag maar was weer behoorlijk actueel. Mijn psychiater was zelf van mening, twee maanden geleden, dat een opname nodig was. Ik liep op het randje zei ze. Gelukkig is het er niet van gekomen. Bij een vorig diep dal in 2000 heb ik door een hele reeks toevalligheden een houvast gevonden om mijn beklimming te beginnen. Ik heb daardoor lange tijd mensen kunnen helpen door een combinatie van shiatsu en energetische behandelingen. Heb ik gedaan tot het mij teveel werd. Zowel qua tijd als het sukkelen met de rug. Laat nu weer toevallig zoiets op mijn weg komen. Ik win een zen pakket. Ik dacht een online cursusje. Vlug geschreven en waar ik totaal niets aan heb. Blijkt die cursus een verzameling van 27 cursussen. Meer dan de helft is mij op het lijf geschreven. Ik voel weer houvast. Ben er nog lang niet maar ik kijk de goede kant op. Er is al verbetering want dit weekend heb ik al iemand kunnen helpen die door stress de nek volledig vast had zitten. Ben het nog niet verleerd en dat deed mij deugd om te beseffen.  Het punt hier is dat ik anderhalve maand geleden de reling van de flat vast had en het geluk had dat ik aan mijn zevenjarig zoontje dacht. Ik snap dat ik hier geen wondermiddel verkondig. Ik wil gewoon zeggen dat, ondanks dat alles zo donker is, er toch nog licht kan doorbreken. Hoe en waarom is voor iedereen anders maar als ik jullie met mijn verhaal ervan kan overtuigen om het nog een kans te geven dan is dit veel belangrijker dan al de rest. Ik wens iedereen een positief kruispunt op zijn pad toe. Groetjes

Waarom moet jij je verontschuldigen? Mag je niet blij zijn met een forum als deze?

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku

Waarom moet jij je verontschuldigen? Mag je niet blij zijn met een forum als deze?

Ik ben zeker blij met een forum als deze maar voor mij leek het op leedvermaak. Sorry zeggen helpt mij om dit gevoel in mijn hoofd tot rust te brengen. En rust in mijn kopke is nu hard nodig. Momenteel heb ik geen achteruitgang en dat is goed. Dingen komen weer op mijn pad. Weer iemand die ik toevallig ontmoet en die ik heb kunnen helpen. Misschien wil men mij doen begrijpen dat ik die weg moet opgaan. Sorry. Schrijf hier van mij af. Ben niet zo zweverig als het klinkt maar soms heb ik gedachte dat er dingen voorbij komen die wel erg toevallig zijn?

---

Ik ben zeker blij met een forum als deze maar voor mij leek het op leedvermaak. Sorry zeggen helpt mij om dit gevoel in mijn hoofd tot rust te brengen. En rust in mijn kopke is nu hard nodig. Momenteel heb ik geen achteruitgang en dat is goed. Dingen komen weer op mijn pad. Weer iemand die ik toevallig ontmoet en die ik heb kunnen helpen. Misschien wil men mij doen begrijpen dat ik die weg moet opgaan. Sorry. Schrijf hier van mij af. Ben niet zo zweverig als het klinkt maar soms heb ik het idee dat er dingen voorbij komen die wel erg toevallig zijn ?

Misschien een  dubbel gevoel Rustig?
Dat er mensen zijn die ongeveer hetzelfde voelen kan fijn zijn maar tegelijkertijd wens je zo'n gevoel ook niet toe dan.
Dat voelt voor mij soms wrang.. 

Wel fijn dat het iets beter met je gaat

Misschien een  dubbel gevoel Rustig?
Dat er mensen zijn die ongeveer hetzelfde voelen kan fijn zijn maar tegelijkertijd wens je zo'n gevoel ook niet toe dan.
Dat voelt voor mij soms wrang.. 

Wel fijn dat het iets beter met je gaat

Kwou hier een heel antwoord schrijven maar heb er de puf en zin niet voor. Geen dubbel gevoel hier en ik wenste dat mensen de uitgang uit het dal zouden kunnen vinden. Is voor iedereen anders maar was zeker niet slecht of beledigend bedoeld.