Het komt er weer aan de zomervakantie. Gaan jullie wel eens op vakantie, een paar dagen of meerder weken?
Ik zelf ben al langer dan 10 jaar niet meer op vakantie gegaan.
De laatste keer was een trip naar Australië, binnen drie dagen begon zich een depressie te ontwikkelen, dus helaas weinig van dat mooie land kunnen zien.
Tegenwoordig voel ik de behoefte niet zo meer, ik denk dan steeds waarom mijn eigen plekje verlaten? Zit je op een vreemde hotelkamer of huisje, zonder je eigen dingen om je heen. Een andere reden om niet te gaan is mijn vermoeden dat ik het daar op een zuipen ga zetten, terwijl ik thuis die zaken al 7 jaar onder controle heb.

Dus gaan jullie wel eens op vakantie? Wat gebeurt er met je als je gaat? Heb je een manier om somberheid of dat soort klachten wat voor te zijn?

Groet, Bert

Hoi Bert, 

Jammer van je trip naar Australië. Ik ben er zelf nooit geweest maar hoor mooie verhalen erover.
Als jij je fijn voelt in je eigen huis en je het vooral op een zuipen zou zetten op vakantie dan zou ik idd ook wel thuis blijven denk ik..
Ik denk dat het voor mijn gemoedstoestand eigenlijk juist goed zou zijn als ik af en toe m'n koffers kan pakken, haha. Maar om o.a. financiële redenen kan dat niet zomaar. Heb wel een paar weekendjes en één reis gehad! Niet dat alles dan leuk is maar ja, toch goed als ik weg zou kunnen..

Groet

Hoi Bert, 

Herkenbaar probleem.  Ik hoef ook niet depressief in n buitenland te zitten, dat vind ik angstwekkend . Ook niet in gezelschap, wat dan ook weer stikbenauwend is omdat je dan weer krijgt dat je leuk , actief ondernemend  en gezellig moet doen. 
Laatste keer was n maand rondreizen in midden Amerika . 3 jaar geleden .  Na n dag of 10 was ik doodmoe , ook vooral van mederreiziger. Het was t gehele gedoe niet waard bedacht ik me achteraf. 

Rokus Lopik organiseert interessante hetstelgeritchte reizen, ook voor hulpverlening. Gezien je interesses mischien iets voor jou. 

Groetjes

Het komt er weer aan de zomervakantie. Gaan jullie wel eens op vakantie, een paar dagen of meerder weken?
Ik zelf ben al langer dan 10 jaar niet meer op vakantie gegaan.
De laatste keer was een trip naar Australië, binnen drie dagen begon zich een depressie te ontwikkelen, dus helaas weinig van dat mooie land kunnen zien.
Tegenwoordig voel ik de behoefte niet zo meer, ik denk dan steeds waarom mijn eigen plekje verlaten? Zit je op een vreemde hotelkamer of huisje, zonder je eigen dingen om je heen. Een andere reden om niet te gaan is mijn vermoeden dat ik het daar op een zuipen ga zetten, terwijl ik thuis die zaken al 7 jaar onder controle heb.

Dus gaan jullie wel eens op vakantie? Wat gebeurt er met je als je gaat? Heb je een manier om somberheid of dat soort klachten wat voor te zijn?

Groet, Bert

Hallo Bert, 

Geweldig dat je dit topic geopend hebt. Paar dagen geleden op mijn "even voorstellen" al wat geplaatst over mijn ervaringen hier in Normandië, Frankrijk.
De eerste week verliep niet helemaal naar wens en ik begon me ook af te vragen of ik nog wel op vakantie moet gaan. Al dat gedoe voor een verblijf in een andere omgeving. Vooral als je depressief bent of daar aanleg voor hebt. En last hebt van angsten...... In 2008 heb ik besloten om toch ieder jaar op vakantie te gaan, ondanks die beperkingen. Eerst in Appelscha, heel dichtbij dus. Het jaar daarna naar Denemarken. Ik scheet 7 kleuren en in de file bij Hamburg spijt als haren op mijn hoofd. Doorgezet en uiteindelijk toch een goede vakantie gehad. Wel met moeilijke momenten, vooral de eerste dagen. Weet nog dat ik op een gegeven moment zo trots op mezelf was. Deze "angsthaas" zit in Denemarken.......wow!!
Als je erg depressief bent kun je beter niet op vakantie gaan, denk ik. Was jij thuis ook al wat depressief Bert of sloeg dat ineens toe in Australië? Lijkt me erg beangstigend.
Zoals je misschien weet heb ik ook een zuipverleden, maar daar ben ik niet zo bang voor om het hier dan weer op een zuipen te zetten. Ik herken die angst wel hoor. Heb dat wel gehad, maar ik sta nu stevig in het NIET drinken. 
De laatste dagen voel ik me beter en gisteren had ik een heerlijke dag. Nu ben ik toch wel weer blij dat ik gegaan ben. Begin deze week dacht ik daar regelmatig anders over. 
"Wat heb ik me weer op de hals gehaald", dacht ik regelmatig. Het reizen vind ik het vervelendste, zo'n 11 uren onderweg geweest in de huurauto om hier te komen. Dat gekrioel op de snelwegen, vreselijk vind ik het. Dan nog de tolwegen hier.......hoe werkt dat, komt dat wel goed??
Gelukkig heb ik heel fijn contact met de Engelse huiseigenaren, vooral met haar. Ze weet van mijn psychische klachten en komt regelmatig even langs en ik kan altijd aankloppen. Ze voelt al wat als een vriendin. Dat scheelt ook. Heb ik nog nooit eerder zo meegemaakt.
Thuiskomen vind ik ook altijd weer heerlijk. Dan waardeer ik thuis ook weer des te meer. Volgend jaar weer op vakantie? Dat zie ik dan wel weer......

Lieve groet van, Alex

Hallo Alex,

Nee ik was niet depressief voor ik naar Australië  afreisde. Alhoewel ik was eigenlijk altijd een wat somber beukennootje, maar dus niet meer dan anders.
Ik vermoed dat het ook met de jetlag te maken heeft gehad, maar dat blijft natuurlijk gissen.
Nu ben ik de laatste 7 jaar behoorlijk veranderd, ook in positieve zin, het kan zijn dat het nu anders zou verlopen.
Ik heb/had één droomreis naar Afrika die ik nog zou kunnen ondernemen, maar ja wil ik dat risico aangaan? 
Daarnaast ben ik me steeds meer gaan hechten aan mijn eigen veilige plekje thuis, ik heb nogal wat tijd voor mijzelf nodig om in balans te blijven.

Denken jullie dat je voorzorgsmaatregelen kan treffen waardoor de kans op depressie tijdens een vakantie minder wordt? Kun je je er op voorbereiden op een manier die de kans groter maakt dat depressie uit blijft?

Groet, Bert

Ik ben sinds 2005 niet meer buiten de Benelux geweest. Vroeger deden we met ons gezin naast Centerparcs ook vliegvakanties, maar sinds de scheiding van mijn ouders hadden mijn moeder en ik er geen behoefte meer aan. We maakten het liever thuis gezellig. Als we op vakantie gingen was dat een meestal midweek of hooguit een week Centerparcs in Nederland of België. Maar op de dag van vertrek ben ik niet te genieten. Alleen maar boos en gefrusteerd. Vind het spullen inpakken en het huis afsluiten een enorm gedoe. Dat laatste ook omdat ik dwangneurose heb. Kan pas genieten als ik op plek van bestemming ben. Het kan nog zo leuk geweest zijn, maar op de laatste avond verlang ik weer terug naar huis. Heb het liefst gewoon mijn eigen gerief en eigen bed.
Zou best nog wel eens naar Spanje of Griekenland willen gaan. Vertoef graag aan de Middellandse Zee. Maar ik heb er niemand voor. Zou mij leuk lijken als ik daar ooit een maatje voor vind, maar dan wel iemand met dezelfde interesses. Maar vind dat ook erg spannend, want ben nog nooit zonder mijn moeder op vakantie geweest. Ik weet niet of ik het wel red. Een andere taal spreken vind ik eng en verdwaal ook snel. Hoef ook niet zo nodig buiten Europa. Vind zo'n 3,5 vliegen toch wel de max. En niet meer dan 1 uur tijdsverschil.
Mijn laatste midweek weg was in 2020. Vorig jaar niet geweest, omdat we de huisjes zo duur vonden. Voor dit jaar weet ik het nog niet. Hangt er ook vanaf of ik verhuis.

Hoi Bert , ik ga helemaal niet meer op vakantie. Ik zie er keihard tegenop vooral omdat ik medicatie moet nemen en me dan vaak niet zo goed voel , ik kom ook vaak slecht, duizelig en raar voel ik me dan en ijl in mijn hoofd. Ik ben ook bang dat er me iets zou overkomen in een vreemd land en naar het ziekenhuis zou moeten in een vreemd land. Ik heb teveel angsten en voel me niet zeker in mijn vel. Nogthans heb ik ergens in mijn persoonlijkheid wel zin om eens op vakantie te gaan , eens een totaal andere cultuur op te snuiven. Maar mijn fysieke en psychische toestand zijn van dien aard ik aarzel om op reis te gaan. Ik ben ook vaak heel erg gauw moe en uitgeput. Nogthans ik wandel elke dag hier in de buurt , elke dag wil ik wel mijn beweging hebben. En dat doet me ook goed dus ik denk mijn conditie wel redelijk is om te wandelen. Ik heb ook angst voor stemmingswisselingen op reis want dan kan je je niet zo terug trekken als thuis en ik heb vaak en vlug stemmingswisselingen want jezelf en je problematiek neem je overal mee. Vandaar ik afzie van op reis te gaan. Over drankgebruik die in het verleden niet aanvaardbaar was heb ik nu geen twijfels meer. Ik weet dat ik ook op reis niet zou drinken , het is het me allemaal niet meer waard. Zonder drank voel ik me veel beter. Ik weet dat ons gezond verstand wel zou overheersen als we in de verleiding komen. Ik wens jou als je t heel graag zou doen , je een mooie vakantie toe. Wel vind ik het leuk om in de buurlanden eens op vakantie te gaan , in Nederland of in Frankrijk of Duitsland dat vind ik wel eens leuk maar liefst niet te ver. Groetjes cyranno

Denken jullie dat je voorzorgsmaatregelen kan treffen waardoor de kans op depressie tijdens een vakantie minder wordt? Kun je je er op voorbereiden op een manier die de kans groter maakt dat depressie uit blijft?

Groet, Bert

Dag Bert, 

Dat vind ik een moeilijk te beantwoorden vraag, Bert. Voor iedereen zal dat weer anders zijn. Ik lees in de berichten hier dat veel mensen er voor kiezen om veilig thuis te blijven en het risico op problemen en gedoe niet (meer) durven te nemen. Dat kan ik me heel goed voorstellen en ik denk ook vaak na mijn vakantie: "Dit is (voorlopig) de laatste vakantie en dit gedoe wil ik niet meer". Toch begint het op een gegeven moment weer te "kriebelen" en wil iets in mij op reis. Verder weiger ik dat mijn depressie en angsten me te veel dwars zitten en mijn leven bepalen. Dat doen ze toch wel, maar ik heb besloten dat ik wat van de wereld wil zien. Nou blijf ik trouwens wel altijd in Europa. Nieuw-Zeeland zou ik graag eens willen bezoeken, maar dat durf ik niet aan. Als het dan mis gaat, ben ik ver van huis...... Letterlijk en figuurlijk! Er moet een ontsnappingsmogelijkheid zijn. Nu ben ik in Normandië, maar binnen een halve dag kan ik weer thuis zijn. Dat maakt het overzichtelijk. Als het echt niet gaat moet je ook kunnen beslissen om de vakantie af te breken en voortijdig naar huis te gaan. Dat zijn al een paar antwoorden op jouw vraag. Verder zou ik het eerst eens in Nederland proberen. Heb ik in 2008 gedaan......
Verder respecteer ik ook ieders keuze om niet op vakantie te gaan en ben ik (stiekem) ook wel een beetje jaloers op jullie, ha, ha..... Toch ben ik wel blij dat ik gegaan ben, hoor!

Lieve groet vanuit Normandië,

Alex

hoi Bert 

ik ben sinds 2008 niet meer op vakantie geweest kijken hoe het met die vrouw gaat die wil graag naar Spanje ik wil het ook wel ik ga het met haar over hebben als ik met haar een dagje naar zee ga ik heb wel al geld aan de kant gezet 
nu omdat ik stabiel en zou ik het wel aandurven in het verleden niet ik ben wel eens naar zee geweest alleen toen ik niet stabiel was maar als ik aan zee was wilde ik weer zo snel mogelijk naar huis dan was ik er een uur en hop naar huis en het is iets minder als 3 uur met de trein van mij uit daarom met die vrouw gaan is anders is met zijn tweeën is lijkt mij beter heb je steun aan elkaar 

wel gaaf dat je in Australië bent geweest ik ben een keer in Florida geweest maar ik wil niet meer daar naar toe ik wil niet meer zo lang vliegen en ik vond een keer Amerika wel genoeg ik blijf nu als ik ga binnen Europa

reactie op de vraag van Bert:
Denken jullie dat je voorzorgsmaatregelen kan treffen waardoor de kans op depressie tijdens een vakantie minder wordt? Kun je je er op voorbereiden op een manier die de kans groter maakt dat depressie uit blijft? 

Ik heb destijds een verzekering afgesloten met een repatriërings regeling. Als dat werkelijk zou zijn gebeurd, lijkt me dat erg rot.  Maar voor het geval ik werkelijk niet meer weet waar ik het moet zoeken en me niet meer in staat wel voelen alleen terug te reizen had ik er aanspraak op kunnen maken. 
Dat scheelt. 
Ik had niet het vertrouwen dat m'n reispartner me er uit zou kunnen krijgen. (En dat help dus niet.) 
Ik heb daar een aantal dagen gehad. Toen ben ik wat met vertrouwelingen in nederland gaan bellen, en n dag in pension bedrust gehouden en gelukkig is  er dan oxazepam. . Reispartner heb ik toen op pad kunnen sturen, want die wilde maar dagen vullen, .ik wilde rust. 

Groet !