Blijf twijfelen, uitstellen en aarzelen. Is typisch depri ik weet het. Kan de simpelste dinge. Niet beslissen. Stuur zo aan op totale stilstand van alles. Straks naar therapie 2e keer van rij van 50(!) zit vol twijfel: op of afbouw antidepressiva?
Deze therapie volgen of de moeite sparen? 
Ik ontloop alle beslissingen en schuif alles op de lange baan en laat alles doodbloeden.
Waar ben ik mee bezig? Zo kan het nooit meer wat worden toch? Pillen nemen en weer hup ertegenaan? Of zonder pillen door de depressie heen gaan met wekelijkse schematherapie sessies? Ik kom er niet uit. Half uur fietsen door weer en wind in de winter, of anderhalf uur enkele reis met de bus. Ik stuur aan op een mislukking merk ik. Dat het uit mekaar valt en ik niks meer hoef…. Dat is dus wat ik aan het doen ben…..destructief gedrag. Aansturen op een ramp. Ongelooflijk. Wat een inzicht nu nog acties die dat tegengaan doen. De moed zinkt me erbij in de Schoenen hè. Mini stapjes maar dan…..ook dit geklaag in hè toornigst is niet echt aantrekkelijk denk ik. Anderen worden er niet door bemoedigd. Nou zo schrijvende krijg ik zelf wel weer een stukje inzicht. Destructief gedrag geeft ontslag van verantwoordelijkheid. Dat is iets om bij stil te staan dat ik bang ben van verantwoordelijkheid….

Op jezelf reflecteren en eerlijk zijn naar jezelf vind ik wel constructief dus voor mij klinkt het niet alsof je alleen maar destructief bezig bent.
En iets Moeten vooral als je je depressief voelt helpt ook niet erg mee. Maar als je opgeeft ( ik denk dan aan in bed blijft liggen voor dagen/weken en niet meer voor jezelf zorgen) is mijn ervaring dat dat de boel niet verbeterd.
Ik heb die periodes wel gehad zo heb ik dat dus ook kunnen ondervinden. Wat niet werkt..
Maar gewoon doodleuk doorgaan als je je depressief (ook geprobeerd) was het ook niet.
Op moeilijke dagen doe ik het hoognodige.
Dat is in mijn geval genoeg water/thee drinken en zo goed ik kan te eten. Evt beetje bewegen en/of even naar buiten en verder de dag door komen en mezelf wat afleiden.
De keuzes die je vandaag maakt hebben invloed op morgen/overmorgen en volgende week.

You can do it! Niet te streng zijn voor jezelf.

Hoi ,

Ik twijfel ook overal over, en ik zie vaak tegen dingen  ipv dat ik iets van zin er in heb. Dat betekent overigens niet dat ik ze niet kan, maar er zit n heel naar voortraject  van twijfel, angst  vooraf aan vast. Dat lijkt tot een innerlijke veldslag waar ik regelmatig  het onderspit in delf. Iets met oorspronkelijk enthousiasme valt dan moeilijk vast te houden. Voor een ander valt er vaak geen touw aan vast knopen, leg het maar eens uit , datgene wat je brein zoal produceert. 

'Verantwoordelijkheden' geven me op voorhand  druk en stress. 

Wat werkt wel: ( bij mij althans) 

Iets met een ander doen waar je je enigszins gesteund door voelt, betrokkenheid ervaren. Dat kan maken dat je je wat gesteund, gedragen voelt. Maar zoiets is niet altijd voor handen. 

Alles zoveel mogelijk laagdrempelig en vrijblijvend houden .  Dat geeft ontspanning, met ontspannings gaat alles meteen al een stuk beter,  in plaats van met verantwoordelijkheden. 
De drempel zo laag houden dat je er als het ware in en uit kan glijden. 

Maar je hebt geloof ik het specifiek euvel met betrekking tot  behandeling. 

Misschien ,probeer eens enkel nieuwsgierig naar jezelf te zijn (en jezelf niet te verliezen en allebei metodieken en methoden). Er hoeft niet meteen verbouwing plaats te vinden .Je kan ook eens kijken hoe die constructie nou eigenlijk in elkaar zit. 

Zoek een specialist op het gebied van depressief narcisme. Ga eens weg van dat algemene pillen -  schematherapie oplossing denken. 
Je lost jezelf niet op. 
Leer met jezelf te leven, zodat je kan een beetje kan bijsturen waar nodig. 

Ik hoop overigens ook dat je eens reageert nadat je een bericht hebt geplaatst. Maar dat is aan jou. 

groetjes

Blijf twijfelen, uitstellen en aarzelen

Klinkt bekend. Ik twijfel ook over van alles en nog wat, soms over de kleinste dingen dat ik bij me eigen denk van 'Ja lekker boeien eigenlijk', maar toch. Uitstellen doe ik veel. Komt morgen wel, nu is het rotweer blabla. Af en toe heb ik wel eens van die momenten dat ik denk van doe eens gek en doe het gewoon. Alleen zijn er helaas niet zo veel van die momenten.
Ik heb dan geluk dat ik wel leuk werk heb en ook gewaardeerd word (maandags nog een klein gesprekje over gehad) en ook waar ze me laten 'klooien', in de zin dan van dat ik me gang kan gaan en ook leuk vinden als je ideeen heb enzo.

Voor de rest kan je helaas niet helpen, hoop dat het goed/beter gaat in ieder geval.