Lieve mensen,

Ik worstel vandaag met een schaamtegevoel. Het is mijn verjaardag en ik wilde er niets van weten. Dat is niet nieuw, heb het zelden echt leuk gevonden. Te veel mensen bij elkaar.

Tot mijn verrassing kreeg ik allemaal lieve kaartjes, bloemen en zelfs onverwacht bezoek. En nu schaam ik me omdat ik al die lieve aandacht niet verdien. Althans, zo voelt het. Ben wel dankbaar, maar ik schaam me dat ik me er niet beter door voel terwijl die wensen allemaal oprecht zijn.

Herkent iemand dat?

Liefs,
Alais

Lieve mensen,

Ik worstel vandaag met een schaamtegevoel. Het is mijn verjaardag en ik wilde er niets van weten. Dat is niet nieuw, heb het zelden echt leuk gevonden. Te veel mensen bij elkaar.

Tot mijn verrassing kreeg ik allemaal lieve kaartjes, bloemen en zelfs onverwacht bezoek. En nu schaam ik me omdat ik al die lieve aandacht niet verdien. Althans, zo voelt het. Ben wel dankbaar, maar ik schaam me dat ik me er niet beter door voel terwijl die wensen allemaal oprecht zijn.

Herkent iemand dat?

Liefs,
Alais

Hoi Alais,
Ik vind verjaardag met visite ook niks aan.
Ik herken dat schaamtegevoel niet, maar ik heb pas wel iets gelezen over "de straffende ouder", zoals dat in schematherapie heet. Gaat ook over denken dat je het niet verdient.
En van harte gefeliciteerd met jouw verjaardag!

Ik herken dat gevoel wel dus je bent niet de enige.

Bedenk je wel dat het waardevol  is dat je mensen om je heen hebt die aan je denken op je verjaardag ( en waarschijnlijk ook op andere dagen ?). 

Van harte gefeliciteerd!

Hee lieve Alais, 

Ten eerste alsnog gefeliciteerd!

Hmm denk dat ik t wel snap ... je ervaart niet dat men om je geeft, blijkt t mischien toch anders te liggen, kun je je schamen... omdat dat dan aan jou ligt ? Of omdat je vind dat je het niet goed doet in het leven en dat zou wel moeten?

Zelf ga ik met n vriend een dag iets doen elders en aansluitend uit eten. Ik geef geen verjaardagen meer. Ik vind het allemaal gedoe, ongemakkelijk en word er nerveus van. Dat leek me eigenlijk niet de bedoeling van jarig zijn.  Dus ik heb dat zo opgelost. Ben er gewoon niet.


Liefs, Mabel

Dank je Mabel,

Inderdaad, het laatste. Ik kreeg bloemen met het bericht: omdat je het verdient. Toen voelde ik me zo schuldig omdat ik het helemaal niet verdien. Ik doe niet genoeg wat ik moet doen om uit die depressie te komen en wat ik wel doe heeft geen effect, of maar even. Het schijnt heel lang te duren, zo'n herstelproces, om alle oude verkeerde gewoonten te doorbreken. Als ik daaraan denk word ik al moedeloos, zo niet paniekerig. Leef al een paar dagen op oxazepam om rustig te blijven. En dan wacht ik maar weer tot ik naar bed kan. Dan heb ik heerlijke dromen, zoals het overdag hoort te zijn. En dat begint alles weer van vooraf aan. Het is net Groundhog Day. Bah, ik heb zo de pest aan mezelf. Morgen gesprek met psychiater. Ik durf niet te hopen dat daar iets uitkomt, maar moet er maar op vertrouwen.

Dank weer voor je reactie. Heb het al gezegd, maar jij en het forum houden me echt op de been.

Veel liefs,
Alais

Hoi Alais,

Van harte alsnog.
Ik probeer ook zo weinig mogelijk mensen op de hoogte te stellen van mijn verjaardag, vorige week was ik jarig en alleen mijn broer en mijn beste vriendin hebben me een berichtje gestuurd, het doet me niks, misschien als ze niks sturen dat het me dan dwars zit.
Ervaar het als een felicitatie ontvangen dat ik weer een jaar ellende heb overleefd.
Ik begrijp wel dat zulke dingen je niet echt blij maken en je dan schuldig voelt omdat de meeste mensen daar wel een goed gevoel van krijgen.
Als je je depressief voelt en het is heel hevig dat je je gewoon doodziek voelt, dan zijn interesse in anderen, medeleven of een positief gevoel krijgen van complimenten of lieve woorden vrijwel onmogelijk.

Hoi Alais,

Van harte alsnog.
Ik probeer ook zo weinig mogelijk mensen op de hoogte te stellen van mijn verjaardag, vorige week was ik jarig en alleen mijn broer en mijn beste vriendin hebben me een berichtje gestuurd, het doet me niks, misschien als ze niks sturen dat het me dan dwars zit.
Ervaar het als een felicitatie ontvangen dat ik weer een jaar ellende heb overleefd.
Ik begrijp wel dat zulke dingen je niet echt blij maken en je dan schuldig voelt omdat de meeste mensen daar wel een goed van krijgen.
Als je je depressief voelt en het is heel hevig dat je je gewoon doodziek voelt, dan zijn interesse in anderen, medeleven of een positief gevoel krijgen van complimenten of lieve woorden vrijwel onmogelijk.

Dank je Desi, doodziek voel ik me inderdaad, in mijn hoofd. Lichamelijk ben ik inmiddels ook aan het aftakelen. Nul conditie, geen energie, vreemd slaapgedrag (hoewel ik heerlijk slaap gelukkig). Kortom ik voldoe aan geen enkel advies om goed voor mijn lijf te zorgen. Ik eet nog wel af en toe wat gezonds, dat is het enige. En dat alles doe ik mezelf aan, ik weet het. Het boeit me gewoon niet, maar voel me er wel schuldig over. Niet naar mezelf maar naar anderen die terecht vinden dat ik goed voor mezelf moet zorgen. Zo moeilijk allemaal. Zorg jij goed voor je lijf? En anderen op het forum?

---

Ik herken dat gevoel wel dus je bent niet de enige.

Bedenk je wel dat het waardevol  is dat je mensen om je heen hebt die aan je denken op je verjaardag ( en waarschijnlijk ook op andere dagen ?). 

Van harte gefeliciteerd!

Hallo Jan,

Dank voor je reactie. Ja, ik besef heel goed dat dat waardevol is. Ik voel het alleen niet zo, het is meer dat ik met mijn verstand begrijp dat dat zo is. Vandaar die schaamte.

Groetjes,
Alais

---

Lieve Alais,

Nog hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag.
Nee, ik herken het niet. Misschien dat je je je schaamt omdat je niet goed in je vel zit en het daardoor anders ervaart?

Hi Spruitje,

Dank je. Klopt, er mist een verbinding tussen mijn verstand en mijn gevoel lijkt het. Ik heb dit wel vaker gelezen op het forum. Misschien is het de muur die we om ons heen bouwen om niet gekwetst te worden. Zo werkt het bij mij denk ik.

Ehhh.... zelfzorg kan bij mij echt ook beter. Ben te zwaar geworden,  belabberde conditie en  energieniveau. Last van gewrichten . Stijf. Overgang speelt ook n rol. 
Ik probeer wat meer te bewegen , maar kan t niet altijd opbrengen. Ik eet matig, niet super slecht maar het kan beter. Maar tja hoeveel moeite doe je als alleen eet. Ik niet heel veel. 
Ik zou moeten gaan afvallen enzo, maar ben al  moe als ik er aan denk  
Uiterlijke verzorging vind ik ook n ding. Ik vind niets me nog leuk staan. Moet nodig iets aan mn haar doen. Vaak dezelfde kleding. Als t maar lekker zit. 
Tja, t kan allemaal  beter. 
Je bent niet de enige. 


Liefs, Mabel

qua eten is het de laatste jaren redelijk gezond, conditie is behoorlijk slecht, qua uiterlijke verzorging redelijk, moet er bezoek komen of moet ergens heen gaan.
Is meer uit schaamte dan dat ik het zelf heel belangrijk vind.
Slapen gaat wat op en neer, zonder genoeg uren slaap(8-10 uren) voel ik me vaak helemaal waardeloos.
Het is niet zo raar dat je zo met jezelf omgaat als je je vaak zo slecht voelt, zelfs op betere dagen vergeet je niet dat het maar voor even is.

Hi Spruitje,

Wat goed dat je je conditie zo goed op peil houdt. Lukt mij voor geen meter. Vond interessant wat je schreef over nachtmerries. Ik weet eerlijk gezegd niet waarom je die hebt en dat hoef je ook niet weer toe te lichten hoor, maar ik vroeg me af of je daarom met angst en beven gaat slapen en blij bent als je weer wakker bent. Bij mij is het precies andersom. Ik droom altijd heerlijk, dan is mijn leven zoals het zou moeten zijn en zodra ik wakker wordt begint de nachtmerrie. Zouden dromen iets betekenen? Heeft iemand daar ideeën over? Ik droom vaak dat ik verstrikt zit in een web van plakkerige draden, of mijn hele lijf zit vol met spijkers, spelden en naalden. En dan ben ik eeuwig bezig die eruit te halen. Zonder pijn of zo, gewoon vervelend. In mijn dromen ervaar ik narigheid nooit zo erg als wanneer ik wakker ben. Gek toch?

Lieve groet,
Alais