Hallo,

Ik ben nieuw hier op het forum en ben hier eigenlijk terecht gekomen doordat ik mij erg alleen voel en niet weet met wie ik moet praten. Momenteel ben ik 23 jaar en heb ik sinds mijn 13e veel moeilijke situaties meegemaakt. Helaas veel mensen verloren en nu tot een punt gekomen dat ik niet meer de energie heb om met mijn naasten te praten. Ik vind het vooral jammer dat ik niet meer zoveel energie heb om te doen wat ik leukk vind en voor mijzelf te zorgen. In mijn hoofd weet ik dat ik beter wil, alleen voelt mijn lichaam geplet onder een reuze betonnen blok. Het punt dat mijn hersens de meest lelijke nare dingen bedenken om te zorgen dat ik niet mijn huis uit wil. Het constant gespannen angstige gevoel dat ik overal te kort kom en niet goed genoeg ben. Het nare is dat ik zelfs bij het typen van dit bericht al gelijk denk van ´stel je niet zo aan´ ´maak het niet zo dramatisch´ hierdoor voel ik mij alleen nog meer verdrietiger. Bij ons thuis wordt er niet gesproken over gevoelens of als dingen even niet lukken, want als iets niet lukt probeer je het opnieuw totdat het lukt. Je mag je niet te lang ellendig voelen, want daar is geen tijd en ruimte voor. Hierdoor ben ik uiteindelijk stiekem in therapie gegaan zodat ik mij niet meer zo hoef te voelen. Ik heb verschillende vormen van therapie. medicatie en testen geprobeerd, maar mijn psycholoog weet niet wat zij met mij moet. Nu ben ik bij 6 verschillende psychologen geweest en heb ik onderhand geen idee meer hoe ik moet functioneren en voel ik mij dus machteloos. Het naarste vind ik dat ik geen energie meer heb voor de mensen die heel belangrijk voor mij zijn. En na alle jaren begrijp ik ook goed dat zij klaar zijn met altijd mijn ellendige pessimistische gedachten. Met de tijd probeer ik het elke keer weer op te lossen, maar ik merk aan mijn gedachten dat ik soms het allerliefste gewoon verdwijn.

Ik hoop op deze wijze rust te kunnen vinden in mijn gedachten om mij niet meer zo alleen te voelen.

Groetjes,
Mij

Hallo Teddy,


Sommige dingen klinken wel bekend ja. Zou je graag willen helpen maar ... heb een beetje hetzelfde probleem. Heb een aantal dingen waar ik mee zit en ben er ook nog niet helemaal uit.

Maar in ieder geval: Welkom op het forum  

Welkom op het forum Teddy
Herkenning in het geen energie hebben en hier ook meerdere therapieën/ psychologen al geprobeerd.

Wat verdrietig dat je je alleen voelt.

Hallo Teddy wat naar dat je je zo voelt, maar o zo herkenbaar. Ik lees een paar gelijkenissen met jouw verhaal , vooral het effect op je omgeving dat je niet de ruimte en tijd mocht nemen om jouw problemen te ventileren, dat er geen ruimte en tijd voor bestaat om jezelf minder te voelen. Ook ik heb in mijn omgeving nul procent begrip en moet mezelf zo veel mogelijk zelf besturen. Het is heel hard als je in je omgeving een masker moet opzetten en je niet mag je eigen gevoelens beleven maar ik herken het o zo goed. Bij mij zijn de problemen begonnen in de adolescentie en nu nog heb ik er last van als vijftiger. Steeds heb  ik oplossingen moeten bedenken om verder te kunnen gaan , dus ook verschillende therapieën en medicijnen. Bij mij is het heel belangrijk geweest dat er een diagnose kwam. En aan de hand daarvan dan de gepaste therapie vinden. Er kunnen ook verschillende diagnosen zijn. Ik snap dat je je machteloos voelt en vooral je hebt ook mensen verloren en hebt nu de energie niet meer om naar buiten te gaan door de depressie. Ikzelf heb ook veel verschillende medicijnen geprobeerd en toch op de juiste combinatie kunnen vallen maar belangrijk dat je iemand hebt die je begeleid. Heb je steun aan een psychiater?? Ik zelf heb een psychiater en ik moet ook een beetje de medicatie ophogen in moeilijke momenten en dan weer minderen in betere momenten , bij mij gaat het op en neer. Ik wens jou veel sterkte op je zoektocht naar de juiste therapie en medicijnen en vooral schrijf hier maar van je af dat lucht op en er is veel begrip op het forum. Vele groetjes van Cyranno

Beste Teddy,

Wat een eerlijk verhaal, en wat kan je het helder vertellen. En wat een moed om stiekem in therapie te gaan. 

Je schrijft dat je je machteloos voelt. Dat herken ik. 25 jaar lang hadden depressieve buien me regelmatig in de greep. Alles werd zwaar. Als een betonnen blok, precies zoals jij schrijft. Ik wist niet hoe ik er uit moest komen. Alsof iets de macht over had genomen. 

Ik geloof dat ik goed nieuws voor je heb. 

Een poosje geleden moest ik denken aan verhalen van een vriend van mij over de AA (Alcoholics Anonymous) waar hij vaak naar toe ging. De AA is een zeer succesvol programma voor mensen die van hun alcoholprobleem af willen komen. Dat programma hebben ze samengevat in 12 stappen, en stap 1 is: “We gaven toe dat we machteloos waren geworden over alchohol en dat we de grip op ons leven kwijt waren.” 

Die tekst maakte me zo nieuwsgierig dat ik nu regelmatige naar meetings van de AA ga. Niet omdat ik een alcoholprobleem heb, maar wel omdat mijn depressie ergens voelt als een verslaving. Ik heb geen controle over mijn denken. Dat kan soms helemaal op hol slaan, en me op hele donkere plekken brengen. Ik kan 'alcohol' bij wijze van spreken vervangen door 'angst en depressie'. Bij de AA leer ik de strijd met depressie op te geven en een andere kracht aan te boren. En het werkt. Ik kan het niet anders zeggen.

Wat me opvalt is de ontspannen sfeer bij de meetings van AA. Er wordt vaak gelachen. Hoe kan dit? Er zijn toch mensen bij elkaar met een ernstig probleem zou je zeggen. De sfeer is zo ontspannen omdat er geen ego’s hoog hoeven worden gehouden. Iedereen komt daar omdat het ze op eigen kracht niet lukt. Dus is er geen kapsones. Geen stoere praat. Wel eerlijkheid en kwetsbaarheid. En het wonderlijke is dat in die eerlijkheid er een nieuwe kracht tevoorschijn komt, daarover gaat stap 2. En dat is dat je je kracht niet meer uit jezelf haalt, maar uit de Higher Power, zoals ze bij de AA zeggen. Of: de God zoals jij die op dit moment begrijpt. Iets buiten jezelf waar je kracht aan ontleent. Dat pad ben ik ingeslagen en sindsdien heb ik er veel en veel minder last van. 
 
Beste Teddy, jij zit voor je gevoel misschien muurvast, maar mijn vrienden van de AA zouden tegen je zeggen: op je pad naar de vrijheid van depressie heb je stap 1 al gezet, je bent uitstekend op weg, je bent al verder dan de meeste mensen: je beseft dat je hulp nodig hebt. En die hulp is er. Je hoeft er niet op eigen kracht uit te komen. Als ik daarin iets voor je kan betekenen, laat maar weten in een pm. 

Het ga je goed!

Jasper.

Knap Jasper, 

Dit vind ik eigenlijk best een goed advies en ook origineel. En super dat het je helpt! 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er zelf ook wel eens over na heb gedacht n meeting  te  bezoeken. Maar ook hier geen middelen verslaving.
Misschien wordt hethoog  tijd voor een d-a, of mental - A. 

Groetjes