Hoi,

Ik maak deze post omdat ik dit al aan de professionals heb gevraagd, maar die weten ook niet veel raad in deze situatie.  Het valt onder huishoudelijk geweld, waarin deze situatie mijn vader het hoofdverdachte is.

3 jaar geleden toen ik 16 was, had mijn vader mij geduwd en me een flinke snee aan de achterkant van mijn voet bezorgd. Dit kwam omdat er scherpe randen tegen de muur zaten. Ondanks dat ik daaruit 4 keer weg ben gelopen in afgelopen jaren, ontdek ik steeds meer hoe hij er eigenlijk niet zo veel van heeft geleerd. Hij is nog steeds irrationeel gefrustreerd en "overbezorgd" om mij, terwijl ik nu een 19-jarige man ben. Soms komt hij woest thuis en forceert dan een "gesprek" met me aan zodat we dit "uit kunnen praten". Deze man volgt niet met z'n hersens, die volgt met zijn gevoel. Hetzelfde gevoel dat mij jarenlang een trauma heeft gegeven.  Voor een buitenstaander is mijn vader best een gewone man, maar achter de schermen kan hij er echt niet tegen wanneer je hem ff opzij zet voor je eigen problematiek. Ik heb recent een politiemelding gemaakt wegens dit gedrag. Buurtagent is langs gekomen maar blijkbaar had ik geïmpliceerd dat hij een alcoholist was. Ik weet voor een felt dat ik alleen zei dat hij op de avond van de melding, met een zin, dat hij voor deze ene keer iets meer dan normaal had gedronken. Maar het probleem was meer dat ik me niet meer veiling voel thuis.  Hier heeft ie oprecht moeite mee om te begrijpen. Hij laat me niet alleen wanneer ik niet met hem wil praten, des ondanks hij weet over mijn depressie en dat ik soms gewoon down in the dumps zit.  Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet.

Ik wil graag uit huis, maar ik heb het geld niet om dat te regelen. Als ik langdurig weg ben, denkt ie dat ik zelfmoord probeer te plegen.  Ik voel me niet veilig, zeker als iemand zo krachtig als je vader zo'n nare conclusies trekt en ermee rent terwijl hij er zelf niet eens bij was.  Dit beschouw ik als irrationeel gedrag. Die duw was ook niet de eerste keer dat hij me heeft geslagen, als kind ook.

Laat het me weten wat jullie in deze situatie zouden doen.  Ik kan me in ieder geval nergens meer op focussen.

Hoi P, welkom hier . 

Je narigheid raakt me en herinnert me aan mn eigen opgroeien. 
Mij is het destijds gelukt het huis uit te komen , maar dat was in een andere tijd en in kan de manier waarop niet aanbevelen. 

Je valt niet meer onder jeugdhulpverlening maar er zijn nog steeds wel opvang mogelijkheden.  Kijk op internet op hulpadressen voor jongeren, maak een afspraak met iemand van het Sociaal Wijkteam, praat met je huisarts. Neem iemand in vertrouwen. 

Ik heb  geen idee wat je vader mankeert , maar dit is voor jou niet gezond, niet veilig  en schadelijk.
Zoek hulp om uit de situatie te stappen. 

Heel veel sterkte !

---

Hoi P, welkom hier . 

Je narigheid raakt me en herinnert me aan mn eigen opgroeien. 
Mij is het destijds gelukt het huis uit te komen , maar dat was in een andere tijd en in kan de manier waarop niet aanbevelen. 

Je valt niet meer onder jeugdhulpverlening maar er zijn nog steeds wel opvang mogelijkheden.  Kijk op internet op hulpadressen voor jongeren, maak een afspraak met iemand van het Sociaal Wijkteam, praat met je huisarts. Neem iemand in vertrouwen. 

Ik heb  geen idee wat je vader mankeert , maar dit is voor jou niet gezond, niet veilig  en schadelijk.
Zoek hulp om uit de situatie te stappen. 

Heel veel sterkte !

Hoi, welkom op het forum

Ik kan je hier helaas niet echt mee helpen, zal wel met je meedenken.
Zover, veel 'plezier' op het forum en succes/sterkte met je situatie.

Welkom op het forum

Nare situatie zit je mee zo te lezen.
Ook al benoemd je vader dat zijn gedrag uit bezorgdheid is, persoonlijk vind ik dat hij jou als 19 jarige als volwassene mag behandelen en een gelijkwaardig gesprek met je aangaan. Zo te lezen lukt dat voor hem niet en kan hij jou kant van het verhaal niet begrijpen. Pijnlijk lijkt me..
Je zou evt. kunnen aankaarten dat hij eens met je meegaat in gesprek met hulpverlening. 

Dat je het financieël zelf nog niet lukt lijkt me frustrerend. In NL ben je op je 18e officieël volwassen en zou je je eigen keuzes kunnen maken volgens de wet. Je bent in dat opzicht dus niet verplicht om bij je pa te blijven, dus mocht je besluiten weg te gaan uit de situatie is er geen instantie die je kan verplichten weer terug te gaan.

Misschien kun je eens kijken naar een Partners In Welzijn bij je in de buurt of vraag eens bij de hulpverlening die je nu hebt of zij wegwijs kunnen bieden om te zien hoe je ondanks weinig finacieën toch je eigen plekje kan regelen mocht je dat willen.

Succes