Hallo allemaal, ik ben Frank, 55 jaar. Ik heb al behoorlijk lang last van angsten en depressies. 
Door verschillende gebeurtenissen gaat het eigenlijk steeds slechter. 
- Ouders beide overleden, mijn vader afgelopen jaar. 
- Ouderlijk huis leeghalen waar ik mijn hele leven heb gewoond. 
- Zus met een beperking waardoor ik er vanaf nu helemaal alleen voorsta
- Stress op het werk welke ik bijna niet meer aankan. 

Mijn lat relatie liep soms wat stroef waardoor ik op zoek was gegaan naar een betaald avontuurtje toen zij er niet was en ik behoefte had aan intimiteit. Superstom en totaal onnodig maar ik was de weg gewoon kwijt. Nu is mijn vriendin erachter gekomen en heeft ze me logischerwijs verlaten. 
En toen ging het helemaal mis. In de nacht heb ik een touw gepakt omdat ik uit het leven wilde stappen. Voelde mij zo schuldig en boos op mezelf. Dat ik deze vrouw zoveel verdriet aandoe. Mijn hoofd in de strop gestoken maar ik durf gelukkig niet. Wel de suïcide lijn gebeld en die hebben mij geholpen. Naar de huisarts gegaan en die heeft mij doorverwezen naar de ambulante hulp. Die wilde mij toch niet opnemen, tevens omdat er wachtlijsten zijn. 

Kortom, ik weet het gewoon niet meer. De nachten zijn een hel en slaap nauwelijks, alleen met de hulp van oxacepam. Ik pieker me suf en denk nog steeds aan dat touw. 

Sorry, maar ik kan het niet mooier maken dan het mis. Was er maar licht in het einde van de tunnel...

Wel heftig verhaal zo. 

In ieder geval welkom op het forum Frank, en hopelijk helpt het door het van je af te schrijven? En uiteraard veel sterkte. Heb je nog wel (goed) contact met familie, vrienden?

Hoi Frank ,

Welkom hier. Ouders overlijden , huizen moeten leeg.. het gebeurt allemaal. Word er gezorgd voor je zus? 
Wel jammer van je relatie, maar je draait het niet meer terug. 
Met wie heb je verder contact? Wil je en jun je met iemand praten?
Is men op de  het werk op de hoogte ?, (mogelijk kan je tijdelijk gedeeltelijk in de ziektewet.)

Frank, laat dat touw even , geef jezelf tijd !

Schrijfgerust van je af, mee , een steun ook anderen,
groetjes

Bedankt iedereen voor jullie steun. Als ik ff wat meer tijd heb, geland en rust heb dan ben ben ik er ook voor natuurlijk ook voor jullie...gelukkig heb ik veel lieve mensen om mij heen. En ben ik niet alleen..

Nou Frank,
 neem je tijd,  ga lekker landen. 
We Lezen  graag meer van je.

Liefs

Hoi Frank veel sterkte met alles hoor , er is begrip en herkenning van mij ook. Mijn beide ouders ook gestorven en het rompslomp met het huis heel herkenbaar. Ik heb er ook nog familiale problemen bij . Ben ook trouwens ongeveer een leeftijdsgenoot.
Wat erg van je relatie maar als we ons niet goed voelen doen we soms dingen die niet bij ons passen ik begrijp het totaal.
Het verlangen naar de dood is ook heel erg herkenbaar , ook voor veel mensen hier onder ons denk ik , misschien is het een verlangen naar rust totale rust. Hoe moeilijk de situatie met je zus en dat je er quasi alleen voor staat ? Hoe is anders de relatie met jouw zus?? IN ieder geval ik wil jou laten weten dat ik het herken en dat ik hoop dat je verder gaat schrijven zodat we kunnen lezen hoe het met jou nu verder gaat? Vele groetjes van Cyranno