Beste,

Alvast excuses voor dit hele verhaal. Ik heb in de afgelopen jaren mijzelf gevonden, iets dat een van m’n grootste zegeningen is. Mijn grootste zegening is Melissa, mijn vriendin. Ik ontmoette haar (heel romantisch) binnen een GGZ instelling, en inmiddels zijn we al 1 jaar en 3 maanden samen. Ik ben inmiddels uit de instelling, en Melissa ook grotendeels. Ik maak mezelf en anderen graag wijs dat het met mij stukken beter gaat, maar ik hou me in ieder geval beter staande. Helaas kan ik dit niet over Melissa zeggen.

Ze heeft veel trauma's, trust issues, depressieve klachten, angstklachten, en ook veel suïcidale gedachten. Ze heeft moeite met het uitspreken, en de hulp vragen. Ze woont binnen een begeleid wonen groep, werkt binnen een beschermde plek, en gaat wel naar school. Contact met haar ouders is er niet meer, wat beter is. 

Het gaat de laatste tijd steeds slechter, en ze voelt zich niet gehoord. Ze hoopt iedere dag meer dat ze niet meer wakker wordt, en ik begin me steeds meer zorgen te maken. Begeleiding en hulpverleners geven haar vaak een knuffel wanneer het slecht gaat, en gaan verder tot de orde van de dag. Ik ben langzaam ten einde raad. De mentale klachten beginnen ook steeds meer effect op haar spieren en gewrichten te krijgen, waardoor ze eigenlijk nog nauwelijks op kan staan en zichzelf kan verzorgen. Ik probeer haar te helpen, maar kan natuurlijk ook niet constant bij haar zijn en dingen van haar overnemen.

Ik ben oprecht heel erg wanhopig, en wil bijdeze hulp vragen namens Melissa. Ze is 18 jaar, zou in de bloei van haar leven moeten staan maar lijkt dichter bij het eind.

Liefdevolle groet,

Nick

Welkom op het forum nick.
Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om je vriendinnetje als je om haar geeft. 
Heb je zelf ook nog hulp/therapie om het daarover te hebben? 
Lijkt me heel fijn, voor haar, dat je veel van haar wil overnemen maar het lijkt me niet fijn als jij haar verzorger gaat worden. Dat zal jullie relatie als vriend/vriendinnetje waarschijnlijk scheef trekken.
Hopelijk vinden jullie de juiste hulp voor haar waar zij zich wel gehoord voelt.

Lijkt me dat je bij haar begeleiding aan de bel moet trekken Nick. Lijkt me de kortste weg. 

Sterkte