toch maar de stap gezet om een forum te zoeken met lotgenoten. 
Ik zal me dan maar voorstellen Ik noem mezelf Swex ben man 36 jaar oud, getrouwd , 2 kinderen, een eigen huis, een leuke baan, succesvol vrijwilligerswerk en kom uit het oosten van het land. 
Dat is het in het kort. 
ergens in mijn puber jaren is mijn depressie begonnen denk zo vanaf mijn 16de een leeg gevoel, ik was niet erg sociaal maak lastig vrienden dus niet de makkelijkste tijd. De meiden die ik toentertijd leerde kennen belande ik in de friendzone terwijl mijn gevoel op zoek was naar meer voor langer. 
in 2005 via een goede vriendin een leuk meid leren kennen (ik noem dr M )veel mee zitten chatten en we hadden het vaak over eens afspreken zelfs de avond dat ze uitging nog met haar gechat en de volgende ochtend belde de goede vriendin op dat Mer een einde aan had gemaakt. met mijn reeds lopende depressie was dit een finale tik en duwde me dit nog verder naar de afgrond en zelfs zover dat de plannen enz klaar waren. niemand in mijn omgeving merkte het tot ik een keer brak en de goede vriendin me toch pushte om hulp te zoeken. ik heb toen meerdere sessies bij GGZ gelopen en wijze lessen op gedaan doch echt helpen deed het toen niet. op bepaald moment waren de sessies op en leerde ik in na jaar mijn huidige vrouw kennen, binnen 1,5 jaar trouwden we dan ook en de leegte was met schijn gevuld. 
Jaren gingen voorbij tot 2017 ik een terug val kreeg door het oprakkelen van M in een gesprek. alles wat weggestopt was kwam als een stortvloed weer naar boven en intussen loop ik al weer bijna 2 jaar met een stevige depressie rond, doch dusver laat ik me er niet door kisten. 
Ik kan en wil er niet met de personen naast mij over praten op dit moment. Wel ben ik een stuk makkelijk geworden om met mensen te praten over een depressie de gevaren ervan en dat je het soms totaal niet van mensen verwacht. 
Ik vraag me wel eens af of er niet behoefte is aan een bijeenkomst van lotgenoten zonder verplichtingen en zonder instanties?

Hoi Swex, welkom op het forum! Ik schrijf hier als "partner van" , en hoop dat je hier vindt wat je zoekt.
Ik weet wel zeker dat er behoefte is aan bijeenkomsten van "lotgenoten". En er zijn ook al verschillende pogingen gedaan de afgelopen 3 jaar om iets te organiseren. Maar dat is dus nog nooit gelukt. Ten eerste durven de meeste "depressievelingen" niet makkelijk iets af te spreken omdat ze nooit van tevoren weten hoe ze zich op die datum voelen. Ten tweede zitten er veel mensen bij met angsten. Ten derde zitten er veel mensen bij met weinig geld. En ten vierde is de afstand vaak een probleem (ook soms door de financiën). Ik wil je niet ontmoedigen (sorry, al lijkt het wel zo), en hoop zelfs dat ik ongelijk heb.Maar ik zou het ook jammer vinden als je teleurgesteld wordt.

Ik vroeg het me alleen af. 
Verder zoek ik gewoon een plek waar ik mijn verhaal kwijt kan en kan meelezen en gedachten kan uitwisselen.