Hey even voorstellen,

Ik ben silke 30j mama van 3 kinderen . 6 jaar 4jaar en 8 maanden. Toen ik 2 maanden zwanger was van mijn jongste is mijn moeder gestorven 49j. Ik zorgde al een 6 tal jaar voor haar. Ik mis haar nog altijd intens diep . Ik sluit mij af van de buitenwereld. Voel mij een gefaalde ouder een slechte vriendin. De weinige vrienden die ik over heb vinden mij maar saai. Mijn man werkt lange dagen een echte zakenman. Ik sta er zo goed als alleen voor. Althans zo voelt het toch de nachten zijn heel kort. Ik heb een erg kort lontje. Heb geen zin in dingen. Heb al gedacht aan wat als ik er gewoon mee stop met dit leven. Maar ik moet blijven voor de kindjes. Het zorgen voor mensen doe ik al jaren .zet mij altijd als laatste. Ik zorg nu ook voor mijn zus en vader. Al vind ik van mezelf dat ik dit te weinig doe. Mijn zelfbeeld is erg laag. Ga nergens meer naartoe. Gaat zowiezo niet met 3 kindjes . Ik heb het gevoel dat niemand mij graag ziet . Ik word telkens teleurgesteld. Ik ben echt verbitterd ik voelde mijn vroeger zo gelukkig en vrolijk . Ik kom niet uit deze put heb erge woede agressie aanvallen ik schreeuw alles bijeen mijn handen trillen mijn lichaam schreeuwt het dan echt uit ik kan dit niet tegenhouden. Ik heb er geen grip meer op. Hebben jullie tips om hier uit te komen is dit een depressie?

Hallo Ypsilon, 

Welkom! Wat naar dat je je zo voelt. Weet je ook wat het maakt dat je je afsluit? En is het waar dat jij een slechte ouder en slechte vriendin bent? Kloppen de gedachtes? Jij hebt een heleboel mensen voor wie jij moet zorgen, maar misschien is het wel nog veel belangrijker om eerst voor jezelf te zorgen. Is het raadzaam om naar de huisarts te gaan? Waarom denk je dat niemand jou graag ziet? En waarom word jij telkens teleurgesteld? 

Lieve groeten, 
Exploreworld