Hallo allemaal,

Ik ben hier nieuw op aanraden van mijn psycholoog. 
Ik ben 25 jaar, ik ben getrouwd en heb 2 jonge kindjes van bijna 4 en bijna 2. 
Ik heb in mijn relatief korte leven al behoorlijk wat meegemaakt waar ik veel hulp voor heb gehad zoals fysieke mishandeling, seksueel misbruik en een groot ongeluk met mijn oudste zoontje. Echter ben ik ondanks alle inspanning voor een betere psychische toestand toch een half jaar geleden in een burn out terecht gekomen. Ik ben nu ook al een half jaar bezig om te kijken wat er dan toch nog meer aan de hand is en hoe we het op kunnen lossen. Nu ben ik er samen met de psycholoog achtergekomen dat mijn moeder me zonder dat ik het door had continue geestelijk heeft verwaarloosd tot zelfs mishandeld. Dit besef vind ik heel erg naar en boos makend maar daarnaast merk ik dat mijn omgeving het moeilijk vind om met mij hierover te praten en ik krijg dus weinig respons van hun terwijl ik wel graag mijn verhaal kwijt wil. Ik merk dat emotionele mishandeling als veel minder erg wordt gezien terwijl ik beide heb meegemaakt en dit eigenlijk veel erger vind dan alle fysieke mishandelingen. Ik hoopte hier mensen te vinden die wellicht ook emotionele mishandeling hebben meegemaakt zodat we het wellicht een beetje met elkaar kunnen delen.

In elk geval iedereen heel veel succes met zijn of haar eigen traject.

Welkom hier, 

Ik heb ervaring met emotionele tekorten en mishandeling in een onveilige jeugd .  Dat heeft de rest van mn leven beïnvloed. Schade in vermogen relaties aan te gaan, schade zelfbeeld, weinig vertrouwen zelf,  in de wereld/ in  anderen. ( cPTSS) .

Je boosheid kan ik - op het moment-  niet delen. Ben wel lang boos geweest. 
Mijn ouders hadden zelf niets meegekregen, wo 2,   hadden geen besef,  ik ben 53 , mn moeder leeft nog,  maar erkenning zal nooit komen . 
Dat hun kinderen (4 vd 5 ) later in de ggz zijn beland leggen ze niet hiermee in verband. Mn broer is vrij jong overleden erdoor. 
  Ik heb amper contact met ze. . 

Wat destijds niet is gekregen, krijg je later nooit meer, dat is wel het pijnlijkst, vind ik. 

Groet

Welkom, 

Wat verdrietig. En best een opgave lijkt me om zo jong al 2 kids te hebben. Emotionele mishandeling of verwaarlozing door ouders kan ook heel veel gevolgen hebben. Je boosheid kan ik wel begrijpen.
Je schrijft dat er niemand in je omgeving over kan praten, misschien dat het bij familie gevoelig ligt maar heb je goede vrienden? 

Schrijf gerust van je af hier, misschien dat dat opluchting geeft.

Groetjes

Welkom