Vrijdag moest ik voor de eerste maal naar de geestelijke gezondheidszorg , ik heb er mijn twijfels over . Ik weet niet of ik het zie zitten. Voor mijn gevoel komt alle hulp te laat nadat alles al is vernietigd in mijn leven. De jaren van leven met persoonlijkheidsstoornis hebben zijn tol geëist. Onderweg heb ik heel veel verloren en vooral mijn levenslust. IK begin te begrijpen dat ik nog weinig levenslust heb. De psycholoog in kwestie daar had ik ook niet zoveel klik mee , ik weet het niet... Ik worstel met zoveel maar vooral met het leven , ik heb het een beetje gehad ,de strijd met mezelf en met mijn omgeving. In ieder geval ik heb nog een afspraak met de psychiater van het ggz en daar zal ik mijn twijfels uiten. Ik denk niet dat ze me vooruit kunnen helpen, is er eigenlijk nog wat te behelpen? Ik heb de moed niet meer , heb eigenlijk in weinig nog zin , ook afgevlakt van de medicijnen... Ik probeer nog te genieten van kleine dingen maar de medicatie vlakt alles af en ik kan ook de goede emoties niet meer voelen . In ieder geval nog in juli naar de psychiater van het ggz , ik ga eerlijk zijn en eerlijk zeggen wat ik denk. Benieuwd naar zijn antwoord groetjes CYranno

Hoi Cyranno ,

Het kan ook zijn dat je gewoon geen klik hebt met de persoon hebt die je daar trof. Dan hoef je daar ook niet meer door te gaan. 

Maar het is nooit te laat. 
Zolang je leeft is er de wens  om beter in je vel te zitten. Je mag je door die wens laten leiden. Dat is je bestaansrecht.
 Al ben je 80. 
De vraag is alleen hoe en wat werkt er? 
Behalve beschadigingen krijgen we geen handleiding erbij hoe ermee te dealen.  Die zoektocht is niet altijd even bemoedigend. 

Maar niemand wil hier  voor Jan Piet snot rondlopen en de boel maar uitzitten. 

Dus opgeven is geen optie. 

Liefs!

Hoi Cyranno ,

Het kan ook zijn dat je gewoon geen klik hebt met de persoon hebt die je daar trof. Dan hoef je daar ook niet meer door te gaan. 

Maar het is nooit te laat. 
Zolang je leeft is er de wens  om beter in je vel te zitten. Je mag je door die wens laten leiden. Dat is je bestaansrecht.
 Al ben je 80. 
De vraag is alleen hoe en wat werkt er? 
Behalve beschadigingen krijgen we geen handleiding erbij hoe ermee te dealen.  Die zoektocht is niet altijd even bemoedigend. 

Maar niemand wil hier  voor Jan Piet snot rondlopen en de boel maar uitzitten. 

Dus opgeven is geen optie. 

Liefs!

Hoi Mabel bedankt voor jouw reactie , neen ik had geen klik met die persoon en heb de indruk dat ze de hele problematiek niet zullen kunnen aanpakken en dat al mijn bezoeken eerder als geen hulp zullen aanvoelen. Persoonlijkheidsstoornis best ingewikkelde problematiek en ja en ik ben beschadigd ook door mijn kindertijd. Op dit moment heb ik geen zin meer in een zoektocht heb dat al veertig jaar gedaan , een zoektocht naar hulp. Tot op vandaag wel enige hulp van dialectische gedragsproblematiek maar ja er blijven veel onbehandelde domeinen achter. Die zoektocht daar heb ik geen zin meer in , ik ben er eerder klaar mee dus ja zal wel moeten de boel uitzitten... Ik denk dat ik maar eens ga stoppen met te vechten tegen mezelf en gewoon leven dag per dag of overleven , het loopt hopelijk niet te lang meer ...

Kijk  dan eens of je dit boek te pakken kan krijgen;

https://www.voicedialogue-academie.nl/ni...veranderen

Er zijn meer wegen die maar Rome leiden.

Groet

Het leven per dag bekijken is niet zo gek. 

Misschien kun je bij de psychiater aangeven dat je niets of weinig voelt door de medicijnen. Daar kun je ook depressief van worden. 

Misschien kijken naar kleine dingen in het hier en nu waarmee je jezelf bezig kunt houden. Iets creatiefs, een wandeling etc. 

Als je al heel lang in het verleden hebt gegraven, zou ik dat nu even laten rusten. Misschien ligt daar nu niet een oplossing.

Vandaag weer heel depressief.  Is dit nu mijn leven??? De zondagen zijn leeg heb ook nergens geen zin in. Morgen heb ik gesprek met de psychiater van het GGZ daar zal ik een goed gesprek mee hebben , ik ga ook mijn twijfels uiten of ik überhaupt wel geholpen kan worden??? Maar ik ieder geval ben ik met therapie gestart en zal ik misschien wel hulp ervan hebben. Morgen naar de psychiater en dinsdag weer naar de lichaamsgerichte psycholoog. IK ben aan t traject begonnen en ga er mee door. Maar als ik kan geholpen worden dat zal de tijd bepalen. Ik heb alvast een luisterend oor en wat oefeningen om mee aan de slag te gaan.
De leegte in mijn leven heb ik ook doordat ik beslissingen heb genomen in het verleden toen ik nog niet stabiel was. Beslissingen die niet bij mezelf passen.  En daar draag ik nu de gevolgen van. Ik ga diep in mezelf moeten graven en kijken wat mijn behoeftes echt zijn en wat ik nog kan veranderen. In ieder geval ik voel me down en triest en leeg , nu ben ik blij dat ik morgen naar de psychiater kan. Groetjes Cyranno

---

Het leven per dag bekijken is niet zo gek. 

Misschien kun je bij de psychiater aangeven dat je niets of weinig voelt door de medicijnen. Daar kun je ook depressief van worden. 

Misschien kijken naar kleine dingen in het hier en nu waarmee je jezelf bezig kunt houden. Iets creatiefs, een wandeling etc. 

Als je al heel lang in het verleden hebt gegraven, zou ik dat nu even laten rusten. Misschien ligt daar nu niet een oplossing.

Ja Féline, ik neem best wel wat medicatie maar zonder is het ook niet leefbaar. Het klopt dat ik maar moeilijk kan genieten van de fijne dingen alles is serieus afgevlakt. En ook die spierpijn als ik ga wandelen de eerste vijftien minuten best veel spierpijn in benen en rug kan ook van de medicatie of van de lever komen verzuring in de benen. Ga ik ook wel vermelden.
Ja leven per dag zal het beste zijn en vooral eens diep in mezelf gaan kijken welke behoeftes ik nog voel en wat ik nodig heb om mijn persoonlijkheid ten volle te kunnen beleven. Bah wat is het gecompliceerd. Noemt niet voor niks een persoonlijkheidsstoornis. Met mijn persoonlijkheid nu kan ik nog maar moeilijk leven dus op zoek naar anders me uiten en niet zoals anderen het van mij verwachten of wat de maatschappij van me verwacht. Ja ik geniet zeker van de kleine dingen. En ik heb ook best wel veel werk in mijn huishouden omdat ik het er soms ook wel moeilijk mee heb. Maar vooral stilstaan bij het moment en luisteren naar wat ik op dat moment behoefte aan heb. Bedankt voor het luisteren en jouw reactie groetjes C.

---

Kijk  dan eens of je dit boek te pakken kan krijgen;

https://www.voicedialogue-academie.nl/ni...veranderen

Er zijn meer wegen die maar Rome leiden.

Groet

Lijkt me een heel interessant boek ik ga t bestellen en lezen dank C.