Hoi iedereen,

Waar ga ik beginnen. Het feit dat ik op een depressieforum schrijf is al heel wat. Ik heb heel wat slopende jaren achter de rug. In 2010 gescheiden van de vader van mijn kinderen en daarna 2 relaties gehad met redelijk narcistische persoonlijkheden.

De laatste relatie van circa 5 jaar (die 6x verbroken is tussentijds) was een relatie met iemand die, wanneer het tegenzat of er een meningsverschil was, gelijk geen contact meer opnam en me liet stikken. Meestal na verloop van tijd zocht hij dan weer contact. Het vreemde was dat we echt een goede klik hadden en veel lol als het goed ging, maar ja inderdaad, er waren wel eens momenten dat het niet goed ging. Zo ook 1,5 week geleden. Hij behandelde me weer als zijn partner, maar ik mocht niet zo heten, wilde ook een weekendje samen weg en ook eventueel op vakantie, maar we waren geen stel en hij gaf aan geen gevoel meer voor me te hebben. Ik vond het verwarrend, gevraagd of hij denkt dat dat gevoel wel weer zou komen of dat we anders meer terug naar vriendschap moesten gaan. Daar kwam het weer, zoals hij het altijd verwoorde - ik liep weer te zeiken. Nagenoeg geen appjes meer en toen ik hem belde weer heel kil en koud en de mededeling dat hij mij dit keer definitief uit zijn telefoon zou halen en dat we ieder ons eigen leven moesten gaan leiden omdat het toch niet meer ging werken. Hij bleek ook al weer met iemand anders contact te hebben en daar stond ik weer als grof vuil.

Op zich zou je zeggen, liever kwijt dan rijk. Maar dan komt het besef, ik heb amper een netwerk en ben echt alleen in de weekenden als mijn kinderen naar hun vader gaan en die leegte, die stilte dat alleen zijn maakt me lichtelijk gek. Ik voel me doodellendig nu hij me niet meer wil spreken of zien, maar eigenlijk voel ik de ellende van nagenoeg 10 jaar niks verwerkt te hebben en ik merk dat ik steeds somberder word. Ik heb hulpverlening (schematherapie) maar ik word daar niet veel wijzer van. Die verschrikkelijke leegte en het gevoel van alleen te zijn breekt me op, ik heb geen zin meer om iedere keer weer op te moeten bouwen of weer in een relatie terecht te komen waarbij ik aan de kant gezet wordt. Het voelt ellendig en shit en zie soms weinig uitweg. 

Hoe doen jullie dit? Zijn er meer mensen zonder/weinig netwerk die dit herkennen en tips hebben?

Hey krant, wat vervelend dat je je zo alleen voeld. Ik kan wel snappen dat t moeilijk is met hem. Lastig om daar nog energie in te steken als je niet weet waar het naar leidt. Sorry, heb eigenlijk geen tips behalve denk om jezelf, ik zou die jongens op die manier laten zitten. Misschien opnieuw gaan daten of eerst vrienden proberen te maken. Maar misschien kost dat nu ook wel te veel energie. Kan ik me voorstellen. Ik wens je iig heel veel sterkte, hopelijk heeft iemand een nuttiger antwoord.

Hoi Krant,

Welkom hier.
Contact blijven houden met iemand, omdat je anders niemand hebt, is niet een gezonde basis voor een relatie lijkt mij. Je noemt het zelf al een narcistische relatie. De grap is dat een narcist je net genoeg geeft dat je denkt dat je niet zonder hem kan, want het kan ook zo gezellig en leuk zijn..
En het houdt het spannend hè, dat spel van aantrekken en afstoten.
Deze relatie is funest voor je zelfvertrouwen en vertrouwen in anderen.  Maar ik denk dat je dit zelf eigenlijk ook al weet.

Misschien is het boek "de kunst van het alleen zijn" iets voor je? Iemand vertelde mij eens hier veel aan gehad te hebben.

Ik snap overigens de behoefte wel hoor, wij mensen hebben allemaal behoefte aan contact. We zoeken liefde en bevestiging dat we er toe doen.
 
Hoe komt het dat je weinig contacten hebt?

Hoi krant,

Ik heb ook nauwelijks nog een netwerk, mede dankzij mijn depressiviteit. Om mij heen ging iedereen verder met baan , relatieopbouw etc. Bij mij hield dat op.   Dan krijg je een heel ander contact, veel onbegrip ook omdat ik niet 'beter' werd en mee deed en de boel loopt dan scheef. Mijn familie hoef ik t niet van te hebben, nauwelijks contact. Heb nog twee vrienden over, maar die hebben ook hun leven. Dus inderdaad veel leegte en stilte. 
Ik ben er grotendeels aan gewend, maar het leven word er niet fijner of rijker op nee. Kinderen heb ik overigens ook niet, vind ik prima. 
Er zijn veel mensen die de tijd dan volplannen met hobby, sport, clubs e.d. Of gaan daten om maar weer n relatie te beginnen. Allemaal begrijpelijk,  zelf kan ik het niet opbrengen. Maar misschien jij wel? Bij dit forum kan je in ieder geval menselijkheid en steun vinden, al is het niet fysiek . Wees welkom! 

Sterkte en liefs, Mabel

Hoi Lise, Jorin en Mabel, bedankt voor jullie reacties.

Uiteraard is het geen gezonde basis om dan maar met die ex-vriend contact te houden, ik ben me daar heel goed van bewust - alleen die leegte he? en daar zal ik doorheen moeten.

Ik heb de afgelopen 10 jaar eigenlijk alleen maar besteed aan overleven met vanalles en nog wat samen met mijn kids. Financieel weinig te besteden en de avonden thuis vanwege de kids - dus heb nagenoeg geen enkele tijd besteed aan het opbouwen van een netwerk....eerder afgebroken omdat mensen inderdaad niet zitten te wachten op negativiteit en er zijn heel wat dingen voor mijn kiezen gekomen in die jaren (baan kwijt/beste vriendin overleden/ziekenhuisopnames/rechtzaken met de vader van mijn kinderen enz.)

Ik zal een netwerkje op moeten gaan bouwen, maar wat ik al zei, ik kan in de avonden niet weg en alleen een weekend om de 14 dagen en financieel heel weinig te besteden. Voelt als een redelijk uitzichtloze situatie soms. Ik mis zo de gezelligheid (ben echt een gezelschapsmens), maar er komt nagenoeg niemand bij ons thuis en als je zelf nergens komt gaat dat ook niet heel snel ontstaan.
Met die ex deed ik nog leuke dingen, stuk samen wandelen, uit eten, op terrasje wat drinken - en nu die leegte en stilte....bah, zou willen dat ik me niet zo zou voelen

hoi krant 

ik heb ook een klein netwerk maar 3 vrienden een die alles van mijn weet en mij niet veroordeeld ik zou bet een relatie willen hebben maar dan moet ik eerst zelf beter in mijn vel zitten en dat geleurd niet meer dus moet ik alleen door het leven hoe wel ik het knuffelen met een vrouw al goed zou zijn 

ik ben paar keer opgenomen geweest bij een opname kwam ik een leuke vrouw tegen heeft veel voor mij betekend maar ze is niet goed voor mij neemt alleen contact op als ze het leuk vind voor de rest niet 


sterkte er mee

Hallo Krant,

misschien heb je hier wat aan
https://www.mijnkwartier.nl/

Weet niet of je bij een psychiater of psycholoog loopt.
Zorg eerst dat je jezelf weer beter voelt.
Slik je misschien medicijnen?

Misschien heb je een hobby, waarbij je contact kunt maken met mensen,
die ook dezelfde hobby delen.


Succes en geloof mij, als je depressief bent, je bent niet alleen.

Groetjes,

Ans

Hoi Krant,

Begrijpelijk dat je alle tijd en energie nodig had terwijl je aan het overleven was. Snap dat het makkelijker is met hem om te gaan, zodat je leuke dingen kunt doen samen met iemand die je al kent. En een nieuw netwerk opbouwen kost tijd weet ik uit ervaring.

Sport en hobby zijn altijd wel goed om mensen te ontmoeten,maar ik weet niet of dat financieel haalbaar is.
Zijn er misschien oude contacten die je weer zou kunnen aanhalen? 
Heb je aardige buren die je eens wilt uitnodigen voor een koffie? Of een collega waar je het goed mee kunt vinden en buiten werktijd een keer mee zou willen afspreken?
Of houd de plaatselijke krant in de gaten of er voor (een eenmalig event) vrijwilligers gevraagd worden of een gratis activiteit georganiseerd wordt? 
Als je gelovig bent, zou je ook contact kunnen zoeken binnen de kerk?

Bedankt voor jullie reactie:

@misterj - wees blij met in ieder geval 3 echte vrienden, ik zou dat al heel fijn. Iemand die je alleen opzoekt als jij nodig bent is niks nee

@Ans - ik zie dat mijnkwartier ook geld kost, dat kan ik helaas niet missen. Ik slik geen medicatie verder, af en toe een slaaptablet als ik weer een paar nachten amper slaap. Zou willen dat ik me niet alleen voel, maar kan niet zeggen dat dat zo is

@Jorin - financieel kan ik niks missen, dus verenigingen en sporten gaat niet lukken, ook omdat ik alleen ben en in de avond mijn kinderen heb is dit niet handig. Er is weinig wat ik aan kan halen qua oude contacten en buren enz. dat maakt het ook zo heel lastig. Ik sta nu op een datingsite, is ook geen oplossing, maar dan kan ik in ieder geval in de vrije weekenden wat gaan drinken ergens met iemand. Weet dat dat ook een opvulling is van de leegte, maar weet het anders ook niet zo

Wat vind je van dit?
http://www.friend.nl

Groetjes,

Ans