Besten,

Uit onderzoek van de Universiteit van Genk in Belgie bleek vandaag (5 -9-2019) dat het praten over depressie van tieners onderling niet helpt of zelfs negatief werkt.

Ik kan mij daar veel bij voorstellen. Tieners willen graag op elkaar lijken, en nemen dingen makkelijk voor waar aan van elkaar, ook al zijn dat individuele ervaringen van anderen die niet algemeen gelden, of gewoon onwaar.

Ik zie daarvan ook op onze site iets terug ondanks dat de meesten geen tieners zijn. Medicijnadvies over individuele medicijnen bijvoorbeeld. Dat is eigenlijk per persoon helemaal niet goed vergelijkbaar omdat ieder er anders op kan reageren. Dus dat kan je niet zo maar veralgemeniseren. (Die individuele gevoeligheid is nu ook testbaar door de hormoontest o a in een Rotterdams ziekenhuis en andere. Die test kan je over het hele land via je arts laten doen via opsturen van bloed of wangslijm. Het is het beginnetje van de individuele "designer medicijnen" die de toekomst ons waarschijnlijk gaat opleveren..

Het is fijn om hier op de site stoom af te blazen, te delen hoe erg het is, erkenning te vinden en snel begrepen te worden. Anderzijds kan alle aandacht zo samen op het negatieve blijven concentreren. Daarmee help je elkaar niet echt uit de put, het gaat de horizon bepalen van alle betrokkenen.

Wat dan te doen ?zonder jezelf geweld aan te doen? Nou niet net als op facebook dacht ik, daar gaat het met iedereen altijd ge-wel-dig!! Dat is natuurlijk ook onzin.

Een manier zou kunnen zijn om bij elke post en bij elk antwoord even aandacht te hebben voor de verdeling positief/negatief. Er is toch vaak ook iets positiefs te vermelden, al lijkt dat op dat moment maar een detail, iets kleins. Dat zijn ook dezelfde dingetjes die vaak indruk maken en die je jaren later nog steeds weet/navoelt. Natuurlijk valt dat niet mee als je tot je lippen in de ellende staat..... Juist daarom zou je jezelf er ook eens bewust attent op kunnen maken en het eens uitproberen.

Zullen we dit gewoon eens proberen? De menselijke (en dierlijke) hersenen zijn evolutionnair  ingesteld op het waarnemen van gevaar. Gevaar komt automatisch op de voorgrond in de waarneming zodat wij kunnen overleven. Er is heel veel positiefs nodig om een signaal van gevaar te compenseren zodat er wat ontspanning op kan treden. 
 
Dit stukje is denk ik wel een mooi voorbeeld, ik vraag aandacht voor het gevaar van elkaar de diepte in praten en daarnaast stel ik iets voor dat mogelijk een positieve invloed heeft en makkelijk door ieder van ons uitgevoerd kan worden......Proberen?

Besten,

Uit onderzoek van de Universiteit van Genk in Belgie bleek vandaag (5 -9-2019) dat het praten over depressie van tieners onderling niet helpt of zelfs negatief werkt.

Ik kan mij daar veel bij voorstellen. Tieners willen graag op elkaar lijken, en nemen dingen makkelijk voor waar aan van elkaar, ook al zijn dat individuele ervaringen van anderen die niet algemeen gelden, of gewoon onwaar.

Ik zie daarvan ook op onze site iets terug ondanks dat de meesten geen tieners zijn. Medicijnadvies over individuele medicijnen bijvoorbeeld. Dat is eigenlijk per persoon helemaal niet goed vergelijkbaar omdat ieder er anders op kan reageren. Dus dat kan je niet zo maar veralgemeniseren. (Die individuele gevoeligheid is nu ook testbaar door de hormoontest o a in een Rotterdams ziekenhuis en andere. Die test kan je over het hele land via je arts laten doen via opsturen van bloed of wangslijm. Het is het beginnetje van de individuele "designer medicijnen" die de toekomst ons waarschijnlijk gaat opleveren..

Het is fijn om hier op de site stoom af te blazen, te delen hoe erg het is, erkenning te vinden en snel begrepen te worden. Anderzijds kan alle aandacht zo samen op het negatieve blijven concentreren. Daarmee help je elkaar niet echt uit de put, het gaat de horizon bepalen van alle betrokkenen.

Wat dan te doen ?zonder jezelf geweld aan te doen? Nou niet net als op facebook dacht ik, daar gaat het met iedereen altijd ge-wel-dig!! Dat is natuurlijk ook onzin.

Een manier zou kunnen zijn om bij elke post en bij elk antwoord even aandacht te hebben voor de verdeling positief/negatief. Er is toch vaak ook iets positiefs te vermelden, al lijkt dat op dat moment maar een detail, iets kleins. Dat zijn ook dezelfde dingetjes die vaak indruk maken en die je jaren later nog steeds weet/navoelt. Natuurlijk valt dat niet mee als je tot je lippen in de ellende staat..... Juist daarom zou je jezelf er ook eens bewust attent op kunnen maken en het eens uitproberen.

Zullen we dit gewoon eens proberen? De menselijke (en dierlijke) hersenen zijn evolutionnair  ingesteld op het waarnemen van gevaar. Gevaar komt automatisch op de voorgrond in de waarneming zodat wij kunnen overleven. Er is heel veel positiefs nodig om een signaal van gevaar te compenseren zodat er wat ontspanning op kan treden. 
 
Dit stukje is denk ik wel een mooi voorbeeld, ik vraag aandacht voor het gevaar van elkaar de diepte in praten en daarnaast stel ik iets voor dat mogelijk een positieve invloed heeft en makkelijk door ieder van ons uitgevoerd kan worden......Proberen?

Hallo Dipjes,

Dank je wel voor dit mooie stukje. Alles wat aandacht krijgt wordt groter. Denk wel dat juist op dit forum mensen hun donkerste gedachten moeten kunnen ventileren. In de "gewone" wereld krijgen we al zo vaak te horen dat we vooral positief moeten blijven en naar de positieve dingen die er wel zijn moeten kijken. Maar ik begrijp wat je bedoelt, je kunt elkaar ook nog meer de put in praten.

Gisteren eerste gesprek gehad met een psychiater bij een GGZ instelling. Buitengewoon sympathieke man die alle tijd voor me had en goed doorvroeg. Ben er zeer tevreden over.

Met deze psychiater heb ik het gehad over de testen die in Rotterdam worden gedaan. Zijn verhaal was anders. Het blijkt een dure test te zijn die ze pas doen als iemand reeds drie AD heeft geprobeerd zonder succes. Kortom, je komt er niet zomaar voor in aanmerking. Bij deze GGZ instelling maakte ze wel eens gebruik van dit soort testen maar niet vaak. Kreeg de indruk dat het nog in de kinderschoenen staat.

Eerst was ik in behandeling bij een academisch ziekenhuis en nu dus sinds kort bij een GGZ instelling. Wat me opvalt is dat ik tegenstrijdige informatie krijg over medicatie. 

Groetjes,
Tara

Eerst was ik in behandeling bij een academisch ziekenhuis en nu dus sinds kort bij een GGZ instelling. Wat me opvalt is dat ik tegenstrijdige informatie krijg over medicatie. 

Groetjes,
Tara

Dag Tara,

Tegenstrijdige informatie zul je altijd blijven krijgen, ook van hoog opgeleide professionals. Er zijn zo veel theorieën, en elke arts heeft wel zijn voorkeur. Voordat een theorie echt algemeen toonaangevend wordt gaan er vaak heel wat jaren tot decennia voorbij. En dan heb je nog de invloed van de medicijnenindustrie op artsen, waardoor bepaalde artsen een specifiek medicijn eerder zullen voorschrijven/positiever beoordelen omdat ze hiervoor betaald krijgen. Dat is overigens niet iets om te veel over na te denken omdat dat al snel leid tot samenzweringstheorieën die de boel er duisterder uit laten zien dan het daadwerkelijk is.
In de basis komt het er op neer dat er een redelijk goede controle is op wat gezien kan worden als een acceptabele theorie. Op basis van de informatie die op dat moment beschikbaar is zal een opgeleide arts goed in staat zijn te beoordelen wat het best bij zijn/haar behandelplan past. Dat uiteindelijk dan de effectiviteit niet overal gelijk is leer je allemaal pas met de tijd en kun je je vooraf niet altijd zorgen om maken.

@topic
Dipjes ik volg je beredenering hier. Mijn persoonlijke ervaring met dit forum is dat, wanneer ik hier te veel lees en reageer, ik zelf ook in meer negatieve gedachtegangen terecht kom. Dat zorgt er voor mij al snel voor dat ik het forum voor onbepaalde tijd ga mijden. Toch wordt ik wel weer teruggetrokken wanneer ik echt even mijn negatieve gedachten weg wil schrijven. Wat ik zelf soms lastig vindt is dat antwoorden dan soms eveneens zwaar beladen kunnen zijn en daarmee niet constructief werken. Dit is overigens geen aanval naar iemand hier, het is logisch dat een negatieve gedachtegang die hoogstwaarschijnlijk herkenning opwekt wordt beantwoord met een gelijkwaardige lading. En dat is ook wel de kracht van dit forum, herkenning, delen van ervaringen. En inderdaad zou ik het verdomde lastig vinden als er nu opeens allemaal opbeurende reacties komen. Dan zou ik me ook maar een gehandicapt persoon voelen. Dat heb ik veelal met mensen om me heen, ik hou mijn mond soms maar omdat die reacties het niet beter maken. Ze komen vaak voort uit onbegrip of uit het niet weten wat ze moeten reageren, wat dan ook weer heel begrijpelijk is als je niet in hetzelfde scenario zit.
Nee maar ik vind het moeilijk en fijn tegelijk hoe hier op het forum wordt gereageerd. Ik denk inderdaad dat het goed kan zijn wanneer op een subtiele manier ook de positieve kanten worden belicht, maar tegelijkertijd vraag ik mij af of dat haalbaar is. Vraagt dat ook niet meer van je cognitie? En is dat niet iets wat veel mensen hier soms proberen te vermijden doordat een depressie cognitief al zo vermoeiend is? Verbeter me als ik er helemaal naast zit hoor.

 
What humans define as sane is a narrow range of behaviors. Most states of consciousness are insane. Don't be too hard on yourself!

Hallo,

Een interessante tekst vind ik het! Ik denk dat ik het er wel deels mee eens ben. Maar zoals Tara ook al zegt, hierbuiten voeren we vaak al een strijd tegen mensen die ons niet snappen, dan is het alleen maar menselijk en nodig om ook je gevoelens te uiten die je liever niet hebt. Elkaar de put in praten is absoluut niet de bedoeling van dit mooie forum, dat is natuurlijk een kwestie van bekijken hoe goed de ander kan relativeren en daar heb je geen grip op. 

Aangezien ik zelf ongeveer net uit de puberteit kom, kan ik melden dat ik wel ontzettende behoefte had om over mijn depressie te praten toen ik de puberleeftijd had. Ik wou juist zo graag erkenning, het gevoel hebben niet alleen te staan en niet compleet gestoord te zijn. Dus met dat deel ben ik het niet helemaal eens, maar dat is ook het persoonlijke stukje natuurlijk.

Wat betreft social media, wat ik trouwens een grote smet op de samenleving vindt, ben ik het ook helemaal mee eens. Zelfs nu ik iets ouder ben heb ik soms nog wel eens last van de positieve en prachtige levens van anderen, al is dit misschien schijn. Je ziet het toch, je snakt er zelf naar, en dan ben je zo weer in de put. Het niet bekijken van de pagina's vind ik echter ook lastig, je hebt toch een soort rare drang om even op de hoogte te zijn, al is dit geheel onterecht en niet de realiteit. Je raakt er op de een of andere manier gewoon verslaafd aan, zonder dat je het merkt. Dat is wel een punt waar ik heel hard aan moet gaan werken eigenlijk! 

Kortom, goed stukje tekst en ik vind het goed dat dit soort dingen ook gedeeld worden, bedankt!

Liefs van Shalin

Hallo Dipjes,

Mooi geschreven en ik ben het met je eens.
Niet voor niks krijg je vaak van de psycholoog de tip om op te schrijven per dag wat er wel goed gaat. Of wat wel leuk was.
Zou het een idee zijn om daar een topic over aan te maken? Dus een topic over wat er wel goed ging? Ik wil dat wel doen.

Letitgo

Goed idée om een topic aan te maken voor wat goed ging! Doen.een rondje “Goed en nieuw” 
De de herkenning en het samen stoom afblazen en steunen is van groot belang hier dus je ei moet je kwijt kunnen. Als je erdoorheen zit steun vragen en krijgen.

Maar ook vooral positiviteit is zooo belangrijk! 
Dat voorkomt het alleen samen mopperen en in de slachtoffer rol blijven. 
Positive dingen noemen toont dat je zelf dingen doet die goed zijn. Dat Kunnen ogenschijnlijk hele kleine dingen zijn.


 Het eind van een depressieve periode werd bij mij eens gemarkeerd doordat ik een roos zag en er aan rook en van genoot. Toen drong tot me door dat er licht kwam in de tunnel. Zo klein kan het zijn.

Het belichten van alle kleine positieve dingen op een dag is zooo belangrijk. Stel je toch eens voor dat we dat op een hoop zouden gooien! Dat mag ook best bestaan naast alle leiden, gedoe, ellende die er ook is en mag zijn en gedeeld worden

Dipjes