Hallo allemaal,
Het heeft lang geduurd voor ik hier op een forum mijn verhaal wilde doen, maar hopelijk lucht het op en wellicht krijg ik nog fijne tips!
1,5 jaar geleden is mijn man uit het niets (althans voor mij kwam het als donderslag bij heldere hemel) ineengestort en vertelde mij huilend het leven meer te zien zitten. Ik was natuurlijk in shok. Des te meer omdat ik het totaal niet had zien aankomen.
Uiteindelijk heeft hij hulp gezocht bij een psycholoog, maar deze leek niet echt de juiste persoon te zijn.
Hij kwam eigenlijk steeds met hetzelfde thuis en ik kreeg alleen maar verwijten voor mijn voeten gegooid, maar met name over onbenullige dingen..
Hij zegt altijd dat het voor hem voelt dat ik meteen mijn oordeel klaar heb over hem, of over zijn mening, terwijl dit absoluut niet mijn intentie is.
Ik ben zelf een super positief persoon en kan me niet voorstellen hoe het voor hem moet voelen. 
Inmiddels is hij bij een andere psycholoog en deze gaf wel aan aan een depressie te denken en ze zijn nu bezig met schematherapie. Ik heb dit natuurlijk gegoogled, maar ben vooral op zoek naar mensen die me concrete voorbeelden kunnen geven van deze therapievorm, omdat mijn man dit niet doet. Hij blijft heel vaag en ik wil ook niet steeds zeuren en doorvragen.
Ook zou ik graag tips hebben, wellicht van mensen die zelf depressief zijn, wat ik het beste kan doen als hij weer eens een onredelijke bui heeft. Zelf kan ik daar prima tegen, maar niet als het mijn kinderen aangaat. Hij is echt onredelijk naar ze, is steeds onnodig boos op ze en maakt ze verdrietig. Mijn zoontje van 7 vroeg waarom papa altijd zo gemeen tegen hem doet. Dan breekt mijn hart, maar tegelijkertijd wordt ik woedend.
Ik weet niet goed hoe te reageren hierop, of wat ik juist wel en niet bespreekbaar kan maken. Ik wil hem niet nog ongelukkiger maken of het gevoel geven dat hij dingen fout doet, maar aan de andere kant wil ik nooit mijn kinderen de dupe laten worden van zijn depressie en zijn gedrag!!!
Alle tips zijn welkom...
En ohja.. herkennen nog meer mensen die wisselingen in humeur? Het ene moment is hij de vrolijkheid zelf, enthousiast, ondernemend, leuk met de kinderen en het andere moment compleet het tegenovergestelde..
Sorry voor dit lange en omslachtige verhaal,  maar hoop zo wat handvaten, tips en vooral ook ervaringen te horen dat dit ooit nog goed gaat komen!!!

Hallo Fedde,

Welkom op het forum.
Schrijf hier gerust mee, het is moeilijk om te leven met iemand die depressief is.

Iemand die zich depressief voelt kan inderdaad sterke stemmingswisselingen doormaken.
Maar niemand met een depressie heeft het recht een klein kind pijn te doen. Dat je dan woedend word vind ik volstrekt begrijpelijk.
Je mag dan depressief zijn maar je blijft wel verantwoordelijk voor je gedrag, zeker naar kinderen toe.
Hier mag je een duidelijke grens trekken en hem aanspreken op zijn gedrag. Kan hij zich daarna nog niet beheersen dan moet hij maar een tijd elders gaan wonen tot hij zich realiseert dat dit echt niet kan. Advies van iemand die depressies zelf kent.

Groet, Bert

Als je man onredelijk word , geef hem dan de aanwijzing en ook de gelegenheid om zich terug te trekken, als hij zich niet kan beheersen. 

Je kan niet toestaan dat de kinderen de dupe worden.Hoewel hij het duidelijk niet uit kwaadaardigheid doet. 

Persoonlijk zou ik het als depressieve ook niet goed kunnen verdragen , kinderen om me heen en een superpositieve partner.  Ik zou er niet mee kunnen levellen en me  eraan onttrekken. Maar ik leef zelf niet in gezinsverband. 

Schematherapie is een therapie die er vanuit gaat dat je een bepaalde kwetsbaarheid/ gevoelens/ gedachten/ gedrag ( schema's)  hebt opgelopen , ze vatten dit in schema's die telkens geactiveerd worden. 
Prima therapie, goede herinneringen aan, bij mij beklijft het niet , maar wellicht ligt dat bij  je man anders. 
Valt voldoende over schema therapie te vinden op internet aan informatie. Je kunt er veel over vinden en lezen .

Sterkte.