Maus, ik wil antwoorden op je bericht en heb een beetje nagedacht hoe. Je bericht 'triggert' wel wat emoties bij mij.

Hoewel ik vind dat er waarheid zit in wat je schrijft over depressie en 'blijven hangen' in negatieve gedachtes, gevoelens ect. en dat je dat jezelf aandoet, ben ik van mening dat dat in de praktijk niet zo zwart/wit is..
En hoewel ik het idee heb dat je oprecht mensen wil helpen met je verhaal om uit  een depressie te komen, lees ik ook een beetje veroordeling naar mensen die het niet lukt om eruit te raken (zo voelt het voor mij)

Misschien dat jij inderdaad het 'geluk' hebt gehad (ik noem het maar 'geluk', het zal ook vast niet leuk geweest zijn) om in de gevangenis, en zoals ik lees eentje met meer begeleiding ect. totaal van je omgeving los te zijn en waarschijnlijk alleen te hoeven focussen op jezelf. En dat ook voor een langere tijd. Maar veel mensen met een depressie hebben die 'luxe' niet.

Ik ben oprecht benieuwd hoe het je afgaat als je van de omgeving, de 'echte wereld' dan ook onbegrip en verwarring blijft ontvangen. En dat bedoel ik niet omdat dat ik je het niet gun dat het goed gaat. 
Maar zo gaat het vaak is mijn ervaring, in de maatschappij blijf je onbegrip tegenkomen, mensen met vooroordelen, 'victim blaming' ect. ect. 
Ik zou het dan ook knap van je vinden als je houding die je nu beschrijft gewoon blijft staan. 
Mij lukt dat in ieder geval niet..

Wat je schrijft over begrijpen; ik kan zelf ook enigzinds begrijpen waarom mijn daders gedaan hebben wat is gebeurd, zij waren vast ook weer door omstandigheden zo in die situaties geworden, en een groot deel van de daders is zelf ook ooit slachtoffer geweest. Zelfs al was het puur om 'macht' op iemand te botvieren, dat kan, en dat gebeurd..
Ik kan ook zelf mijn eigen reacties daarop begrijpen, al zou je kunnen zeggen dat omgeving mij daar juist vaak op afgerekend heeft en soms nog steeds op afrekend.
Maar eerlijk, vergeven is een ander ding. Misschien houd ik mezelf daarmee dan slachtoffer, dat kan.. Maar voor mij voelt vergeven als oké zijn met wat er gebeurd is, en misschien kan ik dat niet zijn. 

Heb je je ouders ook vergeven? En heb je nog contact?

Ik zal eerst reageren op je vraag of ik mijn ouders heb kunnen vergeven en of ik nog contact heb.

Ik heb nog contact met mijn ouders. Het contact erg verbeterd na verloop van tijd. Er is begrip ontstaan voor elkaar.
Ik en mijn zussen en broer zijn ouder en wijzer geworden. We zijn nu instaat om met elkaar te praten, in plaats van het enkel uiten van boosheid, het maken van verwijten naar elkaar.

Ik was vroeger erg boos op mijn ouders. Ik schreef op papier dat ik ze haatte en sneed mezelf en besmeurde het papier met mijn bloed.
Mijn vader herinnerde me voortdurend eraan dat ik een opleiding moest kiezen waardoor ik erg veel druk ervoer en de ene opleiding na de ander deed zonder iets af te maken, wat schadelijk was voor mijn eigenwaarde. Mijn moeder heeft altijd de spullen die zij verzamelde centraal gesteld (als belangrijker dan haar kinderen). In detentie (de gevangenis) heb ik de mogelijkheid gehad zoals je schreef (het geluk) om na te denken over alles, over het verleden. Ik heb veel geschreven, dat deed ik al wel toen ik in vrijheid was omdat ik met niemand kon praten. Ik wist van mijn moeder dat ze vroeger mishandeld werd, fysiek opgesloten door haar vorige partner en dat haar moeder emotioneel afwezig was. Haar vader, mijn opa, had veel stress en dronk veel. Hij heeft zich dood gereden tegen een boom.

Ik begon in te zien dat mijn moeder het niet makkelijk heeft gehad. Haar verzamelwoede is waarschijnlijk vanwege trauma. Toen ik jong was (voordat ik 20 was) begreep ik dat niet. Ik was enkel gericht op mijn gevoel, hoe ik me voelde en het uiten van mijn gevoel.
Ik heb begrip gekregen voor het gedrag van mijn moeder. Ik heb haar in die zin vergeven. En ik denk een kans gegeven... Ik zag dat ze ook gewoon gevangen zat, niet los kon komen van schadelijke patronen voor haarzelf en anderen. Ik begon medelijden voor haar te hebben en een gevoel dat ik haar wilde helpen.

Hetzelfde geldt voor mijn vader, hij zag niet in wat voor invloed zijn gedrag op mij had. Hoe gevoelig ik was voor zijn woorden. De urgentie die ik voelde als hij sprak. Ik wilde voldoen aan zijn verwachtingen, ik luisterde naam hem zonder zelf na te denken wat het beste was. Ik zag hem als perfect iemand, iemand die alles wist en zichzelf goed kende. Later zag ik in dat hij best wel star kon zijn en erg kritisch, pessimistisch ook. Naarmate ik ouder werd begon ik mijn vader pas te leren kennen. Ik zag in dat hij niet perfect was, en ook gewoon zoals iedereen een blinde vlek heeft voor het eigen gedrag. Hij deed zijn best, doet zijn best. Waarschijnlijk probeert iedereen zijn best te doen. En als dat niet zo is dan zijn mensen vaak in verwarring. 

Het klopt wat je zegt, ik erken dat het moeilijk is om los te komen van negatieve gedachten als je er midden in zit. Je wordt telkens opnieuw getriggerd voordat je de kans hebt om tot rust te komen. Ik hoop dan ook dan iedereen een plek heeft waar hij/zij die rust kan vinden. Ik wil niet de schuld leggen bij mensen met een depressie. Ik hoop alleen dat mensen met een depressie inzien, in zullen zien dat de oorzaak van hun lijden grotendeels bij hen ligt. Zij kunnen het stoppen, door niet meer de schuld aan het verleden te geven voor hoe ze zich voelen. Dat ze zullen zeggen ik laat het los (ik vergeef hen soort van). Ik laat dat uit het verleden mij niet meer pijn doen. Het verleden loslaten en richten op nu en de toekomst. Om me zo weer goed te voelen, gericht op de toekomst. Jezelf dus niet meer pijn doen door steeds aan het verleden te denken maar het los te laten voor jezelf, ermee stoppen omdat jezelf daarmee pijn blijft doen. Neem die verantwoordelijkheid want jij bent de gene die controle over heeft over jouw lijden en dat dus kan stoppen.

Als je aan het verleden neigt te denken, erin dreigt te blijven hangen denk er dan aan dat je jezelf daarmee pijn doet en probeer het los te laten. Ga er niet op reageren in gedachten en het zo in leven houden. Het gaat erom dat je je richt op hier en nu en eraan werkt om het beter te hebben in de toekomst. Wil je goed voelen, doe het voor jou. Stel dat voorop.

Dat is wat ik probeer te zeggen met mijn verhaal. Wat ik hoop voor anderen.

Hallo Maus,

Dank voor je bijdrage. 
Ik wil je graag adviseren je eens echt te verdiepen in het beeld depressie. Los daar van komt depressie vaak niet alleen, vaak gaan ook andere psychische klachten daarbij een rol spelen. Het kan je volledig vast zetten, los laten van negatieve gedachten is dan echt geen optie.

Groet, Bert moderator.

Hallo Maus,

Dank voor je bijdrage. 
Ik wil je graag adviseren je eens echt te verdiepen in het beeld depressie. Los daar van komt depressie vaak niet alleen, vaak gaan ook andere psychische klachten daarbij een rol spelen. Het kan je volledig vast zetten, los laten van negatieve gedachten is dan echt geen optie.

Groet, Bert moderator.

Hoi, het oorspronkelijke bericht, het begin van de conversatie bedoel ik, dat vind ik niet terug. De site gedraagt zich niet zo erg logisch op miijn iphone……