Ik zit hier weeral de hele voormiddag te huilen. Zou met de verjaardag van mijn vriendin naar haar toegaan maar ik zie t alweer niet zitten , twee treinen nemen en een nacht overslapen nee twee nachten , ik zie t niet zitten . We zouden dan nogthans uit eten gaan voor haar verjaardag met nog een vriendin. Maar ik ga t afblazen , het is vrij ver en ik ga er niet meer geraken . Ik wil mijn gewone dingen , het is al zwaar genoeg elke dag zonder dat ik nog een verre reis moet ondernemen. Maar dit maakt me zooo triest , wat kan ik nog aan ??? Niks meer , ik voel me gewoon nooit lekker in mijn vel , het is zooo genoeg geweest... Ik leef geïsoleerd in mijn flat en voel me  daar het beste alleen in mijn flat maar op zich is dat zooo triest , ik voel me nergens meer thuis? Ook op restaurant lukt het mij niet meer er wordt een aperitiefje gedronken en een wijntje en ik zit daar nuchter te wezen met alle shit die ik voel binnen in , ik krijg ook geen pammen en ik ja heb weinig medicatie om me erover te zetten. Hoe ouder ik word hoe moeilijker het word , ik zie dit leven geen jaren meer duren heb er gewoon geen zin in. Dank aan jullie dat ik  het hier mag afschrijven . Deze namiddag therapie , ga het aankaarten dat ik me zooo ongelukkig voel. Maar ja... Vele groetjes wanhopige cyranno

hoi lieve lieve cyranno 


ik lees en leef met je mee je weet ik ben er voor jou in goede en slechte tijden 


groet liefs J

Moeilijk lieve Cyranno , 

Wat niet gaat,  dat gaat niet . 
 Je kan/ durft  het niet aan , om uit  je comfortzone te gaan en overziet de hele onderneming ws al niet, het is n gruwel expeditie geworden . 
Angst, paniek, weerzin, afschuw. Dus schrap zetten, vechten , Falen, onbegrip. De hele riedel van angst en verzet . 

Logisch dat je voor veiligheid kiest, dat zou iedereen hebben die zich zo voelt, maar dat hoef je ze niet uit te leggen, want zo voelen ze zich hopelijk niet. 

Dus je gaat niet en dat is een prima beslissing. Heb er rust mee . Het is goed zo. Een hele begrijpelijke keuze. Je mag voor Veiligheid, rust en voorspelbaarheid kiezen. Je mag rekening houden met hoe je erbij zit, je hoeft geen dingen te doen die je totaal niet ziet zitten. 

Koppel daar nou niet zoiets aan als dat dat de rest van je leven zo zal zijn,  gevoelens   zijn geen vaststaande gegevens en niemand  kan in de toekomst kijken tenslotte. Toch? 

Maar nu gaat het duidelijk niet. 

Ik vind kalmerende medicatie overigens wel n optie. Volgens mij mag dat wel voor als nodig , het lijkt me niet goed voor een mens om zo extreem gespannen te zijn. Daar mag best wat hulp bij. 

Heel veel liefs en sterkte!

Cyranno wat vind ik het toch rot voor je. 
Ik ken het gevoel van wel iets willen ondernemen 
maar dan is alles weer teveel. Het verdriet snap ik zo.

Misschien kun je je vriendin dan eens vragen om tot bij
jou te komen en bij jou in de buurt uiteten?
Het is een optie, en ik weet dat het vast de teleurstelling niet weg neemt dat het jou niet lukt tot daar te raken.
Ik heb nu even hetzelfde met m'n meneer. Eerder ben ik ook regelmatig naar hem gegaan maar nu is dat ook zo'n opgave vooral als ik weer meer last heb van angst. Maar dan voel ik me daar ook nog rot over, dat ik er weer last van heb en daardoor veel minder lukt

Benieuwd hoe je schematherapie gaat zijn Cyranno, je had dat 1 op 1 toch? Ik had dat in opname in groepstherapie, dat zal toch wel anders zijn. 

Een knuffel en veel sterkte gewenst

Hoi Joy en Mabel en iedereen die het hier leest... Er was gister een sessie therapie gepland maar dat liep even iets anders uit hoor. Ik was vrij wanhopig toen ik de sessie binnen kwam, en ik vond dat ik me niet anders moest voordoen dan hoe ik me voelde. Maar de therapeut waar ik trouwens geen klik mee heb , wees me vrij snel op het feit dat hij me heel anders zag dan de vorige keren en dat ik toen veel gemotiveerder was om de therapie te volgen. Ik gaf aan dat ik die wanhoop vaak voel en regelmatig over me langs krijg en  dat ik stemmingswisselingen heb maar ik had het gevoel dat hij vooral vond dat ik niet gemotiveerd genoeg was. Maar ik had een dag en nacht en zelfs al enkele dagen het heel erg moeilijk. Dan stelde hij ook voor om mijn man te laten komen voor een sessie en dan ook doe  oefeningen te doen zoals samen naar een winkel gaan en kijken waar mijn angsten liggen. Maar luister ik regel zelf mijn hele huishouden en mijn boodschappen , dus ik zie daar ook het nut niet van in. Nu dat gezegd zijnde als slot vond hij dat ik er moest over nadenken en hem binnen de veertien dagen laten weten of ik de schematherapie ging volgen ja al dan niet . Maar dan wel niet in die wanhoopstoestand alsof ik daar geen last meer zou van hebben. Ik heb hem gezegd er over te nadenken en het hem dan te laten weten. Maar ik kan hem niet beloven dat ik niet meer wanhopig ga zijn of stemmingswisselingen ga hebben , dat is trouwens mijn aandoening. Ik voelde me zeker niet begrepen en heb niks met een therapeut waar ik mezelf niet kan zijn. Ik ga er over nadenken maar er is weinig kans ik die ga volgen. Ik ben dan weg gegaan in tranen en zo over de straat tot thuis in tranen. Bah ik vind het niet kunnen ...
Ja Joy ik kan mijn vriendin wel zien in de grootstad een half uurtje sporen van mijn huis ,dat is voor beiden haalbaar , en dat zullen we in de toekomst ook wel doen. Verder hoor ik haar zeker wel veel telefonische basis dus we zullen dat zo regelen . Ik slaap trouwens nergens meer over ik vind dat niet meer te doen zie er teveel tegenop. Hou jullie verder goed hoor... groetjes Cyranno

Cyranno lieverd, 

Heb je een e-mailadres van die therapeut? 
Want ik vind het heel terecht wat je hier schrijft.

 Dat dit het nou namelijk het beeld is, dat je diep en ondermijnend in de put kan zitten, dat het nou juist daarom gaat. Dat er geen stevige  bodem voor n constant stabiele Cyranno is . 
( Maar laat je niet daardoor in de luren leggen, want die is er wel degelijk onder al die misère erboven op).
Dat het niets met motivatie van doen heeft.  Dat een dergelijke stemmingsafgrond  op je motivatie drukt, ......en dat lijkt me( wel voor iedereen)  toch echt te begrijpen.

 Maar voor mensen in dat werkveld blijkbaar dan weer niet (?). Deze therapeut heeft n gekunsteld mensbeeld mogelijk, en ik denk ook dat het niet gezond om zo naar mensen te kijken. 

Dat je geen behoefte hebt aan hulp bij winkelen. Dat je dat zelf allemaal al regelt. Dat dat je hulp vraag niet is. 

Kijk, dit begint niet goed zo. Het gaat mis in de interpretatie, je word mis begrepen.
Dat heeft eigenlijk niets met schematherapie van doen hoor, want die therapie is best prima. 

Tuurlijk kan je je op zo'n moment in die chaos niet heel goed verweren....  maar  volgens mij heb je dat toch wel kranig  gedaan hoor! 

Alleen deze persoon begrijp blijkbaar niet hoe ontregelt je bent op dat moment. 

Mijn idee: Schrijf het op en verstuur het in tekst, -als je dat ziet zitten natuurlijk - . 
Misschien heeft dat n zinnige draai in dit verhaal tot gevolg.  Ik zou dat als therapeut  zien als een blijk  van motivatie, maar ik ben die persoon niet. 

Ps Ik hou ook niet van logeren elders, dat geeft mij onrust bovenop de nachtelijke onrust die er al is. Voel me niet goed bij een continu aanwezigheid van een ander, laat staan in zijn domein. Ruimte delen kan ik wel, maar niet met ontspanning . Een dagdeel is voldoende. 

Je hebt een heel goede band met die vriendin, jullie komen daar met elkaar prima uit, dat heb ik al lang gelezen. Het is oké zo. 

Heel veel sterkte en kracht en vooral liefs!

Cyranno lieverd, 

Heb je een e-mailadres van die therapeut? 
Want ik vind het heel terecht wat je hier schrijft.

 Dat dit het nou namelijk het beeld is, dat je diep en ondermijnend in de put kan zitten, dat het nou juist daarom gaat. Dat er geen stevige  bodem voor n constant stabiele Cyranno is . 
( Maar laat je niet daardoor in de luren leggen, want die is er wel degelijk onder al die misère erboven op).
Dat het niets met motivatie van doen heeft.  Dat een dergelijke stemmingsafgrond  op je motivatie drukt, ......en dat lijkt me( wel voor iedereen)  toch echt te begrijpen.

 Maar voor mensen in dat werkveld blijkbaar dan weer niet (?). Deze therapeut heeft n gekunsteld mensbeeld mogelijk, en ik denk ook dat het niet gezond om zo naar mensen te kijken. 

Dat je geen behoefte hebt aan hulp bij winkelen. Dat je dat zelf allemaal al regelt. Dat dat je hulp vraag niet is. 

Kijk, dit begint niet goed zo. Het gaat mis in de interpretatie, je word mis begrepen.
Dat heeft eigenlijk niets met schematherapie van doen hoor, want die therapie is best prima. 

Tuurlijk kan je je op zo'n moment in die chaos niet heel goed verweren....  maar  volgens mij heb je dat toch wel kranig  gedaan hoor! 

Alleen deze persoon begrijp blijkbaar niet hoe ontregelt je bent op dat moment. 

Mijn idee: Schrijf het op en verstuur het in tekst, -als je dat ziet zitten natuurlijk - . 
Misschien heeft dat n zinnige draai in dit verhaal tot gevolg.  Ik zou dat als therapeut  zien als een blijk  van motivatie, maar ik ben die persoon niet. 

Ps Ik hou ook niet van logeren elders, dat geeft mij onrust bovenop de nachtelijke onrust die er al is. Voel me niet goed bij een continu aanwezigheid van een ander, laat staan in zijn domein. Ruimte delen kan ik wel, maar niet met ontspanning . Een dagdeel is voldoende. 

Je hebt een heel goede band met die vriendin, jullie komen daar met elkaar prima uit, dat heb ik al lang gelezen. Het is oké zo. 

Heel veel sterkte en kracht en vooral liefs!

Hoi lieve mabel , ik heb niet zijn persoonlijk email maar wel die van de algemene GGZ maar ik moet hem sowieso terug op bellen en ga het hem wel zeggen hoor. Ik vind het  ook geen juiste interpretatie , ik word weeral verkeerd begrepen maar ja het verwondert me niet met die therapeut. Het klikt eigenlijk niet. Maar ik kan niet beloven dat ik niet meer wanhopig kan zijn want dat is er namelijk nu en dan dat is juist mijn probleem zoals jij het ook al verwoordt. Bah ik laat de therapie maar voor wat het is , heb geen zin om met hem in zee te gaan. Ik heb geen zin om nog schreiend over de straat te lopen. Ik heb trouwens ook nog mijn andere lichaamsgerichte therapeut waar ik wel mezelf kan zijn en waar het wel mee klikt. Daar heb ik afgesproken om naar langs te gaan indien ik er behoefte aan heb. Hij doet meditaties visualisaties en lichaamsgericht werk. Een schat van een mens overigens. Maar die werkt wel aan tarief van zestig euro dus ga ik er naar toe als ik er behoefte aan heb . Heb er trouwens veel steun aan. Maar die schematherapie die zo goed is overigens maar wordt gegeven door een therapeut die me niet verstaat ja daar begin ik niet aan dat ben ik zeker , heb al lang geen vertrouwen meer bah bah. Dit heb  ik beslist vandaag en ga het hem ook melden en hem van antwoord dienen. Ik moet het laten weten binnen de veertien dagen vele lieve groetjes van C. dank je mabel

Hallo Cyranno,

Ik heb (nog) niet alles gelezen maar ... in ieder geval veel sterkte met alles.
En goed dat je bepaalde dingen heb beslist voor je eigen, zoals bijvoorbeeld dat je geen zin heb in schermtherapie omdat je geen klik heb met de therapeut. Heb er zelf geen ervaring mee (pas één gesprek gehad met een psycholoog) maar kan me wel voorstellen dat het erg moeilijk / lastig is als je geen klik met zo'n figuur heb.

En .. als ik het zo lees heb je een hele goede band met die vriendin? Dat is wel mooi, leuk voor je 

Cyranno, ho  even, 

.... als het niet aan de therapie op zich ligt,  is het ook nog een idee om een andere therapeut te willen . 
Dat is een heel terechte vraag omdat je het werk wel met elkaar moet rooien tenslotte. 
Maar fijn om zoiets aan de kaart te stellen is het niet,  want je wijst toch  min of meer af. 
En die vraag moet je dan weer aan dezelfde therapeut gaan stellen en die wil daar natuurlijk over praten.. zucht ...  ( kan  in hetzelfde telefoongesprek) 

Dan is het zaak om kort en bondig uit te leggen waarom je het met hem niet ziet zitten hoe jij je erbij voelt, wat je voorziet wat dat betekent voor het voor jou kunnen profiteren van de behandeling , en dat is het .... 
Verder is het dan verwijzen naar die uitleg en blijven stellen dat je het daarbij wilt laten en de therapie met iemand anders wilt. 
(Dat is voor te bereiden)

Jij  hebt er tenslotte voor op de wachtlijst gestaan, het is vergoed en daarmee voor jou haalbare hulp, en;  jij hebt een legitieme hulpvraag, en het recht om ook goed geholpen te kunnen worden daarmee. 

Tuurlijk ga je niet beloven dat je niet meer wanhopig zult zijn, want dat is wat je bent op  momenten. Het is niet zo dat je stemmingen zich  aanpassen aan wat de therapeut graag heeft. 
Dat zou de omgekeerde wereld zijn,  dan wordt het voor die man tijd voor een andere beroepskeuze, want dat gaat never nooit werken. 

Misschien iets om even te laten bezinken,  rustig over na te denken .  

Een  optie is ook dat je aan je lichaam gerichte therapeute vraagt of er een tarief voor minder bedeelden in rekening kan worden gebracht. Dan kun je er wat vaker heen .
Ik vraag dat zelf ook omdat ik dan ook  meer behandeling uit mijn aanvullende pakket kan trekken. 
(Heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat dat niet wordt gehonoreerd overigens, alleen moet je dan wel even over een beetje schroom heen, ongemakkelijk .)

Als het wat rustiger in je geest is, probeer er dan iets neutraler naar te kijken , naar al die kwesties, 
 om het te zien en  evt te doen  is wat kalmte nodig. 

Het is me ook duidelijk dat het je de neus uitkomt allemaal en ik begrijp het echt 100%. 
Maar je verdient het om mogelijke voordelen uit rotsituaties niet te laten lopen,  enkel uit de rottigheid ervan zelf . 

Hoop dat je er iets aan hebt, je hoeft er niets mee, rustig aan.

Liefs

Wat Mabel schrijft ben ik het ongeveer mee eens Cyranno.
Wat dacht de man; dat je na alle therapie en alles wat je al geprobeerd hebt, zo even fluitend aan komt! Ik geloof dat dan je hele hulpvraag is opgelost, nietwaar? 
Misschien dat deze therapeut door z'n eigen motivatie heen is om uit te zoeken welke hulp passend kan zijn voor jou. Maar dan vind ik dat de beste man zelf kan zeggen dat hij een therapeut voor je wil zoeken die aansluit bij jou en niet een gebrek aan motivatie bij jou leggen.
Sorry, dit roept boosheid op bij mij.

Er is mij ook een aantal keer gezegd, in verschillende vormen, dat ik niet gemotiveerd ben. Dat voelde als een steek bovenop al het gevoel wat je al hebt over de vraag waarom je vastloopt (en/of blijft lopen) het gevoel niet aan de verwachtingen "zoals het moet" kunnen voldoen en daarmee niet goed genoeg zijn, een last voor de omgeving, een teleurstelling ect.ect. 

Cyranno, wat vind ik het toch verdrietig voor jou. 
Heel veel sterkte en moed gewenst.