Dank je Mabel en Joy, ik heb een afspraak gemaakt met het GGZ voor nu donderdag. Ik ben weer een beetje stabieler en kan er nu over praten. IK ga horen wat hij meent te zeggen en dan kan ik hem ook antwoorden en zeggen wat ik heb ervaren. Ik dacht , ik heb te lang op de wachtlijst gestaan om er het bijltje nu bij neer te leggen. De therapie schema lijkt me ook interessant. Ik ga hem om begrip vragen dat ik soms heel wanhopig kan zijn en dat dat een deel is van mijn stoornis uiteraard. We zullen merken hoe hij reageert en we zien wel , ik besef ook dat het in mijn nadeel is om de therapie te laten vallen. Als het helemaal niet lukt dan vraag  ik een ander therapeut , maar nog maar eens proberen eerst. Ja Joy , ik weet het het maakt me ook boos dat men meent te zeggen we niet gemotiveerd zijn. Eerlijk gezegd ik vind van mezelf van wel want ik kom van heel ver en merkend waar ik nu sta ja dan kan ik alleen maar zeggen dat het een prestatie is , dat ik er fel op vooruit gegaan ben, als de therapeut het niet zegt dan zeg ik het zelf. Ik ben veel stabieler en drink ook geen druppel alcohol meer wat alleen maar vooruitgang is . We moeten soms onszelf eens een compliment geven bah groetjes van Cyranno

Cyranno, wat moedig. Je hebt gelijk als je zegt dat je zolang op de wachtlijst hebt gestaan.
En dat je gaat proberen uit te leggen hoe het voor je voelt en begrip vragen dat hoort volgens mij bij  'gezond volwassen gedrag' als ik het schema-boek herinner. Wat goed.
Ik moet bijna even een traantje om je laten, maar dan omdat ik het zo sterk van je vind dat je het zo gaat proberen nu. 

Heel veel succes weer donderdag

Zeker moedig Cyranno , 

Ook goed te lezen dat je weer wat in betere doen bent.  Probeer jezelf zo goed mogelijk te vertegenwoordigen en meer dan je best kan je ook niet doen. Goed genoeg hoor.

Als je er behoefte aan hebt laat ons dan weten hoe het voor jou is gegaan donderdag. 

Liefs en sterkte!

Hoi Mabel en aan iedereen die dit volgt , ik ben naar de therapie geweest. Met de therapeut kon ik het uitleggen en hij zei ik me toch niet moest verontschuldigen voor het feit ik me de laatste keer echt wanhopig voelde en dat het fijn was ik er was. Dat gezegd zijnde zijn we aan de therapie begonnen. Het was een visualisatie oefening over mijn verleden , ik moest een situatie voor de geest halen die me erg had gekwetst en de gevoelens die ik erbij  had gehad moest ik eraan vastkoppelen. Het was iets uit een recent verleden. Natuurlijk kwam er weer iets boven van mijn familie ... en dan een situatie die me erg had gekwetst in de kindertijd waar er spontaan dingen naar boven kwamen van mijn zus uiteraard. Daar moest ik de emoties herbeleven en dan loslaten. Na afloop voelde ik me beroerd en mijn maag deed zo een pijn. Maar dat is misschien wat nodig is om los te laten. Maar wat het feit is is dat in het verleden die situaties zich steeds weer herhaalden , en ik vraag me af of ik er goed aan doe om dit trauma te beroeren. Want de therapeut kan het niet weten maar het is en blijft een groot trauma, en nu heb ik er nog steeds mee te maken. Mijn taak is me nu los te weken van mijn zus en afstand te bewaren want ze doet het nog iedere keer opnieuw dit patroon. Ze is ook de oudste en wil bij onze naaste familieleden en vrienden de populairste en de belangrijkste zijn. IK begin me eigenlijk af te vragen of dit niet narcistisch gedrag is. Alles wordt door haar geregeld en gedaan en ik loop er zomaar wat bij aan te modderen. Maar ja het zij zo dat zal nooit veranderen begint me te dagen. Maar de therapie ik heb er mijn twijfels van als ik me elke keer zo beroerd ga voelen na afloop en dan niet kan duiden hoe erg het probleem zich nog speelt , ik vind het eigenlijk een moeilijke. Kan ik dit wel aan???? Ik weet niet of ik ga verder gaan... Vele groeten van Cyranno

Cyranno, 
wat goed dat je bent gegaan en dit hebt gedaan . Je lijkt toch met deze persoon te kunnen werken, dat is heel wat . Goed aangepakt dit! 

Het is heel vaak dat zaken van vroeger zich in het het heden nog steeds afspelen. 
Als het over narcisme gaat , zie ook de site van "het verdwenen zelf' , daar vind je gevolgen en beschrijvingen hoe het eruit kan zien. 
Dat loskomen een hele klus kan zijn, lees je ook op de site .  

Je zus zal nooit veranderen, zij heeft er ws ook geen problemen mee. 
Maar je zus hoeft jouw leven niet te bepalen. 

Je kunt dit  aan,  je leeft  er al zo lang mee immers , de kwestie was altijd al alom vertegenwoordigd   . 
Maak je therapeut deelgenoot van de  twijfels en effecten op jou . Ook daar is begeleiding in nodig.  

Sterkte met het bijkomen voor nu. 
Ik geloof erin dat je het aankunt in ieder geval.

Veel liefs en sterkte!