Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

zin of onzin


#1

Hallo,

Ik gooi het toch maar even in een aparte groep; de zin van het bestaan.

Degene die vindt dat ons bestaan een religieuze basis heeft, zal geen vragen hebben omtrent de zin en zal bij twijfel altijd terug kunnen vallen op een hogere macht. Handig.
Een niet-gelovige heeft die vraag niet met paplepel en al ingeslikt en zal zich het om die reden niet afvragen.
Je kan echter je leven ook bewust zin geven.

Als je dat laatste gedaan hebt kun je natuurlijk altijd weer terug naar de stelling dat het leven in alle realiteit zinloos is, maar dat wil je niet. Je probeert redenen voor je leven te bedenken om ... ja waarom eigenlijk?

Mijn vraag is dus niet óf het leven zin heeft, maar waarom het zin zou moeten hebben (vanuit niet-religieus perspectief).

groet,
Ray
Antwoord

#2

Hey Ray, allemaal,

Het is ook een gewetensvraag waar ik, vooral sinds de dood van mijn vader vorig jaar, enorm mee worstel.

Het leven bestaat simpelweg uit werken tot je 70 bent, om daarna van je (magere) pensioen te mogen 'genieten'. Beseft men wel dat een groot deel, zoniet het overgrote deel, de 70 niet eens haalt? 
Dan hebben we het nog niet eens gehad over de algemene gezondheid die door de jaren heen achteruit gaat.
Dus dan leef je, om te werken? Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Ik ben dus ook enorm nieuwsgierig naar hoe anderen dat allemaal zien.

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#3

Hallo Ray en Sanna,

Ik heb eigenlijk geen idee of het leven zin heeft. Ik ben ook niet religieus.

Maar ik leef, dus probeer ik er wat van te maken.
Ik heb de laatste jaren hard gewerkt om mijzelf een beetje aardig te gaan vinden, dat is mij aardig gelukt.
Verder stel ik mijzelf kleine doelen, waarbij ik het gevoel heb dat ik er toe doe.
Ik probeer dus mijn nare ervaringen uit het verleden positief in te zetten als ervaringsdeskundige.
Soms loop ik een tijdje met iemand mee, die zijn/haar problemen stukje voor stukje aanpakt en verslaat.
Maar ja, of dat mijn zin van het leven is??? Het voelt in ieder geval soms wel prettig.

Groet,  Bert
Antwoord

#4

Dank, Sanna en Bert, voor jullie reactie

@Sanna: ja, die vraag heb ik mij ook dikwijls gesteld, toen ik nog werkte. Maar nu ik afgekeurd ben op mijn 57ste en dus eigenlijk de totale vrijheid geniet van voldoende geld en nooit meer werken, slaat de depressie is alle hevigheid toe. Vreemd en lullig tegelijk.

Mijn doel in het leven is, nu ik erover denk, altijd geweest: het anderen zoveel mogelijk naar de zin maken. En dat doe ik nu ten volle met vrijwilligerswerk (jeugd, ouderen, vluchtelingen). Blijkbaar geeft dat toch niet genoeg voldoening.
Blijkbaar moet ik meer aan mezelf denken.

Aldus heb ik nog steeds geen antwoord op mijn vraag 'waarom moet het leven zin hebben', maar weet ik nu wel iets beter dat onbaatzuchtig handelen - voor mij - niet werkt. Dat betekent overigens geenszins dat ik daarmee stop.

Maar wat moet ik doen om mezelf dan wél goed te voelen als het helpen van anderen niet genoeg is? Ik heb echt geen idee. Iemand?

Gezien de gelukzaligheid bij de royalty-fans tijdens dat Britse huwelijkssprookje is voor velen zo'n happening genoeg. Of zouden die mensen eenmaal thuisgekomen in huilen uitbarsten omdat ze zelf geen koets hebben?
Als die fans allemaal happily ever after leven, is dat mijn voorland dan? Moet ik dan net zo simpel in het leven gaan staan als alle mensen die er maar gewoon op los leven en geen rekening houden met wat en wie dan ook?

Sorry, ik word er nogal cynisch van, maar bovenstaande lijkt toch wel te kloppen: mensen die niet nadenken leven makkelijker dan mensen die de bovenkamer wel regelmatig gebruiken?!

groet,
Ray
Antwoord

#5

Even wat van me af schrijven.

Ik zag van de week die documentaire over Harrie Jekkers op TV. Wat een vakman trouwens, maar dit terzijde.

Op een bepaald moment zit hij in Spanje op een terras aan het water, een kopje koffie te drinken. Hij geniet er zichtbaar van en mijn gedachten daarbij zijn: wat valt er nu te genieten? Hij rookt niet, hij is broodnuchter, waar geniet hij nu van? Maar ik weet dat ik onzin uitkraam, want ik zie dat hij geniet en ik weet dat er heel veel mensen zijn die op eenzelfde manier zouden genieten. Waarom kan ik dat dan niet? Waarom komt dat niet binnen bij mij?

Even later zie ik een film op TV waar een vader zijn zoontje een knipoog geeft. De jongen lijkt uiterlijk ongewogen, maar even later meen ik toch enige emotie bij hem te zien. Het raakt me, maar slechts heel oppervlakkig.
Ik denk over mijn werkelijkheid en wanneer ik voor het laatst zoiets voelde. Dat is heel lang geleden; het dochtertje van mijn broer vloog me om mijn hals toen ik 's ochtends wakker werd. Ze is nu 23, dus dat moet zo'n 20 jaar geleden zijn. Zelf heb ik geen kinderen, kleinkinderen dus ook niet en die emoties zitten er dus niet meer in.
En mocht het toch de kop opsteken, dan breekt mijn cynisme het - voordat het impact kan hebben - wel af.

Dank voor het lezen,
Ray
Antwoord

#6
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-05-2018, 00:50 door Asus.)

Hoi Ray,

Pikte net even een traantje weg kerel,
Ja, het leven wat heeft het soms voor nut he?

Ik heb verder ook niemand om van te houden buiten familie na.
En het zette mij ongeveer 2 dagen terug ook beetje aan het denken van, wie ben ik joh?
Een niemand eigenlijk, in iedere geval voor de buiten wereld.

Denk nu ook regelmatig terug aan mijn schooltijd, etc. Waar ik vrienden had, mensen waar mee ik een goed contact mee heb gehad, maar op geven moment is het weg. Iedereen gaat zijn eigen weg.

En ja, soms zit ik net als rambo en breek ik, in mijn stoel of bed boven snachts van.

Waar is verdomme iedereen? waar zijn ze? waarom ben ik zo alleen.

Maar niemand die me hoort, voor iedereen ben en blijf ik meestal een geest en onzichtbaar.

Ik hoop dat het misschien snel met jou weer wat beter gaat, ik leef nu van dag tot dag. En probeer langzaam de plezier terug te vinden in mijn dingejtes, ook al gaat het soms moeilijk.

Fijne groet, van mij Ray. Hoop dat je goed en fijn slaapt, en dat er voor jou eens een dag komt dat alles beter gaat. En blijf vooral schrijven als je daar zin in hebt. Dan kun je hart luchten! Smile
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Asus :   • Ray
Antwoord

#7

Hey Ray,

Ik denk dat jij jezelf nu enorm tekort doet, en diep van binnen weet je dat zelf ook wel Wink
De manier waarop jij je oneindig in zet voor de samenleving met je vrijwilligerswerk is enorm bijzonder en ik durf mijn hand in het vuur te steken als ik zeg dat heel veel mensen jou daar dankbaar voor zijn en jou steun niet kunnen missen.

Naarmate je ouder wordt veranderen dingen. Ik moet er zelf echt niet aan denken dat mijn neefje van bijna 3 straks geen knuffels en kusjes meer wil 'want meisjes zijn vies, bah!'. Kan ik me nu al druk om maken, stom he?

Weet je wat het is. 'Wij' als depressievelingen, zijn ontzettend goed in de focus leggen op de dingen die er niet zijn, die missen, het negatieve, simpelweg omdat we het goede niet zien.

Soms vraag ik mij ook af of ik gelukkig zou kunnen worden van zo'n Royal wedding, zoals jij ook al zei. Tegelijkertijd weet ik dat ik absoluut niet zo ben, maar toch benijd ik de mensen die daar gelukkig van lijken te worden.
Ik durf niet te zeggen of het te maken heeft met onze bovenkamers, maar we mogen niet vergeten dat wij ziek zijn.
Waar er bij kanker, suikerziekte, reuma, etc. duidelijk is waar tegen gevochten moet worden, is dat bij depressie zo enorm groot en vaak niet goed onder woorden te brengen, logisch dat het dus veel moeite kost en dat het een zware strijd is.

Wees alsjeblieft niet zo hard voor je zelf Ray, want net zoals de mensen die je dankbaar zijn voor je vrijwilligerswerk, ben ik je dankbaar voor de steun die je mij hebt geboden, en ook anderen biedt hier op het forum.
En dat zou je niet kunnen doen als jij niet bent wie je bent, mét je depressie.

Houd moed.

Heel veel liefs,
Sanna
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Sanna :   • Ray
Antwoord

#8

Dank voor jullie lieve woorden, Asus en Sanna. Het doet me veel.

Jullie zijn mooie mensen, die een veel beter lot verdienen dan jullie nu krijgen.

groet,
Ray
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Ray :   • Asus, Sanna
Antwoord

#9

Hallo,

Ik hoorde iemand in een film zeggen: 'keep living forward'. 

A Proven Plan to Stop Drifting and Get the Life You Want ... zegt een boektitel. Dat wordt me iets te zweverig.
Maar je kunt het ook vertalen als 'leef met een doel voor ogen' en dan kan ik er wel wat mee. Al is het doel alleen al iets wat ik morgen kan doen, dan leef ik al vooruit, toch?

Ik ervaar het momenteel aan den lijve met plannen die ik maak. Dat wil zeggen: het gaat nu goed.
Ben benieuwd of dit voor meer mensen zo werkt.

groet,
Ray
Antwoord

#10

Hoi Ray,

Het gaat met mij ook best aardig.

Ik stel tegenwoordig kleine doelen waarbij ik het gevoel heb dat ik er toe doe.
Dat kan ik iedereen aanbevelen.

Groet, Bert
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Liefde+Hoop
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)