wat men noemt ik ben een gestabiliseerde borderliner en waar ik nu nog het meeste mee worstel zijn mijn stemmingswisselingen met diepe dalen en ook de wanhoop dat ik eigenlijk op de grens loop steeds van wil ik nog verder of niet? Wil ik nog verder met dit beperkte leventje , ik zou wel willen maar dan moet ik stoppen met willen functioneren zoals ieder ander zonder beperking. Ik ben nl zo beschaamd dat ik eigenlijk van alles niet kan. Ik werk vrijwillig op een plaats waar ik eigenlijk meedraai met het personeel in een hele drukke functie maar eigenlijk kan ik dat niet aan want ik maak me er zeer nerveus in. Met mijn psychiater heb ik geen goed contact ze is afstandelijk en begrijpt volgens mij niet goed dat ik een hele zware levensweg heb gehad en nog heb. Is ook tegen euthanasie want ik zei haar dat ik een vriend heb gehad die euthanasie had aangevraagd en ze reageerde misprijzend en eerder lachend zo van dat was helemaal niet nodig geweest die reactie vond ik helemaal niet kunnen. Ze maakt ook een groot probleem van kalmeer middel in te schakelen eerder uit principe want dat is verslavend ook al gebruik ik dat zelden ze wil me niet voorschrijven uit principe dus moet ik maar elke dag gestresseerd rond lopen. Het is vooral dat dat ik niet meer aankan , elke dag stress en angst ik hou dat niet meer vol ik ga proberen een andere psychiater te raadplegen maar ja hopelijk lukt me dat. Ga erover spreken met de huisarts. Deze dag is weer heel moeilijk heb me gister heel erg opgejaagd in mijn vrijwilligerswerk en vandaag naar mijn bejaarde eerder palliatieve vader geweest waar ik ook van onder de indruk was. Het is de stress die ik niet meer kan verwerken en ook de financiële druk elke maand daar maak ik me ook nog veel zorgen in kunnen we nog alles betalen of niet meer? Ik heb eigenlijk nergens steun voor mijn ziekte enkel op dit forum heb ik begrip waar ik jullie ook voor danken wil , ga laten weten of ik erin geslaagd ben om van psychiater te veranderen? Dank aan allen die dit leest groetjes Cyranno

Stempels. Borderline, depressief, narcist, autist. Je kunt er op verschillende manieren naar kijken. De eerste manier is vanuit de ogen van de buitenwereld. Vaak wordt dat als negatief ervaren omdat het als ziek zijn wordt ervaren. Ziek zijn is een teken van zwakte. Een andere manier is vanuit je eigen binnenwereld. Je hebt een stempel waar veel over bekend is. Anders was de stempel er niet. Je kunt hulp krijgen en er mee leren omgaan. Dat is positief en ergens ben je anderen een stap voor. Je hoeft jezelf niet compleet uit te vinden en kan je in veel dingen herkennen. Ergens denk je dat je niet alles kan omdat je een stempel hebt. Maar eigenlijk weet je wel dat je heel veel kwaliteiten in je hebt. 

Dat is wat ik hier lees:

Wil ik nog verder met dit beperkte leventje , ik zou wel willen maar dan moet ik stoppen met willen functioneren zoals ieder ander zonder beperking.

Je voelt je beperkt, je wilt verder met dit leven, maar dan moet ik niet doen alsof ik geen beperking heb.

Als ik dit zo lees, dan komt het op mij over alsof je alles geeft in het leven. Waarom zou dat schaamte moeten opleveren? Ik denk dat je trots op jezelf mag zijn als je meer aan kunt dan een ander van je verwacht. Dat betekent dat je een vechter bent. 

Dat lees ik verder ook terug in je verhaal. Je hebt een slechte relatie met je huidige psychiater. Je weet precies waar het mee te maken heeft en gaat er mee aan de slag. Daarnaast heb je het zwaar met je vader en de financiele druk. Het lijkt me duidelijk dat je even rustig aan moet doen en je niet gek moet laten maken door al deze dingen. Ik snap dat je blij bent dat er mensen op dit forum je erkennen voor wie jij echt bent. Dit is toch een beetje je veilige haven waar je naar kunt terugkeren. 

Dus om je vraag, wat te doen, te beantwoorden. Volgens mij heb je die vraag zelf al een beetje beantwoord en hoeven wij daar niet veel aan toe te voegen. Je bent goed bezig Cyranno!

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku

Cyranno, ik ken dat gevoel dat je twijfelt of je verder wil of niet, het is een moeilijk gevoel vind ik.. Als het nu eens minder zwaar voelde.. Of als je nu eens wat meer begrip van omgeving voelde..
Je partner is ook niet echt een prater zei je eerder, het lijkt me moeilijk om dan samen te leven, je bent er wel met elkaar maar ook weer niet..
Hoe denkt je huisarts over het onderwerp? Voor mij hoeft het nog niet eens beslist te worden, als ik er maar al over mag praten is al iets, als de ruimte om op te geven er mag zijn word het voor mij al wat minder zwaar en kan ik juist weer wat verder.
Goed dat je gaat kijken of je bij een andere psychiater terecht kan. Iemand bij wie je niet op je gemak voelt is niet helpend lijkt me.
Fijn dat je steun van het forum ervaart, blijf vooral schrijven! Ik hoor graag af en toe eens hoe je je voelt.
Met het vrijwillig werk zou ik ook eens aangeven dat je misschien dan wat andere taken wilt ofzo, waar je minder stress voelt. Dat mag, als jij je beter voelt is dat ook fijner voor de omgeving, zo denk ik maar. Win-win dus! 

Heel veel sterkte lieve Cyranno,  ook met de situatie met je vader.

Je bent cyranno, en je bent ok wie je bent!  ( - en je ben  niet : een 'gestabiliseerde borderliner'.) 

Als jij  leven te stressvol vind en daar kalmering  voor wil, is dat een legitieme vraag! Niemand is gebaat bij stress, opgejaagde gevoelens en spanning. Dat helpt niet bij de stemming , welke diagnose er ook op los wordt gelaten. Als je er iets anders aan had kunnen doen had je het wel gedaan. 
Misschien is iets minder stressvol vrijwilligerswerk overigens ook best n optie(?) 

Het gaat er niet om in het leven altijd maar  aangepast mee te doen . Het mag voor jou ook nog fijn zijn. 

Ik kan zelf ook niet met de meute mee rennen en doen en soms baal ik daarvan en soms weet ik niet eens of ik het wil en soms schaam ik me ook. Het is niet altijd fijn om je een uitzondering te voelen.

 Maar we zijn allemaal nog wel gewoon ook goed wie we ook  zijn. 


En je hoeft inderdaad niet met een psychiater om te gaan waar je helemaal niet prettig bij voelt en ook niet begrepen. Heel goed dat je actie in onderneemt !  

Ik vind ook dat je goed bezig bent. Het zijn allemaal kwesties die je terecht aankaart. 

Het gaat er om dat jij er een beetje ok mee kan zijn met hoe je in het leven erbij zit , - al kun je niet alle omstandigheden bepalen , sommige dingen zijn ook  gewoon rot , zoals financiële druk. 

Hou vol! 

Liefs.

Dank jullie wel Jarno, Joy en Mabel , ik heb echt wel steun aan dit forum , gelukkig zoals Joy al vermeldde , mijn vriend is niet echt een  prater en begrijpt het moeilijk , ook omdat hij het omgekeerde is van ik . Hij neemt alles veel lichter op en vind dat ons zorgen maken en stress ons niet veel verder helpt. Hij is gewoon een totaal andere persoonlijkheid en karakter. Kan dus moeilijk nagaan vanwaar die stemmingswisselingen en die overdreven stress uit voort komen. In mijn omgeving is er weinig begrip en ik voel aan dat zelfs mijn psychiater altijd tegen mij reageert, heb er echt genoeg van , ik wil en eis van haar zeker begrip dus wil ik veranderen naar een psy die thuis is in mijn problematiek.
Wat Jarno schreef ja ik heb alles gegeven in mijn leven , ik ben een vechter , ben ziek geworden op mijn 14 jaar en heb gesukkeld tot mijn vijftigste zonder veel hulp en ook veroordeeld door mijn omgeving door mijn gedragsproblemen. Ik heb zodanig veel gevochten om te overleven dat ik nu moe ben uiteraard , ik ben moe en op en wil rust. Soms droom ik van eeuwige rust. Wat zou dat mooi mogen zijn... Maar ik moet wachten tot een Hogere Macht beslist wanneer het mijn uur is en daar geloof ik in. Mijn eerste stap is nu een andere psychiater , ik ga dinsdag overleggen met de huisarts en laat ik jullie weten bedankt ook Mabel voor jouw mooie altijd mooie inbreng vele groetjes Cyranno

Cyranno

Ik lees nu meer over waar je mee bezig was. 
Het is van belang dat je een psychiater hebt die aansluit. Dat hoeft niet altijd zacht en vriendelijk te zijn maar je moet je wel begrepen en gehoord voelen lijkt mij. Goed dat je op zoek gaat naar iemand anders. Wat ook kan is precies dit bespreken
Met de psychiater die je nu hebt. Ik heb dat gedaan met mijn psychologe en opmerkelijk resultaat. Sindsdien hebben wij echt goed comtact juist door het botsen en op tafel zetten van wat ik niet prettig vond. Dat is ook een begaanbaar pad soms. Is maar een tip. Het verbaasde mij dat we op de verkeerde voet begonnen en toch zo goed bij elkaar uitkomen nu. Dat kan dus ook als je gewoon beschrijft hoe het voor jou is. Dan kan de ander bijsturen soms

hoi allemaal  ik wil jullie op de hoogte houden van wat er is gebeurd de laatste weken. Ik ben inderdaad naar een andere psychiater gestapt maar met hetzelfde resultaat, er worden geen benzo s  voorgeschreven maar wel een lichte dosis van antipsychotica . Dat wil ik dan niet weer omdat ik geen twee soorten antipsychotica wil innemen. Ik voelde me wel beter op mijn gemak en ik heb er redelijk lang bij kunnen blijven een half uur of ik nu wat wijzer ben geworden? IK weet het niet ...
Ondertussen is ook mijn pa overleden. Nu heb ik weer hele heftige emoties , er komt van alles boven naar de oppervlakte. Morgen is de begrafenis en ik ben zeer onrustig. Vraag is wil ik ook nog zo verder met altijd die spanning , die angst , die sterke emoties waar ik geen blijf mee weet. Ik kan het bijna niet meer volhouden. Heb ook de indruk dat ik de enige ben met zo een heftige emoties . Het is bijna niet vol te houden dat ik zo sterk reageer op elke situatie. Elke dag is er een obstakel en ik reageer er niet goed op , ik reageer te heftig maar soit nu nog morgen doorworstelen....

hoi allemaal  ik wil jullie op de hoogte houden van wat er is gebeurd de laatste weken. Ik ben inderdaad naar een andere psychiater gestapt maar met hetzelfde resultaat, er worden geen benzo s  voorgeschreven maar wel een lichte dosis van antipsychotica . Dat wil ik dan niet weer omdat ik geen twee soorten antipsychotica wil innemen. Ik voelde me wel beter op mijn gemak en ik heb er redelijk lang bij kunnen blijven een half uur of ik nu wat wijzer ben geworden? IK weet het niet ...
Ondertussen is ook mijn pa overleden. Nu heb ik weer hele heftige emoties , er komt van alles boven naar de oppervlakte. Morgen is de begrafenis en ik ben zeer onrustig. Vraag is wil ik ook nog zo verder met altijd die spanning , die angst , die sterke emoties waar ik geen blijf mee weet. Ik kan het bijna niet meer volhouden. Heb ook de indruk dat ik de enige ben met zo een heftige emoties . Het is bijna niet vol te houden dat ik zo sterk reageer op elke situatie. Elke dag is er een obstakel en ik reageer er niet goed op , ik reageer te heftig maar soit nu nog morgen doorworstelen....

---

Veel sterkte morgen! ?

---

Ging niet helemaal goed sorry!! Wens je veel sterkte morgen cyrano!

Ach Cyranno ,

Wat rot.... Gecondoleerd! 
Ik begrijp dat een kalmeringstablet nu wel op zijn plaats zou zijn geweest en ik zou die je ook van harte hebben gegund. Maar het is er niet. 

Maar ook deze dag gaat voorbij. Dit gaat jou lukken, echt. . Blijf goed in jezelf en let op je ademhaling.  Je vriend is bij je . Je hebt voor hetere vuren gestaan.  

Laat je ons weten hoe het is gegaan? Doe waar je behoefte aan hebt hoor. We zijn hier voor je ! 

Heel veel sterkte!

Wat rot om te lezen dat je pa is overleden.
Zo'n momenten mag je intense gevoelens hebben, maar ik herken wat je noemt, ik heb ook vaak het idee dat ik vanalles veel intenser beleef dan anderen.
Begrijpelijk dat je wat extra benzo's zou willen en ook dat je eigenlijk weer niet 2 AP zou willen..
Kan de dosis voor nu een beetje hoger misschien? 

Heel veel sterkte vandaag en komende dagen met alles. Ik denk aan je. En als je wil schrijven, schrijf gerust van je af..