hoi ik ben sam 29 jaar oud .

ik vind dit heel erg moeilijk om mijn verhaal te doen hopelijk nemen jullie het me niet kwalijk mijn lang en misschien rommelig verhaal.
voor mij is dit heel lang geleden dat ik mijn gevoel heb geuit .
voorheen was dit geen probleem was ik een openboek en de vrolijkheid zelf .

Sinds de afgelopen 5 jaar ben ik voor mijn gevoel heel erg veranderd.
5 jaar geleden ben ik bevallen van mijn eerste zoontje door middel van een spoedkeizersnede bevalling duurde 28 uur en 3 cm ontsluiting. door dat met mij niet goed ging moest me zoontje al eerder na de afdeling met vader.
Ik merkte daarna al dat ik me zoontje eigenlijk alleen maar aan mijn familie toe vertrouwde en werd kots misselijk van de gedachten als me schoonfamilie hem vast zou houden .
De kraam tijd heb ik eigenlijk gewoon alles gedaan zonder hulp voelde me goed nergens last van .s nachts ging ik er ook altijd uit me partner bleef liggen hij werkte en ik hoefde niet te werken .
Ik heb letterlijk alles alleen gedaan en altijd voor anderen gezorgd.
2018 raakte ik opnieuw zwanger het was dubbel ik dacht dit is heel snel hoe ga ik dat doen dat gevoel was gelukkig snel weg bij mij.
Maar 2019 heeft mijn leven helemaal veranderd.
Maart ben ik er achter gekomen dat mijn vader een andere relatie had terwijl hij samen was met mijn moeder .ik heb dat natuurlijk verteld en ben vanaf die dag 24/7 met me moeder bezig geweest .
Haar helpen haar opbeuren zoveel mogelijk geweest .ik heb uren gehuild ik ben toen in april me oom plotseling verloren en in augustus toen me andere oom .
Was allemaal familie van mijn vader zijn kant waar ik een enorme afstand van voelde en scheven blikken kreeg .
Ik heb in de eerste 5 maanden me vader niet kunnen spreken hij liet niks horen .voor mij was dat dubbel enorm gemis enorm teleurgesteld geweest pijn verdriet niet gezien een jaar lang .
Mijn vader was er maar ook niet .
We moesten ons huis uit want de woning die wij huurde mocht niet meer verhuurd worden ik was hoog zwanger me vriend die net een zwaar motor ongeluk had gehad .
Ik zorgde altijd voor alles en iedereen dag en nacht .
In augustus is me tweede zoontje geboren 2 dagen voor de uitgerekende datum dit door een geplande keizersnede .
Ik was op ik kon niet meer me lichaam deed echt pijn.
Tot mijn verbazing was dit kindje zo ongelofelijk klein woog2710 en 44 cm .
Later hoorde ik dat dit dus door heel veel stress was gekomen wat ik heb gehad .
Ook na die bevalling heb ik alles allee gedaan partner werken en ik voor twee kindjes dag en nacht gezorgd met veel liefde.
En ondertussen nog steeds me moeder overal bij betrekken .durfde nooit nee te zeggen of ergens heen te gaan zonder haar mee te vragen .
Nu 2022 merk ik dat ik gewoon op ben ik merk steeds of pieker dat ik eigenlijk altijd alles alleen heb gedaan.
Nooit geen hulp niemand die me vraagt hoe het nou echt met mij gaat .
Niet een schouder om even op te leunen of me ei kwijt kan .
Ik doe nog steeds alles alleen .
Ik weet niet of mijn gedachten of gevoel wat ik nu elke dag heb na een depressie toe gaat.
Ik voel me nu enige tijd elke dag gestrest angstig futloos bang .
Ik heb geen inspiratie meer waar ik vroeger zo dingen op papier kon zetten.
Ik lach niet meer wat ik vroeger juist wel deed ik was altijd blij vrolijk genoot overal van.
Ik geniet echt wel van mijn kinderen hoor die ben ik zo dankbaar.
De relatie met mijn partner voel ik enigszins wel wat afstand vanaf mijn kant .
Dit voor mijn gevoel omdat ik altijd wel moet luisteren na wat hij te vertellen heeft en als ie pijn heeft ben ik zijn luisterende oor .
Maar andersom wordt er nooit na mij geluisterd of iets gevraagd en dat vreet wel.
Want het geeft mij een gevoel van doe ik er ook nog toe of ben ik alleen maar goed voor hem ?
Door dit voel ik een afstand terwijl ik echt wel gek ben op hem .
Sorry als mijn berichtje een beetje misschien slordig of iets staat .
Maar voor mij is dit op dit moment al heel wat dat ik dit zo neer kan zetten en voor het eerst mijn gevoel een beetje uit.
Herkent iemand iets hier in ? of kan iemand me iets zeggen of ik echt aan een depressie aan ga lopen of al loop.
 
 

Hoi, 

Lijkt me goed als je hulp gaat zoeken . Begin bij de huisarts .  Of je nou richting depressie of burn out zit .

Groet.