Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

uitstap


#1

hoi allemaal we zijn er even uit geweest ,iets uit eten en dan nog een drankje. Ik heb er weeral niet kunnen van genieten. Ik voel me altijd gestrest en geremd , kan me nooit eens ontspannen ook niet in het restaurant nog in de kroeg. Vroeger dronk ik nog eens een glaasje alcohol nu drink ik helemaal niks meer maar kan me nooit eens ontspannen. Ik voel me ook altijd  minderwaardig en ik zit zo complex in elkaar.  Kortom de uitstap was weer geen succes. Ik weet soms met mezelf geen raad meer , ben het dan ook moe zoals ik me voel. Kan ik dan nergens meer van genieten? Overal perfecte mensen die zich amuseren en genieten van hun uitstap en dat is heel mooi maar ik kan het niet . Ben van s morgens tot s avonds zenuwachtig . Mijn vriend ziet het dan en is dan ook boos omdat hij denkt ik weeral moeilijk moet doen. Ik heb het ook gehad met mezelf steeds aan te passen aan mijn vriend ik wil ook gewoon eens mezelf zijn. Ik wil niet meer weg gaan kan me toch niet ontspannen. Ben zo ontgoocheld in deze uitstap. We kunnen niet vaak een uitstap doen en als we dan eens een stapje zetten  ben ik nerveus , niet mezelf en geremd. Wie zou dat nog kunnen uithouden??? Ik heb het gehad met heel die persoonlijkheidsproblematiek , het niet weten wie ik eigenlijk ben en wat ik eigenlijk wil , alles schommelt eens hoog dan laag... ik wou dat het gewoon over was en ook het nooit kunnen tonen wat ik eigenlijk meemaak vanbinnen want moet me aanpassen aan mijn omgeving ik ga er mijn conclusies uit trekken ik voel me nergens meer goed enkel thuis op mijn flat als ik alleen ben. Dan daalt de rust over me. Ik moest dit even kwijt ligt op mijn hart bedankt om te lezen. Groetjes cyranno
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-02-2023, 14:02 door Mabel.)

Herkenbaar hoor Cyranno , 

Dit is echt een heel moeilijk ding. 

Je moet het allemaal maar leuk vinden hè. 'Want dat vinden die andere mensen ook allemaal, is normaal , helemaal niets aan de hand'  etc.
 En dan gaat het helemaal niet, kun je het spel niet meespelen en
dan 'doe jij weer moeilijk'.  Ben je een last . En dat helpt niet want dat voel je je nog rotter. 

Het is ook helemaal niet dat je het niet leuk wilt hebben of dat je er niet ontspannen bij wil zitten. 
Het probleem is dat het moet om geaccepteerd te worden terwijl je het zo erg niet voelt. 

Want je kan het niet leuk en ontspannen hebben op commando of omdat het verwacht wordt omdat het voor de rest zogenaamd wel normaal is.

 Overigens , dat is ook maar een aanname. 
Het is niet voor niks dat alcohol een smeermiddel wordt genoemd omdat iedereen van de zenuwen barst in sociale situaties waar die leuk en gezellig, interresant of weet ik veel wat moet zijn om maar geaccepteerd te worden. Wordt er teveel gedronken dan kan het goed uit de hand lopen.

 In het dierenrijk heb je dit soort zaken  niet, men blijft doorgaans in zn eigen territorium, tenzij er gepaard moet worden ( gedreven door hormonen , verliefdheid, goed gevoel!)  ,  en daarbuiten is het bedreiging en verdedigen. Mensen hebben nog steeds n dierenbrein , maar moeten leven in n beschaving / maatschappij / samenleving, - het is een grote kunstmatige dierentuin. . 

Het leven lijkt soms een  grote acteerpartij waarbij je jezelf maar in  moet houden en aan de buitenkant het  acceptabele  plaatje moet vertonen. 
Anders voelt de rest zich daar oncomfortabel bij, zoals ook bij je partner, en dan ben je weer n last. 

Het is een enorm lastig ding als je je niet op je gemak en veilig  kan voelen in contact met anderen, zelfs niet met je eigen partner. 

Ik heb precies zoals jij dat ik me in mijn eentje nog wel het meest  oké kan voelen , zeker als me erg slecht voel , dan hoef ik dat gedoe met die anderen er ook niet nog eens bij te moeten trekken. 
De hele tijd de schijn ophouden om het spel mee te spelen is dan niet meer vol te houden en geeft extra stress en belasting. 
Dus kruip ik onder mn steen , want  wonden likken en daarbij  kwetsing, en afkeur en afwijzing riskeren tegelijkertijd kan ik dan niet aan. 

Die wonden zijn veroorzaakt  in het opgroeien, gedwongen worden tot aanpassing aan een intimiderend gezinsleven , met daarbij een pest en uitsluitverleden op school. 
Te druk met overleven daarin  om een evenwichtig gezonde persoonlijke basis op te kunnen bouwen om het het fijn te kunnen  vinden om mens tussen de mensen te zijn  , en daarmee  het levensregime in de dierentuin goed toegerust in te kunnen.

Best logisch . En jij Cyranno kan waarschijnlijk als je in jezelf kijkt daar ook wel de oorsprong van ontdekken. 
Al die etikettenplakkerij is niet meer dan n aanduiding dan van hetgeen wat er niet strookt in de aanpassing.
Verwerp jezelf niet als persoon . 
 
Het blijft een soort spanningsveld omdat je niet mee kan komen tenzij je jezelf in feite verloochend tegelijkertijd.

Ikzelf ben grotendeels uitgeacteerd en n soort kluizenaar geworden , (ik denk ook niet dat ik als goed voorbeeld geld...   Maar op deze manier trek ik het nog, alleen mezelf om mee te dealen, wat met angst en depressie overigens ook niet makkelijk is. ) 

Het enige wat er op zit , is wat laveren tussen wat er van je gevraagd word en jezelf zijn , zodanig dat je er zelf zo weinig mogelijk hinder van ondervind.  Dat kun je als levens en werkdoel beschouwen , daarin zo   goed mogelijk worden met zoveel mogelijk behoud van jezelf , want aan de buitenwereld kunnen we ons niet ontrekken , dat is nou eenmaal de wereld waarin wij leven.  

En dat geld voor mij ook...

Liefs en sterkte!
Antwoord

#3

(25-02-2023, 01:19)cyranno schreef: hoi allemaal we zijn er even uit geweest ,iets uit eten en dan nog een drankje. Ik heb er weeral niet kunnen van genieten. Ik voel me altijd gestrest en geremd , kan me nooit eens ontspannen ook niet in het restaurant nog in de kroeg. Vroeger dronk ik nog eens een glaasje alcohol nu drink ik helemaal niks meer maar kan me nooit eens ontspannen. Ik voel me ook altijd  minderwaardig en ik zit zo complex in elkaar.  Kortom de uitstap was weer geen succes. Ik weet soms met mezelf geen raad meer , ben het dan ook moe zoals ik me voel. Kan ik dan nergens meer van genieten? Overal perfecte mensen die zich amuseren en genieten van hun uitstap en dat is heel mooi maar ik kan het niet . Ben van s morgens tot s avonds zenuwachtig . Mijn vriend ziet het dan en is dan ook boos omdat hij denkt ik weeral moeilijk moet doen. Ik heb het ook gehad met mezelf steeds aan te passen aan mijn vriend ik wil ook gewoon eens mezelf zijn. Ik wil niet meer weg gaan kan me toch niet ontspannen. Ben zo ontgoocheld in deze uitstap. We kunnen niet vaak een uitstap doen en als we dan eens een stapje zetten  ben ik nerveus , niet mezelf en geremd. Wie zou dat nog kunnen uithouden??? Ik heb het gehad met heel die persoonlijkheidsproblematiek , het niet weten wie ik eigenlijk ben en wat ik eigenlijk wil , alles schommelt eens hoog dan laag... ik wou dat het gewoon over was en ook het nooit kunnen tonen wat ik eigenlijk meemaak vanbinnen want moet me aanpassen aan mijn omgeving ik ga er mijn conclusies uit trekken ik voel me nergens meer goed enkel thuis op mijn flat als ik alleen ben. Dan daalt de rust over me. Ik moest dit even kwijt ligt op mijn hart bedankt om te lezen. Groetjes cyranno

Hoi Cyranno, ik kan je hierin niet voorzien van advies maar dat is eigenlijk ook niet nodig. Het is je gevoel en dat is zo verdomde lastig te beredeneren. Als ik iets schrijf reageer jij meestal en dat vind ik erg fijn. Weet dat dat erg gewaardeerd wordt en dat ik je als persoon in ieder geval een topper vind zoals ik je hier ervaar.

Blijf bij jezelf en geloof in jezelf, je bent het waard.

Gr. Jozef
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-02-2023, 18:28 door cyranno.)

(25-02-2023, 13:18)Mabel schreef: Herkenbaar hoor Cyranno , 

Dit is echt een heel moeilijk ding. 

Je moet het allemaal maar leuk vinden hè. 'Want dat vinden die andere mensen ook allemaal, is normaal , helemaal niets aan de hand'  etc.
 En dan gaat het helemaal niet, kun je het spel niet meespelen en
dan 'doe jij weer moeilijk'.  Ben je een last . En dat helpt niet want dat voel je je nog rotter. 

Het is ook helemaal niet dat je het niet leuk wilt hebben of dat je er niet ontspannen bij wil zitten. 
Het probleem is dat het moet om geaccepteerd te worden terwijl je het zo erg niet voelt. 

Want je kan het niet leuk en ontspannen hebben op commando of omdat het verwacht wordt omdat het voor de rest zogenaamd wel normaal is.

 Overigens , dat is ook maar een aanname. 
Het is niet voor niks dat alcohol een smeermiddel wordt genoemd omdat iedereen van de zenuwen barst in sociale situaties waar die leuk en gezellig, interresant of weet ik veel wat moet zijn om maar geaccepteerd te worden. Wordt er teveel gedronken dan kan het goed uit de hand lopen.

 In het dierenrijk heb je dit soort zaken  niet, men blijft doorgaans in zn eigen territorium, tenzij er gepaard moet worden ( gedreven door hormonen , verliefdheid, goed gevoel!)  ,  en daarbuiten is het bedreiging en verdedigen. Mensen hebben nog steeds n dierenbrein , maar moeten leven in n beschaving / maatschappij / samenleving, - het is een grote kunstmatige dierentuin. . 

Het leven lijkt soms een  grote acteerpartij waarbij je jezelf maar in  moet houden en aan de buitenkant het  acceptabele  plaatje moet vertonen. 
Anders voelt de rest zich daar oncomfortabel bij, zoals ook bij je partner, en dan ben je weer n last. 

Het is een enorm lastig ding als je je niet op je gemak en veilig  kan voelen in contact met anderen, zelfs niet met je eigen partner. 

Ik heb precies zoals jij dat ik me in mijn eentje nog wel het meest  oké kan voelen , zeker als me erg slecht voel , dan hoef ik dat gedoe met die anderen er ook niet nog eens bij te moeten trekken. 
De hele tijd de schijn ophouden om het spel mee te spelen is dan niet meer vol te houden en geeft extra stress en belasting. 
Dus kruip ik onder mn steen , want  wonden likken en daarbij  kwetsing, en afkeur en afwijzing riskeren tegelijkertijd kan ik dan niet aan. 

Die wonden zijn veroorzaakt  in het opgroeien, gedwongen worden tot aanpassing aan een intimiderend gezinsleven , met daarbij een pest en uitsluitverleden op school. 
Te druk met overleven daarin  om een evenwichtig gezonde persoonlijke basis op te kunnen bouwen om het het fijn te kunnen  vinden om mens tussen de mensen te zijn  , en daarmee  het levensregime in de dierentuin goed toegerust in te kunnen.

Best logisch . En jij Cyranno kan waarschijnlijk als je in jezelf kijkt daar ook wel de oorsprong van ontdekken. 
Al die etikettenplakkerij is niet meer dan n aanduiding dan van hetgeen wat er niet strookt in de aanpassing.
Verwerp jezelf niet als persoon . 
 
Het blijft een soort spanningsveld omdat je niet mee kan komen tenzij je jezelf in feite verloochend tegelijkertijd.

Ikzelf ben grotendeels uitgeacteerd en n soort kluizenaar geworden , (ik denk ook niet dat ik als goed voorbeeld geld...   Maar op deze manier trek ik het nog, alleen mezelf om mee te dealen, wat met angst en depressie overigens ook niet makkelijk is. ) 

Het enige wat er op zit , is wat laveren tussen wat er van je gevraagd word en jezelf zijn , zodanig dat je er zelf zo weinig mogelijk hinder van ondervind.  Dat kun je als levens en werkdoel beschouwen , daarin zo   goed mogelijk worden met zoveel mogelijk behoud van jezelf , want aan de buitenwereld kunnen we ons niet ontrekken , dat is nou eenmaal de wereld waarin wij leven.  

En dat geld voor mij ook...

Liefs en sterkte!

Dank je wel lieve Mabel voor jouw uitgebreide antwoord. Ik voel me inderdaad niet op mijn gemak nog veilig bij anderen. Zelfs soms niet met mijn eigen partner zoals je schrijft. Thuis gaat dat nog maar eenmaal buiten in de maatschappij voel ik meer druk. Heel juist dat de wonden zijn opgelopen in het opgroeien. In mijn kindertijd was het eigenlijk overleven en dan dacht ik ook vaak waarom ben ik hier geboren? Het was niet makkelijk. Inderdaad de schijn ophouden als ik met andere mensen ben is heel moeilijk , er zijn wel twee vriendinnen waar ik echt mezelf en veilig kan bij zijn en dat geeft dan energie. Maar over t algemeen ben ik heel nerveus in sociale contacten en als ik dieper kijk ja dan is t wel een gevoel van onveiligheid. IK voel me ook meer en meer rustiger in mijn flat ver weg van alle mensen en nog het liefste alleen. Het is jammer maar het is zo. Ik wil meer en meer de rust opzoeken... Ja net zoals jij Mabel voel ik me meer en meer een kluizenaar worden. Natuurlijk moet ik nog buiten want ik  heb een relatie en mijn partner gaat ook graag eens weg maar gelukkig is hij net zo graag thuis ook . Het kan zo deugd doen niemand niet te hoeven zien en gewoon je werk doen of iets doen dat je graag doet. Zelfs op mijn vrijwilligerswerk heb ik vaak stress want ik werk met mensen ... Maar ik hou vol wil dit nu ook niet opgeven maar ja ik voel me er vaak gestrest wat ook de bedoeling niet kan zijn.
Zoals je zegt het is schipperen tussen wat ik moet doen en wat er van me gevraagd wordt en dan mijn zelf zijn het liefste alleen. Als ik die steunpunten niet heb van absolute rust en alleen zijn hou ik het ook niet vol. Ik herken altijd veel  in wat jij schrijft mabel hebben wel precies een paar dezelfde dingen fijn die herkenning hou je ook  goed mabel bedankt hoor
vele groetjes van Cyranno

Dank je ook wel Jozef voor jouw mooie stukje tekst naar mij toe. Het doet veel deugd dat te lezen. Ja mijn gevoelens gaan soms alle kanten op en emoties vaak hoog en laag. Heel veel last van zenuwen en nervositeit. Dat is allemaal heel lastig maar we doen voort en zoeken rust punten hou je ook goed hoor groetjes cyranno
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen cyranno :   • Jozef
Antwoord

#5

Cyranno, als ik je lees zou ik willen dat ik de tijd een beetje kon terugdraaien voor je en dat het dan allemaal wat minder moeilijk ging..

Dat je het niet meer kunt opbrengen om leuk te doen om anderen te plezieren en je het gevoel hebt dat je daarom tot last bent met je emoties herken ik. 
En ik ken ook momenten dat ik denk; als dit nog 30 jaar zo door moet dan trek ik het echt niet. 


Hopelijk vind je nog wat rust in muziek. 
Veel liefs vanuit hier
Antwoord

#6

(26-02-2023, 17:08)Joy schreef: Cyranno, als ik je lees zou ik willen dat ik de tijd een beetje kon terugdraaien voor je en dat het dan allemaal wat minder moeilijk ging..

Dat je het niet meer kunt opbrengen om leuk te doen om anderen te plezieren en je het gevoel hebt dat je daarom tot last bent met je emoties herken ik. 
En ik ken ook momenten dat ik denk; als dit nog 30 jaar zo door moet dan trek ik het echt niet. 


Hopelijk vind je nog wat rust in muziek. 
Veel liefs vanuit hier

Hoi Joy en allemaal , het gaat weer moeilijk. IK kreeg daarstraks een bericht waarvan ik volledig overspoeld werd door emoties. Ik ben zo zenuwachtig de hele dag door en als ik dan een bericht krijg (ging over de financiën) ja dan begin ik te panikeren en word ik volledig overspoeld door mijn emoties en is het een hele crisis. Ik loop echt de hele tijd aan de rand ben in normale omstandigheden ook al zo nerveus tja als er dan iets gebeurt ja dan is er een complete overspoeling van emoties. Dan is mijn reactie niet meer in proportie met het gebeurde. Ik weet niet hoe ik dat moet controleren. Ik ben gewoon elke dag angstig en daarom kan ik het ook niet meer opbrengen om leuk te doen om anderen te plezieren en heb dan het gevoel ik tot last ben precies zoals Joy aangeeft. Het is gewoon elke dag zwaar. En ik denk net als joy het zegt als dit nog 30 jaar zo moet doorgaan en misschien maar 20 jaar ja dan trek ik het inderdaad echt niet. Ik wil gewoon de rust in mezelf vinden maar dat is me niet gegund. Bedankt joy voor je reactie . Groetjes C.
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)