Ik kan niet slapen het is één uur s nachts en wou nog effe van me afschrijven. Sedert enkele weken ben ik bezig om plannen te maken om mijn leven weer enigszins nieuw leven in te blazen maar daar balanceer ik steeds van het ene uiterste in het andere. Enerzijds ik wil mijn sociale leven opbouwen en nieuwe plannen maken voor het eerst weer in lange tijd en anderzijds besef ik dat ik daar de energie en de moed niet meer toe heb. Ik ben zo ontgoocheld in het contact met anderen steeds stuit ik op een oppervlakkig contact en ik wil diepte maar op de één of andere manier lukt het me niet om mensen te ontmoeten die ook dieper willen gaan. Ik ben in mijn verleden heel diep geweest in mezelf heb de dood in ogen gekeken en ik denk dat dit me driehonderd graden heeft doen veranderen. Ik ben niet meer dezelfde persoon niet meer innerlijk en niet meer uiterlijk. De mensen die ik ken kunnen me niet meer volgen. Ik voel de eenzaamheid elke dag heel erg toenemen. Eenzaam niet omdat ik alleen ben maar omdat ik ideeën heb die niet meer stroken met wat de meeste mensen als ideeën hebben. Ook ben ik hooggevoelig en empathisch en zie ook alle signalen en details in reactie met anderen. Dat komt heel heftig binnen. De enige oplossing is dat ik moet leven in het hier en nu en vertrouwen hebben in het universum dat alles zal komen op het juiste moment op de juiste plaats , dat vraagt heel veel vertrouwen maar is net dat vertrouwen dat ik zal moeten hebben. Leven in het hier en nu en niet teveel plannen meer maken want dat is leven in de toekomst en daar raak ik heel vaak uit mijn evenwicht. Ik zal mijn plannen om van alles te doen en organiseren even stop zetten en gewoon leven. Ik wou vrijwilligerswerk ik wou vrienden die filosoferen en ik wil  ... maar vaak is het wachten op het juiste moment in de juiste tijd en dan vertrouwen dat er nieuwe dingen zullen komen. Maar misschien ook niet en blijf ik eeuwig in de gevangenis van eenzaamheid en depressie. Dan zij het zo bedankt voor dit te lezen en te aanhoren cyranno

Cyranno
Heftig om dit te lezen 
Maar ik begrijp je wel en inderdaad is het soms moeilijk 
Wie weet krijg je nog de kans om vrijwilligers werk te doen
Ik wens je veel sterkte 
Groetjes inge

hoi Cyranno,

Je zit weer behoorlijk met jezelf in de knoop lees ik. Vervelend dat je dan ook meteen niet meer kan slapen. Ik snap dat je vanalles wil, maar dat zal rustigaan opgebouwd moeten worden denk ik, ik wens je er heel veel sterkte mee, hou vol, je kan het!

groet,
Run

Moeilijk Cyranno, misschien heb ik ergens iets gemist. Maar waarom wil je het vrijwilligerswerk niet doorzetten? Want van daaruit kun je verschillende dingen die je voor ogen hebt, bereiken. Dat je het moeilijk vindt, snap ik. Maar als je één ding kunt kiezen, zou ik daar voor gaan. Misschien gaat het balletje dan wel aan het rollen. Het is je zo gegund!

Hoi Cyranno,

Je weet inmiddels wel hoe hoog ik je heb zitten! Maar dat doet niet af dat jij je zo voelt. Lastig he, ik herken mezelf er helemaal in. Bepaalde diepte is ook lastig met mensen te krijgen, dat moet je denk ik opbouwen. Dat kun je niet in een keer krijgen ik denk niet dat het zo gaat. Maar het is erg lastig ja ik worstel er ook al een hele tijd mee. Het is moeilijk om de juiste mensen te vinden zeker als je gevoelig bent, maar dat betekent niet dat ze er zijn. We moeten enkel wat meer moeite doen en dat heeft veel tijd en energie nodig.

 Je hoeft niet aan jezelf te twijfelen want je bent goed zoals je bent. Nu nog iemand vinden die het begrijpt, maar je hebt wel een leuke vriend. Je zegt vaak hij doet niet dit of at, maar als je beter met hem in gesprek zou gaan zou hij misschien meer open staan voor jouw wensen. Neem niet genoegen met een afgezakt antwoorden dan en ga er dan ook voor! 

Probeer te blijven zoeken maar niet wanhopig. Probeer kleine stappen te nemen steeds en laat je niet kisten door tegenslag.

' Zoekt, en gij zult vinden. '

Liefs van Shalin

Ik kan niet slapen het is één uur s nachts en wou nog effe van me afschrijven. Sedert enkele weken ben ik bezig om plannen te maken om mijn leven weer enigszins nieuw leven in te blazen maar daar balanceer ik steeds van het ene uiterste in het andere. Enerzijds ik wil mijn sociale leven opbouwen en nieuwe plannen maken voor het eerst weer in lange tijd en anderzijds besef ik dat ik daar de energie en de moed niet meer toe heb. Ik ben zo ontgoocheld in het contact met anderen steeds stuit ik op een oppervlakkig contact en ik wil diepte maar op de één of andere manier lukt het me niet om mensen te ontmoeten die ook dieper willen gaan. Ik ben in mijn verleden heel diep geweest in mezelf heb de dood in ogen gekeken en ik denk dat dit me driehonderd graden heeft doen veranderen. Ik ben niet meer dezelfde persoon niet meer innerlijk en niet meer uiterlijk. De mensen die ik ken kunnen me niet meer volgen. Ik voel de eenzaamheid elke dag heel erg toenemen. Eenzaam niet omdat ik alleen ben maar omdat ik ideeën heb die niet meer stroken met wat de meeste mensen als ideeën hebben. Ook ben ik hooggevoelig en empathisch en zie ook alle signalen en details in reactie met anderen. Dat komt heel heftig binnen. De enige oplossing is dat ik moet leven in het hier en nu en vertrouwen hebben in het universum dat alles zal komen op het juiste moment op de juiste plaats , dat vraagt heel veel vertrouwen maar is net dat vertrouwen dat ik zal moeten hebben. Leven in het hier en nu en niet teveel plannen meer maken want dat is leven in de toekomst en daar raak ik heel vaak uit mijn evenwicht. Ik zal mijn plannen om van alles te doen en organiseren even stop zetten en gewoon leven. Ik wou vrijwilligerswerk ik wou vrienden die filosoferen en ik wil  ... maar vaak is het wachten op het juiste moment in de juiste tijd en dan vertrouwen dat er nieuwe dingen zullen komen. Maar misschien ook niet en blijf ik eeuwig in de gevangenis van eenzaamheid en depressie. Dan zij het zo bedankt voor dit te lezen en te aanhoren cyranno

He Cyrano

Snap dat plannen maken je wakker houdt, is best opwindend
Ik herinner me dat herstel vaker gepaard gaat met eerst wat meer energie, later pas stemming beter. Misschien is dat voorzichtig aan de hand ? Ja plannen maken zou ik heel kleinschalig doen in kleine stapjes per dag. Dan kan je ook minder falen, meer succes ervaren. Je openstellen voor wat op je pad komt. Je kan erop uitgaan en van alles ontdekken. Of in je huidige situatie vanalles ontdekken. Het zijn vaak dezelfde 
ontdekkingen he. Narciss en Goldmund (boek en film) gaat daar over als ik me niet vergis. Een trekt de wereld in de ander blijft dorpsveerman en na jaren weten ze hetzelfde. Daar is toch weinig over te horen tegenwoordig dat levensfases hun eigen ontwikkeling en inzicht geven los van welke ervaring mensen hebben he. Dat geeft houvast om daarover te lezen.veel van wat we onder psychische problemen zien hoort gewoon bij overgang naar volgende levensfase. Heel verhelderend. Zo worstel ik erg met pensioen, nutteloos zijn etc. Heel normaal als je met leeftijdsgenoten praat. Dat lucht op.
Over behoefte aan diepgang dat heb ik ook maar lijkt wat uit de mode. Ik zocht en zoek gelijkgestemden in groepen en vrijwilligerswerk rond themaas. Die zijn er zo veel, vaak gratis. Het is echt heel fijn ook s onder gelijkgestemden te zijn, net als hier soms.

Lieve Cyranno,


Hoe gaat het nu met je? Slaap je wat beter?
Hoop rap van je te horen hoor!

Liefs van Shalin 

Ik kan niet slapen het is één uur s nachts en wou nog effe van me afschrijven. Sedert enkele weken ben ik bezig om plannen te maken om mijn leven weer enigszins nieuw leven in te blazen maar daar balanceer ik steeds van het ene uiterste in het andere. Enerzijds ik wil mijn sociale leven opbouwen en nieuwe plannen maken voor het eerst weer in lange tijd en anderzijds besef ik dat ik daar de energie en de moed niet meer toe heb. Ik ben zo ontgoocheld in het contact met anderen steeds stuit ik op een oppervlakkig contact en ik wil diepte maar op de één of andere manier lukt het me niet om mensen te ontmoeten die ook dieper willen gaan. Ik ben in mijn verleden heel diep geweest in mezelf heb de dood in ogen gekeken en ik denk dat dit me driehonderd graden heeft doen veranderen. Ik ben niet meer dezelfde persoon niet meer innerlijk en niet meer uiterlijk. De mensen die ik ken kunnen me niet meer volgen. Ik voel de eenzaamheid elke dag heel erg toenemen. Eenzaam niet omdat ik alleen ben maar omdat ik ideeën heb die niet meer stroken met wat de meeste mensen als ideeën hebben. Ook ben ik hooggevoelig en empathisch en zie ook alle signalen en details in reactie met anderen. Dat komt heel heftig binnen. De enige oplossing is dat ik moet leven in het hier en nu en vertrouwen hebben in het universum dat alles zal komen op het juiste moment op de juiste plaats , dat vraagt heel veel vertrouwen maar is net dat vertrouwen dat ik zal moeten hebben. Leven in het hier en nu en niet teveel plannen meer maken want dat is leven in de toekomst en daar raak ik heel vaak uit mijn evenwicht. Ik zal mijn plannen om van alles te doen en organiseren even stop zetten en gewoon leven. Ik wou vrijwilligerswerk ik wou vrienden die filosoferen en ik wil  ... maar vaak is het wachten op het juiste moment in de juiste tijd en dan vertrouwen dat er nieuwe dingen zullen komen. Maar misschien ook niet en blijf ik eeuwig in de gevangenis van eenzaamheid en depressie. Dan zij het zo bedankt voor dit te lezen en te aanhoren cyranno

Hoi Cyranno
Wachten op het juiste moment kan ook betekenen dat je de ervaring van iets positiefs meemaken steeds verder weg komt te staan. Ik denk dat de kunst is om dingen die je wilt op te breken in heel kleine stukjes die niet hoog gegrepen zijn en dus ook niet kunnen mislukken..
Die uitproberen zorgt voor positieve ervaringen. Elke hoe klein ook is er een en telt mee in het geheel.

Ik kan niet slapen het is één uur s nachts en wou nog effe van me afschrijven. Sedert enkele weken ben ik bezig om plannen te maken om mijn leven weer enigszins nieuw leven in te blazen maar daar balanceer ik steeds van het ene uiterste in het andere. Enerzijds ik wil mijn sociale leven opbouwen en nieuwe plannen maken voor het eerst weer in lange tijd en anderzijds besef ik dat ik daar de energie en de moed niet meer toe heb. Ik ben zo ontgoocheld in het contact met anderen steeds stuit ik op een oppervlakkig contact en ik wil diepte maar op de één of andere manier lukt het me niet om mensen te ontmoeten die ook dieper willen gaan. Ik ben in mijn verleden heel diep geweest in mezelf heb de dood in ogen gekeken en ik denk dat dit me driehonderd graden heeft doen veranderen. Ik ben niet meer dezelfde persoon niet meer innerlijk en niet meer uiterlijk. De mensen die ik ken kunnen me niet meer volgen. Ik voel de eenzaamheid elke dag heel erg toenemen. Eenzaam niet omdat ik alleen ben maar omdat ik ideeën heb die niet meer stroken met wat de meeste mensen als ideeën hebben. Ook ben ik hooggevoelig en empathisch en zie ook alle signalen en details in reactie met anderen. Dat komt heel heftig binnen. De enige oplossing is dat ik moet leven in het hier en nu en vertrouwen hebben in het universum dat alles zal komen op het juiste moment op de juiste plaats , dat vraagt heel veel vertrouwen maar is net dat vertrouwen dat ik zal moeten hebben. Leven in het hier en nu en niet teveel plannen meer maken want dat is leven in de toekomst en daar raak ik heel vaak uit mijn evenwicht. Ik zal mijn plannen om van alles te doen en organiseren even stop zetten en gewoon leven. Ik wou vrijwilligerswerk ik wou vrienden die filosoferen en ik wil  ... maar vaak is het wachten op het juiste moment in de juiste tijd en dan vertrouwen dat er nieuwe dingen zullen komen. Maar misschien ook niet en blijf ik eeuwig in de gevangenis van eenzaamheid en depressie. Dan zij het zo bedankt voor dit te lezen en te aanhoren cyranno

Hoi Cryanno,
Zo herkenbaar dit. Misschien zit de keus toch meer in de hoek van vechten of vluchten waaraan ik wil toevoegen, dat beide opties goed kunnen zijn. Als je er op het moment echt niet uitkomt is dat slopend en kun je je inderdaad misschien beter richten gewoon even leven: elke dag en nacht zien door te komen op een voor jou acceptabele manier. En ja, dat is eenzaam, maar niet onleefbaar.
Lieve groet van Marianne

Bedankt allemaal voor jullie reacties en steun. Momenteel hou ik me rustig en maak niet teveel plannen meer of toch geen grote stappen. Ik probeer mindfull in het hier en nu te leven en elke dag mijn best te doen en eventuele kleine stapjes te zetten. Ik concentreer me op de dag zelf en hoe ik die dag best kan doorkomen. Ik ondervind als  ik in de toekomst ga leven ik ervan in crisis ga en mijn emoties schommelen. De dichte toekomst zijn de feesten waar we uit eten gaan en op oudejaarsavond met een feest. IK  denk er ook nog niet teveel aan want dan word ik angstig. Maar zal een grote stap zijn. Ik ben het beste in het heden, zonder stil te staan bij verleden en uit te kijken naar toekomst. Heb ik trouwens geleerd in de dialectische gedragstraining om te blijven in het heden. Ik hou jullie op de hoogte en bedankt voor het luisteren...