Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

slechte ervaringen met zorgverlening


#1

Hallo iedereen,

Ik probeer even een nieuwe manier om mijn hart wat te luchten en misschien is er iemand met wat advies. Ik ben niet zo van de fora en heb behalve linked-in geen sociale media accounts…

Ik ben een man van midden dertig, met wel wat aanleg voor melancholy/depressie. Van tijd tot tijd loop ik vast in mijn leven. Voor het eerst wat therapie gehad ruim 10 jaar geleden. Daar had ik wel wat aan, maar ben er uiteindelijk toch met onvrede weg gegaan. Voelde me niet echt geholpen en een duidelijke hulpvraag ontbrak eigenlijk ook.
Ik heb wel eens vaker hulp gezocht in de tijd erna, maar nooit een echt goed luisterend en professioneel persoon kunnen vinden. Bij de professionele hulp voel ik geen echt begrip tijd en ruimte. Bij vrienden en coach achtige mensen merk ik weinig professionaliteit waardoor ik niet echt vooruit geholpen wordt.
Door meerdere omstandigheden (einde relatie in 2020, verlies van ouder in 2019, en natuurlijk corona met vermindering van contacten tot gevolg) heb ik vorig jaar weer een tiental gesprekken gehad met een therapeut. Ik had het gevoel dat ik continu het gesprek beheerste en stuurde, dat hielp mij niet. Dat liep dus niet fijn en ben daar bijna met ruzie vetrokken.
Na een nieuw dieptepunt begin dit jaar liep ik weer vast en heb ik mezelf naar de huisarts gesleept opzoek naar hulp. De huisarts was vrij snel en begripvol, echter de therapie waar ik terecht kwam was weer om te huilen. Er was geen ruimte voor mijn verhaal(letterlijk qua tijd), ik voelde me niet gehoord en de psycholoog was ook niet capabel. Met als dieptepunt: er werd me gevraagd of ik wel eens aan zelfmoord dacht. Kennelijk schrok de psycholoog van mijn bevestigende antwoord. Hij ging vervolgens tijdens het gesprek een andere psycholoog ophalen waar ik vervolgens opeens alleen mee in een hokje zat. Dat was bijzonder onprettig en onveilig. In plaats van een open plek om te praten voelde ik me nu een soort juridisch probleem en moest ik even door een protocol gedrukt worden.
Inmiddels drie maanden verder, de verwijzing is in gang gezet, nu is het wachten op de intake bij een grote GGZ instelling waar ik waarschijnlijk pas vanaf juli mijn eerste echte gesprek kan verwachten.
Mede door frustraties en boosheid over de traagheid en de ontoereikende hulp, heb ik eigenlijk bij voorbaat al geen vertrouwen in deze hulp. De organisatie voelt log en een eerste telefoontje bevestigde mijn angst dat ze onpersoonlijk zijn en nu al niet willen luisteren. En ik ken ook twee mensen die er last hebben gehad van de bureaucratie.

Het gaat met mij inmiddels alweer een stuk beter. En ik denk er dus ook sterk over om niet verder te gaan met de GGZ hulp. Liever zou ik een goede coach hebben, die in ieder geval echt goed luistert.

Het springt wat heen-en-weer tussen arrogantie (geen hulp denken nodig te hebben) en een soort hulpeloosheid; er is niemand die mij kan helpen. (heb immers 5 hulpverleners versleten over de afgelopen 10 jaar, 2 daarvan moesten mede door mij zelf ook weer naar de intervisie)
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 29-04-2021, 19:22 door Mabel.)

Hoi diogenes,

Je kan  aansluiten in de rij .... denk dat iedereen hier slechte of mindere ervaringen heeft met hulpverleners.  Het kan een ware zoektocht zijn iemand te vinden waarmee het klikt,  en die ook nog eens blijft. 
 Je kan echt beter wat fijne vrienden hebben , familie of n fijne partner. ( heb ik overigens amper)  Die zijn niet zo tijdgebonden en  hoeven niet door naar de volgende cliënt. 

Je hulpvraag hoeft niet kant en klaar te zijn, enig inzicht in waar het aan schort is wel handig. 

Veel liefs,  Mabel

Mischien kun je iets meer vertellen over het vastlopen, je verhaal. 

Er is hier veel ervaring , wie weet kan iemand je wijzen op hulp waar je wel mee geholpen bent .

Liefs!
Antwoord

#3

Hallo Diogenes,

Welkom op het forum. Advies kan ik je niet geven, ik loop tegen dezelfde muren van de ggz aan. Wel kan ik, en andere forumleden, luisteren en meeleven.

Ik heb ook de nodige teleurstellende contacten gehad met ggz en andere hulpbronnen, een meewerkende huisarts die het spoor ook bijster is in de ggz.

Je had het over het ontbreken van een duidelijke hulpvraag. Daar zit misschien wel de angel denk ik wel eens. Als hulpvrager moet je dat maar weten, vaak kom je niet verder dan ik voel me rot of zoiets. Het is dan aan de hulpverlener om door te vragen om tot de kern te komen. In mijn ervaring ontbreekt dat doorvragen (en goed vertalen ervan) en kom je zomaar op een spoor waar je helemaal niets aan hebt.

Ik begrijp je boosheid en frustratie maar al te goed. Ook dat heen en weer springen tussen ik doe het zelf wel en toch hulp nodig hebben.

Blijf schrijven en sterkte,

Lieve groet,
Alais
Antwoord

#4

Ik ben ook kritisch tov GGZ. Ze gaan er zo vanuit dat ze een diagnose moeten vinden en van daaruit moeten werken. En misschien blijkt later weer iets anders en kom je weer bij iemand anders.

Ik heb zelf van 2005 tot nu één diagnose gehad maar wel door tig reorganisaties al 3 verschillende psychiaters en 5 verschillende SPV'ers gehad (die van de opname niet meegerekend). Ik geloof ook dat er tijd nodig is om elkaar te leren kennen. En dat een mens ook gewoon verdriet en boosheid en rouw kan hebben zonder dat het een stoornis is.
Doodsgedachten zijn normaal bij mensen met psychische klachen dus hoe dat bij jou ging vind ik ook vervelend. Als je iets vraagt moet je ook het antwoord kunnen handelen, vind ik.

Ik weet niet hoe je financiële situatie is. Ik heb bijv eens een haptotherapeut zelf betaald en had er veel aan. Vind het zelf prettig als ze gewoon aan de slag gaan met jou als mens. Niet als allemaal diagnoses.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Feline :   • Sophia
Antwoord

#5

Mijn behandelaren zijn wel hele aardige mensen en tot op zekere hoogte heb ik er ook nog wel wat aan gehad maar heb ook vaak dat ik na een gesprek denk van: " Wat heb ik hier in godsnaam nou aan gehad... En meestal ook dat ik me na afloop nog rotter voel dan ik al deed. 
Ik denk dat de ggz je hoogstens wat kan helpen met bepaalde handvaten en evt medicatie (of in mijn geval de afbouw er van) maar dat is het dan ook.
Ik denk zelfs dat er over 100 jaar geen ggz meer bestaat... Het is een grote bussines/industrie met zeker wel medewerkers die echt hart voor hun vak hebben maar is dat genoeg... 

Ik heb een tijdje hypno therapie gevolgd, dat deed me erg goed maar word niet vergoed.

Omdat ik een behoorlijk dossier in de psychiatrie heb ook al van jongs af aan krijg ik makkelijk hulp maar bv mijn broer die op latere leeftijd last krijgt van zn psyche staat op gigantische wachtlijsten.
Ik heb ook eens per week iemand van een soort wijk team die bij me langs komt... Daar heb ik wel meer aan. Even praten en soms even ordenen in de chaos. Als ik even wil wandelen of boodschappen doen samen kan dat ook.
De gesprekken die ik met hun heb voelen ook veel natuurlijker. En ze zeggen ook dingen waar ik wel iets mee kan. Bij de ggz mis ik dat momenteel. 
Ze herhalen wat ik zeg en knikken wat en daar houdt t dan ook mee op.

Je moet t echt treffen denk ik..
Antwoord

#6

Bedankt voor de reacties.

Bedankt voor de herkenning, en tegelijk, vervelend dat het ook voor anderen moeilijk is om geschikte hulp te vinden.

Gisteren weer een kleine tegenvaller qua hulp; Ik zit in een wachttijd tussen twee hulpverleningsinstanties. Ik kreeg aangeboden dat ik dan bij de POH (praktijk ondersteuner huisarts) terecht kon voor wat overbruggingsgesprekken. Dat wilde ik wil, maar gisteren belde ze eindelijk. Ze was heel eerlijk en zei dat ze eens in de twee weken een half uurtje voor me had vanwege de enorme drukte. Ik heb toen maar aangegeven dat ik liever niet kom, een half uurtje is voor mij te kort, en eens in de twee weken vind ik maar heel weinig. Ze reageerde wel begripvol gelukkig maar ik voel me wel op mezelf aangewezen voor de komende weken.

Heeft er iemand ervaring met supportgroepen? Is dat wat ter overbrugging? Ik ben erg bang dat daar uiteindelijk ook niet genoeg tijd is(per bijeenkomst), en dat ik veel bijeenkomsten nodig heb voordat ik in een groep echt fijn kan delen.
Antwoord

#7

Ja, dat heb ik D, 

Op zich wel positief, al kan het in een groep soms onrustig zijn, en moet er tijd voor iedereen zijn . Denk dat het nog steeds allemaal online is. Ook kunnen hier wachtlijsten zijn . Zie de depressievereniging bijv. Voor aanmelding. 

Ik heb de indruk  dat jij het meest geholpen zou zijn met een 1 op 1 contact waarin je je verhaal rustig  mag doen , geluisterd word met aandacht. 
Mocht dat kloppen, kijk eens bij humanitas , die zijn hier op ingesteld en bieden ook hulp bij kwesties rond rouw. Ik heb er heel positieve ervaringen over gehoord. 

Ook hier kan je je verhaal doen , schrijven kan heel therapeutisch werken zelfs. (Er zijn zelfs schrijftherapeuten.  )  chronologisch van a tot z, of hoe je het wenst. 
Tip: Post het dan in delen , heel lange verhalen zijn soms moeilijk te behappen.  

Veel liefs, Mabel
Antwoord

#8

Ik heb ook geen beste ervaringen en verschillende opties geprobeerd.
Hopelijk lukt het jou wel om een goed adres te vinden.
Wellicht heb je de mogelijkheid om op verschillende locaties een kijkje te nemen? 
Helaas heb je te maken met wachtlijsten. Dat is niet anders.
Antwoord

#9

Ik vind het wel erg dat zoveel mensen geen goede ervaringen hebben met GGZ. Het is toch de instantie waar je normaal gesproken naartoe verwezen wordt bij psychische klachten.

Ik worstel er zelf al een aantal maanden behoorlijk mee. Ik denk ook dat eenzaamheid een veel voorkomend probleem is en dat het daarbij niet helpt als je verschillende losse hulpverleners hebt of telkens andere.
Antwoord

#10
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-05-2021, 10:06 door Haifa.)

De diagnoses, waar alles om draait binnen de GGZ, zijn er omdat er anders niet gedeclareerd kan worden bij de zorgverzekeraars, dus vanwege hoe het systeem hier in elkaar zit. Treurig, want het betekent dat je bijna altijd wel een diagnose krijgt, ook al zijn veel diagnoses ronduit discutabel en ook niet voor de rest van je leven.

Je zou ook een mindfulnes- training kunnen proberen. Ggz heeft op deze trend ingespeeld maar wordt ook door vrijgevestigde sociaal therapeuten geleverd. Kan uitstekend werken voor nu, ter overbrugging, maar ook straks als steuntje in de rug bij therapie/gesprekken. Het is een totaal andere invalshoek die letterlijk ademruimte kan geven en inzichten. Ik heb er wel wat aan gehad.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
29-01-2023, 21:02
Laatste bericht: staterium
  Slechte gedachten. Started by Pamat2
26 Replies - 12,710 Views
18-09-2020, 15:00
Laatste bericht: Giant870
  Reakt ervaringen? Started by Dame
5 Replies - 3,334 Views
21-06-2018, 11:30
Laatste bericht: Dame
  Ervaringen depressie Started by Ano
1 Replies - 1,875 Views
05-12-2017, 16:09
Laatste bericht: Positiva



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)