Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

relatie en mijn depressie


#1

Hallo, 

ik ben een meisje, amper 16 jaar oud en volgens een zelftest ben ik ernstig depressief. Misschien ben ik toch niet depressief, misschien wel ik weet zelf niet wat er met me scheelt. Ik voel me bijna altijd moe, ik loop vaak droevig zonder een reden. Ik slaap amper, ik kan nooit snel in slaap vallen, maar als ik slaap, dan droom ik vaak dat er iemand mij wilt vermoorden of dat ik van iets of iemand aan het weglopen ben. Ik voel me vaak gefrustreerd, ook vaak zonder een reden. Soms denk ik over zelfmoord plegen maar ik zou nooit de moed hebben om het te doen. 

Ik ben in een relatie die al 10 maanden duurt. We hebben de laatste tijd veel ruzie en blijkbaar doordat ik droevig en gefrustreerd loop, kwets ik mijn lief zonder het te beseffen. Gisteren (en vandaag eigenlijk nog steeds) hadden we alweer ruzie waarin hij zei dat hij het een tijdje kon volhouden (mijn depressie) maar dat het nu niet gaat en als ik niet verander binnen 2 maanden dat het dan gewoon niet gaat lukken en dat we uit elkaar gaan moeten gaan. Ik ben bang dat het me niet zal lukken om te veranderen, dus om mijn depressie te verslaan en dat ik hem kwijt zal geraken voor altijd en als dat gebeurt, dan pas zal ik kapot gaan. Toen hij zei dat ik moest veranderen had ik een gevoel gekregen dat ik zijn steun opeens ben verloren. Dus nu heb ik eigenlijk niemand die mij steunt behalve mijn beste vriendin. Ik stuur haar wanneer ik een slechte dag heb en wanneer ik machteloos ben. Maar spijtig genoeg kunnen we niet face-to-face praten aangezien we 1600 km van elkaar gescheiden zijn. 

Mijn ouders weten niet hoe ik me voel, mijn klasgenoten ook niet. Het is best wel gemakkelijk om het te verbergen van hun. Het ging natuurlijk moeilijker bij mijn vriendje aangezien hij mij beter kent dan dat ik mezelf ken, hij ziet altijd als er iets met me scheelt. 

Ik wil niet naar een psycholoog gaan want dat zou betekenen dat ik het zou moeten vertellen aan mijn ouders. Ik ben bang dat ze me niet zullen begrijpen of gewoon zeggen dat ik overdrijf. 
Dus hebben jullie misschien tips hoe ik mezelf en mijn relatie kan redden? 

Mvg, 
Anna
Antwoord

#2

(30-09-2017, 21:51)aniiia_w schreef: Hallo, 

ik ben een meisje, amper 16 jaar oud en volgens een zelftest ben ik ernstig depressief. Misschien ben ik toch niet depressief, misschien wel ik weet zelf niet wat er met me scheelt. Ik voel me bijna altijd moe, ik loop vaak droevig zonder een reden. Ik slaap amper, ik kan nooit snel in slaap vallen, maar als ik slaap, dan droom ik vaak dat er iemand mij wilt vermoorden of dat ik van iets of iemand aan het weglopen ben. Ik voel me vaak gefrustreerd, ook vaak zonder een reden. Soms denk ik over zelfmoord plegen maar ik zou nooit de moed hebben om het te doen. 

Ik ben in een relatie die al 10 maanden duurt. We hebben de laatste tijd veel ruzie en blijkbaar doordat ik droevig en gefrustreerd loop, kwets ik mijn lief zonder het te beseffen. Gisteren (en vandaag eigenlijk nog steeds) hadden we alweer ruzie waarin hij zei dat hij het een tijdje kon volhouden (mijn depressie) maar dat het nu niet gaat en als ik niet verander binnen 2 maanden dat het dan gewoon niet gaat lukken en dat we uit elkaar gaan moeten gaan. Ik ben bang dat het me niet zal lukken om te veranderen, dus om mijn depressie te verslaan en dat ik hem kwijt zal geraken voor altijd en als dat gebeurt, dan pas zal ik kapot gaan. Toen hij zei dat ik moest veranderen had ik een gevoel gekregen dat ik zijn steun opeens ben verloren. Dus nu heb ik eigenlijk niemand die mij steunt behalve mijn beste vriendin. Ik stuur haar wanneer ik een slechte dag heb en wanneer ik machteloos ben. Maar spijtig genoeg kunnen we niet face-to-face praten aangezien we 1600 km van elkaar gescheiden zijn. 

Mijn ouders weten niet hoe ik me voel, mijn klasgenoten ook niet. Het is best wel gemakkelijk om het te verbergen van hun. Het ging natuurlijk moeilijker bij mijn vriendje aangezien hij mij beter kent dan dat ik mezelf ken, hij ziet altijd als er iets met me scheelt. 

Ik wil niet naar een psycholoog gaan want dat zou betekenen dat ik het zou moeten vertellen aan mijn ouders. Ik ben bang dat ze me niet zullen begrijpen of gewoon zeggen dat ik overdrijf. 
Dus hebben jullie misschien tips hoe ik mezelf en mijn relatie kan redden? 

Mvg, 
Anna

Hallo Anna welkom op het forum
Lastige situatie maar maak eens een afspraak met de huisarts. die kan je vaak al een heel stuk verder helpen. Of vaak op school kan de decaan je ook een beetje helpen. (dat is in iedergeval een stuk laagdrempeliger)
En vertel het alsjeblieft aan je ouders, die willen jou ook niet droevig zien en zullen je zeker erin steunen. Blijf er in iedergeval niet alleen mee lopen. Je hoef het niet van de daken te schreeuwen maar maak er geen geheim van.
Antwoord

#3

(30-09-2017, 22:24)pedra schreef: Hallo Anna welkom op het forum
Lastige situatie maar maak eens een afspraak met de huisarts. die kan je vaak al een heel stuk verder helpen. Of vaak op school kan de decaan je ook een beetje helpen. (dat is in iedergeval een stuk laagdrempeliger)  
En vertel het alsjeblieft aan je ouders, die willen jou ook niet droevig zien en zullen je zeker erin steunen. Blijf er in iedergeval niet alleen mee lopen. Je hoef het niet van de daken te schreeuwen maar maak er geen geheim van.

Dag Pedra, 
Misschien is dat geen slecht idee om naar de huisarts te gaan. Maar ik wil het niet vertellen aan mijn ouders, ik wil niet dat ze zich zorgen maken en met mij inzitten. Tot nu toe lukt het mij om het te verbergen.
Antwoord

#4

(01-10-2017, 13:52)aniiia_w schreef: Dag Pedra, 
Misschien is dat geen slecht idee om naar de huisarts te gaan. Maar ik wil het niet vertellen aan mijn ouders, ik wil niet dat ze zich zorgen maken en met mij inzitten. Tot nu toe lukt het mij om het te verbergen.

Hoi, de enige oplossing is denk ik toch echt open kaart spelen, ga in ieder geval inderdaad eens naar je huisarts om je problemen te bespreken, indien nodig wordt je dan wel doorverwezen.

Hoe vervelend het ook kan zijn, het is beter dat je ouders ook op de hoogte zijn, dit zijn dingen die je niet alleen op kan lossen, met steun van je ouders en vriend gaat het echt makkelijker.
Door het te verbergen, maak je het voor je eigen alleen maar moeilijker, en komt er geen oplossing, je gaat dan een dubbel leven krijgen, en dat moet je niet willen.

Succes!
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
  relatie Started by misterj
1 Replies - 335 Views
29-03-2023, 21:06
Laatste bericht: Feline
31-10-2022, 22:16
Laatste bericht: Vide
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,354 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm
08-08-2022, 20:40
Laatste bericht: J@n
19-06-2022, 23:47
Laatste bericht: Pico
05-03-2022, 13:13
Laatste bericht: Mabel
09-02-2022, 00:03
Laatste bericht: Joy



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)