Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

radeloos


#11

(06-11-2017, 22:48)Positiva schreef: Ik zou haar een berichtje sturen met een uitleg. Geen verwijten en zeker niet smeken of ze terug komt. Maar gewoon een uitleg wat jij op dat moment voelde en waarom je zo gereageerd hebt. Natuurlijk kun je er in zetten dat je het liefste hebt dat ze terug komt. Maar zou dat wel verstandig zijn nu? Ik zou eerst zorgen dat je zelf weer een beetje stabiel bent.  Dit is wat ík zou doen he. Iedere persoon en iedere depressie is anders. Maar ik denk wel dat het belangrijk is dat jullie begrip op kunnen brengen voor elkaar. Zij voor jouw gedrag en jij voor haar actie om weg te gaan. Dat kan alleen als je jouw kant van het verhaal uitlegt.
Verder is mij niet helemaal duidelijk waar je nu staat in het medische circuit. Je hebt de diagnose PTSS, maar bent nog niet door verwezen? En hoezo een opname vanwege PTSS? Dat is toch niet gebruikelijk? Of het moet een acute situatie zijn, maar dan moet je toch geen 2 maanden wachten?  Sta je ook op de wachtlijst voor een psychiater en/of psycholoog? Voor gesprekken ofzo?

Hoi Positiva,

De opstapeling van traumas a.g.v. extreme geweldsincidenten die een groot deel van mijn leven hebben bepaald hebben geleid dat 1ste of 2e lijn behandeling mij doorverwijzen omdat zij van mening zijn het niet aan te kunnen. De instelling waar ik nu naar verwezen ben is 3e lijn en gespecialiseerd in de extreme PTSS gevallen. Het bestaat uit een opname van 3 maal 4 dagen met een weekeinde er tussen. Het is een combinatie van therapiëen en fysiek inspanning van 07.00 in de morgen tot 22.30 uur in de avond. Je wordt letterlijk mentaal en fysiek gebroken om uiteindelijk weer te kunnen functioneren.

Overigens blijf ik steeds meer er bij nu ik helemaal naar de klote ben dat ik gewoon heel depressief ben. Als mensen horen wat ik meegemaakt heb is de invulling automatisch, dat moet wel PTSS zijn. Ik ben niet wakker gaan liggen van alles wat ik meegemaakt heb maar in eerste instatie van de pijn na een gebroken knie, afgescheurde kniebanden en volledig afgescheurde bovenbeenspieren. na 2 weken toen het wat beter ging kon ik de slapp letterlijk gewoon niet meer vatten

Ik had al een app gestuurd waarin kort uitleg dat wie zij daar gezien heeft ik niet ben maar iemand die 20 dagen niet geslapen head en daardoor doorgedraaid was en dat ik de man ben die haar hart gestolen heeft, altijd voor haar klaar staat, zorgzaam is en met haar oud wil worden om samen voor haar meisjes te zorgen. Ze heeft nog een kleine meid van 8. Ook dat ik snap dat ze even afstand nodig heeft maar dat ik haar vreselijk mis en vreselijk veel van hun houdt maar geen reactie. Ook haar oudste dochter, waar we wederzijds heel gek op elkaar waren, houdt de afstand ena ls ik met haar spreek als ze nog wat spullen komt ophalen dat ik zelf alles verpest heb en daarmee oet leven verder.
Antwoord

#12

Register or login to view the content
Antwoord

#13

(07-11-2017, 10:43)Positiva schreef: Register or login to view the content
Hoi Positiva

De psycholoog was al van de gespecialiseerd zorg. Was al doorverwezen door de praktjkondersteuning. EMDR heb ik in het verleden ook al gehad maar gericht op 1 incident waar ik een pistool op mijn hoofd heb gehad. Op het moment dat de trekker overgehaald werd dacht ik dat ik dood ging. Achteraf kon ik wel tientallen dingen herinneren waar ik op dat moment nog aan dacht. Gelukkig was de gebruiker van het pistool onervaren want hij was vergeten het pistool door te laden. Dus wel de trekker overhalen maar gebeurde er niets. Op dat moment sloeg hij op de vlucht. Helaas is dat een breekpunt geweest in mijn leven want ben volledig in een wereld met geweld terrecht gekomen waar veel vrienden om mij heen hun leven hebben verloren door geweld.

De slaapproblemen zijn ontstaan na het ongeval met mijn been. Door de pijn kon ik niet slapen en kon ook alleen maar op mijn rug liggen. Kan alleen op mijn zij slapen. Door niet te slapen ben ik in een spiraal terrecht gekomen met nog wel eens met een pilletje slapen wat op een bepaald moment ook niet meer werkte. Uiteindelijk gewoon 20 dagen niet geslapen waar de laatste dagen een hel waren voor mijn vriendin met de ontploffing waar ik het over had. Het resultaat dat de enige persoon die mij nog op de been hield heb ik onherstelbaar pijn gedaan. Waar ik eigenlijk uit de depressie moet komen trap ik meelf alleen maar dieper er in. Zit gewoon helemaal te trillen de hele dag en kan me helemaal tot niets meer zetten. Heb weer een paar dagen niets gegeten.

Zit met mijn stomme kop alleen maar te malen en draai het dan zo dat ik er toch niets aan had kunnen doen. Ook waar alles tegenzat en hulp niet wilde helpen was ik daar ook nog zelf bij en heb het laten gebeuren.
Antwoord

#14

Heeft de EMDR geholpen voor dat ene geval?
Antwoord

#15

(07-11-2017, 15:05)Positiva schreef: Heeft de EMDR geholpen voor dat ene geval?

Op dat moment had ik dat gevoel wel. Het is een soort herprogrammeren maar als je een situatie in je hoofd neemt die je veel emotie geeft en je houdt dat lang genoeg vol zakt de emotie ook langzaam weg. De EMDR was jaren later toen ik vanuit mijn werk de opvang gedaan heb van medewerkers die beschoten waren. Ik ben daarvoor getrained en is gelukkig geen routine maar heb ik meerdere keren gedaan. Deze keer was alleen zo dichtbij mijn eigen ervaring en herkende ik de emotie van deze medewerkers. Ik merkte dat ik daarna slecht ging slapen en erg onrustig wer. Toen via bedrijfsmaatschappelijk werk bij een pschycoloog terrecht gekomen die EMDR deed.

Waar het echt als DE therapie wordt gebracht ken ik toch veel menssen uit mijn verleden die bij schietpatijen e.d. betrokken zijn geweest dat ze daar uiteindelijk ook niet mee geholpen zijn geweest omdat na een bepalde tijd ze weer instorten of terugvallen in gedrag zoals geïrriteerd zijn, gespannen, emotioneel enz.

Overigens is mijn ervaring met een pistool op mijn voorhoofd niet het trauma wat in mijn hoofd blijft hangen maar alle shit die mij overkomen is in het leven wat ik daarna ben gaan leven en de ellende die daar in voorgekomen is.
Antwoord

#16

Register or login to view the content
Antwoord

#17

(08-11-2017, 13:05)Positiva schreef: Register or login to view the content

Het is nu wissellend, waar ik op het ene moment wat rustiger ben stort ik één tel later weer volledig in. Het blijft een strijd tegen zo depressief zijn dat nog steeds meerdere keren per dag ik overwegingen heb welke medicatie in combinatie mij zou helpen er gewoon uit te stappen. Wordt dan ook getriggert dat ik bij het opruimen nog een paar doosjes Oxicontin vond in een kast. Ooit gelezen dat dat weer in combinatie met laapmiddelen heel efffectief is. Andere momenten ben ik strijdlustig en overtuigd dat ik er weer uit kom en mijn relatie weer terug kan winnen. Probeer me bezig te houden. Vandaag kasten weggebroken en vervangen door nieuw IKEA kasten. Ook één van mijn symptomen, als ik erg down ben ga ik slopen enverbouwen en vooral veel geld uigeven. Heeft me de laatste 4 jaar wel een zelfgebouwde grote dakkapel opgeleverd, Een serre en de benedenverdieping volledig uitgebroken, WC naar de andere kant van mijn huis verplaatst, Nieuwe marmeren hoogglansvloeren gelegd, badkamer uitgebroken en helemaal opniieuw betegeld, nieuw vrijstaand bad en inloopdouche. Woon in een nieuwbouwhuis opgeleverd in 2000 en toen voor veel geld verbouwd en ingericht. Ik verdiende een prima salaris maar heb daar toch wat moeten lenen om allemaal voor elkaar te krijgen. Mezelf steeds voorhouden het voor mijn vriendin en kinderen het geweldig te maken als ze hier volledig komen wonen.

Weet eigenlijk dat ik daarmee alleen gevoel uitstel maar houdt de somberheid even op afstand. De radeloosheid over mijn toekomst en het verdriet van het verliezen van mijn relatie, zij was echt mijn leven, blijft. Kan nog steeds niet rustig blijven als mensen vragen "hoe gaat het". Dat zijn de momenten dat ik toch nog steeds weer breek. De momenten dat ik volledig instrort zijn wat minder maar misschien nu zelfs nog emotioneler. 

Mijn drang om te kappen met alles blijft maar is nu niet meer allesoverheersend. Stomme is dat ik wel steeds meer helder heb hoe ik het zou doen als dat moment er toch zal komen dat het uitzicht op betere tijden ineens weg zou vallen.
Antwoord

#18

Heftige verhalen en zeer  aangrijpende dingen hebben jullie meegemaakt.  Zowel in het verleden als nu.

Groeten Anouk
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)