Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

persoonlijkheidsstoornis


#21

Register or login to view the content
Antwoord

#22
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 22-10-2017, 03:35 door NAO.)

@Bert:  tja,die "talenten" ben ik me inmiddels bewust van.staat gelukkig ook los van welke stoornis/ziekte dan ook.ik denk zelf dat dat erg ontwikkeld is geraakt door mijn jeugd.mijn levenlang ben ik omgeven met mensen met shit.in mijn vroegste jeugd was dat mijn moeder.sinds mijn 9e (toen ik uit huis werd geplaatst) ben ik verder opgegroeid in een kinderhuis en 3 pleeggezinnen en Begeleid Kamer Wonen.daarna dan soort van zelfstandig.was wel zelfstandig,maar gewoon op kamers,zoals dat heet.in al die situaties was ik omgeven met mensen (jeugd) met shit.want ja,zij woonden,net als ik,niet voor niks in een tehuis en pleeggezin.ik denk dat ik zo van alles heb opgepikt,onbewust.sinds mijn puberteit begon ik met schrijven (penvriendinnen).dat ging best diep....soms denk ik wel eens: "arme meisjes toen!" :Smile sinds 1992 bezocht ik een inloopcentrum,ook daar veel mensen met shit en vele verhalen gehoord,gezien wat "iets" (ziekte en/of stoornis) met mensen doet.achteraf gezien ben ik eigenlijk altijd al iemand geweest die observeert en analyseert.omdat ik niet wist wie IK nou was en hoe ik me moest gedragen.heb dus veel gekopieert.in 1989 begon dan het echte nadenken over mezelf.natuurlijk deed ik dat feitelijk al in mijn brieven aan mijn pendinnetjes....hele boekwerken van soms 100 kantjes...maar toen was ik me er niet bewust van.in 1988 was er een tv programma over eenzaamheid.dat raakte me ZO diep,was ZO herkenbaar! ik MOEST dat kwijt.zo begon ik met schrijven AAN mezelf ipv alleen maar OVER mezelf aan pendinnetjes.zo ontstond mijn eerste gedicht/verhaaltje "eenzaam".die bundel zit eigenlijk vol met analytische observaties;naar de wereld,de toenmalige samenleving hier en mezelf. 1 van die verhaaltjes/gedichten heeft uiteindelijk geleid tot mijn diagnose,toen ik dat voor las aan mijn psychiater.maar goed,dwaal af....ben dus opgegroeid temidden van kids met een verhaal.sterker nog: die pleeggezinnen waren allemaal in een pleegdorp.een dorp VOL met kids met shit....ik wist dus niet beter.als kind dus al bekend met verhalen over b.v. misbruik en mishandeling en ouder(s) die iets mankeren waardoor hun kind weg moest.was voor mij heel normaal....toen ik dan eenmaal op mezelf in aanraking kwam met "normale" mensen,was dat best vreemd :Smile ik denk dat zo dat analytische deel gevormd is.het sociale deel wss ook.al kan ik me voor stellen dat het sociale deel ook in de genen zit,want het hele gezin waar ik uit voort kom was/is werkzaam in de sociale sektor.oke,mijn pa niet,maar die was wel erg sociaal,was een mediator (niet van beroep,maar bemiddelde vaak in conflikten).ik VERMOED dat alles bij elkaar er voor gezorgd heeft dat ik dingen altijd breed bekijk en me probeer in te leven,omdat ik zoveel levende verhalen heb gezien.en wss ook omdat ik me als kind altijd verstoten voelde,ik wilde er dus bij horen.dus verdiep je je als kind in de ander,hopende dat je er bij mag horen....ach,ik weet het ook niet precies.het liefst wil ik alles precies weten,ook van mezelf....zoals b.v. of ik nou een soort van trauma heb of niet,of ik nou sexueel misbruikt ben of niet? in feite doet dat er niet toe,toch houdt het me soms bezig.ook of ik nou autist ben of niet.komt omdat ik nogal eens "beschuldigd" ben van die dingen.als kind van 11 "moest" ik spelen met de piemel van een pleegbroer (die was toen 16 a 17).ik zeg "moest",want er zat geen dwang achter.ik zat aan zijn piemel,hij gaf aan wat ik "moest" doen....strikt genomen is dat misbruik.maja,er was geen dwang en ik vond het niet vervelend of zo.pas jaren later had ik door dat het niet helemaal netjes was.ik denk dan heel simpel: "heb ik er last van of niet?": nee dus.trauma....daar kwam een hulpverlener ooit mee nav meningen van lotgenoten op indepressie.namelijk mijn uithuisplaatsing.kan me goed voor stellen dat dat traumatisch was.huilend en schreeuwend ging ik weg.nu ik dit tik zorgt dat weer voor voor vochtige oogjes.maar is het een trauma?  wat is de definitie van een trauma? bij trauma denk ik aan herbelevingen,flashbacks.die heb ik niet.ik denk alleen aan dat moment als een verhaal er toe leidt,zoals nu.maja....mijn hele leven is wel gevormd daardoor.nog steeds.namelijk dat "grote mensen" niet te vertrouwen zijn,dat NIEMAND te vertrouwen is....ik HAAT de grote mensen buitenwereld.ik HAAT veranderingen.ik wil dat alles eeuwig hetzelfde blijft (dat doet mensen dan aan autisme denken).magoe,dwaal WEER af :Smile  ik...ehm....ben begaan met mensen aan de onderkant van de samenleving.maar ik moet uit kijken met die uitspraak....want ik ben niet ALTIJD begaan en dan word ik er op afgerekend....maar ik blijf me graag op de hoogte houden wat er allemaal gebeurt in de psychiatrie.zoals doku's.of de nieuwsbrief van ggznieuws.nl   de psychiatrie intrigeert mij.natuurlijk al door mijn jeugd.later ook op school,toen ik de sociale akademie trachtte te doen.de lessen pedagogiek en met name psychologie,fascineerden mij enorm.voor psychologie had ik dan als gemiddelde ook een 10.ja,ik leef en lees me graag in.levensverhalen interesseren me.ik analyseer graag.bekijk zaken graag van alle kanten.en blijkbaar ben ik dan ook nog eens goed in schrijven/tikken :Smile  dat hoor ik al vele jaren....ook op FB (facebook),waar ik mijn gedachtegoed,overdenkingen en mijn shit gewoon uit.gewoon op mijn eigen tijdlijn.is dus nogal prive,ik weet.maar ik wil me niet schamen voor wat ik voel,hoe ik dingen beleef en ervaar.en ook daar hoor ik wel eens dat ik er een boek van moet maken.tjee....kweenie....oke,kan me uiten en worden hele verhalen.maar een boek????? oke,heb een "bundeltje" met al mijn verhaaltjes/overdenkingen en gedichten,van 1988 tot 1995.wat moet een ander daar mee???? ik denk mss weer te simpel....ik denk gewoon:  als een ander er iets mee kan: mooi.zoals nu dan mss Positiva.ik kom dan met enige regelmaat in REAKT (laatste dagen niet meer....slecht teken),kom in aanraking met mensen met allerlei shit en heb er een maatje met wie ik een hoop gelijkenissen heb.alleen is zijn hoofdproblematiek dan meer de SAS (spanning en angst).ikzelf ben nogal nuchter....en bekijk zaken dus van allerlei kanten.hij kan nog wel eens in een tunnelvisie zitten.kom ik weer met mijn brede kijk  :Smile  op DAT moment vindt hij dat ronduit KUT.maar het blijft spelen in zijn hoofd en later ziet hij het dan ook breder.hij is er jaloers op,dat hij dat (nog)  niet kan.maja....IK heb er zelf weinig aan dat ik dat kan! ik word almaar als normaal gezien,iemand met veel kennis,sterk....maar in weze ben ik een "zwak" persoon.als ik diep zit,ben ik dat kindje....dan ben ik totaal niet sterk.sinds begin jaren 90 ben ik me bewust van de delen in mezelf,zo is dat verhaaltje/gedicht ontstaan wat geleid heeft tot de diagnose persoonlijkheidsstoornis nao.ik besta uit 3 Raymondjes (Raymond is mijn echte naam): het kindje,de volwassene en de neutrale Ray.die conclusie trok ik al begin jaren 90.die neutrale Ray moet constant kiezen wie hij nou moet volgen ; het kindje of de volwassene.heel zwart/wit is het kindje mijn gevoel en de volwassene mijn denken.jarenlang koos ik maar het denken.en dus negeerde ik dat kindje....het kindje wat ik later maar "kut kind" ben gaan noemen.door een lotgenoot/lover (inmiddels ex) werd die zelfs duivelskind genoemd....begin van het milennium ging ik eindelijk eens naar de ggz.kreeg daar cgt.hoop aan gehad hoor! maja,die voedt het cognitieve deel he,mijn volwassene (toen was die persoonlijkheidsshit nog niet bekend).zo werd de afstand tussen kindje en volwassene almaar groter....allemaal leuk en aardig,dat ik van alles kan analyseren en breed kan bekijken,ook mijn delen in mijzelf.maar is allemaal cognitief gedoe.niks mis mee,maar IK heb er niks meer aan....ik heb de hoop op gegeven.de ggz houdt zich niet serieus bezig met mijn soort problematiek.ik heb veel kennis van zaken,ook over mezelf en dus heb ik die amateur-peuten zo klem geluld....daar was een tijdje terug een pracht doku over op tv,met jeugd.de titel was iets van "ik ben geen probleemkind,ik ben een uitdaging!"....ging over jeugdigen in een inrichting,na ze iets geflikt hadden. 2 meisjes kwamen al snel direkt mijn hart binnen,herkende veel. 1 ervan is dood......(suicide).de ander werd heel direkt en goed aangepakt.ze was weer eens opstandig,heel fel (iets wat ik erg herken,maar nooit uit).meisje kwam binnen bij de peut.die peut zette haar tafel zo dat de deur geblokkeerd werd....meisje kon dus niet zomaar vluchten.vond dat zo mooi.....die peut was zo lief en goed.....naar zulke peuten snak ik zo.....peuten die mijn kindje serieus nemen,erbij kunnen komen.daar moeite voor doen.goed.....weer vreselijk afgedwaald :Smile  WEER ! oke,ik heb die talenten.fijn als anderen daar wat aan hebben.ik doe dat niet bewust,gaat vaak gewoon zo.zo heb ik sinds kort contact met een vrouw op FB.ik ken haar helemaal niet.maar ze had iets gelezen van mij op de tijdlijn van een vriendin van haar.zij herkende zich daar zo erg in.zij mist dat zo,contact met mensen met dat soort shit.heb haar uiteraard gewezen op deze site en andere.ik schaam me nergens voor,ik vertel gewoon mijn verhaal als er aanleiding voor is,iemand er naar vraagt.blijkbaar kan ik dat goed vertellen,blijkbaar kan ik mensen mee nemen in mijn verhaal,maar zelfs ook in die van anderen.ja,ik schrijf hier SOMS..... ik hou er erg van mij te uiten.maar doe dat amper nog op sites.....heb er een HEEL nare ervaring mee gehad op indepressie.nl......iemand had mij,nav een topic van mij,aangegeven bij de politie.ik werd opgepakt. 4 agenten in mijn huis die alles doorzochten,2 beneden in een busje. 6 agenten totaal,voor een topic van mij????? moest mee naar het bureau,paar uur vast gezeten.crisis team van de ggz er bij.dat was een vreselijke ervaring.natuurlijk was er niks aan de hand.....die persoon die mij aangaf,had niet de gehele topic gelezen,zag de context niet.de politie nam niet de moeite dat te doen.die kregen alleen maar de opdracht mij op te pakken....het crisisteam nam die moeite WEL.dus kon ik weer gaan....zij zeiden nog: "blijf je ajb uiten....je beschrijft het zo mooi!"....."nou mevrouw,u ziet wat er van komt! heb godverdomme uren vast gezeten! ik uit me godverdomme nooit meer!!!!!!!!!". goed,ik uit me weer iets....maar niet meer zoals toen.kijk wel uit!  ook lotgenoten zijn totaal niet te vertrouwen.dat voedt wat het kindje in mij al jaren zegt: "vertrouw niemand!"..... en alsof dat niet genoeg was,kwam er een 2e keer.niet nav een topic,maar wel een ontmoeting met iemand van indepressie.oke,de omstandigheden waren anders,men dacht dat er iets met mij was,nav mijn diabetes.bleek de politie mijn deur open gebroken te hebben en mijn huis doorzocht te hebben.....ik hoorde het van de buurvrouw.sorry hoor,maar mijn vertrouwen in mensen is na die 2 ervaringen NOG slechter geworden....mensen zijn klote-wezens.je moet ze NOOIT vertrouwen.nah,zie hier een uiting van het kindje in mij....de volwassene in mij ziet de nuances.het kindje gaat er VOL in en wantrouwt iedereen.en zo kan ik me voor stellen hoe dat voelt bij iemand met een trauma.....ongeacht welk trauma.godver....dit tikken doet weer veel met me.ben zo ontzettend boos.ik wil dat kutwijf aan de hoogste boom ophangen.magoe,dat heb ik toen al gedaan op indepressie.zij was degene die me aangaf bij de politie.naja.....gebeurd is gebeurd....toch? ook al kan ik het allemaal relativeren en zelfs begrijpen ; het diepste gevoel,wat het met me deed en wat de gevolgen zijn,zijn er nog en kwam net tot uiting.....en dus kan ik me voor stellen dat dat ook zo werkt bij mensen met een trauma.maar ik heb er geen vaststaand oordeel over.oke,ik kan me uiten,kan het verwoorden,uitgebreid zelfs....IK heb daar niks aan.en de ggz WIL er niks mee.ik kreeg ooit de opdracht een dagboek bij te houden,bij een therapie.deed ik dus,volop.printte het uit en overhandigde het.verdween in de burolade.....toen voelde ik al argwaan.de volgende keer leverde ik dus niks in.viel haar niet eens op,ze vroeg er niet eens naar.dus destijds gaf ze die opdracht,ik voldeed er aan en zij doet er helemaal niks mee.....toen wist ik genoeg: wegwezen! beoordeling van de ggz: "meneer wil niks".......... sindsdien ben ik helemaal klaar met die flut ggz.zij zijn goed voor mensen met redelijk milde problematiek,maar niet voor mensen met complexe problematiek,zoals ik.ik voel me afgeschreven.dat heeft mijn gevoel dat ik er niet toe doe,verder gevoed.ik ben klaar met die nep hulp.die peuten zijn vaak ook maar spv-ertjes of ex-verpleegkundigen uit de opnamezaal,die toevallig eens een cursusje hebben gedaan.hebben wat ervaringen.verder niks.ik heb behoefte aan mensen met KENNIS.ik lul mijn peuten zo onder de tafel....ik heb nou eenmaal kennis in huis en die gebruik ik icm mijn wantrouwen.ik heb behoefte aan peuten met zgn rontgen-oogjes.heb die 1x getroffen,bij het UWV notabene.zij had me direkt door....magoe....dit is zo enorm off-topic......

(21-10-2017, 16:02)Positiva schreef: Register or login to view the content

uiteraard bedoelde ik het zoals jij zegt.namelijk doorgaan met hulp.niet zomaar doorgaan.je partner doet dat dus,gelukkig.uiteraard begrijp ik dat jij vindt dat hij (of wie dan ook) niet in het verdriet moet blijven hangen.zelf heb ik wat moeite met dergelijke uitspraken.komt weer omdat ik me goed kan voor stellen dat iemand er WEL in blijft hangen.niet zozeer bewust.ach,kan er eindeloos over lullen.geen zin in.Anita bleef niet bewust hangen in alles wat haar overkomen is.ze liep al zo'n 40 jaar in de psychiatrie.alle denkbare therapieen heeft ze gedaan.EMDR was dan de laatste optie.maar dat bracht zoveel omhoog,dat dat juist gevaarlijk was.zo ernstig was haar trauma....ik snap je hoor,dat hij er niet in moet blijven hangen.....maar als hij niet anders kan,ondanks alle hulp,is het over en uit.het is een wens/eis van JOU.hij moet er niet in blijven hangen....want dan heb JIJ er last van.is ook heel begrijpelijk.als iemand er WEL in blijft hangen,begrijp ik dat OOK.....nu ik de situatie lees,wat er gebeurd is,weet ik iets meer....ik weet niet hoe zoiets te verwerken valt.....ik zou het niet kunnen.....ik ben weer anders,ik zou het verstandelijk heel goed kunnen relativeren,het weg denken/praten....maar mijn GEVOEL zou blijven.....ik heb met hem te doen....ik weet het verder ook niet.ik weet alleen dat ik,door mijn shit,echt geen relatie meer aan ga.....heb geen zin in gebemoei.wil totaal niet voldoen aan andermans eisen.als ik in mijn kindjes-modus zit,daar verdrietig om ben,moet men echt niet aan komen met shit.maar dat is andere shit dan die van hem en jou.ik denk er van alles bij,maar zeg dat liever niet.....met name ook omdat ik niet thuis ben in traumatische shit.ik hoop maar gewoon dat hij zichzelf is en mag zijn en zich verder ontwikkelt en dingen verder verwerkt en dat jij daar mee overweg kan.
Antwoord

#23

Register or login to view the content
Antwoord

#24

(23-10-2017, 16:42)Positiva schreef: Register or login to view the content

tja,daar ben ik niet zo in thuis.ik weet niet hoe ik om zou gaan met "als,als,als"....kan me wel heel goed voor stellen dat zoiets erg speelt in iemand.is weer de grote afstand tussen WETEN en VOELEN.ik kan niet alles weg relativeren,bij mezelf.deed dat jaaaaarenlang.dat helpt mij niet meer.maja,ik heb dan geen ptss en schuldgevoelens....ken het deels van een tv programma,jaren terug.die gingen met iemand met ptss terug naar de plek waar "het" gebeurde.kan me 1 verhaal nog goed herinneren.....een man zat in het leger en was tankbestuurder.hij was uitgezonden naar het toenmalige Joegoslavie.hij reed daar in een dorpje per ongeluk een kind dood....in de loop der jaren kwamen de ptss-verschijnselen.flashbacks,schuldgevoel.met dat programma gingen ze terug naar die plek.de familie van dat doodgereden kindje was er ook....TOEN pas kon voor hem het echte verwerken beginnen.de confrontatie.maar ook de liefde van de nabestaanden van dat kindje,die hem helemaal niks kwalijk namen,het was een ongeluk.ze vlogen elkaar in de armen,huilen natuurlijk.pas toen kwam het herstel,ondanks vele jaren therapie.wat jouw partner is overkomen,is dan ook geen "onzin".tuurlijk,als je alles relativeert wel,voor een buitenstaander.ik ben een mannetje,zoals je weet en ik kom nu met een vrouwenvoorbeeld.een vriendin van me heeft ooit een miskraam gehad.ze wist alm dat het kindje in haar buik dood was.de bevalling moest nog komen.lig je daar,te puffen en te kreunen,voor een lijkje....natuurlijk is alles dan weg te relativeren ; kindje is dood,kon je niks aan doen,begraaf het.later komt er vast een gezond kindje.klopt allemaal.....maar ze heeft wel een kindje in haar armen gehad die later begraven werd.dat is erg dubbel....dat is dus geen onzin.maar ik weet ook niet hoe zoiets te verwerken.de 1 kan dat,de ander niet,of langzamer.ik zou zijn situatie iig niet "onzin" noemen....is net zoiets als dat mensen uit de buitenwereld tegen mij zouden zeggen dat ik mijn verleden los moet laten,dat mijn verleden onzin is want ik leef in het NU....zulke mensen stoot ik METEEN af.je vult nu voor hem in dat hij volgens jou wel in staat is te werken en dat dat hem goed zou doen.tja,mss is dat zo.dat kan hij beter invullen dan jij.maar ik begrijp je uiteraard! ik weet niet of zoiets bestaat,maar mss zijn er "proefplekken"? werkplekken waar iemand kan ontdekken wat die aan kan,hoeveel spanning/druk,hoeveel uur? jij wijst hem wel eens op vacatures en hij wijst ze af.weet je ook WAAROM hij ze afwijst? wordt daar over door gepraat? kan je zo evt ontdekken wat er achter zijn afwijzing zit? (angst b.v.).ik kan me goed voorstellen dat hij liever wacht tot zijn therapie achter de rug is.soort schone lei idd,nieuw begin.een werkgever zit niet te wachten op iemand die nog in therapie is,is te onzeker.mss heeft hij nog geen idee wat hij evt aan kan,wat zijn grenzen zijn.mss een optie vrijwilligerswerk te doen? zo kan men ook ontdekken waar de grens ligt,zoals de uren per dag en per week.of het een "gevalletje aan het oude vast houden" is,weet ik uiteraard niet.kan best,soort veiligheid.ik "ken" hem alleen van jouw verhalen.ptss....het verbaast me dat hij dan van de ziektewet naar de ww is gegaan.meestal is men daar wel een paar jaar zoet mee.maar goed,ik ken hem niet.ik weet ook niet hoe zijn peut(en) het inschatten.maar ik denk dat vrijw. werk doen,hem helpt inzicht te krijgen wat hij aan kan,waar de grenzen liggen.
Antwoord

#25
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 29-10-2017, 21:53 door Positiva.)

Register or login to view the content
Antwoord

#26

(29-10-2017, 21:53)Positiva schreef: Register or login to view the content

hoi,
tja...snap het hoor,dat het eigenlijk "onzin" is dat hij zich schuldig voelt dat zij overleden is.maja,snap OOK dat men zich daar WEL over schuldig voelt.je hoort dat vaak bij schokkende ervaringen.kromme vergelijking mss,maar past toch binnen dat plaatje: je hoort vaak dat mensen die sexueel misbruikt zijn,gaan twijfelen aan zichzelf,zich zelfs schuldig voelen. b.v. omdat ze (de slachtoffers) zich flirterig gedroegen (dus je hebt het zelf uitgelokt),of te sexy gekleed waren,zoals mini rokje met netkousen of blote benen."tja,eigen schuld",hoor je dan wel eens....is natuurlijk "onzin",want ongeacht hoe iemand gekleed is,of evt naakt is ; je hebt met je poten van iemand af te blijven.tenzij er overleg is geweest en het gewenst gedrag wordt.in je partner's geval kan ik me zijn schuldgevoel goed voor stellen,al is het "onzin".
hopenlijk doet de herhaling van de emdr hem goed.
ik ben niet meer thuis in alle wetten....zelf was ik dus ook ziek en mijn contract werd daardoor niet verlengd.ging dus ziek de ww in.TOEN was het zo dat als je ww er op zat en je was nog ziek,je op keuring kwam.ik kon na die 2 jaar niet verder met de ww,maar je partner heeft mss meer jaren opgebouwd.maar goed,ik kwam dan de WIA in,na een hoop gedoe.binnenkort heb ik een herkeuring.vind het lastig hoor.mankeer ook lichamelijk en psychisch van alles.heb geen idee meer of ik nog iets aan zou kunnen.gezien alleen al de lichamelijke shit van je partner,wordt het idd al lastig.voor mezelf weet ik het allemaal niet meer,omdat er van alles speelt.het lichamelijke en het psychische.de tijden zijn veranderd,werkgevers zijn meer verantwoordelijk geworden bij ziekte-uitval.dus ja,waarom zouden ze mij aannemen dan? op psychisch gebied weet ik het allemaal niet meer.schommel altijd zo erg,qua stemming b.v.  met de GGZ ben ik helemaal klaar,zijn amateurs.maar goed,ik vertel gewoon mijn verhaal bij die arts en zie wel.
ik hoop dat je partner een goede UWV-arts heeft,een realist.

ik weet niet of je verhaal mss langer was....deze site reageert niet lekker,zie vaak niet het HELE verhaal (tijdens reageren/tikken).
Antwoord

#27

Register or login to view the content
Antwoord

#28

(08-11-2017, 13:12)Positiva schreef: Register or login to view the content

ik ben ook niet zo thuis in al die regeltjes hoor.wat ik nog weet,is van 5 jaar terug en is mss inmiddels veranderd.toendertijd was het zo dat je de WIA in kon als je voor een x-percentage was afgekeurd (ik dacht boven de 65%).die 24% van je partner is dan idd te weinig.
top dat hij een goede ARBO-arts heeft,had ik toendertijd ook ; fijne man met veel kennis en inzicht.

met mij is het,zoals altijd,wisselend.onlangs is er weer iemand van REAKT overleden,een medewerker.hakt er toch wel in.
zit natuurlijk wel met spanning,omdat volgende week die herkeuring er is.althans,zo zie ik het.officieel is het een gesprek om bij te praten,een update talk en kijken of ze iets kunnen betekenen.
ik ga hem iig vertellen dat het mij erg dwars zit dat het UWV niet samen wil werken met REAKT.mede daardoor mag ik niet meer wat uurtjes werken binnen REAKT,iets wat ik eerder graag deed,om te kijken wat het met me deed,of ik ergens tegen aan loop,enz. de gemeente wilde me er graag bij helpen (met WMO),maar kon niet,omdat ik in de verkeerde uitkering zit.... bij de WIA is het UWV verantwoordelijk voor je en het UWV doet niet mee aan dergelijke "projekten"... maar goed,is al heel veel jaren zo,dat ik telkens tussen de wal en schip val en nergens recht op heb.dus ik heb het allemaal al op gegeven en geloof nergens meer in.boeit me ook niet meer."leef" van dag tot dag,ga naar REAKT,babbel wat en dan op naar de volgende dag.ik ben helaas een bijzondere vogel :Smile en wat gestoord,rare dingen.ben gewoon vreemd,ook deels mijn problematiek.wordt vaak verkeerd begrepen of geinterpreteerd.mede daarom uit ik me minder,zeker op internet,heb natuurlijk die nare ervaring op indepressie gehad,sindsdien kijk ik wel uit met mezelf te uiten.maar goed,ben ook niet geheel gesloten,dat is het andere uiterste.had dan mijn maatje in REAKT,die veel begreep.maja,die is nu dood.hoe het ECHT met me is,weet ik vrijwel nooit.ook geen zin daar bij stil te staan,schiet ik niks mee op en wordt het verwarrend.dus als iemand er naar vraagt,zeg ik vaak maar: "neutraal".als iemand vraagt wat ik nou wil,geef ik over het algemeen niet eerlijk antwoord,anders moet ik me weer verantwoorden,van alles uitleggen,enz.geen zin in.het echte antwoord is: "ik wil gewoon dood".maja,dan denkt men meteen weer aan suicide e.d.... of de levenseindekliniek.en dat is het helemaal niet,ik ben niet suicidaal,ik wil gewoon dood.wilde ik als kind al.heb allerlei kansen gehad in mijn leven om dood te gaan/te moeten,maar telkens op tijd gevonden.heb het niet over suicidale akties (die heb ik maar een paar keer gehad),maar ongelukken door mijn lichamelijke ziektes.dan "moet" je dankbaar zijn,dat iemand je gered heeft....terwijl ik alleen maar dacht: "kut.....".maar dat zullen maar heeeeeeeel weinig mensen begrijpen,maar die dame van REAKT (die nu dood is) begreep dat erg goed.om het even lekker pessimistisch te maken: ik zie het leven als langzaam dood gaan :Smile  velen zien dat dan alsof ik het elke dag erg zwaar heb of doe,erg negatief denk,enz.... is niet zo.dan krijg je weer van die stompzinnige reakties als carpe diem,of morgen gaat het beter en dat soort onzin.ik ben een rasechte realist,ken mijn denken,de gevolgen van mijn ziektes,enz. vaak als ik iets realistisch vertel,aangaande mijn leven/houding/kijk ; wordt dat weer als negatief bestempeld.men lijkt tegenwoordig beperkt tot alleen maar de 2 uitersten: negatief of positief....tja,ik niet.ik ben een realist. zgn "doom denk scenario's" (die mijn realisme zijn) komen ook vaak uit.niet alleen in mijn eigen leven,ook die van anderen.want ik bekijk zaken van alle kanten,bekijk ze realistisch.ik heb dus een pesthekel aan dat positieve denken.dat is namelijk het ontvluchten van de realiteit,vaak gebasseerd op angst.maja,doordat men maar 2 kanten ziet/kent,zien ze mijn houding dus als negatief,als ik dit zeg.ik vind het inmiddels best en negeer dat soort wezens.mijn wereldje werd dus wel kleiner,maar de mensen die zich in mijn wereldje bevinden,HEB ik ook wat aan.heb zo geen shit en gedoe met nep-vrienden en zo en moeilijk gedoe.maar goed,is wat off-topic....
ik leef gewoon van dag tot dag.maak me niet druk om morgen,want weet toch niet hoe ik me morgen voel.en ja,hoe ik of men zich voelt,is maar net hoe je het bekijkt,vanaf welke kant men het bekijkt.aangezien ik dat al niet eens weet,van welke kant ik het moet bekijken,weet ik het dus niet en hou ik het op "neutraal".maja,ik ben dan ook erg gecompliceerd.de GGZ heeft geen zin zich daar in te verdiepen.dus heb ik het op gegeven.kom er voor mijn onderhoudsdosis.ik merk wel dat ik al een tijd geen zin heb in mijn "hobbies".heb nog stapels muziekprojekten op de pc staan ; geen zin in.kijk graag mijn Star Trek-series,maar heb dat al enkele maanden niet gekeken.als interesses verdwijnen,is dat een teken dat het niet goed gaat.dus oke:  het gaat blijkbaar niet goed.als mensen naar mijn interesses/hobbies vragen,zeg ik vaak maar dat ik in THEORIE van gamen hou (oude games),films,star trek en muziek.in de praktijk komt er al een tijd niks van terecht :Smile  ik hoop gewoon elke dag dat dat mijn laatste dag is.maar dat begrijpen maar weinig mensen.is voor mij heel normaal,die gedachte.heb dat al van kinds af aan.en toch ben ik al 49  :Smile  magoe,ga er verder niet op in,want dan wordt het een lang en depressief verhaal,geen zin in.praat er soms wel over hoor,binnen REAKT.maja,geen herkenning dan,meestal gelach,omdat ik zoiets grappig/luchtig verwoord.de enige die het echt begreep,is nu dood.zij is nu verlost van al haar shit.ik nog niet.maar ik blijf me er aan vast houden dat ik toch niet oud word,gezien mijn ziektes.nah,genoeg geluld.ik hoop dat het allemaal goed komt met je partner en evt werk.   sterkte ; Ray
Antwoord

#29

Register or login to view the content
Antwoord

#30

(21-11-2017, 20:21)Positiva schreef: Register or login to view the content

hoi P (ik ga natuurlijk niet je volledige nickname noemen,is veels te positief :Smile ). bij het UWV ging het fijn.er werd ruim de tijd genomen,de man luisterde goed,het was een goed "over en weer" gesprek.daardoor werd ik ook wat vrijer,sprak meer vrijuit. MAAR: dit was geen officieel herkeuringsgesprek.zoals ik al vermoedde meer een orienterend gesprek,om een rapport op te kunnen stellen.dat gaat naar een verzekeringsarts en dan komt de echte herkeuring.ik hoop maar dat de mening/indruk van de man,serieus genomen wordt door de arts.ik kreeg een samenvatting van het gesprek toegestuurd en zijn idee er over.dat vond ik mooi omschreven.hij is geen arts,maar heeft uiteraard al veel ervaring met dergelijke gesprekken.zijn indruk is dat de IVA (de vroegere WAO) wel op zijn plaats is.dat zou ik wel fijn vinden....niet dat ik nooit meer wil werken,maar kan me niet voor stellen dat ik ooit nog voldoende kan funktioneren in/binnen normale bedrijfsstrukturen.stel,ik kom in de IVA,dan kan/mag ik werken bij REAKT en zijn er nog wat opties.ook werd er een andere mogelijkheid genoemd:  beschut werk.kende die term niet.hij legde uit wat het is.soort veilige werkplek zonder al dat gedoe en gestress en eisen e.d. deels te vergelijken met de vroegere sociale werkplaatsen,maar kan ook in gewone bedrijven.ik wil namelijk best wel werken,wat doen! dat kan bij REAKT,maja,heb de verkeerde uitkering.het normale bedrijfsleven wil mij echt niet hebben als normale werknemer,want ben veeeeeels te "riskant" voor ze.ik weet dat er een tekort is aan verzekeringsartsen bij het UWV,omdat velen er al gillend weg gerend zijn vanwege absurde regeltjes en werkdruk.... de man zei dan ook dat in het gunstigste geval ik de oproep ergens in maart 2018 evt. krijg.oke,ik zie het wel.

oh,ik heb een mooie naam,zeg je :Smile is een verkorting,in het geheel is het Raymond.maja,wordt dan vaak Ray.mijn nickname was lange tijd Diabeest,omdat ik o.a. diabeet ben.dus beide samengevoegd noemde ik mezelf ook wel eens DiaRay.... ik hou van woordspelingen :Smile

ja,heb verteld over die "tegenwerkingen".is niet zozeer tegenwerking hoor.althans,niet in de zin van bepaalde dingen tegenwerken.ik weet niet wat er achter zit,maar het UWV houdt zich liever niet bezig met dingen binnen REAKT.REAKT zelf is er al een tijd mee bezig,maja.ik vermoed (weet het dus niet zeker) dat het UWV als ORGAAN (de toplaag),REAKT ziet als een soort afvoerputje,wat dus thuis hoort bij de gemeente.
idd gaat het vaak om cijfertjes en de regeltjes en NIET om de PERSOON.ik denk dat gemeentes daar wat meer voor open staan dan het UWV.het UWV is een overheidsorgaan,meer dan gemeentes dat zijn.gemeentes hebben meer ruimte om te spelen met regelgeving.maja,er zijn ook wetten,de landelijke wetten.zowel het UWV als de gemeentes hebben zich daar aan te houden.ik merkte dat de medewerkster van mijn gemeente echt baalde dat ik niet vodeed aan de eisen,de landelijke eisen/regels.en dus niet de WMO mocht krijgen van de wet.ze was echt zichtbaar teleurgesteld.ik heb daar eerder mee te maken gehad (de gemeente) toen mijn GGZ huishoudelijke hulp had geregeld (buiten mij om).ik wilde en wil zoiets helemaal niet en weigerde dat.je zou denken dat de gemeente dan blij was,scheelt ze weer geld.maar ze probeerden me juist over te halen,in positieve zin."kom er aub op terug meneer Venverloo! de indikatie geldt 5 jaar.denk er goed over na!".... tja....ach,lief bedoeld.maar heb geen behoefte aan vreemden in mijn huis,zeker niet allochtonen die slecht NL spreken.deels schaam ik me ook,vermoed ik.mijn huisje is behoorlijk vervuild.

"dat van de dood".... uiteraard begrijp je dat niet.dat KUN je ook niet begrijpen,ten diepste.je kan je er hooguit iets bij voor stellen.ik probeer mezelf altijd iets bij voor te stellen,bij onderwerpen.lukt ook niet altijd.het "vrijwillig levenseinde" b.v.  oude mensen die weinig tot niks mankeren (psychisch en fysiek),niet perse eenzaam zijn,maar toch klaar zijn met het leven en dood willen.dat begrijp ik nog niet goed.
je optimisme..... ja,in zekere zin kan ik daar een enorme pesthekel aan hebben....MAAR: dat is dan een hekel aan dat overdreven optimisme,NIET aan de persoon.kan toch niet een hekel aan jou als persoon hebben puur vanwege overdreven optimisme? jij bent namelijk MEER dan dat alleen! dat onderscheid probeer ik altijd (onbewust) te maken.iemands gedrag of houding,is NIET de gehele persoon.ik ben altijd op zoek naar de KERN van iemand.ook dat gaat onbewust.oke,ik heb een pesthekel aan dat positieve gelul....maar ik ken jou verder niet,ik ken je KERN niet.mss is jouw positieve gelul veelal goed bedoeld,omdat je graag wilt dat iemand gelukkig is,of gelukkiger wordt.dan is dat een mooie KERN.zelf heb ik een hekel aan positief gelul als het eigenlijk nep is,de kern niet juist is.dan is het vaak overschreeuwen van zichzelf,ontkenning van zichzelf en al wat in hun leeft.zijn vaak mensen die positief gelul gebruiken zonder na te denken,zonder inleving,zonder enige nuance.dat soort mensen kots ik uit.het liefst kots ik over ze heen :Smile  maja,een karakter,of een inslag...tja....daar kan men niks aan doen.jij bent positief ingesteld,zo ben je blijkbaar.ik ben wat negatief,al vind ik dat een rot woord.dat ik WAT negatief ben/kan zijn,wil niet zeggen dat ik altijd alles maar negatief zie,integendeel!  maar mensen denken vaak wel zo,veeeeels te zwart/wit.
ik kan niet oordelen of ik je irl een enorme bitch vind :Smile hangt helemaal van je houding af. positivo's hebben vaak een lage dunk van negativo's,kijken er meteen op neer,voelen zichzelf dus eigenlijk  vele malen beter.dat HAAT ik.heb niet de indruk dat jij zo bent.anders had je dit gesprek allang gestopt en je partner allang verlaten.
je voorbeeld over je operatie aan je hals,vind ik idd dom....dat je daar nog totaal niet bij had stil gestaan dat het OOK riskant was.....vind dat toch wat naief. MAAR,zegt weinig.ik ben iemand die er WEL bij stil zou staan.als ik dat zou uiten,zou ik meteen als negatieveling bestempeld worden....de wereld is zwart/wit..... ik ben een realist en hou dus rekening met evt negatieve gevolgen.ga nergens van uit,maar hou er rekening mee.toch word ik dan meteen als negatieveling gezien.de buitenwereld is grotendeels zo.... zwart/wit denken,niet realist,niet ECHT na denken maar vooral kopieren wat anderen denken.....zulke mensen schrijf ik meteen af,maken geen kans bij mij.
doet me denken aan iemand in REAKT.iemand die ook altijd zo overdreven positief lult....zij is nep,dat voelde ik meteen al.later bleek dat dan ook.alles is altijd positief bij haar.....maar zodra er ook maar IETS mis gaat in haar perfekte plaatje,is er niks van dat positieve over....  dat is dus nep.dat is een houding die iemand zich aangemeten heeft om de diepste pijn te verachten,zelfbescherming.dat soort gelul doorzie ik meteen.dus aan dat soort positivisme heb ik een enorme PEST hekel.

in oplossingen denken vind ik niet perse negatief.past idd meer bij realisme.hangt er van af hoe men die oplossingen biedt,of die echt reeel zijn en of het opgedrongen wordt.helaas zijn er vaak oplossingen voor niet bestaande problemen....of standaard oplossingen voor de wat complexere problemen.ik hou van oplossingen die echt op het probleem gericht zijn icm de PERSOON die er mee zit.ik heb dus niks met standaard "oplossingen". jij zal het vast wel kennen icm je partner.jouw partner is een individue,met zijn eigen karakter,achtergrond en geschiedenis.oke,hij heeft het 1 en ander mee gemaakt....past daar dan een standaard oplossing bij?????  lijkt me niet.... oplossingen daar bij bedenken is dan prima,mits het bij zijn persoonlijke problematiek past.is best lastig..... jij wil hem wss veranderd zien....dan is er het risiko dat jij veranderingen wilt die in JOUW plaatje passen....terwijl dat mss helemaal niet in ZIJN plaatje/karakter past.jij kent hem niet van VOOR zijn trauma,hoe die "puur natuur" was.ach,bedoel deze opmerking niet perse gericht op jou hoor,maar algemeen.zie dat vaak terug in tv programma's.vandaag (zondag 26 nov.) weer bij "help,mijn man is klusser".... meteen had ik al door dat er veel speelt tussen beide partners.man kreeg de schuld,dat alles verwaarloost werd....maar er zat weer eens iets diepers achter:  de vrouw....die had eigenbelang.zij wilde eigenlijk dat alles liep zoals ZIJ dat wilde.zij onderdrukte hem.hij voelde zich benauwd en vluchtte dus meer en meer.oppervlakkig gezien zou de oplossing zijn: man moet gewoon meer doen,niet zo laks zijn.maar in de diepte zat er meer achter.man werd juist wat laks door houding van vrouw.oftewel: communicatiegebrek.ik ben iemand die "toestanden" altijd erg breed bekijkt,met alles rekening houdt.ik wil nhiet partijdig zijn,ik kijk naar de situaties.net als de "rijdende rechter" :Smile 
quote van jou: "Problemen zijn er om opgelost te worden en niet om er in weg te kwijnen. "...  klinkt mooi en logisch he? toch is het erg zwart/wit....stel,iemand kan iets niet oplossen,er IS geen oplossing.dan betekent dat volgens die stelling dat iemand er dus voor kiest weg te kwijnen..... is een zwart/wit stelling.kan erg kwetsend zijn en niet kloppend in alle gevallen.ik HAAT zulke uitspraken.maja,als ik dat zeg,zit ik volgens diezelfde soort mensen in de slachtoffer-rol.... daarom haat ik de buitenwereld en dat soort mensen.ik haat zeer intens dergelijke uitspraken.dat soort mensen denken ook niet na,althans,niet breed.zelf ben ik erg van de nuance.ik bekijk dingen breed.lang geleden,een vriend van mij.hij ging nogal eens vreemd (is getrouwd).de geijkte stelling tegenwoordig is dat je er,zonder nuance,tegen moet zijn.MET de nuance,begreep ik hem donders goed.....en zijn vrouw ook.hm,volgens mij dwaal ik wat af :Smile
het lijkt er nu mss op dat ik jou maar niks vind.af kraak..... is niet zo joh,tenzij je jezelf erin herkent.... jij hebt wat geleerd,zeg je.dat is al mooi.je staat dus open voor dingen anders te bekijken,je leert er van.dat zou ieder mens moeten doen.ik merk ook aan je reakties dat je het allemaal goed bedoeld,vanuit een goed hart.wees niet bang,ik zie je niet als de zoveelste bitch :Smile  ik ben dan ook een complex geval waar zelfs de GGZ geen raad mee weet,laat staan "normale" mensen.toch ben ik geen vreemd figuur die niet spoort.ik doe normaal,kan met vele types overweg,leef me in,enz. ik bekijk gewoon graag dingen in een breed perspektief en heb niet snel een oordeel klaar.maar ALS ik een oordeel heb,is die niet snel te veranderen en mijd ik bepaalde personen als de pest.sommigen vinden dat wat TE.....maar vaak bemerken ze later dan dat ik wel gelijk had.gaat me niet om het gelijk.....maar ik heb antennetjes voor bepaalde type mensen.maar goed,is weer totaal off-topic :Smile

EMDR valt altijd zwaar ja.vaak een goed teken.namelijk dat de zere plek geraakt is.dat triggert de mensen in kwestie.roept van alles op.
ik ben er niet in thuis,maar ken meerdere verhalen.het feit dat men geconfronteerd wordt met zijn/haar trauma,is uiteraard vermoeiend en heeft een nasleep.

nah,genoeg geluld.til niet zwaar aan mijn uitspraken....ik hoop dat ik het voldoende toegelicht heb.jij bent gewoon P.... jij bent niet de "partner van".jij bent P,als MENS,in haar geheel.
ik ga nu maffen.welterusten dame :Smile
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
08-08-2022, 21:38
Laatste bericht: J@n



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)