Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

persoonlijkheidsstoornis


#11

Hoe gaat het nu? Ben je inderdaad aan de zuip gegaan (zoals je het zelf noemde)? Of een andere manier gevonden? Alcohol lijkt me niet echt dé manier, maar goed, ik begrijp het wel en zal er niet over oordelen.
Antwoord

#12

hm,wel irritant van deze site dat als je op de laatste reaktie wilt reageren,je die niet in beeld ziet.....heb dus WEER 2 pagina's open staan.....

tja,hoe gaat het nu....wisselend. 1 van mijn problemen is geheugenverlies (door een bijna-coma) en dus weet ik amper nog hoe afgelopen tijd gegaan is.
inmiddels is dan bekend gemaakt in REAKT dat ze dood is.zij had al een afscheidskaart zelf geschreven,met foto.die moest als "mededeling" dienen.
die stond in REAKT op een tafeltje,met een nep-kaarsje....
tja,dan komt het geroezemoes he....mensen die oordelen,er niks van snappen.
na 1 of 2 dagen had men het er niet meer over....life goes on....ze is "vergeten".iets wat ze zelf al voorspelde en ik beaamde.
ik heb dan dat schilderij van haar met een lieve kaart.maar geen foto en haar stem,dingen die ik belangrijk vind (mede door mijn geheugenproblematiek).
ik wil haar hoofd niet vergeten.ik wilde graag die afscheidsbrief met foto hebben,zodat ik nog een beeld van haar heb.ze was al opgeruimd.....
tja,leven gaat door,Anita is dood,we gaan door met de levenden.....
heb het toch maar gevraagd,of ze die brief met foto nog ergens hebben liggen en of ik het mag hebben.gelukkig,het lag nog ergens en ik kreeg het mee.
zo heb ik toch nog haar foto en handgeschreven afscheidstekst,naast haar schilderij.ben er ZO blij mee....het ligt op mijn tafeltje.gewoon,alsof het niks voor stelt.
zet er mijn asbak en wijnglas op.past ook wel....zij rookte ook en lustte wel een borrel.
het gaat redelijk.ik heb het ergste gehad.ik vind het fijn om haar foto en handschrift te kunnen zien.lees dan regelmatig haar afscheidsbriefje en de heel persoonlijke kaart die ze achter haar schilderij had "verstopt".dan is ze weer even bij me.... toch kan ik dan soms boos worden.niet op haar,maar op de GGZ.maar zal wel onterecht zijn,want ze had goed contact met haar behandelaars.toch vind ik het KUT....er moet toch iets te doen zijn aan ernstige PTSS? naja,blijkbaar niet.....ook ik ben uitbehandeld,pas niet in de algemene therapieen..... dus doe je er niet toe.


tuurlijk ben ik aan de zuip gegaan.een "DE manier" bestaat niet he.....plus dat ik alcohol nooit als oplossing of vluchten zie/gebruik.althans,niet constant.velen denken bij alcohol (en dus ook bij mijn gebruik) dat het een vlucht is,dat ik vlucht voor mijn problematiek.dat is niet zo.ik drink sowieso nooit overmatig,dronken worden.ik haat dronkenschap.en alcohol brengt me juist dichter bij mijn gevoel.ik kan me dan beter uiten.ben ik meer/vaker gaan drinken? : ja.normaliter heb ik 3 dagen in de week dat het mag ; dinsdag,vrijdag en zaterdag.dan drink ik een pak van mijn shit-wijn.na haar overlijden werd dat dagelijks.hielp dat? : ja ! niet om het weg te drinken uiteraard.wel om het goed door te laten dringen,de gevoelens.inmiddels is het weer terug naar 3 avonden/nachten in de week.ik weet dat velen vinden/denken dat drugs/alcohol nooit werkt icm iemands problematiek.toch is het niet zo dat de GGZ perse tegen dat gebruik is.mijn maatje van REAKT rookt wiet.met enige regelmaat.niet elke dag,niet de gehele dag door.het helpt hem te ontspannen.soms zit hij er heel erg mee dat hij gebruikt,omdat de buitenwereld het niet goed keurt.maja,hij heeft er veel baat bij.zijn behandelaar is er erg nuchter onder: "gebruik het gewoon in de mate die je nu doet,je hebt er baat bij!".... is ook zo.paar avonden in de week zijn blowtje.is niet problematisch.beter dan die chemische zooi als pammetjes.sommige mensen doen daar te snel te moeilijk over.pas als het MISBRUIK (middelenmisbruik) is,is het een probleem.dat is bij hem,en mij,niet het geval.maja,sommigen zullen daar toch weer moeilijk over doen,wat ik net tikte.....daar heb ik schijt aan,aan die betweters of ex-verslaafden.ik gebruik naar behoefte,dat is soms wat meer dan anders.verslaafd ben ik nooit geweest,behalve aan mijn shag.vluchten in alcohol heeft pas "zin" als je je ladderzat zuipt.dat deed en doe ik nooit,haar dat.
inmiddels gaat het min of meer.kom nog in REAKT,al is het alleen voor "mijn meisje".ik overleef gewoon.tv en pc.soms vluchten in mijn STAR TREK serie.
het is nu weekend,dus geen REAKT.weekenden zijn dus altijd kut voor mij.maar door STAR TREK kom ik de weekenden wel door :Smile
Antwoord

#13

Ik weet niet hoe het komt, maar ik ben "bang" voor alcohol. Misschien weet ik wel hoe het komt: ik heb in mijn jeugd een neef zien afglijden en overlijden aan de drank..Misschien vandaar. Ik heb het wel geproefd, toen ik jong was hoor. En ben er echt niet principieel tegen, maar drank is voor mij negatief. Mijn partner kan ook heel stevig drinken. Doet dat soms bewust om bij zijn gevoel te kunnen. Ik begrijp het wel, maar ben er niet blij mee. Ik hoop dat hij ooit een andere manier vindt om erbij te komen. Hij wordt nooit echt dronken ondanks de grote hoeveelheden die hij dan achterover slaat. Ook geen kater de volgende dag. Zijn beide ouders waren alcoholist, dus misschien een erfenis. Juist daarom vind ik het ook niet prettig. Voor mijn gevoel ligt dan verslaving op de loer. Misschien zwartgallig??
Antwoord

#14

Hoi Positiva,

Absoluut niet "zwartgallig".

Je partner loopt wel degelijk een risico om tegen verslaving aan te lopen.
Verslaving kan verschillende oorzaken hebben.
Inderdaad speelt soms een zekere erfelijkheid een rol.
Omgevingsfactoren in de jeugd, zoals een verslaafde ouder.
Daarnaast is bij depressie meer gebruiken (welk middel dan ook) een van de symptomen die nogal vaak voor komt. 
Tenslotte vertel je dat hij drinkt om zich anders te kunnen voelen, zelfmedicatie dus.
Alle factoren om tegen een verslaving aan te lopen zijn dus bij hem aanwezig helaas.

Het feit dat als hij veel drinkt niet dronken wordt en 's morgens geen kater heeft vertelt mij een paar dingen. Hij moet veel drinken om nog enig effect te bereiken. Het betekent dat zijn hersenen altijd in de aan stand staan en gewend zijn om een grote hoeveelheid alcohol te verwerken.

Nu wil ik echt niet zwartgallig doen hoor.
Maar ik ben zelf zwaar verslaafd geweest dus ik praat uit eigen ervaring.
Als ik uit met nek praat moet je het gewoon zeggen hoor.
Ik hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord

#15

(11-10-2017, 15:40)Positiva schreef: Ik weet niet hoe het komt, maar ik ben "bang" voor alcohol. Misschien weet ik wel hoe het komt: ik heb in mijn jeugd een neef zien afglijden en overlijden aan de drank..Misschien vandaar. Ik heb het wel geproefd, toen ik jong was hoor. En ben er echt niet principieel tegen, maar drank is voor mij negatief. Mijn partner kan ook heel stevig drinken. Doet dat soms bewust om bij zijn gevoel te kunnen. Ik begrijp het wel, maar ben er niet blij mee. Ik hoop dat hij ooit een andere manier vindt om erbij te komen. Hij wordt nooit echt dronken ondanks de grote hoeveelheden die hij dan achterover slaat. Ook geen kater de volgende dag. Zijn beide ouders waren alcoholist, dus misschien een erfenis. Juist daarom vind ik het ook niet prettig. Voor mijn gevoel ligt dan verslaving op de loer. Misschien zwartgallig??

zeker niet zwartgallig.angst speelt vooral mee,gezien je/zijn verleden.en "stevig" of "heel stevig" hangt ook van de beoordeler af.ik heb dus mijn 3 vaste dagen ; di,vrij en zat.op di 1 liter en op vrij/zat max 1,5 liter.dat is dan mijn Duitse shit-wijn,promilage van 8,5 %.mensen die zelden tot nooit drinken vinden dat belachelijk veel.de regelmatige drinkers vinden dat niks.ik ken/voel mijn grens.ik HAAT dronkenschap/me misselijk voelen e.d.zodra ik dat voel,stop ik.ik ben ook niet afhankelijk,in de zin van dat ik drink als ik me kut voel,dan zou ik dagelijks moeten drinken.....ik ken iemand van REAKT die regelmatig drinkt en blowt.men denkt dan meteen: "kappen met die rommel!"..... meestal zijn dat onwetenden of ex-gebruikers.begrijpelijk.maar het is niet zo zwart/wit.hij maakt zich er nog wel eens druk om,vanwege de commentaren van anderen.ook hij gebruikt naar behoefte,niet dagelijks,nooit dronken,enz. hij heeft dan erg last van spanning en angst (SAS).dat spul helpt hem.maar hij misbruikt het niet.niet dat hij bij elk spanningsmomentje naar dat spul grijpt.ik ga dat spul niet zomaar goed praten overigens.maar als je alert bent,je grenzen kent,vind ik het prima.voor mij helpt het om beter mijn gevoel te omschrijven.maar het is niet zo dat ik het telkens nodig heb als ik mijn gevoel wil omschrijven.mijn vaste dagen zijn dan di,vrij en zat.als ik op woe mijn gevoel wil omschrijven en het lukt niet goed,dan wacht ik tot vrijdag.maar goed,men kan daar eindeloze discussies over voeren.die ken ik dan ook,met name van ex-alcoholisten.die negeer ik ook.vaak zijn dat bet-weters die teveel vanuit hun problematiek lullen,heb ik niks mee.weiger ik te luisteren ; ben ik meteen alcoholist.....hoe het met je partner zit,weet ik uiteraard niet.ik weet ook niet of hij iets met het gevoel doet als hij die bereikt door alcoholgebruik.voor mij telt: ben ik afhankelijk of niet.over het algemeen ben ik dat niet,soms wel.tijd terug wilde ik het eens testen en heb toen paar weken droog gestaan.ging prima.wel lastiger om mijn diepste "ik" aan te spreken.ik heb gelukkig geen verleden met alcoholisme,ook niet in de familie.kan me voorstellen dat dat een rol kan spelen bij je partner.ken het van een vriendin van mij.haar moeder was alcoholist.ik weet niet hoe het bij je partner zit.als hij echt afhankelijk is,geen dag zonder kan,LIJKT me dat een probleem.kan daar niet over oordelen.of verslaving op de loer ligt,weet ik ook niet uiteraard.wel als hij het dagelijks nodig heeft voor "iets".ik hoef zelf niet dagelijks/regelmatig bij mijn gevoel te komen.in moeilijke tijden drink ik vaker (niet meer per keer),zoals dus bij het overlijden van Anita.dat is voorbij en dus zit ik weer op de 2 a 3 avonden per week.kan me voorstellen dat je niet blij bent met het gebruik van je partner.ik ken de situatie niet.weet niet wat veel is.in jouw ogen (of iemand die nooit drinkt) is het mss veel.net zoals niet-drinkers mijn 1,5 liter flut-wijn veel vinden :Smilee mate waarin ik het gebruik,vind ik iig prettig.word ik wat ontspannen en kan ik me beter uiten.maar dat is niet de hoofdreden dat ik het gebruik,vind het gewoon lekker.soms staat het me tegen en zet ik het weg.maar zodra men er echt afhankelijk van wordt: uit kijken....
Antwoord

#16

Register or login to view the content
Antwoord

#17

(17-10-2017, 09:56)Positiva schreef: Register or login to view the content

ik vind het altijd lastig te beoordelen wat veel is of niet,wat alcohol betreft.op basis van je verhaal tot nu toe,lijkt het me ook geen reden om je ongerust te maken.hij drinkt dus alleen op feestjes en zo.ik weet niet wat "en zo" in houdt bij hem.15 flesjes klinkt voor MIJ als veel,maar ik drink dan ook zelden pils.het hangt denk ik sterk af van WAAROM hij er dan 15 drinkt.ik ken genoeg mensen die 10 a 15 zo weg drinken tijdens een feestje,dat gewend zijn en alleen op feestjes e.d. ken dat nog van vroeger,toen ik nog "normaal" was :Smile de personeelsfeestjes.een getal zegt ook niks.naar MIJN idee hangt het er van af WAAROM.zoals ik het nu in je reaktie lees,lijkt het me geen probleem.maja,je LAT,dus je hebt geen zicht op zijn gebruik als jij niet bij hem bent.dat "bij zijn gevoel kunnen komen",muziek aan en huilen,is iets wat ik erg herken.soms heb ik daar ook behoefte aan.heb veel muziek waarbij ik dan kan janken.ik vind het fijn om soms bij mijn diepste gevoel te kunnen komen.zal voor hem vast ook gelden.drank helpt mij daar bij.maar heb ik het perse nodig? : nee,niet altijd.maar goed,zit me weer te verdedigen,en je vriend ook :Smile  kan alleen voor mezelf spreken,maar ik schiet er wel degelijk iets mee op (n.a.v. je zin dat hij bij zijn gevoel wil kunnen,muziek luistert en huilt,mbv alcohol).ik vind het fijn eens weer ECHT te voelen wat er allemaal diep in mij leeft.muziek kan dat dan versterken icm alcohol.dan VOEL ik het echt en is het niet meer theoretisch gelul.dan kan ik dingen veel beter omschrijven.en ja,dan komt er ook huilen bij.alleen heb ik dan niemand bij wie ik kan huilen of terecht kan.ik pleur het dan op Facebook.
jij krijgt hem dan in die toestand aan de telefoon en wilt dan duidelijk krijgen wat er aan de hand is.ik denk dat je dat al duidelijk zei? namelijk dat zijn diepste shit geraakt is.dat hoeft verder niet concreet te zijn.als ik me goed herinner,kampt hij met een trauma? zo ja,dan is DAT wat er aan de hand is als hij in die toestand belt.alle in and outs en de details doen er dan weinig toe.maar die keren dat je er WEL bij bent,hoe verloopt het gesprek dan? hij heeft jou.... maakt mij wat jaloers.ik heb niemand.HAD Anita,maja.... maar begrijp uiteraard dat dat voor jou moeilijk is,dat leunen op jou.jij bent ook maar gewoon een mens,niet een peut of deskundige.zoals ik het nu zie/lees,misbruikt hij alcohol niet,is hij er niet afhankelijk van.maja,ik weet niet of hij gebruikt als hij niet bij je is.ik hoop iig dat hij goede hulp heeft.ieder mens en iedere hulpverlener denkt er weer anders over.ikzelf ben niet tegen middelengebruik.WEL als het misbruik is,of vluchten in/afhankelijk zijn.je zegt: "misschien is het meer mijn probleem als het zijne".kan....maar JOUW gevoel telt OOK he! zeker in een relatie! dus ik hoop dat die dingen bespreekbaar zijn in jullie relatie.ik heb alleen maar een relatie met mijn kat en die zit er niet mee :Smile
Antwoord

#18

Register or login to view the content
Antwoord

#19

(20-10-2017, 13:36)Positiva schreef: Register or login to view the content

duidelijk maken en snappen,zijn ook 2 verschillende dingen.ik noem vaak in gesprekken als voorbeeld kanker....men kan er van alles over vertellen,alle processen en behandelingen en wat het met je doet.veel wordt ons dan duidelijk.maar SNAPPEN hoe dat alles is en voelt,kan ik/men niet.simpelweg omdat ik geen kanker heb.dat geldt voor allerlei ziektes en stoornissen die we zelf niet hebben.probeer maar eens iets te snappen van anorexia....jezelf ZO vermageren,tot je dood bent....niet te snappen toch? zelf kan ik me bij veel dingen wel heel veel voor stellen,hoe iets is,hoe iets voelt.de wanhoop e.d. niet (goed)  bij je gevoel kunnen vind ik zelf ook erg vervelend....en ik begrijp uiteraard dat "normale" mensen dat niet snappen.ik heb het ook wel eens getest bij "normale" mensen.ik heb ook wat "normale" mensen in mijn sociale omgeving.ik vroeg het ze: "hoe voel je je NU,op dit moment?".oke,het was even zoeken,was ook een "rare" vraag.maar ze konden het benoemen.IK kan dat vrijwel NOOIT....pas als iets erg aanwezig is,kan ik het benoemen.zoals de dood van Anita,toen voelde ik uiteraard het verdriet en mijn boosheid.pas als ik vol in een gevoel zit,kan ik het benoemen.soms kan ik in een gesprek wat fel zijn,of geirriteerd.heb dat dan niet door.iemand wijst me er op.moet ik alles even goed analyseren en weet DAN pas dat ik idd geirriteerd ben oid.ik kon pas rond 1990/1991 echt huilen,ik was toen al 22/23 jaar.ik kon het jarenlang niet.laatste keer toen,was als kind van 11,toen ik in woede uitbarstte,met huilen.vanwege mijn situatie.had toen besloten me nooit meer te uiten en dus ook niet huilen.tot een liedje mijn hart raakte en ik in huilen uitbarstte,speelde dat liedje keer op keer weer.was ook een gevoelig liedje....heette "how much love" en ging over hoeveel liefde heb ik nodig om mijn hart te laten breken (in positieve zin).als ik diep zit en weer eens wil huilen,draai ik muziek als deze.muziek kan mijn diepste "ik" raken.dat zou je dus "expres verdriet op roepen" kunnen noemen.mijn verdriet is oud zeer,opgelopen als kind.dat verdriet is jarenlang weg gestopt.bij mij is op den duur een pers.h.stoornis ontstaan met kinddelen.daar is dat oud zeer onderdeel van.ook al ben ik gewoon volwassen en kan ik alles verstandelijk weg relativeren.en ik denk dat dat ook zo bij trauma's werkt....mensen met trauma's (en mensen zoals ik....)  horen keer op keer weer: "joh,verleden is verleden.gebeurd is gebeurd.laat het rusten.ga verder met je leven"....dat weten zij ook wel! maar dat "gewoon door gaan" werkt niet...."gewoon door gaan" is in feite het traumatische deel vergeten en dus niet erkennen.vluchten dus....dat trauma heeft altijd invloed op het verdere leven,zolang dat niet verwerkt/behandeld is.huilen om iets uit het verleden is verwerking.is het uiten van jezelf uit DIE tijd.ik denk nu weer aan een programma paar jaar terug op tv....ging over trauma's,wat het met de persoon in kwestie deed maar OOK de invloed op zijn/haar HUIDIGE leven (gezin).kan me nog steeds een aflevring herinneren over een militair (NL).hij was uitgezonden naar het toenmalige Joegoslavie.hij reed in een tank.hij reed ooit een kind dood met zijn tank.....hij zag dat kind niet.dat beeld is altijd blijven hangen.langzaam aan ging het in de loop der jaren steeds slechter met hem.tuurlijk,zoiets kan je weg relativeren...." tis gebeurd,laat het rusten.je kon er niks aan doen,je zag dat kind niet"....allemaal goedbedoelde opmerkingen.uiteraard wist hij ook wel dat hij er niks aan kon doen....maar het bleef maar spelen in zijn hoofd.had ernstige gevolgen in zijn gezin.met hulp van dat programma,ging hij terug naar dat dorp.herbeleven dus.het eindigde met contact met de familie van dat kindje....toen barstte alles los.heel veel huilen.....en ook die familie zei: "je kon er niks aan doen!".pas toen werd het geloofwaardig..... tjee....kan me dat ZO goed voor stellen en ook hoe hij zich al die tijd voelde.maar WETEN hoe zoiets ECHT is? : nee.ik begrijp JOUW gevoel overigens ook goed,dat je niet past in zijn wereld....maar:  de nuance ontbreekt.....je past WEL in zijn wereld,hij geeft niet voor niks om je! maar: je past niet in DAT deel,het  traumatische deel.als hij dan weer in dat deel zit met zijn gevoelens/herinneringen,pas je daar niet in nee.doe ook niet je best daar in te passen....ieder mens heeft een deel  waar een nieuwkomer niet in past,jij ook.natuurlijk wil je,wat zijn problematiek betreft,er bij betrokken zijn en dus deel zijn.maar dat kan niet....jij past en hoort niet in dat deel.enige wat wel kan is dat hij dat deel vertelt en jij je er mss iets bij voor kan stellen.dat delen aan jou,is al een belangrijk iets...ik ken ook mensen die zich iets willen voor stellen van mijn jeugd,hoe dat ws,hoe ik me voelde.en ja,ik kan er gewoon over vertellen.maar ze zullen het nooit geheel snappen,tenzij ze hetzelfde hebben meegemaakt.zij KUNNEN geen deel zijn van dat deel van mijn verleden.er is en blijft altijd enige afstand.als ik in mijn verleden zit,mijn "kind-modus",kan NIEMAND daar bij komen,sta ik ook niet toe.want dan ben ik op mijn kwetsbaarst.....ik heb als kind al geleerd dat volwassenen NIET te vertrouwen zijn.en dus sta ik NIET toe dat volwassenen toegang hebben tot mijn "kinds-deel".tenzij ik vertrouwen in ze heb en die kans is klein...."Maar daarna moet je wel weer gewoon verder kunnen",zei je.....zo werkt dat dus niet.dat is iets wat JIJ graag zou willen,want je wilt er niet telkens mee geconfronteerd worden....jij wilt ook eigenlijk de belangrijkste zijn in zijn leven....is geheel vanuit jezelf gedacht,wat JIJ wilt....begrijpelijk uiteraard,maar zo werkt dat niet....klinkt een beetje als een issue van jou?  dat jij graag de belangrijkste wilt zijn?  is niks mis mee hoor! maar onderschat niet zijn pijn/verdriet van het verlies van zijn vorige vrouw....natuurlijk ben jij belangrijk in zijn leven,zijn HUIDIGE leven.maar wil niet zeggen dat hij zijn VORIGE leven zomaar even vergeet.....ik denk dat dat voor hem een knelpunt is.uiteraard houdt hij nog van zijn vorige vrouw....de relatie met jou voelt voor hem beter.prima dus.maar dat betekent niet dat hij zijn vorige vrouw zomaar vergeet he! wees niet jaloers....hij is blij met jou.maar dat betekent niet dat zijn overleden vrouw er niet meer toe doet.....het zijn voor hem nu 2 werelden.uiteraard lastig,maar ik begrijp het wel.maar goed,ik lul nu niet vanuit ervaring.naja,deels wel....heb jaren samen gewoond met een vrouw en haar man is overleden.zij was juist iemand die daar totaal niet over sprak.vond ik jammer.uiteindelijk zijn we samen naar zijn graf gegaan,ik wilde kennis maken.....klinkt wat vreemd.maar goed,in onze relatie was dat verder geen issue.er is overigens niks belachelijks aan,wat jij toendertijd voelde.jij bent zijn huidige partner,hij houdt van jou.jij doet er toe in zijn huidige leven.zoek ajb niet steeds bevestiging DAT je er toe doet.nah,genoeg geluld :Smile welterusten!  groetjes ; NAO
Antwoord

#20

Hallo Nao,

Ik word geraakt door jouw verhaal.
Je mag dan misschien een persoonlijkheidsstoornis hebben maar je heb ook een groot hart
en een groot invoelingsvermogen, een vermogen om je te verplaatsen en het ook nog eens te verwoorden.
Fijn dat je hier schrijft.

Groetjes,  Bert
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
08-08-2022, 21:38
Laatste bericht: J@n



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)